คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 6 เป็นแค่ตัวแทน
ตอน
เป็นแค่ตัวแทน
หลังจากที่แฮร์รี่ต้องเขารักษาตัวที่ห้องพยาบาล เพื่อนๆและเฮเลนก็เข้ามาเยี่ยมพร้อมกับศาสตราจารย์ท่านอื่นๆ
“เป็นไงบ้าง มาดามพรอมฟรีย์”ศาสตราจารย์ดับเบิลดอร์ถามมาดามพรอมฟรีย์ที่ยืนตรวจอาการอยู่
“ไม่เป็นอะไรมาก กลับหอได้เลย”มาดามพรอมฟรีย์บอก
“ขอบใจมาก”ศาสตราจารย์ดับเบิลดอร์พูดมาดามพรอมฟรีย์จึงหันไปดูนักเรียนคนอื่น
“เอาล่ะ แฮร์รี่ เฮเลน ตามฉันไปที่ห้อง เซเวอร์รัสด้วย”ทั้งหมดจึงเดินตามศาสตราจารย์ดับเบิลดอร์ไป แต่ตอนนี้เฮเลนดูกังวลมากที่สุดเพราะเธอห่วงพี่ชายเธอมาก เมื่อถึงห้องศาสตราจารย์ก็หยิบของบางอย่างมาให้
“แฮร์รี่ฉันอยากให้เธอเก็บเอาไว้ เพราะมันเป็นของพ่อเธอ”แฮร์รี่หยิบล็อกเกตมาจากศาสตราจารย์ซึ่งข้างในเป็นรูปครอบครัวเขาที่มีเฮเลนอยู่ด้วย
“เอาล่ะ ฉันว่าต้องบอกพวกเธอ ตอนนี้เบลลาทริกซ์กำลังมาหาเธอ เฮเลน”เฮเลนทำหน้ากังวลเมื่อรู้ว่าเบลลาทริกซ์จะมาหาเธอ
“มันจะมาฆ่าหนูใช่ไหมค่ะ”เฮเลนถามศาสตราจารย์ดับเบิลดอร์
“เอาล่ะ ถึงเวลาที่เธอต้องรู้เกี่ยวกับสร้อยแล้ว เซเวอร์รัส”เธอหันไปมองร่างสูงที่ทำท่าทางหนักใจ
“สร้อยที่เธอใส่อยู่มันเป็นสร้อยผู้พิทักษ์มันจะสามารถป้องกันคำสาปได้ระดับหนึ่ง และมันสามารถปล่อยพลังที่แท้จริงของพ่อมดแม่มดได้”เฮเลนตกใจกับสิ่งที่เขาเล่า
“มันต้องการสร้อย”เฮเลนพูดกับตัวเองทำให้สีหน้าของเธอกังวลมากยิ่งขึ้น
“สร้อยเส้นนี้เป็นของที่ เอิ่ม…เซเวอร์รัสให้แม่เธอ แต่แม่เธอไม่อยากได้ เลยให้เธอแทน”ศาสตราจารย์ดับเบิลดอร์พูด
“แสดงว่าที่ศาสตราจารย์ปกป้องหนูเพราะเห็นหนูเป็นตัวแทนแม่หรอค่ะ”ตอนนี้เฮเลนโกรธเพราะการที่เขาให้สร้อยเธอไม่ได้ต้องการปกป้องเฮเลนแต่ต้องการปกป้องตัวแทนของแม่ต่างหากเธอหันไปมองพี่เธอก็เห็นพี่เธอก้มหน้าแสดงว่าเขารู้เรื่องนี้ก่อนแล้ว
“ไม่ใช่อย่างนั้น เฮเลน”
“ไม่ต้องพูดอีกแล้ว พวกคุณเห็นหนูเป็นตัวแทนของแม่ คุณไม่ได้ปกป้องเฮเลน พอตเตอร์ แต่คุณปกป้องตัวตายตัวแทนลิลลี่ พอตเตอร์ พวกคุณเห็นหนูเป็นตัวแทนเธอ สร้อยเส้นนี้ก็เหมือนกันคุณให้หนูเพราะแม่ไม่รับเลยให้คนที่หน้าตาเหมือนเธอใส่เพื่อหลอกตัวเองว่าลิลลี่ยอมรับของที่ทำมาให้เธอ ใช่ไหมค่ะ ศาสตราจารย์สเนป”เธอหันไปหาผู้ชายข้างๆแต่เขาก็ไม่ยอมตอบอะไรทำให้เธอสมเพชตัวเองที่ทุกคนเห็นเธอเป็นตัวแทนแม่
“เฮเลนฟังพี่นะ”
“หนูไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ทุกคนไม่เคยเห็นหนูเป็นเฮเลนเลยสักครั้ง เราคงไม่มีอะไรคุยกันอีก ขอตัว”พูดจบเธอก็เดินออกจากห้องไปด้วยอารมณ์ โกรธ เสียใจ น้อยใจ ปะปนกันโดยไม่สนใจคนที่อยู่ในห้องเลย
“ทำยังไงดี น้องเกลียดผมแล้ว”แฮร์รี่พูดอย่างหมดอาลัยที่เขาทำให้น้องสาวเพียงคนเดียวเสียใจมากขนาดนี้
“ผมจะไปพูดให้เธอเข้าใจ”ศาสตราจารย์สเนปทำท่าจะเดินออกไปแต่ก็ถูกห้ามไว้
“อย่าเพิ่งเลย เซเวอร์รัส รอให้เธอใจเย็นกว่านี้ก่อนค่อยไปคุย ระหว่างนี้ก็จับตาดูเฮเลนดีๆเพราะเราไม่รู้ว่าจะมีใครมาทำร้ายเธอไหม พวกเธอไปนอนเถอะ”ศาสตราจารย์สเนป กลับไปที่คุกใต้
ดินเพื่อกลับไปห้องของเขาเขานั่งที่โต๊ะทำงานแล้วนึกถึงผู้หญิงที่ผิดหวังและเสียใจที่ทุกคนมองเธอเป็นตัวแทนของแม่
“ทำไมฉันเห็นเธอร้องไห้ ฉันถึงเจ็บล่ะ”ศาสตราจารย์สเนปนึกถึงตอนที่เธอร้องไห้และต่อว่าเขามันทำให้เขารู้สึกเจ็บเหมือนมีคนมาพรากของรักไป
“ฉันเป็นอะไรเนี่ย”
หลังจากเหตุการณ์ในห้องนั้นเฮเลนก็ไม่ยอมคุยกับแฮร์รี่ตอนนี้กินข้าวก็ไปนั่งกับจินนี่ ไม่ดูเขาซ้อมควิชดิช ตอนที่ศาสตราจารย์ดับเบิลดอร์มาทักเธอก็เมินและยิ่งไปกว่านั้นคาบเรียนวิชาปรุงยาเธอก็ไม่สน ไม่มองศาสตราจารย์สเนป บางวันก็โดดเรียนซะงั้น ทำเอาแฮร์รี่ทนไม่ไหวรีบไปปรึกษาซิเรียส เมื่อแฮร์รี่ไปถึงเขาก็เห็นศาสตราจารย์ดับเบิลดอร์และสเนปนั่งอยู่
“แฮร์รี่เข้ามาเลย จะได้คุยทีเดียว”ซิเรียสเรียกแฮร์รี่แล้วจัดการร่ายคาถาล็อกประตูไว้แฮร์รี่มานั่งข้างๆซิเรียส
“มีอะไรเล่าให้ผมฟังครับ ศาสตราจารย์ดับเบิลดอร์”ศาสตราจารย์จึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง
“แล้วทีนี้จะทำยังไงครับ เฮเลนดูท่าทางจะโกรธจริงจังซะด้วย”ซิเรียสถามพูดอาวุโสที่อยู่ตรงหน้า
“ตอนนี้อธิบายไปก็เท่านั้น แม้แต่หน้าเธอยังไม่มองเลย”แฮร์รี่บอกทำเอาเขาเสียใจจนแทบจะบ้า
“ผมว่าเราค่อยคิดๆหาทางดีกว่าผมต้องสอนแล้ว”ซิเรียสพูดทุกคนจึงรีบไปจัดการงานของตัวเอง
“คุณพอตเตอร์ เธอมีเรียนกับฉันใช่ไหม”ศาสตราจารย์สเนปถามแฮร์รี่
“ครับ แล้วก็ไม่มีเรียนต่อแล้ว”
“ฉันรู้แล้วว่าจะทำยังไงให้น้องเธอหายโกรธ”
ตอนนี้เฮเลนอยู่ที่ทะเลสาบเธอนั่งอยู่คนเดียวกำลังคิดทบทวนเรื่องราวต่างๆที่ตอนนี้มันเต็มในหัวเธอ
“พี่ขอนั่งกับเธอได้ไหม”แฮร์รี่ถามเฮเลนไมม่ตอบอะไรเขาจึงถือวิสาสะนั่ง
“พี่ขอโทษกับเรื่องทั้งหมด พี่ไม่คิดว่าเธอเป็นตัวแทนของแม่นะ”แฮร์รี่อธิบายให้เฮเลนเข้าใจ
