คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : สมุดบันทึกตอนที่1 "จุดเริ่มต้น"
"เรื่อมันเริ่ม้นารไหนันนะ"
ผมเิบโารอบรัวเล็รอบรัวนึที่บ้านไม่ไ้มีานะมามายแ่็ไม่ไ้ัสนไม่เยไ้ินสิ่ที่้อารแ่็ไม่เยหิวนท้อิ้วรอบรัวผมมีพี่น้อสามนผมเป็นน้อเล็สุอบ้านอายุอผมับพี่นั้นห่าันอย่าน้อยสิบปีผมึไ้รับวามอย่าเ็มเปี่ยมผมอยาไ้อะไร็ไ้มาลอึลายเป็นเ็เอาแ่ใและมันลายเป็นนิสัยเสียอผมในที่สุพอผมำวามไ้ีวิผม็เ็มไป้วยวามสุมามายรอบัวนระทั่พ่อแม่ผม้อย้ายที่ทำานบ่อยๆส่ผล่อผมที่้อย้ายโรเรียนบ่อยๆ้วยเ่นันแม่ึส่ผมมาอยู่ับุาที่่าัหวัผมถูเลี้ยูในแบบอาอนนั้นผมิว่าุาเป็นนใร้ายที่ไม่ามใผมสัอย่าแ่อนนี้ผมลับอบุุาอย่าสุึ้ที่ไม่ทำให้ผมเสียนผมอยู่ับุาอนเรียนอยู่ั้นประถมผมำแทบไม่ไ้แล้วอนประถมผมมีวามสุแ่ไหนหรือทุ์ใแ่ไหนวามทรำเลือนลาและาหายไปนหม
อนม.้นผมย้ายออมาอยู่้านอนเียวเป็นรั้แรผมื่นเ้นนิหน่อยที่ะไ้ใ้ีวินเียวเสียทีผมเริ่ม้นาารหาเพื่อนใหม่ทุอย่าเป็นไปไ้ีผมไ้นสนิทที่รู้ใมาไม่มาแ่นั้น็มาพอแล้วนอยู่มาวันนึผมไ้พบับผู้หินนึผม้อเธออยู่สัพันึและอนนั้นผมไ้รู้ัวามรัเป็นรั้แรผมหลุมรัเ็ผู้หินนั้นเธอเป็นเ็สาวน่ารัยิ้มหวานมีไฝใ้า้าวาเวลาเธอยิ้มเหมือนโลทั้ใบหยุนิ่ไปผมะลึับวามามนั้นอยู่สัพั่อนที่ผมะเินเ้าไปทำวามรู้ัับเธอ
"ยินีที่ไ้รู้ันะรับ"
ผมพู้วยน้ำเสียเินอาย
เธอยิ้มเล็น้อย่อนะอบผม
"เ่นัน่ะ"
เรานั่โ๊ะัวนึในสวนสาธาระ่อนที่ะทำวามรู้ัันผมับเธอนัุ่ยันอยู่นานเรา่าเล่าเรื่อราวอันและันนั่มอูพระอาทิย์้วยันรู้ัวอีที่็เย็นเสียแล้ว
"เย็นแล้วหรอเนี้ย"
ผมพูึ้น
"ริ้วย"
เธออบผม
"ั้นผมอัวลับ่อนนะรับ"
ผมเ็บอเรียมลับพร้อมับิไปว่าผมอยาอยู่ับเธอนานว่านี้ั
"เินทาปลอภัยนะะ"
เธออบผมพร้อมับรอยยิ้ม
ผมยิ้มอบลับเธอ
"เ่นันรับ"
พอผมลับมาถึห้อผมล้มัวลนอนพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้าิถึภาพเธอ้ำแล้ว้ำเล่าในหัวอนนั้นเอผมไ้รู้แล้วว่าวามรัืออะไรผมพูุยับเธอทุวันหลัานั่นเราแลเปลี่ยนเรื่อราวัน
"วันนี้เป็นไบ้าะ"
