ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : อาบน้ำ
กินข้าวเย็นพร้อมขนมเสร็จเรียบร้อย เจ้าเด็กบ้าหกคนก็นอนอืดกันเกลื่อนพื้นห้องนั่งเล่น ชั้นนั่งบนโซฟา มองศพพุงหลามๆเกลือกกลิ้ง นอนตาปรือกันอย่างอนาถใจ ชั้นอยากจะไม่สน อยากจะอาบน้ำนอน ปล่อยพวกนี้นอนกันแบบนี้ แต่ทำไมนะ ทำไมทำไมทำไม ทำไมมันต้องมาเกิดที่บ้านชั้น!!!
"ลุก!! ลุกๆๆ ให้หมดเดี๋ยวนี้ ตื่นๆๆ!! ไปนอนในห้องไป!! นี่มันที่นอนที่ไหน ตื่นว้อยตื่นนนนนนนนนนนนนนนน!!!!"
ตะโกนเสียงดังลั่น แต่เจ้าพวกนี้ยังนิ่ง มีแค่ยองแจหัวสีขนุนที่ปรือตามามองอย่างหงุดหงิด และยกนิ้วขึ้นมาปิดปากส่งเสียงชู่วๆ บอกให้เงียบ ...ขอโทษ ไอ้น้อง นี่บ้านใคร!!???... อยากจะเอาไม้กวาดมากวาดไอ้พวกนี้ทิ้งออกนอกบ้านไปให้หมดเลย ติดที่คงจะกวาดไม่ไป ตอนนี้ดูหนักเป็นพิเศษเลย คงต้องใช้ไม้เรียว? ไม่ได้ๆ โดนไอ้ยงกุกระเบิดหัวแน่ เอาไงดีวะเนี่ย โอ๊ยยย คงต้องเอาใจพวกมัน???? เออวะ ก็ได้ๆ คิดได้ก็ลุกขึ้นไปรองน้ำอุ่นในห้องอาบน้ำ ซักพักก็ออกมาเรียกพวกเด็กเถื่อน ... ยังนอนเป็นศพกันอยู่อีกรึ?..
"นี่ๆ ไปอาบน้ำเถอะ เตรียมน้ำอุ่นไว้ให้แล้ว ไปอาบเร็ว จะได้สบายตัวแล้วเข้านอนนะ~~"
นี่ถ้าส่งสายตาวิ้งๆให้ได้นี่ทำไปแล้ว แต่เจ้าพวกนี้ตาปิดกันอยู่หมด ส่งไปยังไงก็ไม่ถึง เฮ้อออ ไม่นานก็ค่อยๆโงหัวขึ้นมาทีละคน พึมพำว่าอาบน้ำก็ดีเหมือนกัน เดินสโลสเลไปห้องอาบน้ำ ชั้นแทบกลั้นกรี๊ดไม่ไหว อย่างน้อยก็ได้ผลล่ะวะ!! ก่อนจะก้มหน้ามองที่ปลางขากางเกงเมื่อมีแรงกระตุกเบาๆ สบตาเข้ากับน้องจุนฮงกับจงออบพอดี เจ้าสองตัวทำตาแป๋ว ยิ้มหวาน ...จะขออะไรอีกล่ะเนี่ย แอ๊บแบ๊วซะขนาดนี้...
"หม่าม้า~~ " น่ะ เสียงหวานมาเชียว
"อะไรหืม??"
