คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ซื้อของ
"อืออ~อิ่มจัง กำลังพอดีเลยเนอะ"
น้องหัวชมพูฮิมชานพูดเสียงยานๆพลางลูบท้องตัวเองเบาๆ หัวกลมซบอยู่บนไหล่น้องผมแดงที่ตอบรับด้วยเสียงอืมเบาๆ เผื่อมีใครอยากรู้ เจ้าเด็กพวกนี้กินเนื้อไป 900 จาน จานละ 15-20 ชิ้น และเจ้าเด็กพวกนี้กำลังพูดว่า -อิ่มกำลังพอดี- ให้ตายเถอะ ... ค่าอาหารรวมน้ำสองถังใหญ่ๆ เกือบแสนเพราะเจ้าพวกนี้สั่งเนื้อสเตียรอยมั่งล่ะโกเบมั่งล่ะ สั่งกันได้ถูกเรื่องจริงๆ เจ้าพวกเด็กบ้า แต่ฮโยซองก็เตรียมเงินมาเกินพอ ดูคร่าวๆในซองมีอยู่หลายสิบล้าน คือ. จะเว่อร์ไปไหนมิน่าล่ะซองหนานัก จ่ายเงินเสร็จสรรพกำลังจะพากลับบ้าน น้องหัวขาวหรือแดฮยอนรีบรั้งไว้ โดยการขัดขาแทบหน้าคว่ำ ขอบคุณไอ้เด็กบ้า
"ไม่ได้นะ ยังกลับไม่ได้ เราต้องไปซื้อของกันก่อนนะ"
โอเค... ซื้อของ ชั้นอ่านรายการแล้วปวดหัว หนึ่งคือเจ้าพวกนี้เขียนกันเองแน่ ลายมือนี่แบบ ยิ่งกว่าหมอผสมเด็กอนุบาล ถ้าเป็นลายแทงนี่ไปไม่ถูกแน่ๆสองคือ ไอ้ที่อ่านออกก็ไม่เข้าใจ ทำไมของแทบทุกอย่างขึ้นด้วยมาโท? น้องผมเหลืองยองแจอธิบายว่าพวกเค้ามาจากดาวชื่อมาโทกิ ของเลยขึ้นต้นด้วยมาโทหมด ...โอเคเข้าใจ แล้วจะซื้อยังไง? ไอ้มาโทปูวู้เนี่ย????? น้องแดฮยอนส่ายหน้าไหวๆก่อนจะบอกให้พาไปถึงที่ก่อนเดี๋ยวหาเองได้ ... โอเค เอาให้แน่แล้วกันนะเจ้าหนู... พอเริ่มเดินต่อ น้องจงออบก็วิ่งมาจับมืออีก แต่คราวนี้เดินเอื่อยแปลกๆ หันไปมองเห็นตาปรือๆ หนังท้องตึงหนังตาหย่อนสุดๆ เห็นท่าไม่ดีขืนเดินต่อไปอีกหน่อยจะไปชนไปสะดุดอะไรเข้า เลยตัดสินใจ อุ้มน้องผมเขียวซะเลย เจ้าตัวเบิกตาโตนิดหน่อยพลางคว้าคอชั้นแน่นกลัวตก ก่อนจะยิ้มตาหยีเอาหัวมาถูๆคออ้อนใหญ่ ...เด็กมันต้องน่ารักแบบนี้แหละ... ชั้นเดินนำเด็กแสบห้าคนไปพลางลูบหัวน้องจงออบไปพลาง ไม่นานก็มาถึงซุปเปอร์ เอาล่ะทีนี้ดูซิน้องแดฮยอนจะเจอมาโทปูวู้มั้ย
"นั่นไงงงงง!!!!"
...เอาแล้ว... เจ้าเด็กน้อยวิ่งติดจรวดเข้าซอยไปอย่างรวดเร็ว มองตามผมขาวๆไปแทบไม่ทัน จะวิ่งก็กลัวเด็กอิ่มที่อุ้มอยู่จะอ้วกอีก เลยรีบก้าวเร็วๆตามไป พอเข้าไปถึงตัวก็เจอเจ้าตัวแสบเพ่งมองยาฆ่าแมลงหลายยี่ห้ออย่างเคร่งเครียด ...เอ่อ มาโทปูวู้คือยาฆ่าแมลง?...
"นี่ ถามหน่อย อันนี้คือมาโทปูวู้เหรอ?"
"อื้อ" พร้อมหยักหน้าหงึกๆ
"จะเอาไปทำอะไร?"
"อ๋อ มันเป็น เอ่ออ อื่มมม เอ่ออออ"
"เอาเถอะถ้าลำบากใจไม่ต้องตอบ" ถ้ารอคงอีกสิบ เอ่อ. ชัวร์
"เปล่าๆมันคิดไม่ออกน่ะ เอ่ออออคือออเอ่ออออ"
"....."
ชั้นตัดสินใจเดินไหยิบตะกร้ามาก่อน พอเดินกลับมาเจ้าแดฮยอนก็ยังสั่นๆเกาๆหัวนึกอยู่
"อ๋อออ เอาไปเล่นน่ะ ไปเล่น"
ว่าจบก็กวาดยาฆ่าแมลงแบบสเปรย์มาแทบหมดชั้น ก่อนจะวิ่งนำไปซอยอื่นต่อโดยปล่อยให้ชั้นถือตะกร้าตาม ขอบคุณเจ้าเด็กบ้า ตามมาเรื่อยๆ ได้มาทั้งไม้ตียุง ยาเบื่อหนู มีด คัตเตอร์ กรรไกรตัดหญ้า นี่ถ้ามีพวกอาวุธสงครามขายด้วยเด็กนี่ก็คงกวาดเรียบไปแล้ว เหนื่อยจริงๆ ตอนนี้จากหนึ่งตะกร้าเพิ่มเป็นสอง และตอนนี้เป็นสาม เจ้าเด็กนี่กำลังเลือกกุญแจมือของเล่นอยู่ คาดว่าเดี๋ยวได้กวาดเรียบอีก จู่ๆก็มีเสียงเล็กๆแว่วเข้าหูชั้น
"อยากได้อันนี้จัง~"
ชั้นหันไป เจอน้องจุนฮงผมฟ้ายืนมองสเก็ตบอร์ดตาแป๋ว นิ้วชี้ข้างหนึ่งอยู่ในปาก ส่วนมืออีกข้างลูบสเก็ตบอร์ดสีดำขอบสีฟ้าเบาๆด้วยความสนอกสนใจ ก่อนจะหันมามองชั้นด้วยสายตาเว้าวอน ริมฝีปากสีชมพูอ่อนอย่างเด็กสุขภาพดูส่งเสียงงุ้งงิ้งอ้อนเสียงหวาน
"หม่าม้าา~ จุนฮงอยากได้~ จุนฮงอยากได้อ่า~ ซื้อให้หน่อยน้า~"
ค้นพบแล้ว!!เด็กน่ารักอีกคน!! อ๊ากกกกก
ความคิดเห็น