ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอยที่ 2
ผมจับเจ้าเด็กบ้านั่งลงในอ่างอาบน้ำ หึหึ ดูจะกลัวผมมาก ตอนนี้ดวงตากลมโตแดงก่ำ น้ำตาไหลพรากๆเต็มสองแก้มขาวๆ มือเล็กๆสองข้างจับกันแน่น ตัวสั่นอย่างหวาดกลัว แน่สิ จะไม่กลัวได้ยังไง ผมกระแทก ประตูปิดซะดังขนาดนั้น แถมยังทั้งขู่ทั้งตะโกนใส่อีก ตอนนี้ขี้หดตดหายหมดแล้วล่ะมั้ง
"ฮืออๆๆ ปล่อยจองกุกไปเถอะ จองกุกกลัวแล้ว อย่าทำจองกุก ฮืออ"
"หึ มาร้องไห้ขอร้องให้ไว้ชีวิตตอนนี้มันก็ไม่ทันแล้ว ถอดกางเกงมา จะตีให้ก้นลายเลย ถอดมา!!"
"ห๊ะ อะ มะไม่เอา ไม่ถอด"
หึๆ มือขาวๆย้ายจากกุมกันไว้ไปขยำขอบกางเกงตัวเองไว้แน่น แล้วรีบเขยิบตัวไปซุกอยู่มุมอ่างพลางส่ายหน้าไปมารัวๆ น่าแกล้งจริงๆ ดูซิ ร้องจนจมูกแดงแก้มแดงไปหมดแล้ว หน้าตาน่ารักขนาดนี้ แต่ดันปากเสียมาเรียกเราว่าลุงฟันเหยินซะได้ มันน่าหยิกน่าตีนัก ผิวขาวๆนั่น ถ้าขึ้นไปรอยแดงขึ้นมา คงสวยพิลึก หึๆๆ
"จะถอดไม่ถอด?"
"ไม่ถอด!!!"
"ไม่ถอดใช่มั้ย? ได้"
ผมปีนเข้าอ่างไป ทำเอาเจ้าเด็กน้อยเบิกตากว้างอย่างตื่นตระหนก ขาเล็กๆยันพื้นอ่างเร็วๆเพื่อกระเถิบตัวหนีไปให้ไกล แต่เสียใจด้วยนะเด็กน้อย นั่นสุดขอบอ่างแล้ว ผมยกแขนสองข้างขึ้นค้ำบนขอบอ่างสองข้างลำตัวเจ้าตัวเล็กไว้ เงาของผมทาบทับเจ้าก้อนโมจิสีขาวๆที่สั่นเป็นเจ้าเข้า ยิ่งทำให้ร้องไห้หนักขึ้นไปอีก คงกลัวถึงขีดสุดแล้วสินะ
"ฮึก ฮืออ จะทำอะไร? ฮึก อย่าทำนะ อย่าทำจองกุกนะ"
"หึ จะทำอะไรเหรอ? ไม่ถอดเอง ชั้นก็จะถอดให้ไง!!"
"แง้งงงง ออมม่าาาาาาา ออมม่าาาา ช่วยจองกุกด้วยยย ฮืออออ ไม่เอาาาาาาาา ลุงฟันเหยินหน้าเหี่ยวววว ออมม่าาา อ๊าาาาาาาา"
หึ ไม่รอดหรอกเด็กน้อย
"แง้งงงงงง ออมม่าาาาาาาาาา ช่วยด้วยยย อย่าาาา ลุงฟันเหยินหน้าเหี่ยวขรุขระ อย่าเข้ามาน้าาา ฮือออ"
ยิ่งฟังยิ่งใจเสีย มีแต่เสียงเด็กน้อยหวีดร้องดังออกมาไม่ขาดสาย พี่ชายตัวดีกลับเงียบกริบไม่ได้โวยวายอะไร พอเอาหูแนบประตู ก็ไม่มีเสียงอะไรเลย นอกจากเสียงจองกุกสะอึกสะอื้น ยิ่งไม่รู้ว่าโฮซอกทำอะไรอยู่เด็กถึงร้องไห้ขนาดนั้นก็ยิ่งกังวลใจ ให้ตายสิ ทำอะไรอยู่นะ ไอ้เฮียบ้าาาาา จีมินกับแทฮยองมายืนออกันอยู่ข้างหลังด้วยสีหน้าแตกตื่นปนหวาดกลัว
"เฮียยยย ปล่อยจองกุกเดี๋ยวนี้นะ!!! ทำเด็กทำไม???!!! ออกมาคุยกันดีๆก่อนนน เฮียยยย"
"แง้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงง"
โอ๊ยยยย ไม่ไหวแล้วว้อย ยกเท้าถีบแม่งงงงง
ปังงง
พอประตูเปิดออก ชั้นก็รีบกระโจนเข้าไปทันที ภาพตรงหน้าคือ จองกุกนั่งหลังชิดมุมอ่าง ชิ้นส่วนกระจัดกระจายอยู่บนพื้นอ่างข้างตัว ทั้งกางเกงนอก และ กางเกงใน มือสองข้างอยู่กลางอากาศโดยมีพี่ชายของชั้นจับไว้ เจ้าตัวเล็กตาบวมแดงก่ำ แก้มสองข้างเปื้อนน้ำตามากจนไหลลงมาถึงคอ ชั้นรีบผลักพี่ตัวเองออกไปแล้วดึงเด็กน้อยมากอดปลอบ
"ฮืออออออ ไม่เอาแล้ววว ฮือออ จองกุกไม่เอาแล้ว จองกุกจะเอาฮยองง ฮือออ จินฮยองงง จินฮยองงงงง ฮืออออ ช่วยจองกุกด้วยยยยย ออมม่าไม่ช่วยย ออมม่ามาช้าา ฮึก ฮือออ"
"...จินฮยอง?..."
