ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : THE NIGHT 06
"แล้วทำไมต้องเป็นข้าด้วย" ฮิซากิพูดอย่างหน่ายๆพลางนั่งลงบนเตียงหนา
"ผมก็ไม่รู้ครับ บางทีท่านอาจจะสวยก็ได้^^ " มาซาชิตอบด้วยนั้าเสียงใสและร่างเริงต่างจากแวมไพร์ตัวอื่นที่ปกติจะดุดัน
"อืม งั้นหรอ..." หญิงสาวเดินไปที่กระจกเพื่อส่องดูหน้าตาตัวเอง
"ครับ" มาซาชิมองฮิซากิสักพักก่อนจะออกไปจากห้องโดยไม่ลืมล็อคประตูเอาไว้
"คุยอะไรกัน" ชายหนุ่มผู้หนึ่งปรากฎกายตรงหน้ามาซาชิพร้อมถามด้วยนั้าเสียงดุ
"อะ...เอ่อ เปล่าครับ" มาซาชิตอบอย่างเกรงกลัวและหลบสายตาพี่ชายของตน
ปึก!!
คามิโจวใช้มือหนาของตนบีบคอน้องชายตัวเองและยกขึ้นฟาดลงบนกำแพง
"อย่าให้รู้นะว่าเจ้ามีแผนที่จะปล่อยตัวนางคนนี้ไป" คามิโจวพูดและแยกเขี้ยวใส่เป็นการขู่
"แค่ก....แค่ก...คะ...ครับ" มาซาชิพูดติดๆขัดๆเนืองจากหายใจไม่ออก
"หึ...ดี" คามิโจวแสระยิ้มอย่างพอใจและปล่อยตัวมาซาชิให้ตกลงบนพื้นอย่างจังก่อนจะเดินจากไป
"ท่านพี่ฮิซากิคร้าบบ ผมซื้อขนมในเมืองมาฝากด้วล่ะ" เด็กหนุ่มน้อยน่าตาน่ารักกับผมสีขาวสลับดำ เดินเข้ามายังห้องฮิซากิพร้อมกับถือถุงขนมไว้ในมือ
"ท่านพี่ฮิซากิ?" เทรุหันซ้ายหันขวามองไปรอบๆห้อง
"ทหาร!!! ท่านพี่ฮิซากิหายตัวไป" เทรุตะโฏนดังลั่นประมาทจนทำให้ทหารแตกตื่นกันใหญ่
เทรุเดินสำรวจรอบๆห้องของพี่สาวแล้วไปเจอกับ...
"ขนอีกา????" เทรุหยิบขนอีกาจำนวนมากที่ตกอยู่บนพื้นห้องมาพิจรณาดู
"แย่ละสิ...." เทรุคิดขึ้นได้ฉับพลันและวิ่งออกไปนอกปราสาทเพื่อจะไปหายูกิ
"แม่นางคนนั้นเป็นอย่างไรบ้าง?" คามิโจวถามน้องชายของตนด้วยนํ้าเสียงเยือกเย็น
"ก็...นางดูเศร้าๆเหมือนทุกข์ใจอะไรบ้างอย่าง" มาซาชิก้มหน้าหงุดตอบ
"อืม..." คามิโจวตอบรับสั้นๆง่ายๆ
"บะ...บางที การที่ท่านพี่จะพิสูจน์รักแท้ด้วยการกักขังนางและบังคับนางอาจจะ..." มาซาชิขึ้นเสียงอย่างกล้าๆกลัวๆและไม่ทันที่เขาจะพูดจบประโยคคามิโจวใช้มือหนาตบไปที่หน้ามาซาชิอย่างรุนแรง นัยน์ตาคามิโจวตอนนี้แดงกํ่าเพราะความโกรธของเขา
"อย่าพูดเรื่องนี้ให้ข้าได้ยินอีก!" คามิโจวตวาดลั่นใส่น้องชายตนเอง
"เข้าใจแล้วครับ ขอโทษด้วยครับ...." มาซาชิเอามือลูบไปที่แก้มที่โดนตบแล้วเดินออกจากห้องไป
"ข้าไม่ใช่ผู้ที่ไม่รู้จักคำว่า'ความรัก'นะ" คามิโจวพูดกับตัวเองด้วยนํ็าเสียงเหมือนกับสะอื้นไห้
"ผมก็ไม่รู้ครับ บางทีท่านอาจจะสวยก็ได้^^ " มาซาชิตอบด้วยนั้าเสียงใสและร่างเริงต่างจากแวมไพร์ตัวอื่นที่ปกติจะดุดัน
"อืม งั้นหรอ..." หญิงสาวเดินไปที่กระจกเพื่อส่องดูหน้าตาตัวเอง
"ครับ" มาซาชิมองฮิซากิสักพักก่อนจะออกไปจากห้องโดยไม่ลืมล็อคประตูเอาไว้
"คุยอะไรกัน" ชายหนุ่มผู้หนึ่งปรากฎกายตรงหน้ามาซาชิพร้อมถามด้วยนั้าเสียงดุ
"อะ...เอ่อ เปล่าครับ" มาซาชิตอบอย่างเกรงกลัวและหลบสายตาพี่ชายของตน
ปึก!!
