นิยาย ซารางแฮนายสุดหล่อ : Dek-D.com

A-
A+

ข้อมูลเบื้องต้น

"ตื่นสิ"

"..."

"ตื่น"

"..." ใครบังอาจมากเลยนะที่มารบกวนฉันในเวลานอนเนี่ยะ

"ไม่ตื่นใช่ไหม! ยัยหมูตอน"รู้แล้วใคร ก็พี่สาวของฉันไงชื่อยุนโกะ
"เจอนี่หน่อยเป็นไง" ยัยยุนวิ่งออกไปข้างนอกมากับถุงเท้าพี่ชายข้างบ้าน ส่วนฉันหรอไม่รู้ไม่ชี้ ก็วันหยุดนี่หน่า
    ปัก!
"อะไรมากระแทกหน้าฉันนะ" ฉันงัวเงียแล้วลืมตาขึ้นมา โห่อะไรเนี่ยะคนจะหลับจะนอนอะไรเนี่ยะเหม็นชะมัด ถุงเท้าอีกแล้วใช่ไหมเนี่ยะ

"ป้ามาปลุกไมเนี่ยะ ยังเช้าอยู่เลย" ฉันลุกขึ้นมาด้วยอาการงัวเงียสุดๆ

"แกจะเข้าโรงเรียนใหม่ไม่ใช่หรอ ต้องไปซื้อชุดนักเรียนสิและอีกจิปาถะเยอะแยะถ้าแกไม่ไปวันนี้พรุ่งนี้ก็ไปซื้อเองละกัน" ยัยป้ายุนตะโกนโหวกเหวกโวยวายอยู่ที่ปลายเตียง

"โอ๊ย! ไปก็ได้"ฉันรีบลุกไปอาบน้ำอย่างว่องไวแล้วลงมากินข้าวและไปที่รถของยัยยุนโกะ

"เร็ว เร็ว สิย่ะ" เสียงแหลมปี๊ดแสบแก้วหูลอยเข้ามากระทบโสตประสาทอย่างจัง

"รู้แล้วจะตะโกนทำไมเนี่ยะ" เริ่มโมโหแล้วนะ

"เดี๋ยวนี้แกกล้าหือกับพี่สาวสุดสวยสุดเซ็กซี่ของแกแล้วหรอ" อะไร อะไรก็ชมตัวเองนึกว่าสวยหรือไงเนี่ยะ
ฉันสวยกว่าตั้งเยอะ เชอะ!
ก็แค่ตาเรียวๆคมๆ ผมเป็นลอนๆ เชอะจะสวยสู้ฉันได้ เมื่อก่อนเถอะตอนเด็กก็ดำเป็นเหมี่ยง สู้ฉันก็ไม่ได้ขาวมาก(ขาวแบบซีด)แถมขายาวกว่าอีกก็สูง170นี่หน่า อนาคตนางแบบใช่ไหมเนี่ยะ ใช่แน่ๆ กริ๊กๆๆ
ลืมแนะนำตัวฉัน ฮันยุยโกะ เป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นกับเกาหลีอยู่ม.6 อนาตคกำลังจะย้ายเข้าไปเรียนที่โซล
เพราะพ่อกับแม่ให้ย้าย ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ฉันเลยต้องย้ายมาอยู่กับยุนโกะที่เป็นพี่สาวของฉันที่โซลพี่สาวฉันทำงานแล้วออกมาจากมหาลัยชื่อดังในโซล3ปีแล้ว และฉันกำลังจะเข้าไปในโรงเรียนมัธยมชื่อดังในโซล
ฉันนี่โชคดีจริงๆ

"หัวเราะบ้าอะไรของแก นี่แกกำลังนินทาฉันใช่ไหม้" รู้ได้ไงว่ากำลังนินทาอยู่

"เปล้า ไปสักทีสิเดี๋ยวก็รถติดหรอก" ฉันพยายามหาทางแก้ต่างให้ตัวเอง

"เชอะ ยัยยุยโก๊ะเอ๊ย!" ยัยป้ายุนพลักหัวฉันออกไป

อยู่กันมาจะครบ18ปีอยู่แล้ว ยังเรียกชื่อกันไม่ถูกอีก ป้าใช่พี่ฉันจริงหรือเปล่าเนี่ยะ

"ไปสักทีสิป้า!!!"
และรถกระป๋องก็แล่นสู่ท้องถนน
ฉันหาซื้อของจนครบ และมากินไอศรีมที่ร้านสเวนเซ่นที่ห้าง A ระหว่างทางกลับนั้นฉันชนกับอะไรบางอย่าง

ตุบ โอ๊ย!

"เป็นอะไรหรือเปล่าครับ" เสียงนุ่มๆทุ้มๆเอ่ยขึ้นมาและฉุดแขนฉันขึ้นมาจากพื้น

"ไม่เป็นไรค่ะ" ฉันเงยขึ้นมาสบตากับเขาจังๆ หน้าเราใกล้กันมากห่างกันสักคืบได้มั้งหน้าตาของเขานี่หล่อสุดๆผิวขาวๆไหล่หว้างๆ จมูกโงเป็นสัน ตาคมๆแต่นัยน์ตาอ่อนโยนมากเลย   ฉันยิ้มออกมาให้เขา
จากยิ้มธรรมดาเริ่มกว้างขึ้นจน โอ๊ยตั้งแต่ฉันเกิดมายังไม่เคยใกล้ชิดฉันขนาดนี้เลยนะเนี่ยะนอกจากพ่อ โฮะๆ
มีความสุขจริงๆฉันละชอบจริงๆที่วงแขนของเขาโอบรั้งฉันไว้

"ไม่เป็นไรก็ดีแล้วครับ"เขาพยายามดันตัวฉันออก แต่ฉันก็ยังไม่ปล่อยแขนเขาสักที

"เอ่อ..แขนนะครับ ช่วยปล่อยผมที" เขาพูดแล้วพยายามแกะมือฉันออก

"โอ๊ะขอโทษค่ะ"และเขาก็เดินจากไป ว่าไปเขาก็สูงมากเลยนะเนี่ยะสัก185 ได้มั้งท่าว่าฉันจะตกหลุมรักเขาแล้วหล่ะ เนี่ยะหรอที่เขาเรียกว่า รักแรกพบ โฮ้ มหัศจรรย์ จริงๆ แล้วจู่ๆก็มีเสียงมารมาขัดจังหว่ะ

"ยืนเพ้อหาอะไรอยู่ได้ เขาไปตั้งนานแล้วย่ะยัยโก๊ะ" รู้แล้ว ยัยป้ายุนนี่เอง

"พี่ยุน หนูว่าหนูพบรักแรกพบแล้วแหละ หนูกำลังมีความรักค่ะ!"

และคืนนั้นฉันก็เก็บเอาเขาไปฝัน ขอโทษด้วยนะค่ะขอแค่พบคุณในความฝันก็ยังดี ฉันชอบผู้ชายอย่างเขามากๆเลย  อบอุ่นดี อกกว้างๆแบบนั้นจะอุ่นสักเท่าไหร่และสายตาคู่นั้นหล่ะจะทำให้ฉันหลอมละลายได้ไหม และริมฝีปากของคุณหล่ะจะหวานไหม โอ๊ยคิดอะไรฟุ้งซ่าน แต่ฉันต้องเจอคุณให้ได้เลยค่ะ คุณความฝัน(ขอเปลี่ยนสรรพนาม)