Alien Boys [B.A.P]

ลำดับตอนที่ #3 : เนื้อย่าง

นรก นรกแท้ๆตอนนี้ ตอนนี้ชั้นตกเป็นเป้าสายตาของคนที่เดินผ่านไปผ่านมาในห้าง มันเริ่มตั้งแต่ก้าวเข้ามาแล้วแหละ เด็กผู้หญิงคนนึงกับเด็กตัวเล็กๆหัวสีรุ้งอีก 6 คนเดินกระเตาะกระแตะวุ่นวายไปทั่ว ใครๆก็หยุดดู บางคนก็เหลียวหลังคอแทบหัก ปกติเวลาคนมองเยอะๆชั้นก็ไม่ชอบอยู่แล้ว ยิ่งอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ยิ่งไม่ชอบ อยู่ๆก็มีแรงมหาศาลดึงที่ขากางเกงจนเนื้อผ้าแทบขาด มือข้างหนึ่งจับขอบกางเกงไว้ก่อนหันไปมอง สบตากับเจ้าหนูหัวแดงเต็มๆ แววตาที่เต็มไปด้วยความไม่สบอารมณ์

"ไหนล่ะเนื้อย่าง เร็วๆเข้าสิ ชักช้าอยู่ได้ หิว!!"
"......."

ไร้เรี่ยวแรงจะตอบละ ด่าอะไรด่าไปเหอะ คิดแล้วก็เดินนำไปทางร้านหมูย่างที่กินประจำ โอย สายตาคนรอบข้างทำเอาชั้นแทบร้องไห้ อะไรจะขนาดนี้วะ คนอื่นต้องเห็นเป็นเด็กใจแตกมีลูกเร็วชัวร์ แม่ลูกติดอะไรประมาณนี้ ออกจากโรงเรียนมาคลอดลูก อ๊ากกกก  

หมับ

ชั้นก้มลงมองที่มือตัวเองที่ตอนนี้กำลังถูกอีกคนกุมมืออยู่ น้องผมเขียวยิ้มตาหยี ก่อนแกว่งมือตัวเองที่จับกับมือชั้นอยู่เบาๆ

"ไม่เอาน่า อย่าทำหน้าแบบนั้นสิหม่าม้า ไปกินเนื้อย่างทั้งทีต้องยิ้มๆ สิ ไม่มีความสุขเหรอ?"

...พระเจ้า เด็กคนนี้น่ารักมาก...

ชั้นยิ้มตอบก่อนกระชับมือเจ้าหนูน้อยแน่น ...อย่างน้อย น้องผมเขียวก็น่ารัก ถ้าจะต้องเลี้ยงเด็กล่ะก็ เด็กอย่างนี้ก็น่าเลี้ยงหน่อยนะ ไม่เหมือนเจ้าหัวแดง ... คิดได้ก็เหลียวกลับไปมองลูกขบวน ...ท่าทางที่ดาวของเจ้าพวกนี้ไม่มีห้าง... เจ้าหัวแดงทำหน้าดุๆมองคนรอบข้าง แยกเขี้ยวเป็นบางครั้งเวลาถูกจ้องอย่างออกนอกหน้า มือข้างหนึ่งคล้องแขนน้องหัวชมพูที่มองซ้ายมองขวาด้วยแววตาวิบวับแน่น น้องผมขาวเดินหลั่นล้า หมุนคอมองรอบตัวอย่างสนอกสนใจ ข้างๆน้องผมเหลืองที่เดินทำหน้าเครียดไปตลอดทาง มองซ้ายขวาอย่างระแวดระวัง แล้วก็มีน้องผมฟ้าที่ไม่รู้เดินหรือลื่นตามมาปิดขบวน  พอไปถึงร้านเนื้อย่าง ชั้นก็รีบโกยเจ้าเด็กบ้าพวกนี้ขึ้นโซฟาไป ส่วนชั้นนั่งเก้าอี้ที่แยกออกมาซึ่งมีสองตัว ขณะนั่งรอเมนู อยู่ๆเจ้าหนูหัวเขียว เอ่อ จงออบ ก็วิ่งดุ๊กๆ กระโดดขึ้นมานั่งเก้าอี้ข้างๆ อ้อนว่าอยากนั่งข้าง เอ่อ หม่าม้า ไม่ค่อยอยากรับสถานภาพนี้เลยให้ตายสิ ดูแก่ชะมัด

"เอาเนื้อมาร้อยที่"
"หา!!"