เป็นประโยที่ผมไ้ยินในทุๆวันแ่ผมไ้ยินเธอพูทำนี้ออมาร่าายที่เหนื่อยล้าาารเรียน็หายไปนหม
"วันนี้น่าเบื่อมารับทั้เรื่อนู้นเรื่อนี้ บลา บลา บลา"
ผมเล่าให้เธอฟัว่าเรื่ออวันนี้เป็นไบ้าพร้อมับใส่มุเ้าไป้วยเธออบมุอผมมาเธอะยิ้มและำทุรั้ที่ผมทำแบบนั้นผม็มีวามสุมาเ่นันผมอบมอเธออนเวลาเธอยิ้มหรือหัวเราะผมไม่รู้ะเรียว่าอะไรี"น่ารั"หรอ็ั้นท่าทาารระทำทุอย่าผมำมันไ้ทุอย่าาวันลายเป็นเือนที่เราุยันอยู่แบบนั้นผมเลือเวลาที่เหมาะสมที่สุที่ผมะสารภาพรัับเธอและเมื่อเวลานั้นมาถึผม้อพูออไปให้ไ้ผมิแบบนั้นนมาถึวันนี้วาแผนไว้ทุอย่าวันึ้นปีใหม่ผมัสิ้นใสารภาพรัับเธอ
"่วยออมาเอผมหน่อยไ้ไหมรับที่เิมนะรับ"
ผมโทรไปหาเธอ
"ไ้่ะ"
เธออบผม
วันนั้นเป็นที่อาาศหนาวหิมะเล็น้อยมีาววนึสวยว่าวใอยู่วนึผมนั่รอที่โ๊ะที่เราเอันวันแร
"มาแล้ว่ะ"
เธอทัทายผม
ผมหันไปมอเธอผมยัำไ้เลยว่าวันนั้นเป็นวันที่เธอสวยที่สุที่ผมเห็นมาใบหน้าเรียวเล็าลมโผมนั่นิ่่อนะัสิ้นใสารภาพรัับเธอ
"ผมอบุนะ"
หิมะโปรยปรายลบนัวทั้สอนผมนั่นิ่หน้าแ้วยวามเินอายผมิในใว่าำอบะเป็นยัไผม็้อยอมรับให้ไ้
"ัน็อบุเหมือนัน่ะ"
เธออบลับผมผมหันึ้นมามอหน้าเธออย่าใผมยิ้มออมาอย่าไม่รู้ัวผมีในมือทั้สอ้าสั่นไปหมผมลุึ้นยืนแล้วเินไปนัุ่เ่า้าหน้าและยื่นมือที่สั่นเทาอผมไปุมมืออเธอเธอใเล็น้อยและหลบาผม้วยท่าทาเินอายผมพูึ้น
"อบุที่เ้ามาเป็นเรื่อราวีๆในีวิอผมนะรับ่วยเป็นแฟนับผมไ้ไหมรับ"
ผมพูออไปโยที่มือทั้สอผมยัสั่นอยู่เธอหันลับมาสบาผมและอบลับ
"ไ้่ะ"
หัวใผมเ้นเร็วอย่าไม่เยเป็นมา่อนผมรู้สึเหมือนนอนอยู่ใน้อนเมนุ่มหัวใผมถูเิมเ็มาวามเียวายผมไม่เยรู้เลยว่าวามรันั้นมันเป็นเ่นไรนวันนี้ผมับเธอใ้เวลาอยู่้วยันวันแล้ววันเล่าเป็นที่แสนสุอีวิเลย็ว่าไ้ั้แ่มีเธอเ้ามาในีวิทุอย่า็ีึ้นะหมทุอย่า
"มอนิ่ะื่นรึยัเอ่ยโทรุยันหน่อยไ้ไหมิถึ"
แ่้อวามนี้วันอผม็มีวามสุไปทั้วันผมพยายามทำัวให้ีึ้นอยู่เสมอๆเพื่อให้ผมเหมาะับเธอให้ไ้มาที่สุเท่าที่ผมะทำไ้ผมันเธอใ้เวลาอยู่้วยไ้ทุๆอย่ามีวามสุผมับเธอวาฝันเรื่อราวในอนาไว้มามายแม้ระทั่เรื่อนั้นอยู่ห่าไลาเราเหลือเิน
