คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เฮงซวยชะมัด
เห้ออออออออ…โนเทอีแล้วสิเรา ทำไีเนี่ยยยย พอรัใรริั็โนทิ้ลอ ่อไปันะไม่ริัอีแล้ว (เสียอแมนบ่นอยู่ในใ) “ทำยัไถึันะไ้เอรัแท้เหมือนนอื่นสัที” “ ึ…โอ้ยยยยย! เินยัไไมู่าม้าาเรือ เห็นมั้ยว่ามีนเินอยู่” (แมนเินนับใรนหนึ่)…"นายนั่นแหละ!!!ที่ไมู่าม้าาเรือ เิน้มหน้าทำไมไม่ทราบะ"(เสียผู้หิ นหนึ่เถียแมนลับ) "แล้วทำไมเธอไม่หลี ใะเินนันใ่ไหม" “นี่ นายโ่หรือไ ทำไมัน้อเินนนาย้วย พอีโทรศัพท์ันมีนโทรมา เลยไม่ทันระวัถึไ้เินมานนายเนี่ย” “เรื่ออเธอ” “นี่!! นาย……”แล้วแมน็เินาไป ปล่อยให้หิสาวนนั้นโวยวายอยู่รนั้น
อนโแห่หนึ่…
"เห้อออ พรุ่นี้เป็นวันเปิเรียนที่มหาลัยวันแรแท้ๆ แ่เราันไม่มีวามสุเลย แถมยัเอยัยปาหมานนั้น้วยยย นแบบเราไม่มีวันเอสิ่ีๆในีวิไ้หรอ เอแ่เรื่อเฮวยมาลอ…" แมนร้อไห้หนั นเผลอหลับไป
เ้าวัน่อมา…
“อื้ออออ เ้าแล้วหรอเนี่ย ี่โมแล้วนะ (มอูนาฬิา) 8:47 ิบหายยยยยยยยยย!! รุ่นพี่นั 8:30 แม่เอ้ยยย ไม่น่ามัวแ่ร้อไห้เลยเรา นี่เราะวยั้แ่วันแรเลยหรอเนี่ย แมร่เอ้ยยยย” แมนรีบวิ่ไปมหาวิทยาลัย ึ่ไม่ไลาอนโอแมนมานั
ความคิดเห็น