คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ 11 วันสุดท้ายของการอยู่บ้าน เดอร์สลีย์
ตอน
วันสุดท้ายของการอยู่บ้าน เดอร์สลีย์
เป็นช่วงเวลาปิดเทอมที่ยาวนานสำหรับพี่น้องพอตเตอร์ เพราะตั้งแต่กลับจากฮอกวอตส์ก็ต้องมาใช้ชีวิตในบ้านของลุงเวอร์นอน ที่เขาไม่ค่อยชอบแฮร์รี่สักเท่าไร เพราะวันแรกที่เฮเลนเข้ามาลุงเวอร์นอนก็โวยวายใส่แฮร์รี่ทันที ป้าเพ็ตทูเนียพอเห็นหน้าของเฮเลนเธอก็ตกใจเพราะหน้าตาช่างเหมือนกับลิลลี่น้องของเธอ แถมเธอก็ไม่เคยรู้เลยว่าลิลลี่มีลูกสาวอีกคน แต่ที่เฮเลนไม่ชอบยิ่งกว่าลุงเวอร์นอนคือ ลูกชายของเขา ดัดลีย์ ที่ตอนแรกทำท่าจะมาหาเรื่องแฮร์รี่แต่พอเห็นหน้าเธอก็เปลี่ยนท่าทางจากหน้ามือเป็นหลังมือ ทำดีกับเธอและแฮร์รี่ เหมือนวันนี้
“เฮเลน มีอะไรให้ฉันช่วยไหมจ๊ะ”ดัดลีย์ เดินมาที่ครัวที่เดียวกับที่เฮเลนกำลังล้างจานของตนเอง
“ไม่มี ขอบคุณ”เธอพูดอย่างขอไปที
“ฉันเต็มใจช่วยนะ”เขาพูดด้วยหน้าตาอ้อนวอนแต่ในสายตาของเฮเลนเหมือนตัวอะไรสักอย่างที่เธอเกลียด
“ฉันจัดการเรียบร้อย ขอบคุณ”เธอพูดแต่ดูท่าทางดัดลีย์ยังไม่ล่ะความพยายาม
“เฮเลนไปเก็บของเร็ว”แฮร์รี่เรียก เฮเลนจึงเดินขึ้นไปชั้นบนของบ้านเดอร์ลีย์
“ถ้าพี่มาช้าอีกนิดเดียว ได้เห็นคนสำลักน้ำตายแน่”เฮเลนพูดเพราะช่วงเวลาปิดเทอมเธอได้ฝึกพลังควบคุมน้ำได้จนคล่องแล้ว
“พี่น่าจะมาช้าๆเนอะ”แฮร์รี่พูดแล้วขำ แล้วจู่ๆก็มีนกฮูก 2 ตัวมาเกาะที่หน้าต่างของห้อง แฮร์รี่จึงไปรับนกฮูกทั้งสองมา
“เอ็ดกับโทมัสเอาจดหมายมาให้นะ”แฮร์รี่บอกน้องสาวก่อนจะส่งโทมัสนกฮูกของเธอให้ นกฮูก 2 ตัวนี้เป็นของขวัญจากซิเรียสพ่อทูนหัวของทั้ง 2 คน เฮเลนจึงหยิบจดหมายมามันไม่ปรากฎชื่อผู้ส่ง
‘ของใครกัน’เธอคิดในใจ แล้วจู่ๆแฮร์รี่ก็โวยวายขึ้น
“อะไรเนี่ย!!!ซิเรียสกับศาสตราจารย์ลูปินไม่มาสอนวิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืดแล้วใครจะสอนแทนเนี่ย”แฮร์รี่โวยวาย เพราะเอ็ดได้นำจดหมายจากพ่อทูนหัวใจความว่า เขากับเพื่อนรักลูปินจะไม่มาสอนวิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืด ทำเอาแฮร์รี่เสียใจเล็กน้อย เฮเลนจึงหันมาอ่านจดหมายที่ไม่ปรากฎชื่อผู้ส่ง
