กาลครั้งหนึ่ง...(ISIS)

เนื้อเรื่อง

 

 

 

 

 

กาลครั้งหนึ่ง...ยังมีเด็กสาวที่อ่อนโยน บอบบาง...ไร้ซึ่งประสบการณ์และอคติต่อโลกใบกว้าง

เธอมีดวงตาที่สดใส...ใช้สำหรับมองแง่ดีของผู้อื่น

มีริมฝีปากที่เปล่งประกาย...ใช้สำหรับกล่าวชมความดีงามของสรรพสิ่ง

มีสุรเสียง...ที่อ่อนโยน...คอยปลอบประโลมผู้คนที่หงอยเหงาให้กลับคืนกำลังวังชา

มีสองมือ...ที่บอบบาง นุ่มนวล สำหรับทำสิ่งต่างๆเพื่อนคนรอบข้าง

มีสองเท้า...ที่ไม่เคยแปดเปื้อนความโสมมใดใด

................เด็กสาวมีชีวิตอยู่ท่ามกลางความอบอุ่น ความฝัน และ...ความรัก

 

 

ทว่า...การที่เธอมองโลกในแง่ดีจนเกินไป...ทำให้เด็กสาวต้องเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส...

เด็กสาวตีราคาของมิตภาพสูงส่งยิ่งนัก...เธอไม่เคยระแวงสงสัยว่าเพทภัยที่ไร้ความปราณีจะมีมาแต่เพื่อน...เพื่อนที่เธอเชื่อมั่นหนักหนา

เพื่อน...ที่ชักจูงเอาสัตว์ร้ายมาสู่ชีวิตเธอ

 

 

............ดวงตาของเด็กสาวเริ่มเศร้าหมอง...............มองไม่เห็นแสงสว่าง

ริมฝีปากเธอสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว.....เธอถูกเหล่าสัตว์ร้ายไล่ล่าจนจิตใจบอบช้ำ...

น้ำเสียงของเธอ....ถูกกลืนหายไปในความเงียบเหงาและความวังเวงของยามรุ่งอรุณที่ไร้ซึ่งดวงตะวัน

......บัดนี้ สองมือของเธอก็ไม่กล้าที่จะสัมผัสสิ่งใด ด้วยกลัวว่าจะต้องเจ็บปวดจากการกระทำเช่นนั้น

และสองเท้าของเธอเริ่มควานหาหนทางอย่างไม่เลือกที่....เพื่อหนีความโหดร้ายจากสัตว์ป่าที่คอยคุกคาม

......เธอแปดเปื้อน....เธอบอบช้ำ......

 

 

...................................................................

............................................

............

..

 

เวลาจะช่วยเยียวยาเธอได้ไหม?

เธอคงแข็งแกร่งขึ้น? ...ถ้าเช่นนั้นเราก็ควรจะขอบคุณเหล่าสัตว์ร้ายนั่นสินะ?

......................แล้วเธอจะกลับมาเป็นเด็กสาวที่ร่าเริงมองโลกในแง่ดีอย่างวันเก่าได้อีกไหม?

 

................ไม่เคยมีใครอยากจะตอบ...เพราะเรื่องนี้มันเป็นเรื่องเล็กเกินไปสำหรับพวกเขา...

ก็แค่คนเพียงคนเดียว...จะเจ็บก็เจ็บอยู่ที่ตัวเธอคนเดียว....ไม่ได้ทำให้พวกเขาเดือดร้อนอะไร

 

................ตรงกันข้าม....การมองดูเธอเจ็บปวดทรมานและดิ้นรนต่อต้าน...มันน่าพิศมัยยิ่งกว่าซะอีก

 

 

.................................................

...............................

.............

.....

 

 

วันเวลาผ่านไป....เด็กสาวเติบใหญ่ขึ้นเป็นสตรีที่มีจิตใจแข็งกร้าว...

หยิ่งทรนงในความสูงส่งของเชื้อสายยิ่งกว่าสิ่งใด....เพราะนั่นเป็นความภาคภูมิใจเพียงหนึ่งเดียวที่ไม่มีสัตว์ร้ายตัวไหนมาพรากไปจากเธอได้

เธอกลายเป็นคนเย็นชา....ไร้ความปรานีต่อสัตว์ป่าที่ไม่เคยคุ้น.....

 

.....บัดนี้  ดวงตาของเธอกลายเป็นสีเลือดนกที่เต็มไปด้วยความมาดมั่น....

สุรเสียงที่เคยปลอบประโลมสรรพสัตว์ก็กลายมาเป็นสุรเสียงที่ทรงอำนาจ....ตามแบบฉบับที่ผู้เป็นใหญ่ควรจะเป็น

สองมือเธอยุ่งอยู่กับการงานจนไม่มีเวลาไปโอบอุ้มใคร

.....สองเท้าของเธอ....บัดนี้ถูกสวมด้วยรองเท้าส้นสูง...เพื่อให้ปลอดภัยจากสิ่งโสมมที่ต่ำเตี้ยติดดิน....

ตอนนี้....เธอมีชีวิตอยู่ท่ามกลางการแก่งแย่งและการเอาชนะ

 

 

 

 

 

 

ทุกวันนี้ เธอกลายเป็นเจ้าหญิงที่พรั่งพร้อมด้วยคุณสมบัติของการเป็นราชินีองค์ต่อไป....

หรือว่าเราจะต้องขอบคุณสัตว์ร้ายเหล่านั้น....และเพื่อนจอมหักหลังของเธอ?

...........แล้วคุณชอบตอนที่เธอเป็นเด็กสาว....หรือตอนที่เติบโตมาเป็นคนแข็งกร้าวอย่างทุกวันนี้มากกว่ากัน??

...........................................................................

..............................ถ้าหากไม่ชอบที่เธอเปลี่ยนไป......ก็แล้วใครกันที่ทำให้เธอเปลี่ยน?

 

 

.......................แล้วตกลงเราควรจะโทษสัตว์ร้ายหรือขอบคุณ?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คุณเคยเป็นสัตว์ร้ายในชีวิตใครหรือเปล่า?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

.................................I CAN FLY...............................