ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : การเริ่มต้นและจุดเปลี่ยน(ตอนที่2)
\"อ่าคงไม่ทันได้เล่าแล้วละถึงที่พอดี\"
พ่อพูดพร้อมดึงบังเหียน
\"ลงๆมาช่วยกันขุดหัวมันเสร็จแล้วจะได้กลับกัน\"
พ่อกล่าวขณะก้าวลงจากเกวียน ชายหนุ่มทั้งสองก้าวขาลงเหยียบพื้นแล้วหันมองรอบๆมันเป็นไร่มันที่กว้างใหญ่มากเหลือเกินรอบล้อมด้วยชายป่าแห่งโมเทเซียที่อยู่เบื้องล่างจุดสิ้นสุดของไร่มันอยู่ที่จุดปลายสุดของเหวที่เป็นชั้นๆลงไปจนถึงป่าโมเทเซีย
\"พ่อขอถามหน่อยเถอะทำไมเราถึงไม่เข้าป่าไปล่าสัตว์กัน กินแต่สัตว์ที่เลี้ยงไว้ไม่เห็นตื่นเต้นเลย.....และนี่อีกต้องมาขุดมันหลังขดหลังแข็ง ข้าละแปลกใจจริงๆ\"
อูเทอร์เรสถามด้วยท่าทีสงสัย
\"เจ้าหูยาวอยากรู้ไปซะทุกเรื่องเลยเนอะ \"
แมสกิวพูดขึ้นทันทีที่อูเทอร์เรสพูดจบ
\"เออ ไอ้นี่พูดแปลกๆถ้าเข้าป่าไปได้ข้าก็เข้าไปแล้วซิ มันมีทั้งสัตว์ร้ายมากมายทั้งอมนุษย์และอสูรที่ซ้อนตัวอยู่ในป่า อย่าเข้าไปเป็นดีที่สุด\"
พ่อกล่าวหลังจากแมสกิวพูดจบไม่นาน
\"ก็ไหนพ่อบอกยังมีพวกเอลฟ์อย่างเราๆอยู่อีกเป็นอาณาจักรเลยไม่ใช่เหรอและยังเผ่าพันธุ์อื่นๆอีกตั้งมากที่เคยร่วมสงคราม400ปีก่อนก็อยู่ในป่าแห่งนี้.....\"
อูเทอร์เรสพูดด้วยสีหน้าสงสัย พ่อหยิบของลงจากเกวียนแล้วกล่าวต่อ
\"อืม.....ใช่แต่พวกเขาเหล่านั้นอยู่ในส่วนที่ลึกในป่า..คงไม่ได้ยินเวลาเจ้าขอความช่วยเหลือหรอก\"
\"แล้วทำไมพวกท่านถึงไม่เข้าไปอยู่กับพวกเขาเหล่านั้นละมาตั้งลกลากอยู่นอกชายป่ากันทำไม\"
แมสกิวถามด้วยสีหน้าสงสัยเป็นอย่างมาก พ่อวางของลงกับพื้นแล้วตอบกับแมสกิวว่า
\"ที่จริงหมู่บ้านแห่งนี่เคยเป็นค่ายทหารของพวกเอลฟ์แต่เมื่อสงครามจบพวกเอลฟ์ก็ทำพันทะสัญญากับเผ่าพันธุ์ต่างๆไว้ว่าจะไม่ขอมีส่วนเกี่ยวของใดๆกับเผ่าพันธุ์อื่นไม่ว่าจะเป็นการขอให้ช่วยรบหรือจะเป็นการค้าขาย เพราะเผ่าพันธุ์เอลฟ์ได้เรียนรู้ถึงขอเสียของเผ่าพันธุ์ต่างๆจึงไม่อยากขอมีส่วนร่วมได้ๆกับทุกเผ่าพันธุ์ มนุษย์ เผ่าพันธุ์ที่อ่อนไหวที่สุดเป็นเผ่าพันธุ์ซึ่ง หวั่นไหวต่อสิ่งเร้าของซาตานโดยง่ายและมีความละโมบเห็นแก่ตัวเป็นที่สุด ไททั้น เผ่าพันธุ์ที่แข็งแกร่งที่สุด แต่ด้วยความฉลาดอันน้อยนิด จึงถูกซาตานลวงโดยง่าย ดวอฟ เผ่าซึ่งทะเยือทะยานและเห็นแก่ตัวเป็นที่สุด โซมิวเรส ไม่ต่างอะไรกับมนุษย์เพียงแต่มีเพศเดียว