"อยาให้ลูเราเป็นผู้สาวหรือผู้ายหรอ"
เธอถามผม
"ลูสาวสิะไ้สวยเหมือนุแม่ไ"
ผมอบ
"ถ้าไ้ลูาย็หล่อเหมือนุพ่อหน่ะสิ"
เธออบผมลับ
่อนที่เราะยิ้มและหัวเราะไป้วยัน
"ุนี้สวยไหม"
เธอถามผม
"สวยที่สุเลย"
ผมอบลับ
ผมับเธออบไปเที่ยว้วยันอยู่บ่อยๆเธออบให้ผมถ่ายรูปให้เพราะบอว่าผมถ่ายเธอสวยที่สุแล้วผมยิ้มเล็น้อย่อนที่ผมะิในใภาพที่ผมถ่ายออมานั้นสวยไม่ไ้แม้แ่รึ่อเธอ้วย้ำผมิว่าผมมีแ่เธอผม็ไม่้อารอะไรอีแล้วอแ่มีเธอในทุๆวันผม็มีวามสุมาพอแล้วนระทั่เธอ้อย้ายโรเรียนเป็นเรื่อที่น่าใหายผมทำใไม่ไ้เพราะแ่รู้ว่า้อแยาันหัวใอผมแสลายแ่็ทำอะไรไม่ไ้เธอร้อไห้ในอ้อมอผมพยายามปลอบใเธอถึผมะเสียใแ่ไหนแ่็ไม่ไ้มีแ่ผมที่เสียใเธอเอ็เสียใไม่น้อยว่าผมเหมือนัน
"แ่ห่าันไม่ไ้แปลเราะเลิรัันะหน่อย"
เธอหันหน้าึ้นมาอบผมทั้น้ำา
"เธอะไม่ไปรัผู้หินอื่นใ่ไหม?"
พร้อมับน้ำที่ไหลหนัว่าเิมผมอเธอไว้แน่นพร้อมอบลับ
"ผมะรัแ่เธอนเียวเพราะั้นเลิร้อไห้ไ้แล้ว"
ัวผม็ลัวที่ะเสียเธอไปเหมือนันผมไม่อยาให้เธอไปไหนเลยเพราะเธอเป็นเหมือนทุอย่าอผมผมเสียใับเสียนผมนอนร้อไห้เ็บัวอยู่ในห้อเพราะทำใไม่ไ้นวันนั้นมาถึเธอับผมอันรั้สุท้าย่อนาลา
"ถ้าถึแล้วโทรหาผม้วยนะ"
ผมพู้วยเสียเสียสั่นเทาพยายามห้ามน้ำาสุีวิถ้าน้ำาไหลออมาผมหยุไม่ไ้แน่ๆ
เธออบลับ
"ไ้เลยอย่าไปรัผู้หินอื่นนะ"
พร้อมน้ำาที่เอ่อล้นผมห้ามน้ำเอาไว้ไม่อยู่
ผมอบ
"ไ้เลยเพราะั้นเลิร้อไห้นะ"
เธออบลับ
"อื้อรัุนะ"
ผมอบลับ
"ผม็รัุเหมือนเินทาปลอภัยนะ"
ภาพำสุท้ายผมือเธอาไปาผมเป็นภาพที่ยัิอยู่ในหัวที่ทำยัไ็เอาไม่ออผมนอนร้อไห้ทั้ืนนไม่ไ้นอนอยู่สอืนเ็มเธอโทรมาผมผมโล่ใมาพร้อมถามสารทุ์สุิบเธอบอเธอ้อใ้เวลาปรับัวหน่อยแ่ไม่นาน็ะโอเผมีใที่ไ้แบบนั้น็ลับมายิ้มไ้อีรั้แ่นานวันเ้าเธอเริ่มไม่โทรหาผมเลยแ่ส่้อวามแทนผมแทบไม่สสัยในัวเธอเลยใน่วแรผมิมาไปเอผมิแบบนั้นนอยู่มาวันนึเธอโทรมาบอับผมเธอ
"ไม่รัผมอีแล้ว"ผมถามหาเหุผมมามายาเธอผมผิพลาที่รไหนหรืออะไรที่ทำให้เธอไม่พอใในัวผมเธออบลับผมสั้นๆแ่ลับเสียบลึถึหัวใ
