คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : หวั่นไหว
EP 19
ายหนุ่มระิบบอนในอ้อมอ้วยนํ้าเสียเ็ี่ ริมฝีปาอุ่นร้อนประทับลที่ลำอระหแล้วูเม้มเบาๆฝาวามเป็นเ้าอบนเรือนร่าเธอนรอยเิมัึ้น เอร์รีนที่ถูรุเร้าแบบนั้นนอ่อนูันึ้นทั่วร่า หยนํ้าาเรือนผมเปียุ่มหยแหมะบนบ่าไหล่ สผลให้ร่าเล็สะุ้ใ...
"นาย...ะให้ันอยู่่อทำไม" เอร์รีนรวบรวมสิทั้หมถามออไป ใบหน้าเธอเอนามแรูบหนัๆบนลำอใบหน้าหวานึ้นสีแระเรื่อ ำพูที่เรียมะถเถียแทนไทถูลืนหายไป
"ปล่อยลับไป เี๋ยว็ไปอ่อยนอื่นอี..." แทนไทผละใบหน้าออห่าเพียไม่ถึืบ ลมหายใอุ่นร้อนเป่ารผิวาวเนียน ่อนที่เาะเบือนหน้าสลับ้าแล้วูเม้มอย่าอ้อยอิ่เ่นเิม
"...ันไปอ่อยใรอนไหน" มือเรียวเล็พยายามปัป่ายมือหนาที่ำลัวนลูบหน้าท้อแบนราบออ ปลายนิ้วเย็นเียบที่สัมผัสับเรือนร่าส่ผลให้ในท้อเิมวลนํ้าไหลเวียนไม่ปิ ในวินาที่อมามือเธอ็ถูรวบเอาไว้..
"ุที่ใส่อยู่นี้ไ" พอไ้ยินำอบวาลมโ็หลุบมอุนัศึษาสภาพยับเยินาฝีมือน้าหลั มันเว้าแหว่นเผยให้เห็นเรือนร่าภายใน
"็ันไม่มีุใส่แล้วนิ" นํ้าเสียแผ่วเบาอบลับไปพร้อมับ้มหน้าหุ สายาโฟัสที่ปลายนิ้วอายหนุ่มที่ำลัปลระุมเสื้อเธอออทีละเม็ๆอย่าเื่อ้านรบ เสื้อนัศึษา็หลุออาัน
"แล้วทำไมไม่ยอมอ" แทนไทถามลับ ริมฝีปาหยั่อยๆูเม้มามลาไหล่ลมานถึ้นแน แล้วหลัานั้นเา็ัารับอเสื้อนัศึษาแล้วลาลมาามหัวใหล่ให้หลุพ้นานัวเล็นมันล่วหล่นลพื้น้วยารใ้ปาอแทนไท ในะที่มือยัรวบ้อมือเธอเอาไว้เพีย้าเียว อี้าเริ่มไล่ึ้นมาเรื่อยๆนถึเ้าอวบ...
"ะ...แ่...นายเยบอว่าไม่ให้ันไปยุ่ับอส่วนัวอนาย" นัวเล็เริ่มเิอาารประหม่าเธอถูล่อลวนเลิบเล้มแทบะวบุมสิัวเอไม่อยู่ ใบหน้าหวาน่อยๆหันลับไปสบาับสายาวาบวาม..
"็ถ้าเป็นเ็ี ันยอม..." สิ้นเสียพู ริมฝีปาหยั็ระุยิ้ม เาำลัมอนัวเล็ในอ้อมอที่ัวสั่นเทาไม่ล้าแม้แ่ะสบาเาเินหลายวิ ใบหน้าหวานเอาแ่หลบ าที่เถียำไม่ฟาอนนี้ลับลายเป็นลูแมวน้อยที่เื่อฟัเ้าอะั้น.. "ว่าไ...ะยอมเป็นเ็ีมั้ย?"
"ัน.." นํ้าเสียิัพูอะไรไม่ออ เธอ้อรีบเบือนหน้าหนีอีรั้แล้วลอบลืนนํ้าลายเหนียวๆลออย่ายาลำบา ผู้ายนนี้ำลัหลอล่อให้เธอิับับอย่าโหัวไม่ึ้น... "อื้อ...เป็น็ไ้ แ่อนนี้นายวรเอาุมาให้ันเปลี่ยนไ้แล้ว..."