และใช่เวทมนต์เพื่อได้มาซึ่งสิ่งที่ต้องการเท่านั้น พวกเอลฟ์จึงตัดสินใจเดินทางเข้าป่าตั้งอาณาจักรขึ้นเป็นของตนเอง พวกที่เห็นด้วยก็ติดตามกันเข้าป่าแล้วตั้งอาณาจักรของตนเองขึ้นใหม่ ส่วนพวกข้าที่ไม่เห็นด้วยเพราะพวกข้าคิดว่าการอยู่ร่วมกันเป็นปึกแผ่นและเรียนรู้กันไปจะดีกว่า ก็ต้องมาตั้งรกรากอยู่ที่นี่ชายป่าแห่งโมเทเซีย\"
\"โห.....ข้าถามนิดเดียวเองนะ...ตอบซะเป็นประวัติศาสตร์เลย\"
แมสกิวพูดพร้อมกับยิ้ม
\"อะพอๆสนุกกันพอละ ทำงานหยิบจอบไปขุดหัวมัน\"
พ่อพูดพร้อมถือจอบเดินนำหน้า แมสกิวและอูเทอร์เรสหยิบจอบเดินตามพ่อที่กำลังตรงไปยังแปลงมันสำปะหลัง ทั้งสามลงมือขุดอยู่เป็นเวลานาน เวลาผ่านไปจนถึงยามเย็น
\"เหนื่อยแฮะ วันนี้\"
แมสกิวพูดพร้อมเอนกายลงนั่งที่ล้อเกวียน
\"นั่งพักกันก่อนละกัน\"
พ่อกล่าวพร้อมโยนถุงไส่น้ำที่ทำจากหนังสัตว์ให้แมสกิวและอูเทอร์เรส เมื่อทั้งสามหายเหนื่อยก็ลุกก้าวเท้าขึ้นเกวียนแล้วกลับไปยังหมู่บ้าน ในระหว่างทาง พ่อก็พูดขึ้น
\"ดูเหมือนมันจะแปลกๆนะ....มันเงียบผิดปกติ\"
\"ก็มันมืดแล้วไงพ่อ..ไม่เห็นแปลกเลย\"
อูเทอร์เรสพูดหลังพ่อกล่าวจบ เสียงเอะอะดังขึ้นเลยๆเมื่อเกวียนเข้าใกล้หมู่บ้าน
\"นี่ไงเสียงไม่เห็นจะเงียบตรงไหนเลยออกจะหนวกหูด้วยซ้ำ\"
แมสกิวเอ่ยหลังจากได้ยินเสียง
\"ห๊ะ!!นั่นมันไดรแอดมันออกมาจากป่ายังไงนั่น...หรือว่า\"
พ่อพูดขณะมองตรงไปยังหมู่บ้านที่ผู้คนกำลังวิ่งหนีเอาตัวรอดจากเหล่าอสูรกายอมนุษย์แล้วเผ่าพันธุ์แมงมุม
\"อะไรนะพ่อไดรแอด...ที่หมู่บ้านเกิดอะไรขึ้น\"
แมสกิวพูดขึ้นหลังจากที่พ่อพูดจบ
\"เอาเป็นว่าเมื่อเราผ่านไปยังหมู่บ้านเจ้าจะรู้เอง\"
พ่อกล่าวเมื่อแมสกิวพูดจบ
\"อ้าวพ่อเราจะไม่หยุดที่หมู่บ้านเหรอ\"
อูเทอร์เรสกล่าวถาม
\"ไม่!...เราจะไปอณาจักรเอลฟ์\"
พ่อพูดสวนอูเทอร์เรสในทันที ขณะที่เกวียนกำลังจะถึงหน้าหมู่บ้านแมสกิวเหลือบมองไปยังไดรแอดตนหนึ่ง มันมีลักษณะคล้ายมนุษย์แต่ดูเหมือนร่างจะบกคลุมไปด้วยเถาวัลย์และมีนัยต์ตาสีฟ้าปนเทาสีผิวเขียวแก่ รูปร่างผอมบางมียางไม้สีน้ำตาลเยิ้มไหลทั่วทั้งตัว ครืด!!!เสียงล่อเกวียนหยุดชะงักทั้งสามหล่นลงจากเกวียน แมสกิวตั้งหลักหันมองล้อเกวียนที่ถูกเถาไม้พันอยู่ มันคือมือของไดรแอดที่อยู่ห่างกว่า100เมตร ชอนไชดินจากจุดที่มันยืนอยู่ มือของมันพุ่งผ่านพื้นดินแล้วพุ่งขึ้นพันล้อเกวียน ที่อยู่เบื่องหน้าแมสกิว...แมงมุมและไดรแอดจำนวนหนึ่งเข้าล้อมทั้งสามไว้
