ชบาเหนือชาตรี

"คุณชบามาแล้วครับนาย" พิชิตเดินเร่งรีบเข้ามาบอกผู้เป็นนาย ร่างสูงใหญ่วางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะพลางทอดสายตามองอาณาจักรผลไม้ส่งออกระดับร้อยล้านอย่างครุ่นคิด

อากัปกิริยานั้นทำให้มือขวาคนสนิทอย่างพิชิตรู้ทันทีว่านายใหญ่กำลังมีเรื่องไม่สบายใจและเรื่องที่ว่าคงหนีไม่พ้นเรื่องของสาวน้อยคนสวยซึ่งถูกเชิญให้นั่งรอในห้องรับแขก

"เอกสารพร้อมมั้ย พิชิต"น้ำเสียงเข้มเอ่ยราบเรียบ

"พร้อมครับ อีกประมาณครึ่งชั่วโมง ทนายวันชัยจะมา"

"ไปตามคุณชบามา "

"ครับ"

มือขวาคนสนิทมุ่งตรงสู่ห้องรับแขก แขกสาวคนสำคัญนั่งรอด้วยใบหน้าหมองเศร้า พิชิตรู้สึกสงสารจับใจ คุณชบาบุตรสาวเจ้าของโรงงานผลไม้ส่งออกชื่อดังของประเทศ 

"คุณชาตรีให้ไปพบครับ "

"ค่ะ" สิ้นคำร่างโป่รงบางของหญิงสาววัยยี่สิบปีเดินลัดเลาะไปตามแนวบ้านตรงไปยังมุมระเบียงรูปตัวยูขนาดใหญ่

ตั้งแต่ย่างกรายเข้ามาในบ้านหลังนี้หญิงสาวไม่รู้สึกว่านี่คือบ้าน แต่คือรีสอร์ทขนาดย่อมเลยทีเดียวการตบแต่ง การดีไซน์ ล้วนบ่งบอกได้ถึงความมั่งคั่งของเจ้าอาณาจักร

"เชิญครับ" พิชิตหยุดเดินและผายมือนำทางหญิงสาวชิดชบารวบรวมสติ พร้อมกับเดินเข้าไปหาคนตรงหน้า

"พี่ชาตรี สบายดีนะคะ" หญิงสาวพยายามทักทายชายหนุ่มอย่างเคย

"อืม นั่งลง" น้ำเสียงเรียบเอ่ยตอบพร้อมหมุนตัวลงมานั่งฝั่งตรงข้าม

"พี่จะไม่อ้อมค้อมนะชบา เรื่องแต่งงานพี่คงแต่งงานกับเราไม่ได้"

"ทำไมล่ะคะ" น้ำเสียงสั่นๆเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจดวงหน้าหวานซีดเผือดราวกับคนจับไข้ เธอไม่เคยเตรียมใจเรื่องนี้มาก่อน แม้จะพอรู้เรื่องราวของเขามาบ้างแต่นั่นมันก็เป็นเพียงข่าวลือ..

"เพราะอะไรคะพี่ตรี เพราะผู้หญิงคนนั้นใช่มั้ย พี่ถึงไม่รักชบาแล้ว" น้ำเสียงหวานเต็มไปด้วยความคับข้องใจช่วงหางเสียงกดถามอย่างคนเจ็บปวด

"ไม่ใช่ว่าพี่ไม่รักเธอ พี่รักเธอแต่รักเหมือนน้องสาวไม่ได้รักแบบคนรัก เธอเองก็รู้มาตลอด "ชาตรีพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ หลีกเลี่ยงการปะทะกับคนตัวเล็กตรงหน้าด้วยรู้ว่าหญิงสาวเป็นอารมณ์ร้อนถึงขีดสุด แต่คงไม่ทันการณ์เมื่อชิดชบาลุกขึ้นเดินมาตรงหน้า

หญิงสาวกรีดร้องพร้อมระเบิดเสียงร้องไห้อย่างอัดอั้น "ถ้าพี่ไม่รักหนูแล้วพี่มาหมั้นกับหนูทำไมตั้งหลายปีเพราะมันใช่มั้ยเพราะอีครีมใช่มั้ยพี่ถึง ทำกับหนูแบบนี้ " น้ำเสียงเกรี้ยวกราดเอ่ยถึงบุคคลที่สาม