"อาบ-น้ำ-ให้-หน่อย-น้า~~"
"......." พระเจ้าช่วย
หลังจากตัวยุ่งทั้งสี่อาบเสร็จ ไวอย่างกับนินจาแต่สะอาดใช้ได้ ชั้นก็พาสองคนที่เหมือนจะเด็กที่สุดเข้าห้องน้ำ ต้องกุมขมับอีกทีที่แม้แต่จะถอดเสื้อผ้าเองก็ยังไม่ยอม ยืนตาแป๋วอมยิ้มกันอยู่อย่างนั้น ต้องบอกให้ยกแขนยกขา กว่าจะถอดเสื้อผ้าเสร็จก็เหงื่อตก เจ้าจุนฮงยังกระโดดลงอ่างน้ำตู้มใหญ่จนน้ำกระเด็นเปียกไปทั่วห้อง หัวเราะชอบใจแล้วบอกว่าท่าเมื่อกี๊คือท่ามาโทปาติโป้ จงออบไม่ยอม กระโดดตาม น้ำกระเด็นยกกำลังสอง เพราะเจ้านี่โดดแบบหมุนติ้ว น้ำนี่กระเด็นหมุนเป็นเครื่องซักผ้าเลย ...นี่แค่เริ่มนะ... พอจะเอาสบู่ถูให้ก็มัวแต่เล่นเป็ดลอยน้ำไม่สนใจ ดิ้นไปดิ้นมา พอสบู่เข้าตาก็มาร้อง กว่าจะถูสบู่ ล้างสบู่ สระผม ล้างหน้าเสร็จแทบตาย พออาบเสร็จก็วิ่งพรวดออกไปนอกห้องน้ำทันทีไม่ทันจะเช็ดตัวหรือเอาผ้าเช็ดตัวออกไปด้วย ชั้นวิ่งตามไม่ทันก็นั่งเช็ดห้องน้ำให้แห้งก่อน พอออกไปอีกที เจ้าพวกเด็กดื้อก็ใส่ชุดนอนกันเรียบร้อยแล้วไม่รู้ไปเอามาจากไหน อย่างน้อยชุดนอนของเจ้าพวกนี้ก็ดูเข้ากับอายุหน่อยล่ะ เป็นชุดนอนแบบตัวการ์ตูนที่ใส่แล้วมีฮู้ดเป็นรูปสัตว์ ของยงกุกเป็นหมีสีดำ ของฮิมชานเป็นกระต่ายสีชมพูอ่อน ของแดฮยอนเป็นงูเขียวๆเหลืองๆ ของยองแจเป็นบีเว่อร์สีน้ำตาล ของจงออบเป็นไดโนเสาร์สีเขียวเข้ม ของน้องจุนฮงเป็นหนูสีฟ้า ...อืมโอเค? เหมือนจะไม่ต้องการความช่วยเหลือ... ชั้นหมุนตัวกลับห้องน้ำเพื่อจะอาบน้ำบ้าง ในขณะที่พวกเด็กๆนั่งคุยกันบนโซฟา
ปังๆๆๆ!!
"หม่าม้าาาาา~~~ หม่าม้าาาา~~~"
ชั้นสะดุ้งตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงเคาะประตูเสียงดัง ...หลับในอ่างอีกแล้วเหรอเนี่ย เฮ้ออ...
ปังๆๆๆๆๆๆ!!!
"หม่าม้าาาา เป็นอะไรรึเปล่าาาาา หม่าม้าาาาา ตอบหน่อยยยยยยยยยยย"
ยุ่งจริงว้อยยยยยย
"หม่าม้าาาาาาาาา!!"
ปังๆๆๆๆๆ
"ไม่ตอบอะ ... พังเข้าไปเลยละกัน"
เห้ย
"อย่านะว้อยยยยยยยยไอ้เด็กเปรตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตต!!!!!"
"ลุก!! ลุกๆๆ ให้หมดเดี๋ยวนี้ ตื่นๆๆ!! ไปนอนในห้องไป!! นี่มันที่นอนที่ไหน ตื่นว้อยตื่นนนนนนนนนนนนนนนน!!!!"
ตะโกนเสียงดังลั่น แต่เจ้าพวกนี้ยังนิ่ง มีแค่ยองแจหัวสีขนุนที่ปรือตามามองอย่างหงุดหงิด และยกนิ้วขึ้นมาปิดปากส่งเสียงชู่วๆ บอกให้เงียบ ...ขอโทษ ไอ้น้อง นี่บ้านใคร!!???... อยากจะเอาไม้กวาดมากวาดไอ้พวกนี้ทิ้งออกนอกบ้านไปให้หมดเลย ติดที่คงจะกวาดไม่ไป ตอนนี้ดูหนักเป็นพิเศษเลย คงต้องใช้ไม้เรียว? ไม่ได้ๆ โดนไอ้ยงกุกระเบิดหัวแน่ เอาไงดีวะเนี่ย โอ๊ยยย คงต้องเอาใจพวกมัน???? เออวะ ก็ได้ๆ คิดได้ก็ลุกขึ้นไปรองน้ำอุ่นในห้องอาบน้ำ ซักพักก็ออกมาเรียกพวกเด็กเถื่อน ... ยังนอนเป็นศพกันอยู่อีกรึ?..
