(ฟิคหัวขโมยแห่งบารามอส) เมื่อเอวิเดสหายตัวไป

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1 แผนการ (ฉบับปรับปรุง)

แผนการ

เสียงนกร้องดังก้องกังวานเป็นสัญญาณบอกถึงรุ่งเช้าที่มาเยือน ผ้าม่านต่างๆถูกเปิดออกเพื่อให้ได้รับแสงแดดยามเช้า แล้วก็มาถึงหน้าต่างห้องของเจ้าหญิงคนงามที่ตอนนี้ยังคงนอนหลับฝันดีอยู่บนเตียงพร้อมกับฝันหวานไปถึงใครคนหนึ่ง

“ไม่น่า”

“อย่าสิ มันจั๊กจี้นะ”

“บอกว่าอย่า”

เสียงของเจ้าหญิงคนงาม(รึเปล่า)ดังมาจากในเตียง ดึงดูดให้ผู้ที่เข้ามาใหม่นั้นก้าวเท้าเดินเร็วขึ้น แล้วก็เข้ามาฟังเสียงออดอ้อนของธิดาแห่งความมืด

“อย่าสิ คา…..”

ว่าจบเจ้าตัวก็สะดุ้งลุกจากเตียงอย่างรวดเร็ว เอาหัวไปโขกกับหน้าของคนที่เข้ามาแอบฟัง เสียงดังสนั่น !!!!

พอโขกเสร็จเจ้าตัวร้ายก็ออกอาการโวยวายเป็นการใหญ่

“ใครกันฟะมากวนเวลานอนอันแสนสุข” สายตามองหาตัวการที่ทำให้เจ้าตัวต้องตื่นนอน และแล้วดวงตาสีน้ำตาลก็ไปหยุดอยู่ที่ร่างที่อยู่บนพื้นข้างเตียง มือใหญ่ปิดหน้าเอาไว้ แล้วค่อยๆเผยให้เห็นดวงตาสีดำสนิทที่จ้องมองลูกสาวอย่างตำหนิ

“อะ……….เสด็จพ่อ” ว่าจบหน้าของเจ้าวายร้ายก็เริ่มมีเหงื่อซึมออกมา

---------------------------------------------------------

เสียงม้ากระทืบเท้ากับพื้นบ่งบบอกให้เจ้าตัวร้ายรีบเดินยิ่งขึ้น ถ้าเป็นในเวลาปกติเจ้าตัวคงจะเดินทอดน่องไปเรื่อยๆ ยั่วให้คนขับรถม้าโกรธไปเรื่อยๆ แต่ว่าในตอนนี้กลับทำเช่นนั้นไม่ได้ เพราะคนที่ยืนคอยเธออยู่นั้นไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่ดีนัก

เจ้าตัวมาถึงพร้อมกับหายใจหอบน้อยๆ ก่อนจะกล่าวลาผู้เป็นบิดา แล้วก็ต้องอมยิ้มทุกครั้งที่มองใบหน้าของจ้าวปิศาจ ที่ตอนนี้มีลอยสีเขียวๆอยู่บนใบหน้า

"โชคดีนะเฟลิโอน่า" เสียงเย็นๆของผู้เป็นพ่อดังขึ้น "ปิดเทอมคราวหน้าพาเพื่อนมาเที่ยว" จ้าวปีศาจกล่าวคำอำลากลับพระธิดาผู้เป็นที่รักและยัยตัวแสบที่ทำให้ต้องเจ็บตัวแต่เช้า

"ค่ะคราวหน้าจะพาเพื่อนมาด้วย"เฟลิโอน่าที่อยู่ในชุดกระโปรงยาวที่สีฟ้าอ่อน เตรียมตัวเดินขึ้นไปบนรถม้า "ถ้าพวกมันยอมมาด้วยน๊ะนะ" คำพูดที่เหมือนกับพูดกับตัวเองมากกว่าพูดกับผู้เป็นพ่อ