คามิโจวใช้มือหนาของตนบีบคอน้องชายตัวเองและยกขึ้นฟาดลงบนกำแพง
"อย่าให้รู้นะว่าเจ้ามีแผนที่จะปล่อยตัวนางคนนี้ไป" คามิโจวพูดและแยกเขี้ยวใส่เป็นการขู่
"แค่ก....แค่ก...คะ...ครับ" มาซาชิพูดติดๆขัดๆเนืองจากหายใจไม่ออก
"หึ...ดี" คามิโจวแสระยิ้มอย่างพอใจและปล่อยตัวมาซาชิให้ตกลงบนพื้นอย่างจังก่อนจะเดินจากไป
"ท่านพี่ฮิซากิคร้าบบ ผมซื้อขนมในเมืองมาฝากด้วล่ะ" เด็กหนุ่มน้อยน่าตาน่ารักกับผมสีขาวสลับดำ เดินเข้ามายังห้องฮิซากิพร้อมกับถือถุงขนมไว้ในมือ
"ท่านพี่ฮิซากิ?" เทรุหันซ้ายหันขวามองไปรอบๆห้อง
"ทหาร!!! ท่านพี่ฮิซากิหายตัวไป" เทรุตะโฏนดังลั่นประมาทจนทำให้ทหารแตกตื่นกันใหญ่
เทรุเดินสำรวจรอบๆห้องของพี่สาวแล้วไปเจอกับ...
"ขนอีกา????" เทรุหยิบขนอีกาจำนวนมากที่ตกอยู่บนพื้นห้องมาพิจรณาดู
"แย่ละสิ...." เทรุคิดขึ้นได้ฉับพลันและวิ่งออกไปนอกปราสาทเพื่อจะไปหายูกิ
"แม่นางคนนั้นเป็นอย่างไรบ้าง?" คามิโจวถามน้องชายของตนด้วยนํ้าเสียงเยือกเย็น
"ก็...นางดูเศร้าๆเหมือนทุกข์ใจอะไรบ้างอย่าง" มาซาชิก้มหน้าหงุดตอบ
"อืม..." คามิโจวตอบรับสั้นๆง่ายๆ
"บะ...บางที การที่ท่านพี่จะพิสูจน์รักแท้ด้วยการกักขังนางและบังคับนางอาจจะ..." มาซาชิขึ้นเสียงอย่างกล้าๆกลัวๆและไม่ทันที่เขาจะพูดจบประโยคคามิโจวใช้มือหนาตบไปที่หน้ามาซาชิอย่างรุนแรง นัยน์ตาคามิโจวตอนนี้แดงกํ่าเพราะความโกรธของเขา
"อย่าพูดเรื่องนี้ให้ข้าได้ยินอีก!" คามิโจวตวาดลั่นใส่น้องชายตนเอง
"เข้าใจแล้วครับ ขอโทษด้วยครับ...." มาซาชิเอามือลูบไปที่แก้มที่โดนตบแล้วเดินออกจากห้องไป
"ข้าไม่ใช่ผู้ที่ไม่รู้จักคำว่า'ความรัก'นะ" คามิโจวพูดกับตัวเองด้วยนํ็าเสียงเหมือนกับสะอื้นไห้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น