"มันไม่เกี่ยวกับครีม เธออย่ามาเรียกจิกคนอื่นแบบนี้พี่ไม่ชอบ"ชาตรีขึ้นเสียงพร้อมใบหน้าโกรธจัดแม้เขาจะเอ็นดูชิดชบามากแต่สิ่งที่เขาเบื่อคือความงี่เง่าเอาแต่ใจราวกับเด็กของเธอ

ชิดชบามองคนตรงหน้าด้วยความเจ็บปวดชาตรีไม่เคยมองเธอด้วยสายตาแบบนี้

ต่อให้หญิงสาวเอาแต่ใจแค่ไหนก็ไม่มีสักครั้งที่เขาจะต่อว่าเธอด้วยถ้อยคำรุนแรง เค้าเปลี่ยนไปแล้วเพราะผู้หญิงคนนั้น..เพราะอีครีม! 

"อ๋อ พี่ได้กับมันแล้วใช่มั้ย ห๊ะหนูถามว่าใช่มั้ย "หญิงสาวคาดคั้นถามแม้จะอยากให้เขาตอบว่าไม่แต่สีหน้าเขาตอนนี้กลับตอบคำถามนั้นเสียเอง

ชิดชบาอาละวาดโวยวายเสียงด่าทอชายหนุ่มดังขึ้นเป็นระยะชาตรีปล่อยให้หญิงสาวได้ระบายสมใจเพราะต้นเหตุมันเกิดจากเขาเองที่ปันใจไปให้คุณิตานักศึกษาฝึกงานผู้แสนอ่อนหวานจนเลยเถิดทำอีกฝ่ายตั้งครรถ์

"พอได้แล้ว พี่บอกให้หยุด" ชาตรีรวบกอดคนบ้าเลือดพร้อมดึงให้นั่งลงบนตักเวลาผ่านไปเนิ่นนานในความรู้สึกชิดชบาเธอนั่งร้องไห้ไปเรื่อยๆ

มือหนากดศรีษะบางแนบอกพร้อมปลอบประโลมคนตัวเล็กสะอึกสะอื้นจนเสียงเริ่มแผ่วบางลง

หญิงสาวหมดแรงสลบคาอก ชาตรีรวบร่างคนตัวเล็กอุ้มขึ้นมุ่งตรงไปยังห้องนอนรับรองแขก

มุมหนึ่งของบ้านคุณิตาเฝ้ามองเหตุการ์ณอย่างพึงพอใจแม้จะขัดใจอยู่บ้างเมื่อเห็นว่าที่สามีออกอาการห่วงใยอดีตคู่หมั้นสาวแต่เธอจะโวยวายไม่ได้เพราะอีกไม่นานตำแหน่งนายหญิงของไร่ต้องเป็นของเธอ ไม่ใช่ยัยคุณหนูหน้าหวานจอมหยิ่งนั่น

ชาตรีทอดสายตามองคนบนเตียงอย่างลำบากใจคราบน้ำตาเกรอะกรังบ่งบอกว่าหญิงสาวผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักหน่วง

ชายหนุ่มลูบหน้าอย่างใช้ความคิดเมื่อสองปีก่อนมารดาเขาได้ทาบทามสู่ขอชิดชบาให้เป็นคู่หมั้นคู่หมายโดยเห็นว่าเขาอายุล่วงเลยเข้าสามสิบปีบวกกับท่านค่อนข้างรักใคร่ชิดชบาเหมือนลูกแท้ๆ

ถ้าจะมีคนผิดคงเป็นที่เขาเองที่ไม่ปฏิเสธการหมั้นหมายด้วยเห็นว่าหญิงสาวน่ารักดีแม้ว่าวัยเรียนเธอจะสวมแว่นหนาเตอะแต่งตัวมิดชิดราวกับแม่ชี

ชิดชบาเริ่มไปมาหาสู่เขาบ่อยขึ้นแต่ด้วยความเป็นเด็กน้อยนิสัยชอบเอาแต่ใจ ความพอใจในตอนแรกจึงแปรเป็นความรักแบบเอ็นดูเหมือนน้องสาวเสียมากกว่า

จนเมื่อสามเดือนก่อนคุณิตาได้เข้ามาเป็นนักศึกษาฝึกงานหญิงสาวท่าทางเรียบร้อยแต่เฉลียวฉลาดคล่องแคล่ว ใบหน้าสวยพิมพ์นิยม

