Scp:หนุ่มน้อยต่างแดน¶•¶

คำเตือน  เรื่องนี้ไม่มีความรู้นะครับทุกอย่างที่เกิดขึ้นไม่มีจริงเนอะ อาจมีเลือดสาดเพราะคนเขียนคล้ายจะโรคจิต(ก็เวลาคนเลวมันทำร้ายน้อนแล้ว น้อนฆ่าทิ้งแล้วมันสะใจง่ะUvU") อ่า~ จริงสิ เรื่องนี้มันไมสนุกหรอกนะ ถ้าเรามาเขียนน่ะเพราะบางที่อาจใช้ศัพท์ไม่ถูกหรือเขียน งงๆ ต้องขอโทษด้วยเพราะเราไม่เคยเขียนงานเป็นชิ้นเป็นอันสักที่ บางทีอาจจะเพราะ ขก. แต่ส่วนใหญ่คือไม่ค่อยมีคนอ่านและไม่มีกำลังใจในการเขียน สงสัยจะพูดมาไปหน่อย งันไปอ่านกันเลยดีกว่า (อ่ะ อ่ะ อ่ะ! อย่าพึ่งไปไหนอ่านก่อน)>>>ถ้ามีตรงใหนไม่เข้าใจได้โปรดเม้นท์บอกเถอะหรือตรงไหนมีคำผิดอะไรบอกด้วยน่ะ เพราะเราเป็นคนที่ชอบอ่านคอมเม้นท์ที่สุดเพราะงั้นได้โปรดเม้นท์มาเถอะ ติได้ (แรงได้แต่อาจจะไม่มาลงสักอาทิตย์^-^)  {ยาวเกินเพราะมีแต่บ่น ไปเถอะ}  

ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่งที่อยู่ในกลางป่า หรือชื่อหมู่บ้านไรสัญญา 

“นั้นมันตัวอะไรน่ะ” เสียงของชาวบ้านคนหนึ่งพูดขึนมาเมื่อเหลือบไปเห็นตัวอะไรสักอย่างที่นอนขดตัวอยู่ใต้ต้นไม้ขนาดใหญ่ 

“อืม~” เสียงของตัวที่นอนอยู่ใต้ต้นไม้ดังขึ้นเมื่อชาวบเ่นคนนั้นเดินเข้าไปจนเกิดเสียงดังขึ้นไม่มาก แต่นั้นทำให้ตัวที่นอนอยู่ใต้ต้นไม้รู่สึกตัวอย่างง่ายดาย 

“ตะ ตื่นแล้ว อึก” เสียงพูดอันแผ่วเบาของชาวบ้านคนนั้น พร้อมกับเสียงลอบกลืนนํ้าลายอย่างยากลำบาก 

“ใคร!” เสียงของตัวที่อยู่ใต้ต้นไม้ดังขึ้น มันทำให้ชาวบ้านคนนั้นหวาดกลัวขึ้นมาทันที  

“ฉันถามว่าใคร!!” เสียงของตัวที่อยู่ใต้ต้นไม้ดังสนั่นลั่นป่า มันยิ่งทำให้ชาวบ้านคนนั้นกลัวยิ่งกว่าเดิม 

“อึก! พะ ผมเป็นคนจากหมู่บ้านข้างหน้า” ชาวบ้านคนนั้นพูดด้วยนํ้าเสียงที่สั่นเทา 

“หมู่บ้าน? ที่นี้มีหมู่บ้านด้วย?” เสียงของตัวที่อยู่ใต้ต้นไม้ยังคงถามต่อ ด้วยนํ้าเสียง งงงวย อย่างน่าเอ็นดู

“มะ มีสิไม่งั้นผมคงไม่มาอยู่ในกลางป่าที่อันตรายแบบนี้หรอก” ชาวบ้านคนนั้นพูดขึ้น อย่างกวนนิดๆ 

