กั๊กหัวใจให้เพื่อนเลิฟ

เราต่างมีความรู้สึก เกินกว่าคำว่า เพื่อนรัก...

มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะที่ผมเริ่มหึงหวงมัน อย่างลืมไปเลยว่าเพื่อนมันเป็นทอมคนหนึ่ง สิ่งที่เกิดขึ้นในเวลานี้ เหมือนถูกจุดติดได้ง่ายดาย ทั้งที่ผมกับพินก็ไม่ใช่คนที่จะมาทำอะไรมักง่ายกันแบบนี้

แต่เพราะตอนนี้เพื่อนรักของผมมันอาจจะแค่เมาจัด และผมที่เคยมีความรู้สึกแบบนั้นกับมัน จึงเลยเถิดจนได้ ถ้างั้นผมก็ควรจะต้องทำหน้าที่เพื่อนที่ดีไม่ใช่หรือ

ผมชะงักการจูบกับมันอีกครั้ง แม้มันจะยากเพียงไหน แต่ใบหน้าและแววตาที่สะกดใจผม ดึงผม ให้ล้มลงไปกอดมันอย่างบ้าคลั่ง ผมเองก็ชักจะหงุดหงิดตัวเองแล้วเหมือนกัน ที่คอยสั่งห้ามไม่ให้เล่นเพื่อน แต่ยังลงไปคลุกปลุกปล้ำอยู่แบบนั้น

“พิน ! มึงกำลังเมา เมามากด้วย”

“แล้วยังไง”

“กูทำแบบนี้ไม่ได้”

“…..”

พินมันเงียบไป ผมได้แต่ทิ้งตัวลงกอดมันฝากใบหน้าฝังไว้ที่ซอกคอระหง ผมอยากชกหน้าตัวเองที่ลวนลามเพื่อนแบบนี้ “กูขอโทษ”

เสียงคำขอโทษของผมพูดพร่ำออกไปซ้ำ ๆ เพราะกำลังต้านทานตัวเองอย่างหนักหน่วง และก็ไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้จากปากมัน “มึง กูชอบมึงว่ะ”

            ผมผุดตัวออกมาสบตามัน เพราะไม่มั่นใจในสิ่งที่มันพูดออกมา ทำให้เราจ้องตากันอีกครั้ง

 “ช ชอบกู ... ไม่มั้ง นี่มึงกำลังเมา”

“ไม่ กูชอบมึงจริง ๆ ”

.

.

Mess is Mine

ความยุ่งเหยิงในใจฉันตลอดกว่าสิบปีที่มีมา

มันจึงไม่มีทางออก

มีแต่...ยิ่งรักมัน

อย่าลืม!! เก็บเข้าชั้น ให้ใจ ​และเมนต์ให้กัน

เพื่อเป็นรางวัลให้ไรต์ด้วยนะคะ

( Jay . Phin )