คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 สู่ฮอกวอตส์
ตอน
สู่ฮอกวอตส์
เสียงพูดคุยทั้งเด็กและผู้ใหญ่ภายในสถานีรถไฟที่ใหญ่มาก เป็นสถานีที่เหล่าแฮร์รี่ต้องมาเพื่อเข้าสู่โลกพ่อมดนั่นคือสถานีคิงครอส และเป้าหมายของทุกคนคือชานชาลาที่เก้าเศษสามส่วนสี่
“เอาล่ะไปเลยเด็กๆ”คุณนายวีสลีย์พูดจบรอน เฮอร์ไมโอนีและจินนี่ก็วิ่งเข้ากำแพงไป
“นี่เราต้องวิ่งเข้ากำแพงหรอ”เฮเลนถามอย่างไม่แน่ใจ เพราะเกิดมายังไม่เคยวิ่งเข้ากำแพง
“ไม่ต้องกลัววิ่งไปพร้อมพี่เลย พร้อมนะ ไป!”ทั้ง2คนวิ่งเข้าไปแล้วก็มาถึงรถไฟที่จะมุ่งหน้าสู่ฮอกวอตส์ทั้งคู่จึงบอกลาคุณนายวีสลีย์แล้วเก็บของไปนั่งตามตู้โดยรอน เฮอร์ไมโอนี แฮร์รี่และเฮเลนนั่งตู้เดียวกัน
“ตื่นเต้นชะมัดเลย”เฮเลนพูดพร้อมมองดูทั่วรถ
“ใช่ ตอนแรกก็จะเป็นแบบนี้แหละ”เฮอร์ไมโอนีก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน
“ขนมไหมหวานจ๊ะ ขนมหวานไหมจ๊ะ”
“ยายครับ ผมขอพายฟักทอง 4ชิ้น และเยลลี่เม็ดเบอร์ตี้บอตต์กับช็อกโกแลตครับ”เมื่อได้ของแฮร์รี่เอาเงินให้ยายและเข้ามาพร้อมขนมเต็มมือโดยคนแรกที่หยิบขนมไม่ใช่ใครนั่นก็คือรอนนี่เอง
“นี่รอนรอให้แฮร์รี่นั่งก่อนก็ได้แล้วค่อยหยิบ”เฮอร์ไมโอนีว่าแฟนหนุ่มตัวเอง แต่รอนก็ไม่สนใจกินพายฟักทองโดยไม่สนใจคำพูดที่เฮอร์ไมโอนีพูดว่าตัวเขาเอง
“เฮเลนกินซะหน่อย”แฮร์รี่ยื่นพายฟักทองให้น้องสาว
“เอิ่ม…พี่ ฉันไม่กินฟักทองอ่ะฉันแพ้ฟักทองกินทีไร อ้วกทุกที”เฮเลนบอกพี่ชายตัวเองเพราะเธอไม่ชอบกินฟักทองตั้งแต่เด็กๆกินแล้วเธอจะอาเจียนทุกที
“พี่ขอโทษพี่ไม่รู้”แฮร์รี่ตกใจมากที่เฮเลนไม่กินฟักทองและว่าตัวเองในใจว่าทำไมไม่ถามน้องก่อนว่าชอบไม่ชอบอะไร
“ไม่เป็นไร ฉันกินช็อกโกแลตนี่ก็ได้”เฮเลนกลัวแฮร์รี่จะคิดมากจึงหยิบแท่งช็อกโกแลตแล้วแบ่งครึ่งกับพี่
“เฮเลนไม่กินพายนี่ฉันขอนะ”รอนหันมาบอกเฮเลนเมื่อเธออนุญาตเขาก็ไม่รอช้ากินพายอีกชิ้นทันที เฮอร์ไมโอนีส่ายหน้าให้กับความตะกละของรอน
“เฮเลนกินเยลลี่เม็ดเบอร์ตี้บอตต์สิ ดูสิจะได้รสอะไร”เฮเลนเลือกหยิบมาเม็ดหนึ่งเธอได้ยินมาว่าเยลลี่จะมีรสไปตามที่เรากิน
“ฉันได้รสน้ำผึ้งอร่อยจัง”เฮเลนพูดออกมาหลังจากที่ทำใจก่อนโยนมันเข้าปาก
