ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Part 7
วาเลนเียเินออห่าารินเทอร์ แ่ทุๆสิ่ถ้าเิึ้นมาแล้วมันไม่บล่ายๆ เมื่อายหนุ่มใ้พลัอนเป็นเือับเาทั้สอนไว้
"ทำอะไรอนาย!! ปล่อยเี๋ยวนี้ แเป็นศัรู ำไว้ว่าือศัรูอัน!!!" วาเลนเียพู้วยสีหน้าผิหวั
"ำเป็นที่ะ้อปล่อยเธอ้วยรึไัน บอแล้วไว่าันะพาเธอไปอยู่้วยน่ะ" รินเทอร์เอื้อมมือมาับหน้าอวาเลนเีย้วยสีหน้าพึพอใ ผิับวาเลนเียที่ายแววาโรธแ้น
@LEON part
ผมรู้สึว่าอะไรๆมัน็ไมเป้นามที่นเอิไปะหม วันนี้แพลนที่ว่าะพาเธอไปอโทษาวบ้าน็้อยุบลเสียแล้วหละ เพราะมันมีสิ่ที่น่ารำาโผล่ออมาะไ้ แล้วมันยัใ้มือสปรอัวเอับวาเลนเียอยู่อี้วย แล้วทำไมผม้อหุหิ้วยละเนี่ย
"ปล่อยเี๋ยวนี้" ผม้อเม็ไปที่ายผู้เป็นเพื่อนรั(หัเหลี่ยมโห)อนที่ยื่นอยู่้าๆแ่หมอนั้น็ท่าทาะทำเป็นหูทวนลม ผมัะทนไม่ไหวแล้วสิ
"พอไ้แล้ว หยุัที เลิวุ่นวายับันะ ันไม่ยุ่ับพวที่ั้ใะ่ารอบรัวันหรอนะ พวสารเลว!!" วาเลนเียที่เียบมานาน ็พู่าทอออมา้วยวามเลี้ยรา ่าั้นหรอ? หายวามว่าไ?
"รินเทอร์ นายบอว่านายเป็นนอฟินิ์สินะ บอันมาสิว่ามาเรียและมารีนอยู่ที่ไหน?" ร่าบาที่อยู่้าๆิ้นไปมานผมห่วว่าเือที่รัเธออยู่ะทำให้เธอบาเ็บว่าเิม ห่วั้นหรอ?
"เิอะไรึ้น?" ผมถามน้าายออมาอย่าอไม่ไ้ แ่เธอเพียแ่มอมาที่ผมเท่านั้น ผมสัเเห็นแววาเศร้าหมอที่อทประายอยู่ในวาเธอ แ่เพียวแวบเียวมัน็ลับไปเป็นปิ
END part
"โอ๊ะโอ มันไม่ใ่เรื่อออ์ายสัหน่อย" รินเทอร์ุ๊ๆปาพร้อมส่ายหัวเบาๆ
"หน็อยแ!" เลย์ออนโมโหับำอบที่ไ้รับมา
"แ่มันเป็นเรื่ออัน อบันมา"วาเลนเีย้มหน้ามอพื้นเพื่อปปิวามรู้สึทั้หมอเธอ
"เธอใร้อนเสมอเียร์" รินเทอร์โน้มหน้าลมาประทับุมพิลบนลุ่มผมสีม่วอำพันอหิสาว
"แ!!" เลย์ออนไม่สามารถนิ่เยไ้อี่อไป เาใ้เวทย์อเาทำลายเือที่รัวพวเาไว้ แล้วไปที่หน้าหล่อเหลาอรินเทอร์เ็มแร
วาเลนเียแ้าอ่อนแร อนนี้เธอไม่สามารถพยุัวเอไ้อีแล้ว นที่เธอไม้ใมาที่สุลับมาทำร้ายัวอเธอเอ
"แอบำถามอเธอไปสิ" เลย์ออนระาอเสื้ออรินเทอร์ไว้เ็มเเร
"หึ!! บอแล้วไ ว่าไม่ำเป็น" รินเทอร์ยมือึ้นนาบัวทั้สอ้าพลาบอว่ายอมแพ้ เายอมแพ้แ่พลัอเลย์ออนแ่เาะไม่บออะไรออไปหรอ
"พูออมาะ" เลย์ออนใ้ริี้ไปที่ออรินเทอร์หาเาออแรสันิรินี้็ะแทอรินเทอร์เป็นแน่
"เลย์ นายพอเถอะ พูไป็มีแ่ปวหัวเปล่าๆ หมอนี่มันวนประสาท" วาเลนเียึสินเอลับมา แล้วใ้มือเรียวับไปที่แนอเลย์ออน เห็นันั้นเลย์ออนึลริล
