คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 7 สิ่งที่ไม่คาดคิด
"บอลระิบเสียแผ่ว "มันมาแล้ว... เ้านั้นใล้เ้ามาทุที" ทิมมวิ้ว้วยวามสสัย "เ้านั้นที่ว่าือใรเหรอบอล?" แ่บอลลับหลับาปี๋และไม่อบำถาม ท่าทาอเาทำเอาทิมนลุู่"
"รอยแยมิิยายัวอย่ารวเร็ว แผ่นินไหวสะท้านไปทั่ว รูปปั้นสามนสูให่ปราัวออมาารอยแย พวมันยืนเฝ้ารอยแยราวับประูสู่โลมืมิ หน้าอนาให่ลอยึ้นมาบนท้อฟ้า แสเวลาถอยหลันับถึารบุอมอนสเอร์อีสามั่วโม ผู้นแื่นวิ่หนีไปมา บรรยาาศเ็มไป้วยวามหวาลัวและสิ้นหวั"
"“ไ้เวลาแล้ว ทิม พวเรา้อไปันแล้ว” บอลล่าว ่อนะเทเลพอร์พาทิมไปยัสถานที่เิรอยแย เมื่อทัู้่ปราัวึ้น พวเา็้อะลึเมื่อเห็นรูปปั้นอรัษ์สามอ์ยืนเฝ้ารอยแยอย่าส่าาม บอลหน้าเรีย “เอาละ มันมาถึแล้วสินะ”
ะที่บอลเยหน้าึ้นมอ ู่ๆ หน้าอนาให่็ปราึ้นบนท้อฟ้า แสเวลาถอยหลันับ “เหลือเวลาอีหนึ่ั่วโมสินะ” บอลพึมพำ
ไม่นานนั ลุส์, โรส และหัวหน้าิล์โโล และ ิล์นั่า ็เินทามาถึ “นี่มันเิอะไรึ้น บอล!” ลุส์ถาม้วยวามสสัย “มันำลัะมา” บอลอบเสียเรีย “มันไหน? อย่าบอนะว่าเ้านั้น” โรสถาม้วยน้ำเสียื่นระหน “ใ่แล้ว มันำลัะมา” บอลยืนยัน
ะเียวัน ภายในรอยแย ปราสาทสีำสูระห่านปราึ้นัเน บานประูให่เปิออเผยให้เห็นาร์เอลฟ์อ์หนึ่นั่อยู่บนบัลลั์้วยท่าทาเย่อหยิ่ “เอาละ ันี้เียรอเวลาแล้ว เรียมัวบุไ้!” าร์เอลฟ์ประาศ้วยเสียึ้อ"
"บรรยาาศราวับเราถูโยนเ้าไปในโลอ เมMMORPG เอเลยทีเียว มอนสเอร์ล้อมรอบเราเหมือนฝูแมลวันรุมอม เวลาบนหน้าอนาให่่อยๆ ลลอย่าน่าลัว เหมือนับวามายที่ืบลานเ้ามา ลุส์หัวหน้าิล์ร้อะโนเสียััวานท่ามลาวามโลาหล "อย่าไ้หวั่นไหว! ปีที่แล้วเราพ่ายแพ้ แ่ปีนี้เราะไม่ยอมให้มันเป็นเ่นนั้นอี!" วาอเาเปล่ประาย้วยวามมุ่มั่น
ฝูอบลินรูเ้ามาพร้อมับเสียรีร้ออันน่าสยสยอ ะเียวัน รูปปั้นหินยัษ์็เลื่อนไหวอย่าเื่อ้า แ่ทรพลั พวมันโมีเ้าใส่ลุส์ โรส และทิมอย่าไม่ยั้ ท่ามลาเามืที่ืบลานเ้ามา โรสหลบารโมีอรูปปั้นหินไ้อย่าเียิว ะที่บอลใ้โล่ป้อันารโมีออบลิน แู่เหมือนว่าพวมันะไม่มีทีท่าว่าะยอมแพ้
"เอาละมาเริ่มันเลยมั้ย" ลุส์ร้อท้าทายท่ามลาเสียรบวน เสียาบปะทะับโล่ััวานไปทั่วบริเว เหื่อท่วมัวอพวเา แ่ไม่มีใรยอมแพ้ พวเาสู้ันอย่าเอาเป็นเอาายเพื่อปป้อสิ่ที่รั
เวลาผ่านไปอย่ารวเร็ว ่าวามเหนื่อยล้าอพวเาเพิ่มึ้นเรื่อยๆ "ะทำยัไีมาไม่หยุันอย่านี้ มีหวั ่าวามเหนือยอพวเราไ้พุ่สูแน่ๆ" บอลร้อถาม้วยน้ำเสียแผ่วเบา ลุส์ัฟันอบ "เรา้ออทนให้ถึที่สุ!"
ทันในั้น เสียประาศั้อไปทั่ว "หมเวลายที่หนึ่!" มอนสเอร์ทั้หมลายเป็นฝุ่นหายไปในทันที วามเียบปลุมพื้นที่ ทุน่าหายใหอบเหนื่อย
หน้าอนาให่ปราึ้นอีรั้ เริ่มนับถอยหลัหนึ่ั่วโม่อนที่าร่อสู้รั้ใหม่ะเริ่ม้นึ้น"
to be continued....
ความคิดเห็น