คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 5 แข่งควิชดิช
ตอน
แข่งควิชดิช
หลังจากที่เฮเลนได้ใช้ชีวิตในฮอกวอสต์มาเกือบจะอาทิตย์แล้ว เธอวิ่งวุ่นกับการทำการบ้านและเรียนวิชาต่างๆเธอชอบเรียนวิชาการป้องกันตัวจากศาสตร์มืดไม่ใช่เพราะว่าพ่อทูนหัวของเธอเป็นคนสอนแต่เพราะเธอชอบที่จะเรียนรู้คาถาที่สามารถใช้ในการต่อสู้จากศาสตร์มืด แต่ทุกครั้งที่เธอเข้าไปเรียนวิชาปรุงยาเธอก็ต้องเห็นสายตาที่ศาสตราจารย์สเนปมองมาที่เธอทุกครั้งด้วยสายตาที่ไม่ค่อยเป็นมิตรสักเท่าไร เหมือนเช่นวันนี้
“วันนี้ฉันจะให้พวกเธอทำน้ำยาหดตัวส่วนผสมและวิธีทำอยู่บนกระดาษ เริ่มได้”เขาพูดจบเด็กนักเรียนทั้งกริฟฟินดอร์และสลิธิลินก็รีบตั้งหน้าตั้งตาทำเพราะถ้าพวกเขาทำไม่สำเร็จคะแนนจากวิชาปรุงยาคงลดแบบเพิ่มไม่ได้แน่ แต่ดูท่าทางเฮเลนจะเป็นคนเดียวที่สามารถทำได้อย่างไม่มีที่ติ ขนาดศาสตราจารย์สเนปยังตกใจกับการจัดการกับหม้อยาของเธอ
“เฮเลนเธอทำได้ไง”รอนกระซิบถามเฮเลนที่กำลังคนส่วนผสมอย่างสบายใจ
“ก็ดูวิธีทำบนกระดานสิ มันถึงจะทำได้”เฮเลนกระซิบตอบกลับไป แต่ก็ไม่พ้นสายตาของศาสตราจารย์สเนป
“หักกริฟฟินดอร์ 10 คะแนน ฐานที่คุณวีสลีย์และคุณพอตเตอร์คนน้องคุยกันในวิชาของฉัน”เสียงนั้นทำให้เฮเลนไม่ชอบเขามากขึ้นแต่ก็ระงับอารมณ์ไว้ และแล้วก็หมดเวลา
“ตักน้ำยาใส่หลอดแก้วติดชื่อแล้วมาส่งที่โต๊ะ”เฮเลนตักน้ำยาใส่หลอดแก้วติดชื่อแล้วไปส่งให้เขาด้วยสีหน้าไม่พอใจ
“หวังว่าคราวหน้าคงจะไม่คุยในวิชาของฉันอีก”
“และหนูหวังว่าคราวหน้าศาสตราจารย์จะไม่ลำเอียงอีก แต่คงจะทำไม่ได้สินะ”เธอพูดจบก็รีบเดินออกจากห้องนั้นโดยไม่ฟังเสียงเรียกจากคนร่างสูงที่เธอเพิ่งต่อกรเมื่อกี้
“เธอโดนดีแน่ ยัยตัวแสบ”
หลังจากที่เธอเดินออกมาจากวิชาการปรุงยาแล้วเธอก็ไปเรียนวิชาพยากรณ์ศาสตร์ซึ่งเป็นวิชาที่เธอเบื่อที่สุดที่ต้องมานั่งดูลูกแก้วเป็นวันๆ
“มาแล้วหรอ เฮเลน”เฮอร์ไมโอนีถามเฮเลนที่ตอนนี้เธออารมณ์ไม่ดีเอามากๆแต่ก่อนที่เธอจะพูดอะไรศาสตราจารย์ทรีลอว์นีย์ก็เดินมาพร้อมกับชนเก้าอี้ที่เธอสอน
“สวัสดีนักเรียนทุกคน วันนี้เราจะมาทำนายชะตาจากเครื่องประดับกัน”ศาสตราจารย์ทรีลอว์นีย์พูดทำเอาทั้งห้องตื่นเต้นเล็กน้อยยกเว้นแต่เฮเลนที่ยังเซ็งๆกับการเจอศาสตราจารย์สเนปเมื่อครู่ ทำเอาเธอไม่อยากจะเรียนวิชาอะไรอีกเลย
“เอาล่ะ คุณพอตเตอร์”เสียงเรียกของศาสตราจารย์ทรีลอว์นีย์ทำเอาเฮเลนตื่นจากภวังค์