"ันรัผู้ายนอื่นแล้ว่ะ"
่อนเธอะวาสายไปผมปล่อยโฮออมาุให่ผมไม่รู้เลยว่าผมวรทำยัไผมทำไ้แ่โทษัวเอ่าๆนาๆแล้วพูับัวเอึ้นมาว่า
"โธ่.....ันนี่มันแย่ริๆแย่ที่สุเลย"
ผมินอะไรไม่ลนผอมลอย่าเห็นไ้ัไม่อยาไปพบเอใรและนอนร้อไห้อยู่นานว่าะเลิไ้็ใ้เวลาอยู่นานหลายวันผมมอยู่ับวามทุ์อยู่นานนผมึ้นม.ปลายผมอยาหลุพ้นาวามรู้สึแย่ๆพวนี้ผมไ้ยินมาว่าแถวๆที่ผมอาศัยอยู่มีบาร์เปิอยู่ผมึลอเ้าไปู้าในร้านเป็นเหมือนร้านบาร์อ่าประเทศมีบาร์เทนเอร์รอรับออเอร์าผมอยู่
"รับอะไรีรับ"
ผมอบ
"อเหล้าไม่แรรับ"
"ไ้รับ"
เาอบผม
ผมนั่มอไปรอบๆร้าน่อนะิ้บเหล้าที่บาร์เทนเอร์ให้ผมมาผมิ้บเล็น้อย่อนะเสพบรรยาาศอร้านนไปสบาับหิสาวท่านนึรูปร่าสูผิวาวหุ่นเธอเหมือนนาแบบหรืออะไรเทียนั่นผมมออยู่รู่นึ่อนะรู้ัวว่ามอเธอมาไปแล้วรีบผมหลบาเธอแ่้าไปเธอรู้ัวว่าผมมอเธออยู่เธอเินมาหาผมแล้วพูึ้น
"เรารู้ัันมา่อนมั้ยะ?"
เธอถามผม
ผมอบลับ
"ไม่นะรับ"
ผมยิ้มเียนๆ
"ทำไมถึมอันแบบนั่นล่ะ่ะ"
เธอถามผม้วยหน้าาสสัย
ผมอบลับ
"ุเหมือนหิสาวที่ผมฝันใฝ่อนที่ผมยัเ็เลยน่ะรับทั้หน้าาและหุ่นอย่าับหลุมาาฝันผมเลยน่ะรับ"
ผมนั่นิ่อยู่สัพันึ่อนะรู้ัวว่าพูอะไรออไป
"อโทษรับที่พูอะไรแปลๆออไปอโทษรับ!"
่อนที่ผมะหันไปมอหน้าเธอเธอยิ้ม้วยใบหน้าพอใ
เธอถามผม
"มาับใรหรอะ?"
ผมอบลับ้วยน้ำเสียแหบแห้
"นเียวรับ"
เธอทำหน้าใพร้อมอบลับ
"าหน้าหล่อเหลานาไม่มีสาววหรอเนี้ย"
ผมยิ้มเียนๆอบรับ
"ั้นรับ"
เธอปิปาำเล็หน่อย
"ให้พี่สาวนนี่ปลอบในะ"
เธอพาผมไปที่ห้ออเธอผมำอะไรไม่ไ้มานัเพราะ้วยฤทธิ์อสุราเธอพาผมื่ม่อนที่เราะนอนไป้วยันเธออผมไว้ในอ้อมอเธอเป็นรั้แรในรอบหลายปีที่ผมรู้สึสบายใอย่าน่าประหลาผมรู้เหมือนัวเอไ้เิใหม่วามเศร้าอผมถูลบหายไปหมนน้ำาอผมเอ่อล้นออมาาาผมพูึ้น
"อผมลอไปนะรับ"
พี่สาวอบลับ้วยวามน้ำเสียแผ่วเบา
"๊ะพี่ะอยู่้าๆเธอเอนะ"
ผมหลับไปผมื่นมานเียวพร้อมทั้ิว่าเรื่อเมื่อืนเป็นแ่ฝันไปแ่เธอแล้ผมหรืออะไรสัอย่าเธอูบทิ้รอยไว้เ็มลำัวผมทั้2้าผมผมใเล็น้อย่อนที่เธอะเินเ้าห้อมา
"ื่นแล้วหรอหรอพ่อรูปหล่อ"
บอนนี้1
ความคิดเห็น