"หือ เฟลิโอน่า เมื่อกี้ลูกพูดว่าอะไรนะ" เสียงเย็นๆ+กับอารมณ์ที่เริ่มจะส่งกลิ่นมากขึ้นจากจ้าวปีศาจ

"ง่า.........ไม่มีอะไรเพคะ" เสียงกลบเกลื่อนดังขึ้นอย่างรวดเร็ว "หม่อมฉันขอทูลลา" พูดจบเจ้าตัวดีก็ก้าวขึ้นไปบนรถม้า รถม้าเคลื่อนตัวออกไปช้าๆ

สายตาของผู้เป็นพ่อจับจ้องมองรถม้าไปจนสุดสายตา อารมณ์ที่เคยขุ่นมัวจางหายไปแทนที่ด้วยรอยยิ้มเล็กๆที่เกิดขึ้นเพียงแวบเดียวเท่านั้น "แล้วเจอกันเฟริน" ทำให้คนข้างที่ยืนอยู่ข้างๆที่สงบปากสงบคำอยู่นานรู้สึกเสียววาบขึ้นมา แล้วก็ต้องเก็บความคิดนั้นเอาไว้ เพราะคนที่อยู่ข้างๆกลับมาทำน่าไม่สบอารมณ์อีกครั้ง แล้วก็ต้องบังคับตัวเองให้พูดถึงถึงเรื่องงานที่เจ้าเหนือหัวของตนทำค้างเอาไว้

"ฝ่าบาทมีงานรออยู่นะพระเจ้าคะ" เสียงของโกโมเอ่ยขึ้น ท่านเจ้าปีศาจหันมามองก่อนจะเดินกลับเข้าไปในตัววังอย่างว่าง่าย

ผิด ผิดปกติ ไปแล้ว เสียงที่ดังขึ้นในใจของโกโดม ถึงแม้เจ้าตัวจะรู้สึกถึงความอันตรายก็ตาม

ยิ่งคิดมาก เหงื่อของโกโดมก็ยิ่งมากตาม 'วันนี้มันแปลกๆ จริงๆด้วย รู้สึกเหมือนกำลังจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น' ว่าแล้วเจ้าตัวเล็กก็เดินตามหลังของท่านเจ้าไปแต่โดยดี

วันทั้งวันท่าวเจ้าปีศาจเอวิเดสนั่งที่โต๊ะทำงานเซ็นเอกสารที่ท่านค้างเอาไว้เป็นอาทิตย์ โดยไม่รับประทานอาหารแม้แต่น้อย ทั้งโกโดมและคนในวังเห็นเป็นเรื่งแปลกประหลาด เหตุการณ์เป็นอย่างนี้อยู่2วัน และในที่สุดคนในราชวังก็ได้ข้อสรุปว่าท่าวเจ้าทรงคิดถึงเจ้าหญิงเฟลิโอน่ามากจึงมีอาการเป็นแบบนี้ แต่หารู้ไม่ว่าท่านเจ้านั้นกำลัง……….

ในกลางดึกวันนั้น โกโดมเจ้าตัวปากมากแอบไปด้อมๆมองๆแถวห้องบรรทมของท่าวจ้าว แถมไม่มองเฉยๆ เสียอีกยังเปิดประตูเข้าไปดูว่าเจ้าเหนือหัวของตนอีกเสียนั้น และทันทีที่เปิดประตูเข้าไปในมุมมืดๆข้างประตู มือแข็งแกร่งข้างหนึ่งก็มาคว้าตัวโกโดมผู้หน้าสงสารเข้าไปในห้องฐานที่เจ้าคนสนิทมันละลาบละล้วงเข้ามาในห้องบรรทมของเจ้าปีศาจ ***********************************************************************************

เหตุการณ์ต่อมาที่ยืนยันได้จากปากของโกโดมที่โดนแก้มัดแล้วนั้น คือ ท่านจ้าวปีศาจเอวิเดสทรงกระโดดหนีไปทางหน้าต่างแล้ว แต่นั้นกว่าที่จะมีคนมาพบตัวโกโดมก็อีก2วันหลังจากนั้น..........………….