“ค่ะ ศาสตราจารย์”เฮเลนสะดุ้งแล้วตอบศาสตราจารย์
“ฉันขอดูสร้อยเธอหน่อย”ศาสตราจารย์บอกแต่เธอทำหน้ากังวลเล็กน้อย
“ขอโทษนะค่ะ คือหนูสาบานกับศาสตราจารย์ลูปินว่าจะไม่ถอดสร้อยเส้นนี้ไม่ว่าจะกรณีใดๆก็ตามนะค่ะ”เฮเลนก้มหัวเป็นเชิงขอโทษ
“โอ้!เธอช่างดีจริง รักษาสัญญา ฉันขอจับสร้อยเธอก็พอ ได้ไหม”ศาสตราจารย์พูดเชิงขออนุญาต ทำเอาเธอไม่มีทางเลือกศาสตราจารย์จับสร้อยเธอ การพูดของเธอก็กลายเป็นคนละคน เพราะตอนนี้เหมือนเธอจะทำนายอะไรได้
“สร้อยเส้นนี้จะปกป้องคุ้มครองเจ้าของชะตาที่ถูกลิขิตให้กำจัดความมืดมนที่เหลืออยู่ ตอนนี้ความมืดนั้นกำลังมา กำลังมากำจัดเธอ กำจัดเธออออออออออออออ อ๊าก! ฉันเป็นอะไรหรอหนูจ๋า”ศาสตราจารย์หันมาถาม ทำเอาเฮเลนตกใจกับคำพยากรณ์เมื่อครู่ เสียงบอกหมดเวลา แฮร์รี่จึงรีบพาเฮเลนมาที่ห้องนั่งเล่นของกริฟฟินดอร์
“พี่แฮร์รี่ ฉันกลัว”เฮเลนพูดกับพี่เธอด้วยอาการกลัว ตัวสั่นเพราะคำพยากรณ์มันฟังดูน่ากลัว และเลวร้าย
“เธอจะไม่เป็นไร ตราบใดที่พี่ยังอยู่จะไม่มีใครมาทำร้ายน้องพี่ได้ทั้งนั้น พี่จะเอาทั้งชีวิตปกป้องน้อง”แฮร์รี่พูดและสวมกอดน้องทำให้เฮเลนอุ่นใจระดับหนึ่งแต่ก็ยังกลัวอยู่
“ไปกันเถอะ”ทั้งคู่เดินออกจากห้องนั่งเล่นไปที่ห้องโถงเธอเดินเข้าไปด้วยสีหน้ากังวลจนเจ้าของดวงตาสีนิลเห็นไห้ชัด
“เฮเลน เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม”เฮอร์ไมโอนีถามด้วยความเป็นห่วง
“ใช่ มีอะไรเล่าให้พวกเราฟังได้นะ”รอนพูด
“ขอบใจนะทุกคน แต่ฉันไม่เป็นอะไร”เฮเลนยิ้มให้เพื่อนสบายใจ แต่ก็มิอาจซ่อนแววตากังวลไว้ได้
“นี่ เธอคิดว่าฉันจะชนะไหม”รอนถามเฮอร์ไมโอนีในขณะที่พวกเขากำลังกินข้าวเช้า เพราะวันนี้เป็นวันที่กริฟฟินดอร์และสลิธิลินแข่งควิชดิชกัน
“ชนะสิ เพราะเรามีมือซีกเกอร์ที่เก่งที่สุดในบ้านนะ”เฮอร์ไมโอนีพูดทำเอารอนหุบยิ้นทันที เพราะเธอดันไปชมเพื่อนรักมากกว่าแฟนอย่างเขาซะอีก
“นายก็เก่งรอน ฉันเชื่อว่านายจะนำทีมชนะได้”เฮเลนพูดเอาใจรอนทำให้รอนยิ้มออกมา
“น้องไม่เป็นไรนะ”แฮร์รี่ถามเพราะเขายังไม่มั่นใจว่าน้องเขาจะยังไม่เลิกคิดเรื่องคำพยากรณ์
“ไม่เป็นไร งั้นเจอกันที่สนามควิชดิชนะ”เธอ เฮอร์ไมโอนีและจินนี่ ก็เดินทางไปสนามควิชดิช โดยมีดวงตาสีนิลคอยจับจ้องอยู่
“หวังว่าเธอคงจะดูแล ปกป้องเฮเลนนะ เซเวอร์รัส”
“แน่นอนครับอาจารย์ใหญ่”
สนามควิชชดิช
