ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 40%
"เด็กพวกนี้เป็นเด็กกำพร้าครับ ไม่สงสัยเหรอครับว่าทำไมคุณถามพวกเค้าว่าออมม่ากับอัปป้าไปไหนแล้วเค้าตอบไม่ได้? เพราะเค้าไม่มีครับ มีแต่ผม เป็นฮยองคนเดียว"
อีกฝ่ายหยุดเล็กน้อย แขนขวาโอบเอวแทฮยองที่อยู่บนตักกระชับแน่น เจ้าหนูทั้งสองไม่ได้แสดงสีหน้าอะไร ชั้นเหลือบลงมองเด็กบนตัก จองกุกยังไม่เงยหน้า ไม่หือไม่อือ ไม่อะไรทั้งนั้น แต่มือกำกันแน่น ชั้นเลยดึงเข้ามากอดหลวมๆ ซึ่งเจ้าตัวสะดุ้งอย่างตกใจแล้วรีบเงยหน้าขึ้นมามอง พอชั้นลูบหัวอีกหน่อยก็มาซบทันที เห้อ เด็กน้อย
"วันนึง ผมพาพวกเค้ามาเดินเล่นกินขนมแถวนี้ แล้วบังเอิญเจอคุณเข้า คุณกำลังโยนลูกชิ้นให้หมาข้างถนนอยู่น่ะ เด็กพวกนี้ก็เกิดงอแงอยากมีออมม่าขึ้นมา ผมก็ไม่รู้จะทำยังไง เลยพามาที่นี่บ่อยๆ จนวันนึง เด็กพวกนี้ก็ดื้อ จะเอาคุณเป็นออมม่าให้ได้ แล้วก็ ไม่ยอมกลับบ้านอย่างที่เห็น ผมจะมาขอตรงๆก็ดูแปลกๆ ก็เลยปล่อยให้นั่งอยู่สามคน กะว่าจะสอนซะให้เข็ด แต่ปรากฏว่ากลายเป็นได้ผลซะอย่างนั้น ก็ ประมาณนี้แหละครับ"
อืมม คือ สรุป ครอบครัวนี้สตอล์คชั้นมาหลายวันแล้ว? อืมมมมมม ดีดีดี อืมมมมมม ชั้นเหลือบตาลงมองหนูจองกุก แต่กลับได้รอยยิ้มสดใสความทำลายล้างห้าหมื่นล้านกลับมาได้ ดูซิ ยิ้มจนตาหยี มันน่ามันเขี้ยวนัก ขอหยิกจมูกซักที
"งื้อ โอ๊ยย ออมม่าแกล้ง"
แน่ะ ทำมายู่ปากย่นจมูกใส่อีก คือที่อธิบายมาก็เข้าใจนะ แต่มันยังไงๆอยู่ดีนั่นแหละ มันแปลกๆหลายจุด แปลกเยอะมากเลยด้วย จินฮยองงง ยังคงนั่งทำหน้าเป็นคนซื่อพร้อมรอยยิ้มบางๆ เหมือนว่า เอาสิ ถามสิ ตอบได้หมด เชื่อรึยัง ยอมรึยังล่ะ? อืมม น่าถีบ
"แล้วคุณเป็นอะไรกับเด็กพวกนี้? ไม่ใช่แค่ฮยอง หมายความว่า ทำไมถึงได้เลี้ยงเด็กพวกนี้ได้น่ะ?"
"เอ่อ เป็น ญาติๆกันน่ะครับ"
"ญาติๆ? เด็กสามคนนี้ลูกพ่อแม่เดียวกันรึเปล่า?"
ชั้นถามแล้วมองหน้าเด็กแต่ละคน ถ้าตอบพ่อแม่เดียวกันจะถีบให้ หน้าไม่เหมือนกันซักคน คนตัวสูงอึ้งไปเล็กน้อยก่อนจะทำตาล่อกแล่กน่าสงสัยเป็นที่สุด
"เอ่อ เปล่าครับ"
"คนละพ่อคนละแม่ แต่แปลกนะ กำพร้าทีเดียวหมดสามคนเลยเหรอ?"
โดนซะ!!
"เอ่ออ คือ เฮ้อออ โอเคครับ คือเด็กสามคนนี้น่ะ ... ไม่ได้กำพร้าหรอก"
นั่นไง!!!
"แล้วมันยังไงกันคะ? ขอความจริง"
"คือ ผมไม่อยากจะเล่าเลยให้ตายสิ คือจริงๆแล้ว พ่อของเด็กสามคนนี้ เจ้าชู้มาก มีหลายเมีย แล้วเด็กพวกนี้ลูกเมีย เอ่อ เมียที่มาทีหลังน่ะครับ วันนึงเมียหลวงเค้า เค้ารับไม่ได้ เลยถูกโยนออกมาพร้อมกันหมด"
อืมมม เหรอ ชั้นมองหน้าจองกุกอีกครั้ง อ้าวเห้ย หลับตั้งแต่เมื่อไหร่ เมื่อกี๊ยังยิ้มแป้นอยู่เลย!!! พิรุธโคตรเยอะ!!!
