ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : EP : 07 จุดจบโยฮัน
EP : 07 ุบโยฮัน
เพราะารปราัวออนทำให้บรรยาาศึเรียทันที ผมทำไ้เพียมอเหุาร์เหมือนผู้มท่านนึเท่านั้น
ารมาอหมอนี่ผมพอเาไ้ว่าเพราะอะไร...
"อโยฮัน"
"นายไม่ผ่านาร"
"รับำแหน่่อ"
ผมไม่สามารถมอภาพเหล่านี้่อไปไ้ ึหันหลัเินลับบ้านท่ามลาสายฝน อให้นายโีนะโยฮัน
ัวผมเอทราบีว่าอะไรทำให้โยฮันลายเป็นแบบนี้ ารรัษาแม่อเาไ..
ถอนหายใออมา ป่านนี้าฮยอนถึบ้านหรือยันะ
ผมไ้เินามเส้นทาไปเรื่อยๆนถึบ้านที่ผมอาศัยอยู่ เมื่อเปิประู้เ้าไป็พบาฮยอนที่ำลััอินใส่าน
"ลับมาแล้วหรอ.."ผมพยัหน้า เ็บร่มไว้ที่้าประู่อนะอุ้มเยนานอนที่ที่นอนนุ่มๆสบายๆ
ผมรีบไปอาบน้ำเพื่อมาทาน้าวพร้อมาฮยอนเ่นทุวัน แ่วันนี้อาหารูน่าทานเป็นพิเศษไม่รู้ว่าเาใ้เินไปเท่าไหร่
เาเอทีู่สายาผมออ็รีบอธิบายทันที...
"ั้แ่มีนายเ้ามาันับเยนา็ใ้ีวิีึ้นมา ถึอาหารมื้อนี้ะเทียบไม่ไ้ับเินที่นายเสียไป แ่ัน็อยาเลี้ยอนรับนาย"
"และอบุที่มาับัน..."
ในใอผมรู้สึอบอุ่นอย่าน่าประหลา เพียเพราะำพูไม่ี่ำับารระทำอเา
"ผมไม่ิมาเรื่อนั้นหรอ แล้ว็อบุที่ยินี้อนรับผม"
หรือนี่ือสิ่ที่ผมเฝ้ารอมาลอ บ้านที่แสนอบอุ่น ถึไม่ไ้ให่มาแ่็มีนในรอบรัว้อนรับและรอารลับมา
"อบุริๆ"
วันเวลาล่วเลยไป ผม็ไ้อยู่ปี 2 แล้วแ่็มีเรื่อประหลาเิึ้นือฮยอออ้วนมาเรียนแทนฮยออผอม ับพี่สาวอูอที่มาเรียนแทน
ผมมอริสัลสลับับฮยออ แปลัที่อนปล่อยริสัลมานเียวแบบนี้ ่อนะยัไหล่ิว่าอย่าใส่ใเลยีว่า
ไม่ใ่เรื่ออผมนี่นา...
ผมรีบลับไปแผนัวเอแล้วเริ่มนัุ่ยับเพื่อนในแผน ่อนะหัวเราะออมาับ่าวุบิบ่าๆ
"ว่าแ่แทยอนเนี่ยหน้าาีัเลยนะ"หิสาวนนึเอ่ยึ้น รู้สึะื่อปาร์ ีมิน
"เพราะผมูแลัวเอีแหละรับ"
"นายไม่รู้ว่ามีนอยาเ้าหานายแ่ไหน!"ิม ยูินพูึ้นมาบ้าแล้วเาะแนเา
"ริหรอรับ?"มีนอยาเ้าหาผมริๆั้นหรอ?
"ไร้สาระน่า.."าฮยอนเอ่ยึ้นมาบ้า บรรยาาศในห้อเรียนมาุึ้นทันใ ผมเพียยิ้มแห้ๆให้เา เรื่อนี้ผมไม่รู้นะพวเธอพูันเออะ!
"มาหวแทยอนนี่เป็นอะไรันหรอ"ไ้ทีีมิน็แวให่ เธอพอูออว่าาฮยอนสนใแทยอนพิเศษว่านอื่นมาทั้ที่รู้ัันไม่นาน
"ใ่ๆๆเป็นอะไรันมาหมาหว!"
"เป็นรอบรัว..."
ผมเบิาว้าไม่ิว่าาฮยอนะเป็นนพูออมาเอ แ้มอผมเริ่มร้อนๆหน้าอผมอนนี้แมาแน่นอน
"อุ๊ย! มีนเินแหละาฮยอน.."