“ฉันได้รสกล้วย”แฮร์รี่พูดออกมาหลังจากหยิบออกมาแล้วเอาเข้าปาก
“ฉันได้รสมะนาว”เฮอร์ไมโอนีพูดเธอทำใจอยู่นานว่าจะกินหรือไม่กินผลสุดท้ายเธอก็เสี่ยงโยนมันเข้าปากและไม่ทำให้ผิดหวังเพราะเธอเจอรสที่อร่อย
“ทำไมมีฉันคนเดียวที่ได้รสแย่ๆเนี่ย”รอนหยิบอันหนึ่งเข้าปากและรสที่กินคือรสแมลงสาปทำเอาเขาอยากจะอ้วกเลยทีเดียวทั้ง4คนพูดคุยกันตลอดทางและพวกเขาต้องเปลี่ยนชุดเพื่อเข้าฮอกวอตส์โดยสัมภาระต่างๆได้ถูกเสกไปเก็บแต่ละบ้านแล้วยกเว้นของเด็กปี1และเด็กใหม่อย่างเธอที่ตอนนี้ถูกเก็บไว้ต่างหาก
“พี่แฮร์รี่ทำไมต้องเอาเสื้อคลุมบ้านกริฟฟินดอร์มาอีกล่ะ ทั้งที่พี่ก็ใส่แล้ว”เฮเลนถามเพราะแฮร์รี่ใส่เสื้อคลุมแล้ว
“เอามาให้เธอนะแหละ ถ้าเธอได้อยู่กริฟฟินดอร์พี่จะได้ให้เธอใส่เลย”แฮร์รี่บอกเฮเลนทำเอาเฮเลนขำในความน่ารักของพี่ชายตัวเอง
และตอนนี้พวกเขาก็มาถึงฮอกวอตส์โดยมีผู้รักษาประตูที่ชื่อ รูแบอัส แฮกริด มารอรับ
“สวัสดีค่ะแฮกริด”เฮอร์ไมโอนีทักแฮกริดที่ยืนรอรับเด็กๆ
“สวัสดีเด็กๆ หวังว่าการเดินทางคงจะราบรื่น”แฮกริดพูดกับแฮรี่และสายตาก็เห็นเฮเลนทำเขาตกใจเล็กน้อยกับใบหน้าที่เขารู้จัก
“สวัสดีครับแฮกริด นี่เฮเลน พอตเตอร์ น้องสาวสุดที่รักของผม เฮเลนนี่แฮกริดผู้รักษาประตูและเพื่อนที่ดีของพวกเรา”แฮร์รี่แนะนำทั้ง2ให้รู้จักโดยที่เฮเลนยิ้มอย่างจริงใจให้แฮกริด
“สวัสดีค่ะแฮกริด หนูชื่อเฮเลน ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”เฮเลนจับมือแฮกริดทำเอาแฮกริดยิ้มเพราะเธอช่างนิสัยดีมาก
“เอาล่ะ เดี๋ยวเฮเลนตามฉันมา เด็กปี1ตามฉันมา”เฮเลนเดินตามแฮกริดไปและไม่ลืมที่จะโบกมือให้แฮร์รี่และเพื่อนๆ เธอเดินตามแฮกริดและเธอก็เดินเข้าโรงเรียนและเจอกับผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเธอคาดคะเนว่าน่าจะเป็นอาจารย์ในฮอกวอตส์
“สวัสดีทุกคนฉันศาสตราจารย์มิเนอร์ว่า มักกอนนากัลเป็นอาจารย์สอนวิชาแปลงร่าง พวกเธอจะต้องเข้ารับการคัดสรรเข้าไปในแต่ละบ้านเอาล่ะฉันให้พวกเธอเข้าไป คุณพอตเตอร์ คุณจะเป็นคนสุดท้ายที่ต้องรับการคัดสรรเพราะเธออยู่ปีที่ 7”พูดจบเฮเลนก็รู้สึกตื่นเต้นไม่น้อยเพราะตอนนี้ทั่วฮอกวอตส์รู้แล้วว่าแฮร์รี่มีน้องสาวอีกหนึ่งคน ศาสตราจารย์มักกอนนากัลนำเธอและเด็กปี1ทุกคนเดินเข้าไปในห้องโถงสายตานับพันคู่จ้องมองมาที่เธอทำเอาเธอประหม่าและเธอก็เห็นพี่ชายของเธอที่ให้กำลังใจร่วมทั้งพ่อทูนหัวของเธอ
