คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : HAPPII Birth Day 2 KIM JAEJOONG
" สุขสันต์วันเกิดนะแจจุง"
"ขอให้มีความสุขกะหมีไปนานๆนะ"
"อายุ 24 ขวบแล้วนะแจจุง โตเป็นหนุ่มแล้ววววว ว"
และคำอวยพรอีกต่างๆนาๆที่ทุกคนแห่งค่ายSMและแฟนคลับทุกคนอวยพรให้แก่แจจุง จนแจจุงรู้สึกตื้นตันใจจนอยากจะร้องไห้ด้วยความดีใจอกกมา
"ไม่เอาน่าแจจุง โตเป็นผู้ใหญ่ขนาดนี้แล้วยังจะขี้แยอยู่อีกหรอ หื้อ" ยุนโฮที่ยืนอยู่ข้างแจจุงตลอดเวลากล่าวขึ้นแล้วเอื้มมือไปโอบเอวร่างบาง
"ฮึก....ก็มัน..ฮึก ซึ้งนี่นา แง้" ร่างบางพูดจบก็โผตัวเข้ากอดร่างสูงเต็มรัก
"เฮ้อ....ถ้ายังนิสัยอย่างนี้อยู่แล้วเมื่อไหร่จะเนี๊ยเมียฉัน" เมื่อร่างสูงพูดจบร่างบางก็เงยหน้าขึ้นมาถลึงตาใส่ร่างสูงเหมือนจะพยายามส่งสายตาแทนคำพูดไปว่า 'ใครเมียนายกันห๊ะ!'
"แหมมมม ม ....มันก็รู้ๆกันอยู่นะจ๊ะเมียจ๋า" ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนแล้วอุ้มร่างบางขึ้นพาดบ่า
"เฮ้ย!! ! ยุนโฮนายจะอุ้มฉันไปไหน" ร่างบางร้องโวยวาย และทุบหลังของร่างสูงป๊าบใหญ่ แต่ร่างสูงก็ไม่สนใจเอาแต่อุ้มร่างบางไปที่รถ
"ไอ้หมี!! ! จะไปไหนเนี๊ย" มื่อร่างสูงปล่อยร่างบางให้นั่งลงที่เบาะรถด้านหน้าแล้วร่างบางก็วีนใส่ร่างสูงทันที
"อย่าใจร้อนสิจ๊ะพริยาแจจ๋า เดี๋ยวตัวเองก็รู้เองแหละน่า" แล้วยุนโฮกพาร่างหมีๆของตัวเองวิ่งอ้อมไปทางฝั่งคนขับแล้วออกรถทันที
"เอาล่ะ...ถึงแล้ว" ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง
"อะไรของนายเนี๊ยยย ย พามาคอนโดแค่เนี๊ย" ร่างบางถึงกับวีนแตกทันที เมื่อได้รู้ว่าอิหมีมันแค่จะพามาคอนโด
แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกฟร่ะ จะได้ไม่ต้องปั้นหน้าบึ้งใส่อิหมี- -
"ไปกันเถอะ" ไม่ทันตั้งตัวร่างสูงก็อุ้มร่างบางขึ้นพาดไหล่แล้วเดินไปที่ลิฟต์
"นี่ หมี ไม่ต้องอุ้มก็ได้นะฉันเดินขึ้นห้องเองเป็น"
"จุ๊ๆ เงียบไว้ก่อนระเมียจ๋า" หมีพูดจบก็คว้าผ้าจากไหนไม่รู้มาปิดปากของร่างบาง
"อื้อ!! ! อิอี๋ เอาอ้าอิดอาดออดเอี๋ยวอี๊" ร่างบางพูดอู้อี๋ใส่ร่างสูงแล้วดิ้นเต็มแรง แต่มีหรือที่ร่างบางจะสู้ร่างสูงได้
ไม่มีทางซะหรอก