ทั้งชั้นทั้งพนักงานอึ้งไปตามๆกันเมื่อเจ้าหัวแดงยงกุก ปิดเมนูเสียงดังก่อนสั่งเนื้อมาย่างมาร้อยที่ เอ่อ ใจเย็น คือคิดว่าชั้นรวย??? พนักงานที่ทีแรกจะท้วง เจอสายตาพิฆาตของเจ้าเด็กบ้าเข้าไปก็รีบค้อมหัวรับรายการร้อยที่ที่เป็นไปไม่ได้ออกไป ชั้นที่พึ่งหายตาค้างหันไปต่อว่าเจ้าเด็กแสบ

"นี่ ชั้นไม่ได้รวยนะ สั่งมาได้ไงร้อยที่ นี่ท้องหรือโกดังเก็บอาวุธ!!!???"
" นี่ พวกเราต้องเป็นนักรบ กองทัพเดินด้วยท้อง! พวกเราเก่งมาก! พวกเราต้องกินร้อยที่!!"

พูดจบก็นั่งไขว่ห้างทำหน้าขวาง แต่ ขอโทษที ที่พูดมาเนี่ย ไม่ได้เกี่ยวกันซักอย่าง!! กำลังจะเถียงต่อ เจ้าหัวชมพูฮิมชานก็โยนซองสีขาวลงมาตรงหน้า ก่อนจะยิ้มหวาน

"นี่ไง เงินที่ฮโยซองให้มา ลืมไปแล้วเหรอ?"

...เออ จริง ลืมซะสนิทเลย... น้องยองแจ แดฮยอน พ่วงจุนฮงเริ่มสำรวจรอบร้านที่ตกแต่งด้วยสำโทนร้อน เข้มๆ พื้นขรุขระสีเหมือนดิน กำแพงอิฐสีแดงเข้ม โต๊ะสีน้ำตาลเข้มพร้อมเตาถ่าน ที่เด่นคือเพดานที่ทำเหมือนผนังถ้ำมีหินย้อยลงมาสมจริงอย่างที่สุด ...เหมาะกับเจ้าเด็กบ้าพวกนี้จริงๆนั่นแหละ  ชั้นรีบลุกไปต้อนพวกเด็กๆกลับมานั่งก่อนจะไปชนใครหรือไปทำอะไรพังเข้า 

"เนื้อมาแล้วค่ะ"

พนักงานสาวลดถาดที่เต็มไปด้วยเนื้อลงที่โต๊ะ เจ้่าเด็กบ้าทั้งหกทำตาเป็นประกายแวววาวทันที และไม่ทันที่จานจะถึงโต๊ะ ส้อมสีดำยาวมากมายจากมือทั้งหกคู่ก็รุมจิ้มเนื้อและสะบัดลงเตาทันที ทุกอย่างรวดเร็วมากจนมองแทบไม่ทัน เนื้อปลิวว่อนในอากาศแต่ตกลงตรงเตาอย่างแม่นยำ ยองแจคอยพลิกเนื้ออย่างว่องไว และกันไม่ให้เนื้อซ้อนกัน ฮิมชานราดซอสลงบนเนื้อที่กำลังจะสุกและช่วยยองแจพลิก ส่วนแดฮยอนกับจงออบช่วยกันคีบเนื้อลงเตาจนเต็ม ไม่นานนักเนื้อก็เริ่มสุก ฮิมชานรีบคีบเนื้อที่วางลงไปชิ้นแรก (ยังหาเจอ??) ใส่ปากยงกุกทันที (ไม่ร้อน?????) 

"อืม~ ใช้ได้"

เจ้ายงกุกหลับตาเคี้ยวอย่างมีความสุข เมื่อได้รับการยืนยัน ส้อมทั้ง 6 ก็รุมเนื้อในเตาทันที จิ้มไปจิ้มมา จนเนื้อค่อยพร่องลง และหมดลงในที่สุด เจ้ายงกุกตะโกนเสียงลั่น

"อีกร้อยจาน!! มาเลยๆๆ!!! วู้ววว สะใจจจจจ กินกันให้เต็มที่เลยนะ ไม่ถึงพันจานไม่หยุดดด จริงมั้ย!!???"
"เย้!!~~~"