พ่อพูดพร้อมดึงบังเหียน
\"ลงๆมาช่วยกันขุดหัวมันเสร็จแล้วจะได้กลับกัน\"
พ่อกล่าวขณะก้าวลงจากเกวียน ชายหนุ่มทั้งสองก้าวขาลงเหยียบพื้นแล้วหันมองรอบๆมันเป็นไร่มันที่กว้างใหญ่มากเหลือเกินรอบล้อมด้วยชายป่าแห่งโมเทเซียที่อยู่เบื้องล่างจุดสิ้นสุดของไร่มันอยู่ที่จุดปลายสุดของเหวที่เป็นชั้นๆลงไปจนถึงป่าโมเทเซีย
\"พ่อขอถามหน่อยเถอะทำไมเราถึงไม่เข้าป่าไปล่าสัตว์กัน กินแต่สัตว์ที่เลี้ยงไว้ไม่เห็นตื่นเต้นเลย.....และนี่อีกต้องมาขุดมันหลังขดหลังแข็ง ข้าละแปลกใจจริงๆ\"
อูเทอร์เรสถามด้วยท่าทีสงสัย
\"เจ้าหูยาวอยากรู้ไปซะทุกเรื่องเลยเนอะ \"
แมสกิวพูดขึ้นทันทีที่อูเทอร์เรสพูดจบ
\"เออ ไอ้นี่พูดแปลกๆถ้าเข้าป่าไปได้ข้าก็เข้าไปแล้วซิ มันมีทั้งสัตว์ร้ายมากมายทั้งอมนุษย์และอสูรที่ซ้อนตัวอยู่ในป่า อย่าเข้าไปเป็นดีที่สุด\"
พ่อกล่าวหลังจากแมสกิวพูดจบไม่นาน
\"ก็ไหนพ่อบอกยังมีพวกเอลฟ์อย่างเราๆอยู่อีกเป็นอาณาจักรเลยไม่ใช่เหรอและยังเผ่าพันธุ์อื่นๆอีกตั้งมากที่เคยร่วมสงคราม400ปีก่อนก็อยู่ในป่าแห่งนี้.....\"
อูเทอร์เรสพูดด้วยสีหน้าสงสัย พ่อหยิบของลงจากเกวียนแล้วกล่าวต่อ
\"อืม.....ใช่แต่พวกเขาเหล่านั้นอยู่ในส่วนที่ลึกในป่า..คงไม่ได้ยินเวลาเจ้าขอความช่วยเหลือหรอก\"
\"แล้วทำไมพวกท่านถึงไม่เข้าไปอยู่กับพวกเขาเหล่านั้นละมาตั้งลกลากอยู่นอกชายป่ากันทำไม\"
แมสกิวถามด้วยสีหน้าสงสัยเป็นอย่างมาก พ่อวางของลงกับพื้นแล้วตอบกับแมสกิวว่า
\"ที่จริงหมู่บ้านแห่งนี่เคยเป็นค่ายทหารของพวกเอลฟ์แต่เมื่อสงครามจบพวกเอลฟ์ก็ทำพันทะสัญญากับเผ่าพันธุ์ต่างๆไว้ว่าจะไม่ขอมีส่วนเกี่ยวของใดๆกับเผ่าพันธุ์อื่นไม่ว่าจะเป็นการขอให้ช่วยรบหรือจะเป็นการค้าขาย เพราะเผ่าพันธุ์เอลฟ์ได้เรียนรู้ถึงขอเสียของเผ่าพันธุ์ต่างๆจึงไม่อยากขอมีส่วนร่วมได้ๆกับทุกเผ่าพันธุ์ มนุษย์ เผ่าพันธุ์ที่อ่อนไหวที่สุดเป็นเผ่าพันธุ์ซึ่ง หวั่นไหวต่อสิ่งเร้าของซาตานโดยง่ายและมีความละโมบเห็นแก่ตัวเป็นที่สุด ไททั้น เผ่าพันธุ์ที่แข็งแกร่งที่สุด แต่ด้วยความฉลาดอันน้อยนิด จึงถูกซาตานลวงโดยง่าย ดวอฟ เผ่าซึ่งทะเยือทะยานและเห็นแก่ตัวเป็นที่สุด โซมิวเรส ไม่ต่างอะไรกับมนุษย์เพียงแต่มีเพศเดียว และใช่เวทมนต์เพื่อได้มาซึ่งสิ่งที่ต้องการเท่านั้น พวกเอลฟ์จึงตัดสินใจเดินทางเข้าป่าตั้งอาณาจักรขึ้นเป็นของตนเอง พวกที่เห็นด้วยก็ติดตามกันเข้าป่าแล้วตั้งอาณาจักรของตนเองขึ้นใหม่ ส่วนพวกข้าที่ไม่เห็นด้วยเพราะพวกข้าคิดว่าการอยู่ร่วมกันเป็นปึกแผ่นและเรียนรู้กันไปจะดีกว่า ก็ต้องมาตั้งรกรากอยู่ที่นี่ชายป่าแห่งโมเทเซีย\"