อีกฝ่ายหยุดเล็กน้อย แขนขวาโอบเอวแทฮยองที่อยู่บนตักกระชับแน่น เจ้าหนูทั้งสองไม่ได้แสดงสีหน้าอะไร ชั้นเหลือบลงมองเด็กบนตัก จองกุกยังไม่เงยหน้า ไม่หือไม่อือ ไม่อะไรทั้งนั้น แต่มือกำกันแน่น ชั้นเลยดึงเข้ามากอดหลวมๆ ซึ่งเจ้าตัวสะดุ้งอย่างตกใจแล้วรีบเงยหน้าขึ้นมามอง พอชั้นลูบหัวอีกหน่อยก็มาซบทันที เห้อ เด็กน้อย
"วันนึง ผมพาพวกเค้ามาเดินเล่นกินขนมแถวนี้ แล้วบังเอิญเจอคุณเข้า คุณกำลังโยนลูกชิ้นให้หมาข้างถนนอยู่น่ะ เด็กพวกนี้ก็เกิดงอแงอยากมีออมม่าขึ้นมา ผมก็ไม่รู้จะทำยังไง เลยพามาที่นี่บ่อยๆ จนวันนึง เด็กพวกนี้ก็ดื้อ จะเอาคุณเป็นออมม่าให้ได้ แล้วก็ ไม่ยอมกลับบ้านอย่างที่เห็น ผมจะมาขอตรงๆก็ดูแปลกๆ ก็เลยปล่อยให้นั่งอยู่สามคน กะว่าจะสอนซะให้เข็ด แต่ปรากฏว่ากลายเป็นได้ผลซะอย่างนั้น ก็ ประมาณนี้แหละครับ"
อืมม คือ สรุป ครอบครัวนี้สตอล์คชั้นมาหลายวันแล้ว? อืมมมมมม ดีดีดี อืมมมมมม ชั้นเหลือบตาลงมองหนูจองกุก แต่กลับได้รอยยิ้มสดใสความทำลายล้างห้าหมื่นล้านกลับมาได้ ดูซิ ยิ้มจนตาหยี มันน่ามันเขี้ยวนัก ขอหยิกจมูกซักที
"งื้อ โอ๊ยย ออมม่าแกล้ง"
แน่ะ ทำมายู่ปากย่นจมูกใส่อีก คือที่อธิบายมาก็เข้าใจนะ แต่มันยังไงๆอยู่ดีนั่นแหละ มันแปลกๆหลายจุด แปลกเยอะมากเลยด้วย จินฮยองงง ยังคงนั่งทำหน้าเป็นคนซื่อพร้อมรอยยิ้มบางๆ เหมือนว่า เอาสิ ถามสิ ตอบได้หมด เชื่อรึยัง ยอมรึยังล่ะ? อืมม น่าถีบ
"แล้วคุณเป็นอะไรกับเด็กพวกนี้? ไม่ใช่แค่ฮยอง หมายความว่า ทำไมถึงได้เลี้ยงเด็กพวกนี้ได้น่ะ?"
"เอ่อ เป็น ญาติๆกันน่ะครับ"
"ญาติๆ? เด็กสามคนนี้ลูกพ่อแม่เดียวกันรึเปล่า?"
ชั้นถามแล้วมองหน้าเด็กแต่ละคน ถ้าตอบพ่อแม่เดียวกันจะถีบให้ หน้าไม่เหมือนกันซักคน คนตัวสูงอึ้งไปเล็กน้อยก่อนจะทำตาล่อกแล่กน่าสงสัยเป็นที่สุด
"เอ่อ เปล่าครับ"
"คนละพ่อคนละแม่ แต่แปลกนะ กำพร้าทีเดียวหมดสามคนเลยเหรอ?"
โดนซะ!!
"เอ่ออ คือ เฮ้อออ โอเคครับ คือเด็กสามคนนี้น่ะ ... ไม่ได้กำพร้าหรอก"
นั่นไง!!!
"แล้วมันยังไงกันคะ? ขอความจริง"
"คือ ผมไม่อยากจะเล่าเลยให้ตายสิ คือจริงๆแล้ว พ่อของเด็กสามคนนี้ เจ้าชู้มาก มีหลายเมีย แล้วเด็กพวกนี้ลูกเมีย เอ่อ เมียที่มาทีหลังน่ะครับ วันนึงเมียหลวงเค้า เค้ารับไม่ได้ เลยถูกโยนออกมาพร้อมกันหมด"
อืมมม เหรอ ชั้นมองหน้าจองกุกอีกครั้ง อ้าวเห้ย หลับตั้งแต่เมื่อไหร่ เมื่อกี๊ยังยิ้มแป้นอยู่เลย!!! พิรุธโคตรเยอะ!!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น