ความคิดความอ่านนิสัยใจคออ่อนโยนทำให้ชาตรีรู้สึกประทับใจจนเมื่อเดือนก่อนมีสัมนาต่างจังหวัด

ชาตรีจึงพาคุณิตาไปด้วยหากแต่คืนสุดท้ายก่อนกลับชายหนุ่มดื่มเข้าไปมากจนเผลอไผลมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับอีกฝ่ายเมื่อมีครั้งแรกก็มีครั้งต่อมาชายหนุ่มยอมรับว่าพึงพอใจในตัวคุณิตามาก

จนสามวันที่แล้วคุณิตาหน้าตาหมองเศร้าเดินมาบอกว่าตั้งครรภ์ได้สามสัปดาห์

"คุณชาตรีครับ" ท่านนายอำเภอกับคุณทนายมาแล้วครับ 

"อืม เดี๋ยวชั้นตามไป แล้วไปตามครีมมาด้วยล่ะ "

ชาตรีลุกขึ้นมองร่างบางอย่างคนตัดสินใจเด็ดขาดแม้จะสงสารหญิงสาวเพียงใดแต่ลูกเมียเขาคงต้องมาก่อนชายหนุ่มโน้มศรีษะจูบหน้าผากบางเบาๆ "พี่ขอโทษนะ ตัวเล็ก " 

คล้อยหลังชาตรีชิดชบาลืมตาขึ้นร้องไห้อย่างคนสิ้นหวังมันเจ็บที่รู้ว่าคนเคียงข้างเขาไม่ใช่เราภาพความสุขในวันวานไหลเวียนจนไม่สามารถข่มหยดน้ำตาได้

ชิดชบาตัดสินใจลุกขึ้นเดินตามชาตรีไป นายอำเภอ ทนาย คุณิตา ขออย่าให้เป็นอย่างที่คิดเลย 

"คุณพิชิตหยุดก่อน" น้ำเสียงเย็นแผ่ซ่านออกมาไม่ต้องหันหลังพิชิตก็รู้ว่าใครเป็นเจ้าของเสียงนั้น

"พี่ชาตรี นัดนายอำเภอมาทำไมคะ " 

"จะตอบคำถามชบาหรือจะตอบคำถามคุณป้าแทนเลือกเอานะคะ" ชิดชบาเดินเข้ามาพร้อมกอดอกเร่งเร้าเอาคำตอบ

"คือ ว่า.."

"ไม่ตอบใช่มั้ยคะ "ชิดชบาแสยะยิ้มแบบนางร้ายพร้อมกดมือถือต่อสายทันที

"คือ คุณชาตรีนัดนายอำเภอมาจดทะเบียนกับคุณครีมครับ"

ชิดชบาหูอื้อไปกับคำตอบนั้นวันนี้คลื่นระรอกใหญ่ถาโถมจนเธอตั้งตัวไม่ติดแค่โดนบอกเลิกวันนี้ก็พอแรงแล้ว ยังจะมาสมรสสมรักกันวันนี้อีกจะเอาให้เธอถึงตายกันเลยหรือไง

"คือ คุณครีมท้องได้สามสัปดาร์แล้วครับ "พิชิตเอ่ยขยายความแจ้งความกระจ่าง ราวกับโลกหยุดหมุนคู่หมั้นของเธอแอบนอกใจไปทำคนอื่นท้องหญิงสาวเจ็บจนไม่สามารถทรงตัวได้

"คุณหนูไหวมั้ยครับ กลับบ้านดีกว่า เดี๋ยวผมไปส่ง" พิชิตสงสารคนตรงหน้าจับใจ 

"ไม่ต้องค่ะ ขอชบาอยู่คนเดียวนะคะ"

"ครับๆ ถ้ามีอะไรเรียกผมได้ตลอดนะครับ "

ความรักของเธอมันหมดสิ้นลงแล้วเหลือเพียงความเกลียดชังต่อคนทั้งคู่คุณิตานักศึกษาฝึกงานหน้าซื่อคนนั้นแย่งคนรักไปอย่างหน้าด้านๆ มือบางไม่รอช้ากดโทรออกหาคุณศจีมารดาชาตรีทันที

"คุณป้าคะ ชบามีเรื่องจะบอก"

*******************