“แน่ใจหรอว่าพี่ไม่คิด”เฮเลนตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ถ้าพี่เห็นเธอเป็นตัวแทนแม่ พี่คงไม่อยากให้เธอมาฮอกวอตส์ พี่คงไม่ห่วง พี่รักเธอไม่ว่าเธอจะหน้าตาเหมือนแม่รึเปล่าแต่เธอคือน้องสาวพี่ น้องสาวที่ชื่อ เฮเลน ลิลลี่ พอตเตอร์ คนที่สดใส ร่าเริง น่ารักจนหนุ่มๆตามจีบ และกวน อ้อนพี่ตอนอยากกินขนม หายโกรธพี่นะ กลับมาเป็นเฮเลนคนเดิมนะ พี่ขอร้อง”แฮร์รี่พูดพร้อมน้ำตาแห่งความเสียใจไหลเต็มหน้า เฮเลนเองก็รู้ว่าพี่ชายเธอกำลังร้องไห้
“จะง้อน้องทั้งที ไม่มีขนมให้น้องกินหรอ”แฮร์รี่ยิ้มออกเมื่อน้องเขาพูดกับเขาด้วยเสียงที่เหมือนเดิม
“หายโกรธพี่นะ”
“ก็ได้ แต่ปลายสัปดาห์นี้ต้องพาน้องไปกินขนมที่ร้านฮันนี่ ดุ๊กด้วย”พูดจบทั้งสองก็กอดกันเพราะหลายวันที่ผ่านมานี้เธอก็รู้สึกเหงาที่ไม่มีพี่ชายข้างๆ
“ไปเรียนกัน”พูดจบสองพี่น้องตระกูลพอตเตอร์ก็เดินจับมือไปเรียน
“แล้วน้องหายโกรธศาสตราจารย์ทั้งสองยัง”แฮร์รี่ถามหลังเข้ามาที่ห้องเรียนปรุงยากว่าเขาจะลากเธอมาได้ใช้เวลานานเมื่อกันเนื่องจากเธอยังไม่พร้อมเจอศาสตราจารย์สเนป
“ศาสตราจารย์ดับเบิลดอร์หายโกรธแล้ว แต่ศาสตราจารย์สเนป ไม่รู้สิ คิดว่ายัง”พูดไม่ทันขาดคำเสียงเปิดประตูก็ดังขึ้นท่าทางเขาจะหงุดหงิดไม่น้อยแต่เมื่อเห็นเฮเลนเขาก็ดีใจแวบหนึ่งก่อนกลับเข้าสู่โหมดปกติโดยไม่มีใครสังเกตุเห็น
“วันนี้ ฉันจะให้พวกเธอทำสัจจะเซรุ่ม วิธีทำอยู่บนกระดานเริ่มทำ”พูดจบนักเรียนทั้งหมดก็รีบทำอย่างเคร่งเครียดยกเว้นเฮเลนคนเดียวที่ทำได้อย่างคล่องทำเอาศาสตราจารย์ก็ตกใจ เขาจึงเริ่มตรวจยาที่ละหม้อ
“คุณวีสลีย์นี่มันอะไร”เขามองไปที่หม้อซึ่งเป็นสีเขียวคล้ายขี้มูก
“คือ…ผม….”
“หักกริฟฟินดอร์ 10 คะแนน หาทางแก้ซะ”พูดจบเขาก็เดินไป
“เฮเลนช่วยด้วย”
“ใส่ 2 อย่างนี้ลงไปแล้วคนไปเรื่อยๆ”เธอพูดแต่ก็ไม่พ้นสายตาของเขา
“กักบริเวณคุณพอตเตอร์คนน้อง ฐานให้ความช่วยเหลือคุณวีสลีย์ เย็นนี้เจอที่ห้องทำงานฉัน”เขาพูดจบเฮเลนก็ทำท่าจะโวยวายใส่เขาแต่ก็ไม่ทำ หลังจบชั่วโมงทุกคนก็ส่งงานแล้วไปที่ห้องโถง
“เฮเลนเธอจะไปจริงๆหรอ”เฮอร์ไมโอนีถามด้วยอาการเป็นห่วง
“ไปสิ ถ้าฉันไม่ไปรับรองบ้านเราโดนหักคะแนนเยอะแน่”เธอพูดพร้อมตักไก่ทอดเข้าปากเป็นชิ้นสุดท้าย
“ดูนายไม่ห่วงน้องเลยนะ แฮร์รี่”เฮอร์ไมโอนีย้อนถาม
“ห่วงสิแต่เขาคงไม่ทำอะไรน้องฉันหรอ”แฮร์รี่พูด
“ฉันต้องไปแล้วถ้าช้าฉันโดนกินหัวแน่”เฮเลนพูดถึงแม้จะไม่อยากไป เธอยังโกรธเขาอยู่ถึงแม้จะเข้าใจได้บ้างแล้วก็ตาม
“ถ้ามันทำอะไรเธอก็สาปมันเลยนะ เฮเลน”รอนพูดในปากเขาก็เต็มไปด้วยไก่
“จ้า ฉันไปล่ะ”เธอพูดก่อนที่จะไปคุกใต้ดิน
ความคิดเห็น