"เธอเลือไ้รึยัว่าะไปับใร" รินเทอร์ยัไหล่ พร้อมยิ้มเ้าเล่ห์ แน่นอนเารู้อยู่แล้วว่าเธอะเลืออะไรเามั่นใ
"แน่นอน ว่าันไม่เลือนาย" วาเลนเียถีบร่าายหนุ่มสุแรเิ้วยวามโมโห ไปมั่นหน้ามาาไหนว่าเธอะเลือเา
"เธอ้อเลือันสิ ันรู้ัับเธอมานานว่าหมอนี่!!" รินเทอร์ุมหน้าท้อัวเอ ผู้หิอะไรนอาะไม่เป็นุลสรีแล้วยัแรเยอะอี
"เ็บำพูอนายเอาไว้เถอะ เี๋ยวมันะไม่ไ้พู" ร่าบาึริามืออเลย์ออน อนแรเา็ึลับแ่พอเห็นสายาินเลือินเนื้ออวาเลนเียเาึ้อปล่อยมือารินั้นให้เธอแ่โยี
"เอาละ อบำถามันมา ไม่ั้นันะัลิ้นนายะ" วาเลยเียวามือบนหน้าหยาบร้านอายหนุ่ม่อนะใ้ปลายมีิ้มลมาที่้าๆปาอเา
"เธอมัน! ไ้ันะบอให้ พวเธอายไปหมแล้วเพราะน้ำมืออันไละ ฮ่ะๆๆ" รินเทอร์หัวเราะออมาอย่าบ้าลั่พร้อมับมืออวาเลนเียไว้ เารู้ีว่าวาเลนเียไม่ใ่แู่่เธอทำริๆแน่ึยอมอบออไป
"แ..สารเลว" วาเลนเียัฟันรอ สายาอาาแ้นอเธอส่ผลให้มีไอเวทย์ลุมอยู่รอบร่าายรวถึบริเวใล้เีย เธอไม่ไ้อ่อนแอ!
"อบุันสิ ันทำให้น้อสาวเธอไม่้อทนทุ์ไละ" รอยยิ้มเหยียหยันอรินเทอร์ยั่โมโหวาเลนเียไ้ีมาๆเลยละ
"อบุ...ับผีน่ะสิ!!!" วาเลนเียัริวลับมาแล้ว้วแทเ้าที่ท้ออรินเทอร์
"อ๊า" เสียร้อโหยหวน้วยวามเ็บปวอรินเทอร์ไมไ้ทำให้วามโรธแ้นอวาเลนเียลลแม้แ่น้อย
เลย์ออนเห็นท่าไม่ไ้ึไ้ึริวออามืออวาเลนเียแล้วเ็บมันไว้ในระเป๋าอเา พร้อมึมือสาวามรหน้าให้ลับ ปล่อยให้รินเทอร์นอนเ็บปวอยู่นเียว
"เธอเป็นอะไรรึเปล่า" เลย์ออนถาม้วยวามเป็นห่วทันทีที่เาพาเธอลับมาถึรถม้านายทหาร็พาม้าลับมาไ้พอี
"สบายี นายเหอะ" วาเลนเียยิ้มใหู้ว่าเธอไม่เป็นไรริยเว้นิใอเธอ
"็..ี เราลับันเถอะนะ" เลย์ออนห่วิใอวาเลนเียมา แปบทั้ๆที่เาพึ่ะเยเอเธอแ่ลับรู้สึุ้นเยันแล้วอย่าบอไม่ถู
"แล้วานละ?" วาเลนเียทำหน้าเหลอหลาเมื่อเาวนเธอลับ
"วันหน้าแล้วัน เธอไม่ไหวแล้ว" ร่าสููมือเธอเ้ามานั่ภายในรถม้า แล้วสั่ให้นายทหารออรถม้าลับไปที่ปราสาท
"ไม่ถามอะไรหน่อยหรอ" หลัาที่เาและเธอเียบมานาน วาเลนเียึเอ่ยถามออมา
"รอให้เธอพูออมาเอ็แล้วัน" เลย์ออนไม่หันมามอหน้าเธอ แ่เธอ็รับรู้ไ้ว่าเารออยเธอริๆ
"อบุนะ เลย์ออน" วาเลนเียยิ้มหวานให้ับายหนุ่มที่ะมาเป็นสามีในอนา ายหนุ่มะัเล็น้อย่อนะพยัหน้ารับำอบุาเธอ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น