เมื่อลิฟต์มาถึง ร่างสูงก็เดินเข้าไปในลิฟต์แล้วกดชั้นที่ 70 ชั้นสูงสุดของคอนโด
ติ๊ง~~~~
เสียงลิฟต์บ่งบอกว่าถึงชั้นที่ 70 แล้ว
ยุนโฮเดินไปไขกุญแจห้องที่มีเพียงห้องเดียวในชั้นที่ 700 ร่างสูงเดินเข้าไปในห้องนอนแล้ววางร่างบางลงบนเตียงอย่างแผ่วเบา
"อุนโอ อ่อยยย ย!" ร่างบางที่อยู่บนเตียงเริ่มบ่นของมาอีกครั้ง ร่างสูงจึงเดินไปแกะผ้าปิดปากให้ร่างบาง
"ยุนโฮบ้า เล่นอะไรของนายห๊ะ" ร่างบางทุบตีร่างสูงทันทีที่ร่างสูงแกะผ้าออก
"โอ๊ย!! ! เดี๋ยวสิแจจุง อย่าพึ่งทำร้ายร่างกายฉัน" ร่างสูงร้องโอดโอย แล้วรวบมือทั้งสองข้างของร่างบางไว้ในมือเดียว
"ฮึ๊ย!! ไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมฉันถึงต้องน่อมแน่มด้วยนะ" ((อ่าวแจ- - แจเป็นนายเอกก็ต้องน่อมแน่มสิคร๊ะ คงไม่มีนายเอกเรื่องไหนถึกควายหรอก))
"แจจุง....." ร่างสูงพูดเสียงแผ่วเบาแล้วค่อยๆเลื่อนหน้าลงมาให้อยู่ในระดับเดียวกับใบหน้าของร่างบาง ส่งผลให้ตอนนี้ใบหน้าของทั้งสองอยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ
"หือ..."ร่างบางขานตอบแล้วหลบตาร่างสูง
ร่างสูงถึงกับยิ้มหน้าแป้นทันทีที่เห็นว่าหน้าของร่างบางขึ้นสีแดงอ่อนๆ
“ สุขสันต์วันเกิด ฉันสัญญาว่าจะรักนายอย่างนี้ตลอดไป “ ร่างสูงพูดจบก็ประกบปากกับร่างบางทันที ร่างบางที่ดูเหมือนจะตกใจก็ค่อยๆคล้อยตามร่างสูงไป ลิ้นร้อนของร่างสูงถูกส่งเข้ามาหยอกล้อกับลิ้นเล็ก ลิ้นทั้งสองเกี่ยวตวัดกันอยู่นานจนร่างบางเริ่มหน้าใจไม่ออก ร่างสูงจึงต้องถอนจูบออกมาอย่างเสียดาย แต่ก็เพียงแค่วินาทีเดียวเท่านั้นร่างสูงก็ก้มลงไปจูบร่างบางอีกแล้วส่งลิ้นเข้าไปควานหาความหวานของร่างบางที่ไม่ว่ากี่ครั้งก็ยังคงหอมหวาน
เมื่อร่างสูงจูบจนพอใจแล้ว ร่างสูงก็ค่อยถอนริมฝีปากออกอย่างช้าๆ แล้วเงยหน้ามองร่างบางด้วยสายตาจริงจัง
“ทำไมถึงมองฉันอย่างนั้นล่ะ” ร่างบางเอ่ยขึ้น
“แจจุง...เรื่องที่ฉันจะพูดต่อไปนี้เป็นความจริงทั้งหมด ขอเพียงนายตอบตกลง ฉันก็พอใจที่สุด นายสัญญาได้ไหมว่าจะตกลง”
“อะ...อืม”
“ แต่งงานกับฉันนะ ไม่ต้องมีพิธีอะไรก็ได้ ขอเพียงแค่นายตกลงแต่งกับฉัน ช่วยอยู่เป็นคู่ชีวิตฉันไปจนตายจะได้ไหมแจจุง” เมื่อร่างสูงพูดจบร่างบางก็ถึงกับน้ำตาคลอทันที
ไม่ได้พูดเล่นใช่ไหมยุนโฮ