เพราะารปราัวออนทำให้บรรยาาศึเรียทันที ผมทำไ้เพียมอเหุาร์เหมือนผู้มท่านนึเท่านั้น
ารมาอหมอนี่ผมพอเาไ้ว่าเพราะอะไร...
"อโยฮัน"
"นายไม่ผ่านาร"
"รับำแหน่่อ"
ผมไม่สามารถมอภาพเหล่านี้่อไปไ้ ึหันหลัเินลับบ้านท่ามลาสายฝน อให้นายโีนะโยฮัน
ัวผมเอทราบีว่าอะไรทำให้โยฮันลายเป็นแบบนี้ ารรัษาแม่อเาไ..
ถอนหายใออมา ป่านนี้าฮยอนถึบ้านหรือยันะ
ผมไ้เินามเส้นทาไปเรื่อยๆนถึบ้านที่ผมอาศัยอยู่ เมื่อเปิประู้เ้าไป็พบาฮยอนที่ำลััอินใส่าน
"ลับมาแล้วหรอ.."ผมพยัหน้า เ็บร่มไว้ที่้าประู่อนะอุ้มเยนานอนที่ที่นอนนุ่มๆสบายๆ
ผมรีบไปอาบน้ำเพื่อมาทาน้าวพร้อมาฮยอนเ่นทุวัน แ่วันนี้อาหารูน่าทานเป็นพิเศษไม่รู้ว่าเาใ้เินไปเท่าไหร่
เาเอทีู่สายาผมออ็รีบอธิบายทันที...
"ั้แ่มีนายเ้ามาันับเยนา็ใ้ีวิีึ้นมา ถึอาหารมื้อนี้ะเทียบไม่ไ้ับเินที่นายเสียไป แ่ัน็อยาเลี้ยอนรับนาย"
"และอบุที่มาับัน..."
ในใอผมรู้สึอบอุ่นอย่าน่าประหลา เพียเพราะำพูไม่ี่ำับารระทำอเา
"ผมไม่ิมาเรื่อนั้นหรอ แล้ว็อบุที่ยินี้อนรับผม"
หรือนี่ือสิ่ที่ผมเฝ้ารอมาลอ บ้านที่แสนอบอุ่น ถึไม่ไ้ให่มาแ่็มีนในรอบรัว้อนรับและรอารลับมา
"อบุริๆ"
วันเวลาล่วเลยไป ผม็ไ้อยู่ปี 2 แล้วแ่็มีเรื่อประหลาเิึ้นือฮยอออ้วนมาเรียนแทนฮยออผอม ับพี่สาวอูอที่มาเรียนแทน
ผมมอริสัลสลับับฮยออ แปลัที่อนปล่อยริสัลมานเียวแบบนี้ ่อนะยัไหล่ิว่าอย่าใส่ใเลยีว่า
ไม่ใ่เรื่ออผมนี่นา...
ผมรีบลับไปแผนัวเอแล้วเริ่มนัุ่ยับเพื่อนในแผน ่อนะหัวเราะออมาับ่าวุบิบ่าๆ
"ว่าแ่แทยอนเนี่ยหน้าาีัเลยนะ"หิสาวนนึเอ่ยึ้น รู้สึะื่อปาร์ ีมิน
"เพราะผมูแลัวเอีแหละรับ"
"นายไม่รู้ว่ามีนอยาเ้าหานายแ่ไหน!"ิม ยูินพูึ้นมาบ้าแล้วเาะแนเา
"ริหรอรับ?"มีนอยาเ้าหาผมริๆั้นหรอ?
"ไร้สาระน่า.."าฮยอนเอ่ยึ้นมาบ้า บรรยาาศในห้อเรียนมาุึ้นทันใ ผมเพียยิ้มแห้ๆให้เา เรื่อนี้ผมไม่รู้นะพวเธอพูันเออะ!
"มาหวแทยอนนี่เป็นอะไรันหรอ"ไ้ทีีมิน็แวให่ เธอพอูออว่าาฮยอนสนใแทยอนพิเศษว่านอื่นมาทั้ที่รู้ัันไม่นาน
"ใ่ๆๆเป็นอะไรันมาหมาหว!"
"เป็นรอบรัว..."
ผมเบิาว้าไม่ิว่าาฮยอนะเป็นนพูออมาเอ แ้มอผมเริ่มร้อนๆหน้าอผมอนนี้แมาแน่นอน
"อุ๊ย! มีนเินแหละาฮยอน.."
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น