ถึงเฮเลน พอตเตอร์
ที่จริงฉันก็ไม่อยากเขียมมาหรอก แต่ศาสตราจารย์ดับเบิลดอร์ขอร้องฉันให้เขียนมา และกำชับเรื่องสร้อย ว่าเธอห้ามถอดออก มีเรื่องจะบอกแค่นี้
ศาสตราจารย์ สเนป
เธออ่านจบก็อึ้งและตกใจที่ศาสตราจารย์สเนปเขียนจดหมายมาหาเธอ แม้ว่าเขาจะบอกว่าศาสตราจารย์ดับเบิลดอร์ขอร้องมาก็เถอะ
“ใครเขียนมาหรอเฮเลน”แฮร์รี่ถามขณะที่เขาหยุดเสียใจเรื่องการเรียนและกำลังเก็บของต่างๆใส่กระเป๋าเพื่อเตรียมตัวไปบ้านซิเรียส
“ถ้าฉันบอกว่า ศาสตราจารย์สเนปเขียนมาพี่จะเชื่อป่ะ”เฮเลนถามแล้วหันไปหาแฮร์รี่ ทำเอาแฮร์รี่ที่กำลังเก็บของชะงักแล้วรีบมาหยิบจดหมายจากมือเฮเลนทันทีแล้วก็มองอย่างไม่เชื่อสายตา
“พี่ว่า เขาคงกินยาผิดขวดแน่ๆ เขาไม่เคยเขียนจดหมายถึงใครนะ เขาเย็นชาจะตาย”แฮร์รี่พูดอย่างไม่เชื่อสายตาเฮเลนก็ทำหน้าแนวๆว่า เธอก็ไม่อยากจะเชื่อ
“เฮเลนว่า เก็บของเถอะเย็นนี้เราจะได้ออกจากที่นี้ซะที”เธอพูดเพราะอีกไม่กี่วันฮอกวอตส์ก็จะเปิดเรียน และที่สำคัญปีนี้เป็นปีสุดท้ายถ้าเธอเรียนจบ ทั้ง 2 คนก็จะไปอยู่กับซิเรียสและทำงานเป็นมือปราบมารงานที่ทั้ง 2 คนวาดหวังไว้ พี่น้องพอตเตอร์เก็บของจนถึงอาหารเย็นดัดลีย์จึงเรียกทั้ง 2 กินข้าว ทั้ง 2 ลงไปก็เห็นอาหาร ลุงเวอร์นอน ป้าเพ็ตทูเนีย ป้ามาร์จและดัดลีย์
“นี้นะหรอ น้องสาวอีกคนของแฮร์รี่ สวยดีนะ แต่โชคร้าย”ป้ามาร์จพูด เธอได้ยินจากแฮร์รี่ว่าป้ามาร์จไม่รู้ว่าเธอและเขาคือพ่อมดแม่มดและที่สำคัญลำเอียงเข้าข้างดัดลีย์สุดๆ
“พวกแกมานั่งสิ”ลุงเวอร์นอนสั่ง ทั้ง 2จึงมานั่ง ตอนแรกป้ามาร์จก็ไม่พอใจแต่พอบอกว่าวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ทั้ง 2 จะอยู่ที่นี้ก็เกิดอาการดีใจออกนอกหน้า ทั้งหมดกินข้าวโดยป้ามาร์จยังบ่นไม่หยุดจนทั้งหมดอิ่มและล้างจานเสร็จทั้งสองก็ลากกระเป๋าเพื่อเตรียมไป
“ไม่ไปได้ไหม เฮเลน”ดัดลีย์ร้องไห้ เพราะเขาไม่อยากให้คนที่สวยๆอย่างเฮเลนหลุดมือไป
“ขอโทษนะดัดลีย์ ฉันต้องไปลาก่อน”เธอพูดด้วยน้ำเสียงออกจะสะใจเล็กน้อย