ตอนนี้เธอและเฮอร์ไมโอนีมายืนอยู่ที่อัศจรรย์ของกริฟฟินดอร์ซึ่งฝั่งตรงข้ามเป็นอัศจรรย์ฝั่งอาจารย์ทำให้เธอเห็นศาสตราจารย์สเนปมองมาทางเธอ
‘มองอยู่นั่นแหละ’เฮเลนคิดในใจ และหันไปดูสนามควิชดิชที่ตอนนี้เต็มไปด้วยเสียงเชียร์ของทั้ง 4 บ้านเมื่อเห็นเหล่านักเล่นลงสนาม เฮเลนโบกมือให้พี่ชายของเธอแฮร์รี่ยิ้มตอบกลับมา
“เอาล่ะ เริ่มการแข่งขันแล้วครับ”คนพาก์ทพูดตอนนี้การแข่งขันก็นเริ่มขึ้น ทั้ง 2 ฝ่ายต่างแข่งกันอย่างดุเดือด เฮเลนดูได้สักพักก็เห็นพี่ชายตัวเองเอามือไปแตะที่แผลเป็นรูปสายฟ้าสีหน้าแสดงถึงความเจ็บ และเฮเลนรู้สึกปวดหัวเหมือมีคมมีดมาแทงที่สมองของเธอ
“เฮเลน เป็นอะไร”เฮอร์ไมโอนีถามหลังจากที่เห็นเธอเอามือกุมหัวด้วยความเจ็บปวด
“ไม่เป็นไร ดูการแข่งต่อเถอะ”เธอพูดเฮเลนคิดว่าการเกิดอาการปวดหัวของเธอมันต้องเกิดเรื่องอะไรแน่ๆ
“ลูกสนิช แฮร์รี่จับมันเร็ว”เฮอร์ไมโอนีพูดทำเอาเฮเลนต้องมาดูและเธอก็เห็นพี่ของเธอไล่จับลูกสนิชพร้อมกับมัลฟอยที่เป็นซีกเกอร์แห่งบ้านสลิธิลิน ทั้งสองไล่จับลูกสนิชจนไม้กวาดของมัลฟอยหักเนื่องจากไปโดนกับสนามส่วนลูกสนิชก็บินไปบนฟ้าแฮร์รี่ยังไม่ละความพยายามเขาขี่ไม้กวาดขึ้นไปบนฟ้าจนร่างลับสายตา ผ่านไปเกือบ 6 นาทีก็ยังไม่มีวี่แววแฮร์รี่จะลงมาเฮเลนเริ่มใจไม่ดี พอๆกับศาสตราจารย์ที่กำลังตกใจกับการหายไปของแฮร์รี่
“พี่แฮร์รี่”เสียงตะโกนของเฮเลนทำเอาคนทั้งสนามมองมาที่เธอแต่เธอก็ยังไม่เห็นวี่แววของพี่ชาย
“พี่แฮร์รี่”คราวนี้เธอใช้คาถาทำให้เสียงดังกว่าเดิมก็ยังไม่มีวี่แววเธอเริ่มที่จะกลัวว่าพี่เธอจะเป็นอันตราย
“แฮร์รี่”เสียงเรียกอีกครั้งแต่รอบนี้ได้ผล แฮร์รี่และไม้กวาดได้มาจอดอย่างทุลักทุเลพร้อมมือของแฮร์รี่กำมือลูกสนิชไว้
“แฮร์รี่จับลูกสนิชได้ กริฟฟินดอร์เป็นฝ่ายชนะ”เสียงเฮลั่นจากบ้านกริฟฟินดอร์ เธอ เฮอร์ไมโอนีและจินนี่ก็ลงไปดูอาการของแฮร์รี่
“พี่ไม่เป็นไรนะ”เฮเลนถามพี่ชายด้วยความเป็นห่วง
“พี่ไม่เป็นไร พี่เจอผู้เสพวิญญาณเลยเป็นอย่างนี้”แฮร์รี่อธิบายให้ฟังพร้อมสีหน้ากังวลใจของเฮเลน
“ต้องพาเขาไปหามาดามฟรอมฟรีย์ ซิเรียส”ศาสตราจารย์สเนปพูดกับซิเรียส
“ฉันพาเขาไปเอง ฝากดูแลเฮเลนด้วยเซเวอร์รัส”ซิเรียสพูดตอนนี้เฮเลนรู้สึกตกใจปนกลัวที่พี่เธอต้องเจอแบบนี้
“มันจะมาฆ่าหนูใช่ไหมค่ะ ศาสตราจารย์”เฮเลนถามศาสตราจารย์สเนปด้วนน้ำเสียงหวาดกลัว
“มันจะไม่มีทางทำร้ายเธอ เราต้องคุยกันเฮเลน”ศาสตราจารย์สเนปเรียกชื่อจริงเธอแล้วก็พาเธอไปที่ห้องพยาบาล
ความคิดเห็น