นายกำลังขอแต่งงานฉันจริงๆใช่ไหม
นายกำลังจะบอกว่าอยากอยู่กับฉันไปตลอดชีวิตใช่ไหม
“ฮึก.... อึก ตะ..ตกลง “ ร่างบางพูดจบ ทั้งสองร่างก็โผเข้าหากันแล้วกอดกันด้วยความรัก
“แจจุง ฉันสัญญานะ ว่าจะทำให้นายมีความสุขตลอดไป ฉันจะไม่ทำให้นายเสียใจ และ ขอบคุณนะแจจุง ขอบคุณที่นายรักฉัน ”
“ฉันต่างหากที่ต้องขอบคุณนาย นายทำให้ฉันได้รู้จักคำว่ารัก นายทำให้ฉันได้รัก รักจนเต็มหัวใจ ขอบคุณจริงๆ” เมื่อร่างบางพูดจบทั้งสองก็กอดกันด้วยความรัก บนเตียงใหญ่นั้น
ค่ำคืนนี้ยังอีกนาน
หวังว่าพรุ่งนี้เช้าแจจุงจะตื่นมาด้วยความสดใสนะ ^^
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“อื้อ....ยุนโฮ เดี๋ยวก่อน อ๊า อึก อือ....” เสียงครางกระเส่าของร่างบางดังไปทั่วห้องนอนของยุนโฮ
“อืม...แจจุงทำไมนาย....หวาน” ร่างสูงพูดหยอกร่างบาง ทำให้ใบหน้าของร่างบางขึ้นสีแดงไปทั่วทั้งหน้า
“อื้อ...ยุนโฮ....อ๊า....อา” ยิ่งร่างบางครางเท่าไหร่ร่างสูงก็ยิ่งเร่งจังหวะเข้าไปอีก
“...อ๊า....” เสียงครางของทั้งสองดังไปทั่วทั้งห้องเมื่อทั้งสองถึงขีดสุดพร้อมกัน ร่างสูงล้มตัวนอนข้างร่างบางที่นอนหอบอยู่ แล้วยื่นหน้าเข้าไปจูบหนักๆที่ขมับของร่างบาง
“รักนายจังเลย แจจุง” ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงร่างเริง ผิดกับร่างบางโดยสิ้นเชิง
“ยุนบ้า!! ไม่ต้องมารักฉันถึงขนาดนี้ก็ได้ ตั้งแต่เมื่อคืนนายก็กดฉันไป 9 รอบแล้วนะ” ร่างบางพูดด้วยน้ำเสียงงอนๆ
“แหม เมียจ๋า ทำไงได้อ่ะก็ใครสั่งให้เมียของหมีน่ารักน่ากดอย่างนี้อ่ะ” ร่างสูงพูดก็ดึงร่างบางเข้ามานอนหนุนแขนของตนเอง แล้วจูบเข้าไปที่ริมฝีปากของร่างบางพร้อมทั้งส่งลิ้นร้อนเข้าไปควานหาความหวานไปทั่วทั้งปากของร่างบาง
“อืม...” ร่างบางครางออกมาเบาๆ โดยที่ไม่รู้เลยว่าเสียงครางแบบนั้นของตนเองทำให้อารมณ์ของร่างสูงพุ่งอีกแล้ว
“แจจ๋า” ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงหื่นๆ จนร่างบางถึงกับผวา
“ยุน.....อย่าบอกนะว่า...”
“ขอหมีกดหน่อยนะ” ไม่ทันที่ร่างบางจะได้แย้งอะไร หมีก็ขึ้นคร่อมร่างบางทันที
“ไม่น้า!!!! !”
The End
จบดีกว่าอ่ะ
แต่งมากไปเดี๋ยวอยากแต่งNCขึ้มมาแจจะแย่เอา 55+
ความคิดเห็น