“พวกแกจะไปก็ไป แต่ฉันจะขอค่าเลี้ยงดูซะหน่อย”ป้ามาร์จพูด สายตาเจ้าเล่ห์มองไปที่สร้อยของเฮเลน
“ฉันต้องการสร้อยของแก เฮเลน”ป้ามาร์จพูดพร้อมชี้ไปที่สร้อยของเฮเลน
“ขอโทษนะค่ะ หนูเกรงว่าจะให้สร้อยเส้นนี้ไม่ได้”เธอพูดพร้อมจับสร้อยไว้
“ทำไมจะไม่ได้ อ๋อ! แกไปขโมยใครมาสินะ”ป้ามาร์จพูดด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันเกือบทำให้แฮร์รี่ทนไม่ไหวใช้คาถาแต่เฮเลนห้ามไว้
“หนูไม่ได้ขโมยมันเป็นสร้อยที่คนๆหนึ่งให้หนูไว้และเขาก็ไม่ให้หนูถอดออก”เธอพูดอย่างไม่กลัวใคร แต่ป้ามาร์จก็ไม่ยอมง่ายๆเพราะเธอมองสร้อยของเฮเลนมาตลอดการทานอาหารเย็นและเธอต้องได้มันกลับไป
“ถ้าฉันอยากได้ใครก็ห้ามฉันไม่ได้ มานี้”พูดจบป้ามาร์จก็เข้ามาหาเฮเลนแต่ก็ถูกแฮร์รี่พลักออกไป
“อย่ามาทำร้ายน้องผม”แฮร์รี่รีบเอาตัวมาขวางไว้
“อย่างแก ทำอะไรฉันไม่ได้หรอก”ป้ามาร์จพูดและจะเข้ามาอีกครั้ง แต่ก็ถูกขัดด้วยเสียงเปิดประตูที่มีแค่พี่น้องพอตเตอร์เท่านั้นที่รู้สึกคุ้นหู ทั้งหมดจึงมองไปที่ประตูและเจอกับคนที่ไม่คาดคิด
“ศาสตารจารย์สเนป”ทั้ง 2 อุทานขึ้นมาเบาๆ ผู้มาใหม่ได้ถือวิสาสะเดินเข้ามายืนข้างเฮเลนตรงหน้าป้ามาร์จ ทำเอาป้ามาร์จใจเต้นแรง
“ผมต้องขอตัวทั้ง 2 คนไปกับผม เดี๋ยวนี้”ศาสตราจารย์สเนปพูดกับป้ามาร์จที่ยังยืนนิ่งก่อนดึงสติกลับมาอยู่ที่ตัว
“แกเป็นใคร”ป้ามาร์จถามเสียงสั่น
“ผมเป็นคนที่ให้สร้อยเส้นนี้กับเฮเลน และผมต้องการคนของผมกลับ”เขาพูดพร้อมเน้นเสียง คำว่า ‘คนของผม’
“ฉันไม่ให้…”
“ตามฉันมา”ศาสตารจารย์สเนปพูดแล้วทั้ง 3 คนก็เดินออกไปโดยไม่สนใจเสียงโวยวายของเธอ จนมาถึงหน้าบ้าน
“จับแขนฉันไว้”ทั้ง 2 ไม่ถามอะไรและจับแขนเขาทั้ง 3หายตัวและก็มาปรากฎที่บ้านของรอน
“ขอบคุณค่ะ ศาสตราจารย์”เธอพูดขอบคุณเขา
“ฉันก็แค่ทำตามที่ศาสตราจารย์ดับเบิลดอร์สั่งเท่านั้น”พูดจบเขาก็หายตัวไปทิ้งให้ทั้งสองงงกับเขา
“อะไรของเขา”แฮร์รี่บ่นแล้วทั้งคู่ก็เข้าไปเจอ เฮอร์ไมโอนี รอน และคนอื่นๆ ทั้งหมดถามความเป็นอยู่ช่วงปิดเทอมและทานอาหารกันก่อนจะแยกย้ายเข้าไปนอนเพราะพรุ่งนี้ทุกคนต้องไปที่สถานีรถไฟคิงครอส
ความคิดเห็น