“อืม~นั้นสิ น้าา~~” เสียงของตัวที่อยู่ใต้ต้นไม่ดังขึ้น แต่เสียงครั้งนี้้ไม่เหมือนครั้งที่ผ่านมา เพราะนํ้าเสียงนั้นมันดู นุ่มนวล และไม่ดุดันเหมือนครั้งก่อน นํ้าเสียงที่ฟังแล้วเหมือนโดนมนต์สะกดใส่ ทำให้ชาวบ้านคนนั้นเดินเข้าไปอย่างห้ามไม่ได้ 

“เอ๋~ เป็นอะไรไปล่ะทำไมถึงเดินเข้ามาหา คนที่ยังไม่รู้แม้แต่ชื่อล่ะ~~” นํ้าเสียงที่นุ่มนวล เมื่อฟังก็รู้สึกเหมือนโดนมนต์สะกด ดังขึ้นพร้อมกับร่างที่พุ้งตัวออกจากหลังตนไม้ที่ตนเองเอาไว้หลบและพุ้งเข้าไปหาต้นเสียงทันที ที่เสียงนั้นพูดจบ 

“หึ” เสียงหัวเราะในลำคอดังขึ้น ก่อนที่ร่างของชาวบ้านที่พุ้งตัวเข้ามาหาจะลอยขึ้นพร้อมกับร่างที่ระเบิดออกจนทุกอย่างแหลกเละ จนน่าสยดสยองอยู่ในลูกกลมๆคล้ายๆ ลูกบอลขนาดยักษ์แต่ใส ที่เมื่อกี้ได้ล้อมชาวบ้านผู้เคราะห์ร้ายที่มาเป็นเหยื่อ เเกหนุ่มน้อย 

(คากิ Part) (เราเขียนอังกฤษไม่ค่อยได้ถ้าผิดขออภัย) 

“อืม~ ถ้าบดเป็นนํ้าน่าจะได้” เสียงของผมพูดขึ้รหลังจากที่ได้เหยื่อ มาเป็นอาหารสำหรับการเดินทางไปยังตัวเมือง 

“ อ่า~ น่าจะอยู่ได้สัก2-3สัปดาห์ ” ผมพูดพลางเสกกระบอกน้ำมาใส่เศษเนื้อที่ถูดบด พร้อมกับนํ้าแข็งเพื่อทำให้เย็น ผมชอบกินแบบเย็นไม่เหมือนคนอื่นที่ชอบกินแบบอุ่นๆ 

อะแฮ่มๆ! กระผมขอแนะนำตัวกระผมชื่อ คากิ อามาชิ หรือที่คุณรู้จักกันในนาม‘คากิ’ ซึ่งตัวผมนั้นมีความรับอยู่อย่างนึ่งคือ ตัวผมนั้นเป็นพระเจ้า ที่กำลังอยู่ในช่วง พัก ร้อน แหะๆ^°^" ก็แบบว่าได้พักยาวตั้ง800ปีอ่ะ เค้าก็อยากมาแล้วที่อื่นบ้างง่ะ แล้วถ้าทำงานนานๆมันก็จะไม่มีใครทำไงเพราะงานก็หนักแถมต้องทำตั้ง1000ปีอ่ะ ถึงจะได้หยุดแต่ว่าแต่ก่อนไม่ได้หยุด800ปีน่ะ แต่หยุดแค่300ปีน่ะ เพราะเหตุนี้เเหละถึงไม่มีใครอยากจะทำงาน ทางที่สำนักงานเลยเปลี่ยนเพราะมีคนไม่พอในการทำงานเลยต้องเปลี่ยนวันหยุดพัก สำหรับพวกเราที่เป็นอมตะนั้นนี้ถือว่าได้วันหยุดเยอะอยู่น่ะสำหรับการทำงาน แต่ว่านะมันก็เหมือนไม่กี่วันนั้นแหละ...

  จบ...

By:6shh9 (จำชื่อไม่ได้~~)