AMAKAMI ละครปริศนา

ลำดับตอนที่ #1 : ฉากที่ 1 ศพแรก

“นี่มันละไรกันครับ ให้ผมแสดงกับเด็กพวกนี่เนี้ยนะ!!” เสียงของดาราดังระดับประเทศอย่างชิโรฮะโวยวายด้วยความโมโหที่ต้องมาแสดงละครกับเด็กไร้เดียงสา “แหม่ ชิโรฮะคุง ก็มันจำเป็นนี่หน่า” เสียงผู้อำนวยการเอ่ยปลอบใจเป็นการใหญ่ซึ่งมีเด็กผู้หญิง 2 คนนั่งก้มหน้าเงียบๆ “แล้วจะได้เรื่องมั้ยเนี่ยห้ะ เผลอๆจะพลาดเยอะ ยิ่งเป็นหน้าใหม่ด้วย” ชิโรฮะยืนกอดอกไม่พอใจกับนักแสดงรุ่นน้องซักเท่าไหร่ “ต้องขอโทษนะครับที่เป็นหน้าใหม่ ถ้าพวกผมเลือกแสดงได้พวกผมก็คงจะไม่มาแสดงหรอกครับ เจอรุ่นพี่ปากเสียแบบนี้ขอบาย” เสียงเด็กหนุ่มดังขึ้นจากประตูทำให้ดาราดังต้องหันไปมอง “แกมัน.. กันต์-” “ผมชื่อกันต์ เฟรกเดอร์ริก ยินดีที่ได้พบครับ คุณคามากามิ ชิโรฮะ” ไม่รอให้พูดจบเด็กหนุ่มก็ชิงพูดตัดหน้าเสียก่อน “ไม่มีมารยาทเลยนะ” ผู้จัดการส่วนตัวของดาราดังเอ่ยขัดขึ้นทำให้เด็กหนุ่มมองหน้า “ผมว่าคุณมากกว่านะครับคุณคิสึชิ พ่อแม่ไม่เคยสอนหรอครับว่าไม่ควรพูดแทรกคนอื่นน่ะ” เด็กหนุ่มเอ่ยแขวก “พอแล้วน่ากันต์ พวกเขาไม่ใช่เพื่อนเล่นเธอนะ” เสียงผู้จัดการของเด็กหนุ่มดังขึ้นทำให้เด็กหนุ่มสงบลงก่อนเดินไปนั่งข้างๆเด็กสาวคนนึง “เข้าเรื่องเลยดีกว่านะ” เสียงผู้กำกับเอ่ย “ผมขอยกเลิก” เสียงดาราดังเอ่ยกลางคันทำให้ทุกคนหันไปมอง “มีความจำเป็นอะไรหรอชิโรฮะคุง”ดาราดังหันไปมองหน้าเด็กหนุ่ม “หึ แค่ผมไม่แสดงก็พอใจคุณแล้วใช่มั้ย..  วาตาริซังช่วยยกเลิกให้ทีนะครับ”เด็กหนุ่มเอ่ยเชิงประชดแต่แฝงไปด้วยความจริงจังและผิดหวัง “ก็ดีเหมือนกัน ชั้นจะได้ทำงานสะดวกขึ้น” ชิโรฮะเอ่ยด้วยน้ำเสียงดูถูกแบบไม่ปิดบัง “เป็นไปได้ ลาออกเลยยิ่งดี” เด็กหนุ่มถึงกับสะอึกแต่แววตาที่แสดงออกมากลับมีแต่ความนิ่งเฉย “นั่นคือสิ่งที่คุณต้องการหรอครับ” เด็กหนุ่มเอ่ยถาม “อาจใช่นะ ถ้านายไม่อยู่ซักคน ชั้นคงทำงานได้สะดวกขึ้น” น้ำเสียงเย่อหยันของดาราดังดังขึ้น “ก็ได้ครับถ้าคุณต้องการ วาตาริซัง.. ผมขอลาออกครับ” สิ้นสุดประโยคทุกคนถึงกับต้องเข้ามาห้ามเด็กหนุ่มกันยกใหญ่ยกเว้นดาราดังอย่างชิโรฮะเพียงคนเดียว “ผมขอตัวกลับล่ะ” เด็กหนุ่มเดินออกจากสตูดิโอไปอย่างไม่คิดจะฟังใคร “เอาเรื่องแล้วนะชิโรฮะคุง”ผู้กำกับเอ่ยขึ้น “นี่คุณผู้จัดการ บ้านหมอนั่นอยู่ที่ไหน” ชิโรฮะเอ่ยถามวาตาริ “อยู่ที่ xxx กับคุณพ่อของกันต์ครับ” ชิโรฮะคว้าเสื้อโค้ตก่อนจะเดินออกไป ประจวบกับกันต์ที่กำลังจะเดินเข้าซอยบ้านตนเอง “มันแรงเกิดไปแล้วนะ” ร่างโปร่งเดินไปบ่นไปเกือบตลอดทางเข้าบ้าน “กลับมาแล้วครับ” เอ่ยขึ้นตามปกติก่อนจะเดินเข้าบ้านเป็นจังหวะเดียวกับชิโรฮะจอดรถที่หน้าบ้านพอดี “บ้านเก่าดีแฮะ..” ร่างสูงก้าวขาลงจากรถก่อนที่จะมองไปเห็นท่าทีแปลกๆของกันต์จึงเดินเข้าไปจับที่ไหล่แล้วต้องตะลึงกับภาพที่เห็น “นี่มัน..” “คุณพ่อ!!!!”