“สวัสดีเด็กๆทุกคนยินดีต้อนรับสู่ฮอกวอตส์ฉันหวังว่าพวกเธอจะมีความสุขที่อยู่ที่นี้ เอาล่ะ เริ่มการคัดสรรได้”ศาสตราจารย์ดับเบิลดอร์พูดจบศาสตราจารย์มักกอนนากัลก็เรียกเด็กปี1ทำการคัดสรรจนเหลือเธอเป็นคนสุดท้าย
“เฮเลน พอตเตอร์”สิ้นเสียงทุกคนก็หันมามองทางเฮเลนรวมถึงสายตาสีนิลคู่นั้น
“ฉันไม่แปลกใจที่เขา2คนเป็นพี่น้องกัน คนพี่เหมือนพ่อ ส่วนคนน้องเหมือนแม่ จริงไหมเซเวอร์รัส”ศาสตราจารย์ดับเบิลดอร์พูดกับศาสตราจารย์อีกคนหนึ่งที่มองดูเธอตั้งแต่เธอเดินเข้ามาอย่างไม่กระพริบตา
‘เหมือนมากๆ นี่คือลูกสาวของเธอหรอลิลลี่’ศาสตราจารย์สเนปคิดในใจ
เฮเลนนั่งลงบนเก้าอี้ศาสตราจารย์มักกอนนากัลเอาหมวกคัดสรรใส่ที่หัวเธอทำเอาเธอสะดุ้งเพราะเสียงของมัน
“โอ้! สาวน้อยเธอช่างเหมือนแม่เธอมากดูท่าทางพี่ชายเธอจะหวงซะด้วย อืม…บ้านที่เหมาะกับเธอนะหรอ”
‘ถ้าแกส่งเธอไปสลิธิลินแกโดนเผาแน่’เสียงที่คิดของแฮร์รี่ทำเอาหมวกคัดสรรสะดุ้ง
‘แกต้องส่งเธอมาที่สลิธิลินไม่ใช่กริฟฟินดอร์’เสียงอีกเสียงดังมาจากความคิดศาสตราจารย์หนุ่มที่ตีหน้านิ่งทำเอาหมวกคัดสรรกลัวจนศาสตราจารย์ดับเบิลดอร์ต้องห้ามศึกทางความคิดนี้
“เอาล่ะ อย่าขู่ให้กลัวเลย จงคัดตามที่เจ้าเห็นสมควรถ้าเกิดอะไรฉันจะจับมาทำลูกอมซะเลย”สิ้นเสียงศาสตราจารย์ดับเบิลดอร์ทำเอาทั้งสองหยุดความคิดไว้
“เอาล่ะ สาวน้อย กริฟฟินดอร์!!!”พูดจบศาสตราจารย์ก็หยิบหมวกออกท่ามกลางเสียงต้อนรับจากบ้านกริฟฟินดอร์ เธอรีบวิ่งไปหาพี่ชายเธอ
“ฉันอยู่บ้านเดียวกับพี่ด้วย”
“ใช่ เปลี่ยนเสื้อคลุมเลย”แฮร์รี่รีบเอาเสื้อคลุมที่หยิบมาให้เฮเลนใส่ท่ามกลางสายตาสีนิลที่จ้องมองเธออย่างไม่ล่ะสายตา
“เอาล่ะ คุณพอตเตอร์ทั้ง2คนมาหาฉันสิ”ทั้ง2คนเดินไปหาศาสตราจารย์ดับเบิลดอร์ที่โต๊ะอาหารข้างศาสตราจารย์สเนปด้วยความงุงงง
“เนื่องจากเหตุการณ์สงครามฮอกวอตส์ แม้โวลเดอร์มอร์จะถูกสังหารไปแล้วแต่เราก็ยังไม่แน่ใจว่าลูกน้องที่จงรักภักดีจะตายหมดและตอนนี้ทุกคนรู้แล้วว่าเธอมีน้องสาวฉันอยากให้พวกเธอระวังตัวไว้”ศาสตราจารย์ดับเบิลดอร์บอกแฮร์รี่ สีหน้าของทั้ง2คนบ่งบอกถึงความวิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัด
“แต่ไม่ต้องห่วงพวกเราจะพยายามสืบหาพวกที่รอดชีวิตและจับมาลงโทษ ใช่ไหม เซเวอร์รัส อ๋อ! เฮเลน นี่ศาสตราจารย์ เซเวอร์รัส สเนป เขาสอนวิชาปรุงยาเธอจะได้เรียนกับเขาพรุ่งนี้”
เฮเลนหันไปเจอกับศาสตราจารย์สเนปที่จ้องมองเธอทำเอาสายตาของทั้งคู่ประสานกันอย่างไม่ตั้งใจ
“สวัสดีค่ะศาสตราจารย์”เฮเลนทักเขาแต่ศาสตราจารย์ก็เมินใส่เธอ ทำเอาเฮเลนงงว่าเธอทำอะไรให้เขาไม่พอใจ
“เขาเป็นแบบนี้แหละ ผมกับน้องขอตัวนะครับศาสตราจารย์”ทั้ง2คนรีบไปที่โต๊ะนั่ง
“ทำไมศาสตราจารย์ดับเบิลดอร์เรียกพวกเธอไปพบล่ะ”เฮอร์ไมโอนีถาม
“เขาแค่เตือนเรื่องพวกที่จงรักภักดีต่อโวลเดอร์มอร์ว่ามันอาจจะย้อนกลับมาทำลายพวกเรา”แฮร์รี่พูด
“นี่ ทำไมไอ้หัวเมือกถึงมองมาที่โต๊ะเราบ่อยๆเนี่ย”รอนถามหลังจากที่สังเกตุเห็นว่าศาสตราจารย์สเนปมองมาที่โต๊ะเขาบ่อยๆ
“รอนอย่าเรียกเขาอย่างนั้นสิเขาคงจ้องจะหักคะแนนบ้านเรานะสิ ก็รู้อยู่ว่าเขาไม่ชอบบ้านกริฟฟินดอร์และแฮร์รี่ด้วย”เฮอร์ไมโอนีพูด
“ฉันล่ะเกลียดน้ำฟักทองจริงๆ”เฮเลนบ่นขึ้นมาขณะที่กินอาหาร
“จริงสิเธอแพ้ฟักทองนี่น่า”รอนพูด
“เดี๋ยวนะ ของเธอไม่ใช่น้ำฟักทอง”แฮร์รี่มองที่แก้วของเฮเลนที่ตอนนี้น้ำฟักทองเปลี่ยนเป็นน้ำส้มเรียบร้อยแล้ว
“ใครทำนะ”เฮเลนถามพร้อมหันไปมองพี่ตัวเอง
“ซิเรียสนะดูสิ”ทั้ง4คนหันไปมองซิเรียสแล้วยิ้ม ซิเรียสจึงหันไปพูดกับศาสตราจารยสเนป
“พอดีว่าลูกทูนหัวของฉันเฮเลน เธอแพ้ฟักทองเลยต้องเปลี่ยนน้ำให้นิดหน่อย”ซิเรียสพูดโดยคนข้างๆยังทำหน้านิ่งๆใส่อยู่
“แล้วแกมาบอกฉันทำไม”สเนปถามเจ้าอนิเมจัสด้วยเสียงที่เย็นชา
“เปล๊า แค่บอกเฉยๆ”ซิเรียสยิ้มแล้วยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม อย่าคิดว่าเขาไม่รู้ว่าเพื่อนเขาคนนี้กำลังหวั่นไหวกับลูกทูนหัวของเขา สเนปเอ๋ย! บางทีอาจจะมีคนที่กำลังพังกำแพงน้ำแข็งที่แกสร้างไว้เป็นสิบๆปีก็ได้ ซิเรียสคิดในใจพลางมองไปที่โต๊ะของพวกแฮร์รี่ที่ๆเขากำลังมองเด็กผู้หญิงตาสีเขียวที่กำลังหัวเราะอย่างสดใสท่ามกลางผู้คนมากมาย รวมทั้งเพื่อนของเขา สเนป
ความคิดเห็น