ชั้นลูบหัวดำๆในอ้อมอก ก่อนจะหันไปมองเด็กอีกสองคนที่ยืนตัวแข็งอยู่ใกล้ๆ อืม มันชักจะแปลกๆแล้วล่ะ ตอนแรกทำเหมือนไม่มีญาติไม่มีพ่อไม่มีแม่ กำพร้าน่าสงสารมาเชียว แล้วตอนนี้ร้องเรียกใคร ไอ้นั่นยังไม่แปลกเท่าอาการของเจ้าสองตัวนี้ น่ะ หลบตา มองล่อกแล่ก อยู่ไม่สุข เหงื่อตก?
"ฮือออออ ฮยองงงงง จะเอาจินฮยองงง จะเอาจินฮยองงงงงงงงง ฮื้อออฮือออ"
"แทฮยอง จีมิน ใครเหรอ จินฮยอง?"
"อะ เอ่อ เอ่อ คะ คือว่า"
"น้องร้องไห้ขนาดนี้ ยังไม่ยอมพูดอีกเหรอ ตามมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!"
ก็พูดไปเฉยๆ ไม่ได้คิดอะไร เพราะไม่รู้หรอกว่าจะตามยังไง แต่ที่ช็อคสุดๆ คือสองคนมองหน้ากันนิดนึง แล้วเจ้าแทฮยองล้วงไอโฟนห้าออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วยกขึ้นแนบหู เอ่อ?? อายุเท่าไหร่กันแน่เนี่ยทำไมมีไอโฟน????? เด็กหัวฟูทำหน้าลำบากใจระหว่างรอสาย ก่อนจะถอนหายใจหนักๆหลายที
"ฮยองฮะ เอ่อ มะ มีปัญหาแล้วล่ะฮะ ช่วยมาหน่อยฮะ ฮะ ฮะ ใช่ฮะ ฮะ"
แล้วก็เก็บใส่กระเป๋า หนึ่ง ทำไมพูดจารู้เรื่องขึ้นมาเชียว ที่ตอนชั้นถามว่าใครเป็นออมม่านี่อึกอักแทบตาย สอง มีไอโฟน อันนี้ยังช็อคอยู่ สาม สรุปว่ามีญาติ มีพี่ ที่ติดต่อให้มารับได้ สี่ อันนี้ช็อคสุด เรียกให้มาที่นี่ แต่ไม่จำเป็นต้องบอกสถานที่ นี่คืออะไร???? ชักจะยังไงๆแล้วเด็กพวกนี้ ชั้นอุ้มจองกุกแนบอกแล้วเดินออกมาไปนั่งที่โซฟา
"แทฮยอง จีมิน มานี่เลยนะ เดี๋ยวต้องคุยกันยาว"
เดี๋ยวนะ เด็กในอ้อมกอดเงียบแล้วแฮะ ตัวเกร็งเชียว
"เราด้วย จองกุก"
แน่ะ มีสะดุ้ง โฮซอกเดินออกจากห้องน้ำช้าๆ มือยกทิชชู่ซับใต้จมูกตัวเองเบาๆ อะไรวะ? น้ำมูกไหล? เลือดกำเดาไหล? อะไรก็ตาม ชั้นจ้องหน้าอีกฝ่ายเขม็ง
"เฮียด้วย มานี่"
เงียบ เงียบ และ เงียบ ชั้นตัดสินใจจะเริ่มคุยเคลียร์พร้อมกันทีเดียว เลยอยู่ในระหว่างรอ ให้ จินฮยอง มาถึงซะก่อน หวังว่าจะเป็นผู้ใหญ่มาเลยนะ ไม่ใช่มาตัวเล็กตัวน้อยอีกคนนี่ปวดหัวตาย เด็กๆนั่งตัวเกร็ง ก้มหน้ามองตักตัวเองอย่างเดียว จองกุกที่ใส่กางเกงเรียบร้อยแล้วนั่งอยู่บนตักชั้นจับเสื้อชั้นแน่น ตากลมโตช้อนมองขึ้นมามองชั้นเป็นระยะ แต่ส่วนใหญ่จะมองมือตัวเองซะมากกว่า
