(ฟิคหัวขโมยแห่งบารามอส) เมื่อเอวิเดสหายตัวไป

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 สู่ เอดินเบิร์ก (ฉบับปรับปรุง)

สู่เอดินเบิร์ก

เรื่องความสูง หรือความตื่นเต้นของพวกนี้ไม่เป็นอุปสรรคสำหรับเจ้าปีศาจอย่างเขา แต่ที่หน้าเบื่อที่สุด ก็ตรงที่มีคนมาเจอตอนกำลังหนีนี้แหละ ถ้าแผนของเขาเป็นอันต้องพัง ความผิดทั้งหมดจะตกอยู่ที่เจ้าโกโดมเพียงตัวเดียว

เมื่อลงมาถึงพื้นอย่างปลอดภัย ราชาปีศาจก็สาวเท้ายาวๆเดินตรงไปยังคอกสัตว์พาหนะ ทรงเลือกม้าแห่งราตรี ที่ต้องใช้ม้าเป็นเพราะ ถ้ามีมังกรของเดมอสไปปรากฏตัวที่เอเดนคงเป็นเรื่องใหญ่น่าดู ถึงจะชอบเป็นจุดสนในก็เถอะ ใช้ม้านี้แหละดีแล้ว ถึงแม้จะไม่แข็งแรงเท่ามังกรแต่ก็ไม่เป็นจุดสนใจมากนัก

ม้าแห่งราตรีเป็นม้าที่จะเดินทางในยามราตรีได้อย่างรวดเร็วกว่าม้าปกติหลายเท่าตัว และโดยเฉพาะในราตรีที่ไม่มีแสงของจันทรา อย่างเช่นคืนนี้ แถมเจ้าม้าตัวนี้ยังเกิดในฤกษ์ของราตรีเรืองอำนาจ ถึงแม้ในตอนกลางวันจะวิ่งเหมือนม้าปกติ

ราชาปีศาจทรงขึ้นหลังม้าแห่งราตรี แล้วควบมันออกไป ผ่านเหล่าทหารที่ตอนนี้หลับกันหมดแล้วด้วยอำนาจแห่งมนตราของพระองค์ แต่ก็ยังไม่วายรอดสายตาของทหารนายหนึ่งไปได้

“เฮ้อ……”เสียงถอนหายใจยาวดังขึ้นเมื่อราชาปีศาจควบม้าออกไป

“ให้มาทำหน้าที่นี้ ตอนแรกๆมันก็ดีอยู่หรอก แต่พอมาช่วงหลังๆนี้มันยังไงๆอยู่น้า” ว่าแล้วเจ้าตัวก็ลุกขึ้นยืน จุดที่เจ้าของเสียงพูดอยู่นั้น เป็นจุดที่สูงที่สุดของปราสาทแห่งเดมอส

“อืม ในเมื่อมันเป็นหน้าที่ก็ต้องทำหละนะ”ว่าแล้วก็กระโดดลงมาสู่พื้นเบื้องล้าง ราวกับขนนกที่ลวงลงสู่พื้นเบื้องล้างก็ไม่ปราน

“จะคิดค่า o t ให้แพงหูฉี่เลยคอยดูสิ” เจ้าตัวว่าจบก็ตรงไปสู่เส้นทางที่ราชาปีศาจเดินทางไป

จ้าวปีศาจเอวิเดสควบม้าผ่านเมืองต่างๆ ผ่านป่าเขา เมืองท่าต่างๆ ตลอดจนชายแดนระหว่าง2เมือง ด้วยความเร็วสูงสุดของม้าแห่งราตรีตัวนี้ แล้วก็ค่อยๆเปลี่ยนแปลงพระองค์ไปเป็น….

จากราชาปีศาจที่หน้าเกรงกลัว กลับเป็นเด็กหนุ่ม ผมทีถูกถักไว้เป็นเปียครายออก หดเหลือสั้นแค่กลางหลังแล้วถูกถักเป็นเปียรวบไว้ด้วยมือที่มองไม่เห็น ผิวสีเข็มพลันอ่อนลง ดวงหน้าที่ดูคมคาย ดูอ่อนเยาว์ขึ้น แต่ดวงตาสีดำสนิทยังคงไม่เปลี่ยนแปลง อำนาจเวทมนตร์ที่เหลือเพียงครึ่งหนึ่งนั้น ถูกเจ้าตัวสะกดให้ลดน้อยลงเพื่อการพลางตัวที่สมบูรณ์แบบ แต่เมื่อต้องการมันก็จะกลับมาอย่างเต็มเปี่ยมอย่างเช่นที่เคยเป็นมา

‘งานนี้สนุกแน่’

‘รอก่อนแล้วกันนะเฟลิโอน่า’ ฮึ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงหัวเราะดังขึ้นจากเด็กหนุ่มที่ควบม้าผ่านเมืองต่างๆด้วยความรวดเร็ว

*********************************************************************

เอดินเบิร์ก

กว่าราชาปีศาจจะมาถึงก็กินเวลาไปพอสมควร แล้วยังต้องไปติดต่อเรื่องที่จะเข้าเรียนอีก กว่าจะจัดการเรื่องทั้งหมดเสร็จก็เกิบจะหมดวันไปแล้ว ข้าวของเครื่องใช้ต่างๆก็ไม่ได้เอามาซักเท่าไร ไอ้ครั้นจะเอาดาบที่ใช้อยู่ในปัจจุบันมาใช้เดี่ยวความลับก็แตกหมดกันพอดี