\"โห.....ข้าถามนิดเดียวเองนะ...ตอบซะเป็นประวัติศาสตร์เลย\"
แมสกิวพูดพร้อมกับยิ้ม
\"อะพอๆสนุกกันพอละ ทำงานหยิบจอบไปขุดหัวมัน\"
พ่อพูดพร้อมถือจอบเดินนำหน้า แมสกิวและอูเทอร์เรสหยิบจอบเดินตามพ่อที่กำลังตรงไปยังแปลงมันสำปะหลัง ทั้งสามลงมือขุดอยู่เป็นเวลานาน เวลาผ่านไปจนถึงยามเย็น
\"เหนื่อยแฮะ วันนี้\"
แมสกิวพูดพร้อมเอนกายลงนั่งที่ล้อเกวียน
\"นั่งพักกันก่อนละกัน\"
พ่อกล่าวพร้อมโยนถุงไส่น้ำที่ทำจากหนังสัตว์ให้แมสกิวและอูเทอร์เรส เมื่อทั้งสามหายเหนื่อยก็ลุกก้าวเท้าขึ้นเกวียนแล้วกลับไปยังหมู่บ้าน ในระหว่างทาง พ่อก็พูดขึ้น
\"ดูเหมือนมันจะแปลกๆนะ....มันเงียบผิดปกติ\"
\"ก็มันมืดแล้วไงพ่อ..ไม่เห็นแปลกเลย\"
อูเทอร์เรสพูดหลังพ่อกล่าวจบ เสียงเอะอะดังขึ้นเลยๆเมื่อเกวียนเข้าใกล้หมู่บ้าน
\"นี่ไงเสียงไม่เห็นจะเงียบตรงไหนเลยออกจะหนวกหูด้วยซ้ำ\"
แมสกิวเอ่ยหลังจากได้ยินเสียง
\"ห๊ะ!!นั่นมันไดรแอดมันออกมาจากป่ายังไงนั่น...หรือว่า\"
พ่อพูดขณะมองตรงไปยังหมู่บ้านที่ผู้คนกำลังวิ่งหนีเอาตัวรอดจากเหล่าอสูรกายอมนุษย์แล้วเผ่าพันธุ์แมงมุม
\"อะไรนะพ่อไดรแอด...ที่หมู่บ้านเกิดอะไรขึ้น\"
แมสกิวพูดขึ้นหลังจากที่พ่อพูดจบ
\"เอาเป็นว่าเมื่อเราผ่านไปยังหมู่บ้านเจ้าจะรู้เอง\"
พ่อกล่าวเมื่อแมสกิวพูดจบ
\"อ้าวพ่อเราจะไม่หยุดที่หมู่บ้านเหรอ\"
อูเทอร์เรสกล่าวถาม
\"ไม่!...เราจะไปอณาจักรเอลฟ์\"
พ่อพูดสวนอูเทอร์เรสในทันที ขณะที่เกวียนกำลังจะถึงหน้าหมู่บ้านแมสกิวเหลือบมองไปยังไดรแอดตนหนึ่ง มันมีลักษณะคล้ายมนุษย์แต่ดูเหมือนร่างจะบกคลุมไปด้วยเถาวัลย์และมีนัยต์ตาสีฟ้าปนเทาสีผิวเขียวแก่ รูปร่างผอมบางมียางไม้สีน้ำตาลเยิ้มไหลทั่วทั้งตัว ครืด!!!เสียงล่อเกวียนหยุดชะงักทั้งสามหล่นลงจากเกวียน แมสกิวตั้งหลักหันมองล้อเกวียนที่ถูกเถาไม้พันอยู่ มันคือมือของไดรแอดที่อยู่ห่างกว่า100เมตร ชอนไชดินจากจุดที่มันยืนอยู่ มือของมันพุ่งผ่านพื้นดินแล้วพุ่งขึ้นพันล้อเกวียน ที่อยู่เบื่องหน้าแมสกิว...แมงมุมและไดรแอดจำนวนหนึ่งเข้าล้อมทั้งสามไว้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น