กิ๊ง ก่องง กิ๊ง ก่องง
แทฮยองกระโดดผลุงจากโซฟา วิ่งไปเปิดประตูด้วยความเร็วแสง ได้ยินเสียงประตูเปิด ซุบซิบซุบซิบอะไรซักพัก ก่อนจะจูง จินฮยอง เข้ามา จินฮยอง เป็นชายร่างสูง ผมสีน้ำตาลอ่อน หน้าตาไม่ดุ แล้วก็ไม่ได้เจ้าเล่ห์ หน้าตาไม่เหมือนจะไปหลอกต้มตุ๋นใครเค้าได้เลย อืมม แต่รู้หน้าไม่รู้ใจ ระวังตัวไว้ก่อนจะดีกว่า
"เอ่อ สวัสดีครับ จินครับ เป็น เป็นเอ่อ เป็นฮยองของเด็กพวกนี้"
พอนั่งลงปุ๊ปแทฮยองก็กระโดดไปนั่งตักปั๊ป จีมินกระเถิบไปนั่งใกล้ๆ แต่จองกุกที่ตอนแรกร้องไห้เรียกหากลับนั่งบนตักชั้นนิ่ง ไม่ขยับไปหาแต่อย่างไร อะไรอีกแล้วเนี่ย งง ชั้นไม่ได้พูดอะไร ก็ไม่มีใครพูดอะไร จินฮยอง ก็นั่งเงียบ นั่นสินะ ถ้าชั้นไม่ถามอยู่ๆจะให้เล่ามาเองมันก็ยังไงอยู่
"ขอถามหน่อยนะคะ ทั้งหมดเนี่ย มันเรื่องอะไรกัน เล่ามาให้หมด ตั้งแต่แรกเลย"
"ฮืออๆๆ ปล่อยจองกุกไปเถอะ จองกุกกลัวแล้ว อย่าทำจองกุก ฮืออ"
"หึ มาร้องไห้ขอร้องให้ไว้ชีวิตตอนนี้มันก็ไม่ทันแล้ว ถอดกางเกงมา จะตีให้ก้นลายเลย ถอดมา!!"
"ห๊ะ อะ มะไม่เอา ไม่ถอด"
หึๆ มือขาวๆย้ายจากกุมกันไว้ไปขยำขอบกางเกงตัวเองไว้แน่น แล้วรีบเขยิบตัวไปซุกอยู่มุมอ่างพลางส่ายหน้าไปมารัวๆ น่าแกล้งจริงๆ ดูซิ ร้องจนจมูกแดงแก้มแดงไปหมดแล้ว หน้าตาน่ารักขนาดนี้ แต่ดันปากเสียมาเรียกเราว่าลุงฟันเหยินซะได้ มันน่าหยิกน่าตีนัก ผิวขาวๆนั่น ถ้าขึ้นไปรอยแดงขึ้นมา คงสวยพิลึก หึๆๆ
"จะถอดไม่ถอด?"
"ไม่ถอด!!!"
"ไม่ถอดใช่มั้ย? ได้"
ผมปีนเข้าอ่างไป ทำเอาเจ้าเด็กน้อยเบิกตากว้างอย่างตื่นตระหนก ขาเล็กๆยันพื้นอ่างเร็วๆเพื่อกระเถิบตัวหนีไปให้ไกล แต่เสียใจด้วยนะเด็กน้อย นั่นสุดขอบอ่างแล้ว ผมยกแขนสองข้างขึ้นค้ำบนขอบอ่างสองข้างลำตัวเจ้าตัวเล็กไว้ เงาของผมทาบทับเจ้าก้อนโมจิสีขาวๆที่สั่นเป็นเจ้าเข้า ยิ่งทำให้ร้องไห้หนักขึ้นไปอีก คงกลัวถึงขีดสุดแล้วสินะ
"ฮึก ฮืออ จะทำอะไร? ฮึก อย่าทำนะ อย่าทำจองกุกนะ"
"หึ จะทำอะไรเหรอ? ไม่ถอดเอง ชั้นก็จะถอดให้ไง!!"
