คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ความจริงถูกเปิดเผย
“เฟริน เมื่อกี้แกยังบอกหิวอยู่เลยนะ ไงกินแค่นี้”คิลพูด
“หิว มันก็หายหิวได้ไม่ใช่รึไง”เฟรินสวนกลับ
“กินเข้าไปมากๆ มันไม่ทำให้แกตายหรอก”คิลตอบกลับ
“รู้แล้ว แต่ว่ามันไม่หิวแล้วเข้าใจไหม”เฟรินชักหัวเสีย
“เออๆ เข้าใจละ”คิลตอบ
“ฉันไปเดินเล่นนะ”เฟรินบอกทุกคน
แล้วเฟรินก็เดินออกไป
(บรรยากาศสวยๆแบบนี้ ทำไมฉันเพิ่งเห็นน้า)ความคิดเฟริน (นั้นมันหมอหลวงที่มารักษาเรารึป่าวน้า)
“ขอโทษนะค่ะ “เฟรินพูด “คุณใช่หมอหลวงที่มารักษาฉันเมื่อกี้รึเปล่าค่ะ”เฟรินถาม
“ใช่ พะยะค่ะ”หมอหลวงพูดแล้วโค้งคำนับ
“ช่วยบอกฉันได้ไหม ว่าฉันเป็นอะไร”เฟรินถาม”ใครๆไม่บอกฉัน มีแต่เจ้าคนเดียวที่บอกฉันได้”เฟรินเสริม
“ท่านราชินีไม่ได้เป็นอะไร พะยะค่ะ”หมอหลวงตอบ
“เจ้าโกหก ถ้าฉันไม่ได้เป็นอะไร ฉันจะกินน้อยขนาดนี้หรอ”เฟรินบอก(รู้ตัวด้วยหรอเนี่ย)
“บอกไม่ได้ กระหม่อมบอกไม่ได้พะยะค่ะ”หมอหลวงตอบ”ท่านคิงคาโลสั่งห้ามบอกท่านไว้”หมอหลวงเสริม
“งั้นเขียนบอกฉัน สั่งห้ามแต่ไม่ได้สั่งเขียน”เฟรินบอก “นี่คือคำสั่ง”เฟรินกระชับ
“ก็ได้พะยะค่ะ”หมอหลวงตอบ
หมอหลวงเขียนอาการของเฟริน เมื่อเขียนเสร็จก็บอกกับเฟรินว่า
“ท่านอย่าให้ใครรู้นะพะยะค่ะ”หมอหลวงบอก”กระหม่อมขอทูลลานะพะยะค่ะ”หมอหลวงเสริม
สายลมผัดผ่าน พาให้หนาวเสียจริง แต่คงเทียบไม่ได้กับความจริงที่ใครบางคนจะได้รู้ต่อจากนี้
ภายในจดหมายเขียนไว้ว่า
“ขออนุญาติไม่ใช้คำราชาศัพท์นะพะยะค่ะ
วันก่อนที่ท่านคาโลพาท่านไปหาผมที่ทำงาน ผมได้ตรวจอาการของท่านแล้วพบว่าท่านเป็นโรคหายาก ผมก็ไม่สามารถหายาแก้มาให้ได้มีเพียงปริศนาที่สามารถช่วยท่านได้ ปริศนานั้นมีว่าอย่างไรท่านคงต้องไปถามท่านคาโลเอาเองนะครับ ผมต้องขอตัวก่อนนะครับ ขอให้ท่านโชคดี”
“เรื่องอย่างงี้ไม่รู้จักบอกกันเลย ปิดกันเข้าไป”เฟรินอ่านข้อความบนจนหมายแล้วพูดอกมา
ด้วยความแปรปรวนของอารมย์พาให้ร่างกายเธอที่ไม่ค่อยแข็งแรงกับแข็งแรงขึ้นมาได้ เดินไปหาคาโลอย่างรวดเร็ว แล้วต่อยหน้าผู้ที่ไม่เคยบอกอะไรกับเธอเลยสักนิดเดียว
“แล้วมาต่อยฉันทำไมเนี่ย”คาโลถาม
“ทำไมไม่บอกฉัน ว่าฉันเป็นโรคที่ไม่มีทางรักษา ทำไมไม่บอกกันบ้าง”เฟรินเหลืออดตะคอกใส่คาโล
“นายไปรู้มาจากไหน”คาโลถาม
“มันเรื่องของฉัน”เฟรินตอบ
“เฮ้อ ไหนๆความแตกแล้ว บอกมันไปให้หมดเลย”คิลบอก
“ก็ได้ ถ้านายอยากรู้นักฉันก็จะบอก”คาโลบอกกับเฟริน
แล้วคาโลก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้เฟรินฟัง
“แล้วก็ไม่บอกก่อน บอกไว้ก่อนนะว่าฉันนะฉลาดเหมือนกันนะ”เฟรินพูด ไม่มีความเศร้าสักนิด
แต่ยังไม่ทันจะอวดดี เจ้าร่างคนป่วยก็หมดสะติไปอีกรอบ เนื่องจากใช้กำลังเกินพิกัด
“เฮ้ย”คิลร้องแล้วเข้าไปรับ ทันพอดี
“โทษทีคาโลแย่งบทพระเอก”คิลบอกกับคาโลแล้ว ส่งเฟรินให้คาโล
สามสาวเดินผ่านมาพอดี
“คุณเฟริน เป็นลมอีกแล้วหรอค่ะ”เรนอนถาม
“ก็อย่างที่เห็น”คาโลตอบ
“คิล เปิดประตูให้หน่อย เร็วเฟรินมันหนักนะ”เสียงขอความช่วยเหลือจากคาโล
แล้วคาโลก็เดินเข้าไปในบ้าน แล้ววางร่างเจ้าคนป่วยบนโซฟา แล้วคาโลก็มองร่างคนป่วยที่ไม่เคยเจียมบอดี้เลยสักครั้งแล้วบ่นว่า
“ชอบหาเรื่องทุกทีเลย ตื่นมาจะแกล้งสะให้เข็ด”คาโลบ่น
ผ่านไป 2 นาที เฟรินก็ฟื้น พบร่างคนตัวโตนั่งอยู่ข้างๆ
“ฟื้นแล้วหรอเนี้ย”คาโลพูด
“เออ”เฟรินตอบ
“แกอุ้มฉันมาหรอเนี่ย”เฟรินถาม
“ถ้ารู้สึกตัวก็จะให้เดินมาเองหรอก คนอะไรหนักชะมัด”คาโลบอก
“หาเรื่องนะแก”เฟรินบอก
“นายสิหาเรื่อง อยู่ดีๆก็มาต่อย เป็นลมนะสมควรแล้ว”คาโลสั่งสอน
“ทำไมฉันจะหาเรื่อง แล้วฉันก็พอใจที่จะต่อยด้วยมีอะไรไหม”เฟรินสวน
“มี”คาโลตอบ
แล้วพลันคาโลก็จับเจ้าคนตรงหน้ามา……
เอาไว้จะมาต่อทีหลังละกันนะค่ะ
ความคิดเห็น