"นี่ๆ ไปอาบน้ำเถอะ เตรียมน้ำอุ่นไว้ให้แล้ว ไปอาบเร็ว จะได้สบายตัวแล้วเข้านอนนะ~~"
นี่ถ้าส่งสายตาวิ้งๆให้ได้นี่ทำไปแล้ว แต่เจ้าพวกนี้ตาปิดกันอยู่หมด ส่งไปยังไงก็ไม่ถึง เฮ้อออ ไม่นานก็ค่อยๆโงหัวขึ้นมาทีละคน พึมพำว่าอาบน้ำก็ดีเหมือนกัน เดินสโลสเลไปห้องอาบน้ำ ชั้นแทบกลั้นกรี๊ดไม่ไหว อย่างน้อยก็ได้ผลล่ะวะ!! ก่อนจะก้มหน้ามองที่ปลางขากางเกงเมื่อมีแรงกระตุกเบาๆ สบตาเข้ากับน้องจุนฮงกับจงออบพอดี เจ้าสองตัวทำตาแป๋ว ยิ้มหวาน ...จะขออะไรอีกล่ะเนี่ย แอ๊บแบ๊วซะขนาดนี้...
"หม่าม้า~~ " น่ะ เสียงหวานมาเชียว
"อะไรหืม??"
"อาบ-น้ำ-ให้-หน่อย-น้า~~"
"......." พระเจ้าช่วย
หลังจากตัวยุ่งทั้งสี่อาบเสร็จ ไวอย่างกับนินจาแต่สะอาดใช้ได้ ชั้นก็พาสองคนที่เหมือนจะเด็กที่สุดเข้าห้องน้ำ ต้องกุมขมับอีกทีที่แม้แต่จะถอดเสื้อผ้าเองก็ยังไม่ยอม ยืนตาแป๋วอมยิ้มกันอยู่อย่างนั้น ต้องบอกให้ยกแขนยกขา กว่าจะถอดเสื้อผ้าเสร็จก็เหงื่อตก เจ้าจุนฮงยังกระโดดลงอ่างน้ำตู้มใหญ่จนน้ำกระเด็นเปียกไปทั่วห้อง หัวเราะชอบใจแล้วบอกว่าท่าเมื่อกี๊คือท่ามาโทปาติโป้ จงออบไม่ยอม กระโดดตาม น้ำกระเด็นยกกำลังสอง เพราะเจ้านี่โดดแบบหมุนติ้ว น้ำนี่กระเด็นหมุนเป็นเครื่องซักผ้าเลย ...นี่แค่เริ่มนะ... พอจะเอาสบู่ถูให้ก็มัวแต่เล่นเป็ดลอยน้ำไม่สนใจ ดิ้นไปดิ้นมา พอสบู่เข้าตาก็มาร้อง กว่าจะถูสบู่ ล้างสบู่ สระผม ล้างหน้าเสร็จแทบตาย พออาบเสร็จก็วิ่งพรวดออกไปนอกห้องน้ำทันทีไม่ทันจะเช็ดตัวหรือเอาผ้าเช็ดตัวออกไปด้วย ชั้นวิ่งตามไม่ทันก็นั่งเช็ดห้องน้ำให้แห้งก่อน พอออกไปอีกที เจ้าพวกเด็กดื้อก็ใส่ชุดนอนกันเรียบร้อยแล้วไม่รู้ไปเอามาจากไหน อย่างน้อยชุดนอนของเจ้าพวกนี้ก็ดูเข้ากับอายุหน่อยล่ะ เป็นชุดนอนแบบตัวการ์ตูนที่ใส่แล้วมีฮู้ดเป็นรูปสัตว์ ของยงกุกเป็นหมีสีดำ ของฮิมชานเป็นกระต่ายสีชมพูอ่อน ของแดฮยอนเป็นงูเขียวๆเหลืองๆ ของยองแจเป็นบีเว่อร์สีน้ำตาล ของจงออบเป็นไดโนเสาร์สีเขียวเข้ม ของน้องจุนฮงเป็นหนูสีฟ้า ...อืมโอเค? เหมือนจะไม่ต้องการความช่วยเหลือ... ชั้นหมุนตัวกลับห้องน้ำเพื่อจะอาบน้ำบ้าง ในขณะที่พวกเด็กๆนั่งคุยกันบนโซฟา
ปังๆๆๆ!!
"หม่าม้าาาาา~~~ หม่าม้าาาา~~~"
ชั้นสะดุ้งตื่นทันทีที่ได้ยินเสียงเคาะประตูเสียงดัง ...หลับในอ่างอีกแล้วเหรอเนี่ย เฮ้ออ...
ปังๆๆๆๆๆๆ!!!
"หม่าม้าาาา เป็นอะไรรึเปล่าาาาา หม่าม้าาาาา ตอบหน่อยยยยยยยยยยย"
ยุ่งจริงว้อยยยยยย
"หม่าม้าาาาาาาาา!!"
ปังๆๆๆๆๆ
"ไม่ตอบอะ ... พังเข้าไปเลยละกัน"
เห้ย
"อย่านะว้อยยยยยยยยไอ้เด็กเปรตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตต!!!!!"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น