"แง้งงงง ออมม่าาาาาาา ออมม่าาาา ช่วยจองกุกด้วยยย ฮืออออ ไม่เอาาาาาาาา ลุงฟันเหยินหน้าเหี่ยวววว ออมม่าาา อ๊าาาาาาาา"
หึ ไม่รอดหรอกเด็กน้อย
"แง้งงงงงง ออมม่าาาาาาาาาา ช่วยด้วยยย อย่าาาา ลุงฟันเหยินหน้าเหี่ยวขรุขระ อย่าเข้ามาน้าาา ฮือออ"
ยิ่งฟังยิ่งใจเสีย มีแต่เสียงเด็กน้อยหวีดร้องดังออกมาไม่ขาดสาย พี่ชายตัวดีกลับเงียบกริบไม่ได้โวยวายอะไร พอเอาหูแนบประตู ก็ไม่มีเสียงอะไรเลย นอกจากเสียงจองกุกสะอึกสะอื้น ยิ่งไม่รู้ว่าโฮซอกทำอะไรอยู่เด็กถึงร้องไห้ขนาดนั้นก็ยิ่งกังวลใจ ให้ตายสิ ทำอะไรอยู่นะ ไอ้เฮียบ้าาาาา จีมินกับแทฮยองมายืนออกันอยู่ข้างหลังด้วยสีหน้าแตกตื่นปนหวาดกลัว
"เฮียยยย ปล่อยจองกุกเดี๋ยวนี้นะ!!! ทำเด็กทำไม???!!! ออกมาคุยกันดีๆก่อนนน เฮียยยย"
"แง้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงง"
โอ๊ยยยย ไม่ไหวแล้วว้อย ยกเท้าถีบแม่งงงงง
ปังงง
พอประตูเปิดออก ชั้นก็รีบกระโจนเข้าไปทันที ภาพตรงหน้าคือ จองกุกนั่งหลังชิดมุมอ่าง ชิ้นส่วนกระจัดกระจายอยู่บนพื้นอ่างข้างตัว ทั้งกางเกงนอก และ กางเกงใน มือสองข้างอยู่กลางอากาศโดยมีพี่ชายของชั้นจับไว้ เจ้าตัวเล็กตาบวมแดงก่ำ แก้มสองข้างเปื้อนน้ำตามากจนไหลลงมาถึงคอ ชั้นรีบผลักพี่ตัวเองออกไปแล้วดึงเด็กน้อยมากอดปลอบ
"ฮืออออออ ไม่เอาแล้ววว ฮือออ จองกุกไม่เอาแล้ว จองกุกจะเอาฮยองง ฮือออ จินฮยองงง จินฮยองงงงง ฮืออออ ช่วยจองกุกด้วยยยยย ออมม่าไม่ช่วยย ออมม่ามาช้าา ฮึก ฮือออ"
"...จินฮยอง?..."
ชั้นลูบหัวดำๆในอ้อมอก ก่อนจะหันไปมองเด็กอีกสองคนที่ยืนตัวแข็งอยู่ใกล้ๆ อืม มันชักจะแปลกๆแล้วล่ะ ตอนแรกทำเหมือนไม่มีญาติไม่มีพ่อไม่มีแม่ กำพร้าน่าสงสารมาเชียว แล้วตอนนี้ร้องเรียกใคร ไอ้นั่นยังไม่แปลกเท่าอาการของเจ้าสองตัวนี้ น่ะ หลบตา มองล่อกแล่ก อยู่ไม่สุข เหงื่อตก?
"ฮือออออ ฮยองงงงง จะเอาจินฮยองงง จะเอาจินฮยองงงงงงงงง ฮื้อออฮือออ"
"แทฮยอง จีมิน ใครเหรอ จินฮยอง?"
"อะ เอ่อ เอ่อ คะ คือว่า"
"น้องร้องไห้ขนาดนี้ ยังไม่ยอมพูดอีกเหรอ ตามมาเดี๋ยวนี้เลยนะ!"