ร้านขายอาวุธในวันนี้เนืองไปด้วยผู้คนที่ต่างมาดูเจ้าหญิงเจ้าชาย ที่จะมาแต่งตัวประชันความมีระดับของตัวเอง จะว่าไปแล้วเมืองนี้ก็เหมือนกับเป็นสถานที่แข่งขันกันระหว่างชนชั้นระดับสูง และอีกสาเหตุที่คนมาออกันมากขนาดนี้เพราะมีข่าวออกมาว่าเจ้าหญิงคนงามแห่งเดมอสจะมาซื้อของในวันนี้

“โถ้เว้ย ! มันอะไรกันนักกันหนา” เสียงผู้พูดบ่งบอกถึงอารมณ์ที่เริ่มจะมีน้ำโหขึ้นทุกที แล้วก็พยายามเบียดตัวผ่านผู้คนที่แออัดเข้าไปให้ถึงเค้าเตอร์ ก่อนจะไปถึงทางก็เปิดโล่งขึ้นมาทันที เสียงของผู้คนยังคงดังขึ้นมาเรื่อยๆ แต่สายตากำลังจดจ้องอยู่ที่คนเพียงกุ่มเดียวในร้าน

เป็นกลุ่มคนเล็กๆ3คน คนแรกที่ยืนอยู่ริมสุด แต่งตัวเหมือนชาวบ้านทั่วไป มีผมสีทอง หรืออดีตว่าที่ลูกเขยนั้นแหละ อีกคนที่อยู่ด้านข้าง เป็นเด็กผู้หญิง ผมสีน้ำตาล ในชุดกระโปรงยาวเลยหัวเข่า มองข้างหลังก็จัดว่าสวยเลยที่เดี่ยว

แต่พอมองไปนานๆก็……. “ลูกตูนี้หว่า -_- “ ” คนที่ยืนอยู่อีกข้างเป็นชายหนุ่มผิวขาวหรือว่าที่ลูกเขยก็ว่าได้

ในจังหวะที่เอวิเดสในร่างเด็กหนุ่มจะเดินเข้าไปซื้อของ กลุ่มของเจ้าหญิงเฟลิโอน่าก็เดินสวนออกมาพอดี

“งานนี้สนุกแน่” เสียงกระซิบที่ทำให้เฟรินตัวแสบหันกลับมามอง หาต้นเสียงที่ได้ยิน แต่ก็พบกับชายหนุ่มที่ยืนหันหลังให้กับเธอ เจ้าตัวก็ทำหน้างงเท่านั้น แล้วก็เดินจากไป

เจ้าปีศาจหันกลับมามองแล้วยิ้มน้อยๆกับด้านหลังของลูกสาว

ในวันเปิดเรียนที่โรงเรียนพระราชา ก็ยังคงเป็นเหมือนทุกปี มีเด็กใหม่มากันเต็มไปหมดพร้อมกับโอ้อวดสัตว์พาหนะของตน ส่วนพวกรุ่นพี่ก็ทยอยเข้าไปข้างในพระราชวังเอดินเบิร์ก

‘ปีนี้จะมีอะไรสนุกๆให้ทำบ้างรึเปล่าน่า~’ เสียงที่คิดในใจจะเป็นของใครไม่ได้นอกจาก………. เจ้าตัวยุ่งที่อยู่ในชุดนักเรียนหญิงของเอดินเบิร์ก ในสายตาของคนอื่นที่ผ่านไปมาก็มองว่าทั้งสวย ทั้งน่ารัก แต่สำหรับเจ้าตัวแสบกลับรู้สึกรำคาญยังไงๆพิกล

“ไง แต่งตัวเป็นผู้หญิงได้แล้วนี้” เสียงจากเจ้าของดวงตาสีม่วงเอ่ยขึ้นจากด้านหลังที่เล่นเอาคนฟังเกือบจะตกจากที่นั่ง

“พูดมากน่า” เสียงที่บ่งบอกชัดเจนว่าอารมณ์ไม่ค่อยดีซักเท่าไร

“แล้วเป็นยังไงบ้างหละ หายหัวไปเลยนะปิดเทอมที่แล้วนะ ” เจ้าตัวมองอย่างเจ้าเล่ห์นิดๆ และโดยไม่ฟังคำตอบ เจ้าตัวก็หันไปสนใจเด็กใหม่ทั้งหลายที่ต่อแถวยาวไปไกล

ก่อนจะเหลือบไปมองเด็กใหม่ที่อยู่ใกล้ๆทางเข้า

เด็กที่ถูกเรียกเข้าไปเป็นเด็กชาย แต่ก่อนที่จะเข้าไป เด็กคนนั้นหันกลับมาสบสายตากับเธอ เป็นดวงตาสีดำที่เป็นประกายแปลกประหลาดเหมือนกับเคยเห็นที่ไหนมาก่อน แถมท้ายด้วยลอยสีเขียวๆจางๆที่ปรากฏบนใบหน้า