ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Bullet

    ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้นของฝันร้าย

    • อัปเดตล่าสุด 17 เม.ย. 49


    ผมทรุดตัวลงที่กำแพงร่างกายเต็มไปด้วยเลือด ร่องรอยบาดแผลที่เกิดจากรอยกระสุนปืน เลือดไหลออกมาดั่งสายน้ำ  หัวใจที่เต้นแพ้วเบา ทำให้ผมรู้ตัวว่าตัวเรากำลังจะตาย ภาพสุดท้ายที่ผมเห็นคือภาพที่ทำให้

    ตัวผมนั้น สิ้นลมหายใจไม่ใช่ว่าเป็นเพราะบาดแผลจากกระสุนปืนแต่เป็นเพราะภาพที่เห็น คือแฟนของผมใช้ปืนของผมยิง เพื่อปลดปล่อยจากความเจ็บปวด

     99 Club 2 ปี ก่อน

                เสียงเพลงที่ดังลั้น ในคลับแหง่หนึ่งที่มีผู้คนมายมายมารวมตัวกัน ทุกคนกำลังมีความสุขกับเสียงเพลงที่เล้าร้อนทุกคนไม่ได้สนใจกับเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่นาที ผมเดินเข้าไปหา Big man พร้อมกับชักอาวุธปืนยิงใส่ Big man อย่างไม่สนใจคนรอบข้าง ไม่สนใจคำอ้อนวอนของ Big man ที่ร้องขอชีวิตกับผม

    ทุกคนกรีดร้องด้วยความกลัว เมื่อผมเห็นว่า Big man สิ้นลมหายใจจึงหลบหนีออกจาก คลับแห่งนั้น

                    เมื่อข่าวได้แพร่กระจายว่า Big man ตายลูกน้องของ Big man ได้รู้สึกแค้นจึงออกตามล่าผม

    ผมเองมีอาชีพที่ไม่สามารถบอกใครได้แม้กระทั้งแฟนผมเอง จึงทำให้แฟนผมเริ่มสงสัยกับอาชีพของผมที่ทำอยู่

    แฟนผมนั้นเค้ามีชีวิตที่ดีกว่า ทั้งทางด้านสังคม เงินทอง วงตระกูล แต่ไม่รู้ว่าทำไมเธอจึงเลือกที่จะอยู่กับผม

                   

    นิคกี้ ! ตื่นได้แล้วนะสายแล้ววันนี้เค้าต้องไปโรงเรียนนะสายแล้วอ่ะ เธอพูดด้วยน้าเสียงที่งอน

    อื่มๆ นี่มันกี่โมงแล้วล่ะ ตอย ปวดหัวจังเลยอ่ะ  ขอนอนต่ออีก10 นาทีได้มั้ยล่ะที่รักแล้วไปส่งที่โรงเรียนนะ

    โอเค ก็ได้นิคกี้ งั้นเดี๋ยวตอยไปทำข้าวเช้าให้นะ

     

    เธอเดินตรงไปที่ห้องครัวพร้อมทั้งที่จะลงมือทำอาหารเช้า แต่สายตาเธอเหลือบไปเหงเสื้อ Hood ที่ผมเคยใส่เป็นประจำ มีคราบเลือดที่ติดอยู่กับเสื้อ เธอจ้องมองอย่างสงสัยว่าคราบเลือดใครนะ เธอจึงวางเสื้อไว้ที่เดิม ระหว่างทางที่ไปโรงเรียนของเธอนั้น เธอมองหน้าผมตลอดเหมือนว่าเธอรู้เรื่องอะไรของผมบางอย่างผมจึงถามเธอว่า

     

    ตอย เธอมีอะไรหรือเปล่าเห็นจ้องหน้า นิคตั้งแต่ออกจากบ้านแล้วนะเธอเบี่ยงหน้าหนี

    นิคกี้ เมื่อคืนเธอไปไหนมาเหรอ

    ปล่าว นิ เมื่อคืนฉันไม่ได้ไปไหนนินอนอยู่ที่อาพาตเม้นทั้งคืนอะ ถามทำไมเหรอ ?

    อ้อ เปล่าน่ะ ตอยถามดูอะเห็นเมื่อคืนไม่ได้โทรมาหา ตอยอ่ะ  

    โอ้! ตายจริงนิคขอโทดนะเมื่อคืน เผลอหลับไปน่ะ

    ไม่เป็นไร พูดในน้าเสียงที่ยังโกดอยุ่

     

    เมื่อส่งเธอถึงโรงเรียนเสร็จ  ผมส่งขับรถไปหา Goldy ที่คอนโดนของเค้าเพื่อรับงานต่อไป

    “What’s up nicky เมื่อคืนแกทำงานได้มีมากเลยวะเอ่อนี่ เงินของแกเอ่อมี งานใหม่ให้แกทำอะงานง่าย ๆ เงินดีเอาป่าววะมึงอะ

    ขอบคุณครับ Goldy แต่ผม.........

     

     

    เอ้ย ! เป็นไรของมึงวะ ไหนมึงบอกว่าอยากที่จะเก็บเงินขอแฟนแกแต่งงานไงวะ

    ก็........ครับ แต่ว่างานนี้ จะให้ผมไปฆ่าใครอีกล่ะครับ

    ท่านสมาชิก ลี ข้อมูลทั้งหมดอยู่ในซองบนโต๊ะ แกจัดการได้เลย

    ครับ Goldy

     

    เมื่อผมรับงานเสร็จผมจึงขับรถกลับบ้าน เพื่อกลับไปเตรียมตัวเพื่อทำภาระกิจรอบฆ่า ท่านสมาชิก ลีแต่เมื่อผมมาถึงหน้าห้องที่ผมอยู่ผมรู้สึกผิดสังเกตุกับ เงาที่รอดผ่านขอบล่างของประตูผมรู้ทันทีว่ามีแขกมาเยี่ยมผมแน่นอนชักปืนออกอย่างช้าๆ แล้วค่อยเปิดประตูเข้าไป สภาพห้องยังเหมือนเดิม จากนั้นได้มีเสียงปืนดังขึ้นผมจึงหาที่หลบแล้วยิงสวนกลับไปถูกเข้าเป้าหมายอย่างจัง  เมื่อสิ้นเสียงปืนไปพักใหญ่ผมสึงเดินออกไปดูว่ามันเป็นใคร

                   

    ใครส่งมึงมาวะ เวนนิ บอกมาใครส่งมึงมา พร้อมทั้งปืนจ่อหัว

                    เห่อ ๆ  แกไม่รอดแน่ชายคนนั้นหัวเราะอย่างสะใจ

     

    ผมจึงไม่รีรอที่จะเหนี่ยวไกปืน ยิงทะลุมันสมองกระจาย  ผมรู้แล้วแหละว่ามันมาจากไหนและใครส่งมา เพราะว่าเสื้อผ้าที่มันใส่อยู่เป็นแบบเฉพาะของแก๊ง Big man ถึงมันจะบอกผมว่าใครส่งมันมาผมก็ยิงมันทิ้งอยู่ดีนี่แหละ

    ผมคิดถึง แฟนสาวของผมได้ว่า กลัวจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ จึงรีบไปหาเธอที่ โรงเรียน แต่ประกฎว่าเธอยังคงนั้งคุยกับเพื่อนไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเธอแต่สีหน้าของผมนั้น มันบ่งบอกถึงความกลัวอะไรบางอย่างที่จะเกิดขึ้นในอีกไม่ช้า

    จบตอน จุดเริ่มต้นของฝันร้าย

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×