ก็พูดไปเฉยๆ ไม่ได้คิดอะไร เพราะไม่รู้หรอกว่าจะตามยังไง แต่ที่ช็อคสุดๆ คือสองคนมองหน้ากันนิดนึง แล้วเจ้าแทฮยองล้วงไอโฟนห้าออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วยกขึ้นแนบหู เอ่อ?? อายุเท่าไหร่กันแน่เนี่ยทำไมมีไอโฟน????? เด็กหัวฟูทำหน้าลำบากใจระหว่างรอสาย ก่อนจะถอนหายใจหนักๆหลายที
"ฮยองฮะ เอ่อ มะ มีปัญหาแล้วล่ะฮะ ช่วยมาหน่อยฮะ ฮะ ฮะ ใช่ฮะ ฮะ"
แล้วก็เก็บใส่กระเป๋า หนึ่ง ทำไมพูดจารู้เรื่องขึ้นมาเชียว ที่ตอนชั้นถามว่าใครเป็นออมม่านี่อึกอักแทบตาย สอง มีไอโฟน อันนี้ยังช็อคอยู่ สาม สรุปว่ามีญาติ มีพี่ ที่ติดต่อให้มารับได้ สี่ อันนี้ช็อคสุด เรียกให้มาที่นี่ แต่ไม่จำเป็นต้องบอกสถานที่ นี่คืออะไร???? ชักจะยังไงๆแล้วเด็กพวกนี้ ชั้นอุ้มจองกุกแนบอกแล้วเดินออกมาไปนั่งที่โซฟา
"แทฮยอง จีมิน มานี่เลยนะ เดี๋ยวต้องคุยกันยาว"
เดี๋ยวนะ เด็กในอ้อมกอดเงียบแล้วแฮะ ตัวเกร็งเชียว
"เราด้วย จองกุก"
แน่ะ มีสะดุ้ง โฮซอกเดินออกจากห้องน้ำช้าๆ มือยกทิชชู่ซับใต้จมูกตัวเองเบาๆ อะไรวะ? น้ำมูกไหล? เลือดกำเดาไหล? อะไรก็ตาม ชั้นจ้องหน้าอีกฝ่ายเขม็ง
"เฮียด้วย มานี่"
เงียบ เงียบ และ เงียบ ชั้นตัดสินใจจะเริ่มคุยเคลียร์พร้อมกันทีเดียว เลยอยู่ในระหว่างรอ ให้ จินฮยอง มาถึงซะก่อน หวังว่าจะเป็นผู้ใหญ่มาเลยนะ ไม่ใช่มาตัวเล็กตัวน้อยอีกคนนี่ปวดหัวตาย เด็กๆนั่งตัวเกร็ง ก้มหน้ามองตักตัวเองอย่างเดียว จองกุกที่ใส่กางเกงเรียบร้อยแล้วนั่งอยู่บนตักชั้นจับเสื้อชั้นแน่น ตากลมโตช้อนมองขึ้นมามองชั้นเป็นระยะ แต่ส่วนใหญ่จะมองมือตัวเองซะมากกว่า
กิ๊ง ก่องง กิ๊ง ก่องง
แทฮยองกระโดดผลุงจากโซฟา วิ่งไปเปิดประตูด้วยความเร็วแสง ได้ยินเสียงประตูเปิด ซุบซิบซุบซิบอะไรซักพัก ก่อนจะจูง จินฮยอง เข้ามา จินฮยอง เป็นชายร่างสูง ผมสีน้ำตาลอ่อน หน้าตาไม่ดุ แล้วก็ไม่ได้เจ้าเล่ห์ หน้าตาไม่เหมือนจะไปหลอกต้มตุ๋นใครเค้าได้เลย อืมม แต่รู้หน้าไม่รู้ใจ ระวังตัวไว้ก่อนจะดีกว่า
"เอ่อ สวัสดีครับ จินครับ เป็น เป็นเอ่อ เป็นฮยองของเด็กพวกนี้"
พอนั่งลงปุ๊ปแทฮยองก็กระโดดไปนั่งตักปั๊ป จีมินกระเถิบไปนั่งใกล้ๆ แต่จองกุกที่ตอนแรกร้องไห้เรียกหากลับนั่งบนตักชั้นนิ่ง ไม่ขยับไปหาแต่อย่างไร อะไรอีกแล้วเนี่ย งง ชั้นไม่ได้พูดอะไร ก็ไม่มีใครพูดอะไร จินฮยอง ก็นั่งเงียบ นั่นสินะ ถ้าชั้นไม่ถามอยู่ๆจะให้เล่ามาเองมันก็ยังไงอยู่
"ขอถามหน่อยนะคะ ทั้งหมดเนี่ย มันเรื่องอะไรกัน เล่ามาให้หมด ตั้งแต่แรกเลย"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น