"หึ.." พอไ้ยินำอบที่พอใายหนุ่ม็เ้นหัวเราะออมาเบาๆ แทนไทยอมปล่อยอาเรือนร่าหอมหวานรหน้า แล้วเินไปหยิบเสื้อเิ้อัวเอและบ็อเอร์ออมาาู้เสื้อผ้า พร้อมับุยูนิฟอร์มอมหาลัยสำหรับารไปเรียนในวันนี้ สายามริบยัไล่มอนัวเล็ในสภาพล่อแหลม พลันร่าาย็เิวาม้อารึ้นมาอย่าระทันหัน
"มานี่" มือหนาระินิ้วเรียเธอแล้วบลบนััวเอ ทำเอาเอร์รีนที่ยัยืนัวแ็ทื่อเม้มปาเป็นเส้นรยอมเินไปหา ่อนะถูมือหนารวบเอวมานั่บนั เาัารับนร่าโยเบาๆพอให้ร่าายเสียสีัน..
"นะ...นาย ้อารอะไร?" ใบหน้าหวานายแววใ วาลมโหันเพ่มอใบหน้าที่ำลัอยู่ในห่วอารม์วาบวาม้วยวามอยารู้ เธอัปาเบาๆแ้เ้อเฝ้ารอำอบอย่าใใ่อ
"้อารเธอไ...เอร์รีน" นํ้าเสียแผ่วเบาเอ่ยอบ เาแทบะอใไม่ไหว น้อับร่าเล็พลิายเ้าหาันแทน เรียวาู่สวยวบเอวสอบเปลือยเปล่าเอาไว้ ระโปรนัศึษาถูเลิึ้นออยู่บนเอวอ้วยสภาพอ้าา เรียวแนู่สวยึโอบอลำอให่ยึร่าไม่ให้ัวเอ
"นาย...มีเรียนนิ" เอร์รีนอบแล้ว้มหน้าหุ อนนี้วามสนใอเธอมันอยู่แ่นรหน้าลืมเรื่อทุอย่าที่เาเยทำร้ายไปเสียสนิท าเิมที่หวั่นไหวอยู่แล้ว อนนี้มันยิ่ทำให้เธอหวั่นไหวมาว่าเิม แม้รู้อยู่แ่ใว่าที่ายหนุ่มทำไปเพราะแ่อารม์้อารทาายไม่ใ่เพราะวามรั แ่สำหรับเธอให้าวามรู้สึที่มี่อแทนไท...
"อนนี้ันสนนรหน้ามาว่า.." ำพูอแทนไททำเอาใบหน้าหวานเห่อร้อนึ้นมาระทันหัน รู้ัวอีทีปลายนิ้วี้็เยามนึ้นแล้ว้มหน้าประบูบ มือหนารั้ท้ายทอยเอาไว้ปรับอศาใบหน้าให้รับูบไ้ถนั เอร์รีนที่ถููบอย่าอ้อยอิ่เลิบเลิ้มไปับสัมผัสอนรหน้า เรียวลิ้นเี่ยวพันับลิ้นหนาในอนที่ำลัูบันอยู่เปลือาู่สวยหลับพริ้มสอมือเ้าใ้เรือนผมเาามพร้อมับยํ้าเบาๆอยู่อย่าั้นเนิ่นนานนับทาทีนพอใใบหน้าเหล่อเหลา็ผละออใบหน้าห่าันไม่ถึืบ แววามทอประหายปราถนา้อมอใบหน้าหวานลมาเรื่อยนถึริมฝีปาแระเรื่อที่เผยอึ้นหายใเหนื่อยหอบเล็น้อยอย่าเ็ี่ ปลายมูสัมผัสัน...
"แ่ว่าเมื่อืนัน็แทบไม่ไ้นอนแล้วนะ..." นํ้าเสียแผ่วเบาเอ่ยอบทั้ๆที่วาหลุบมอํ่า ใบหน้าหวานถอยลับเบาๆเมื่อริมฝีปาอุ่นร้อนทาบทับลบนผิวปาแระเรื่อแล้วไล่ลมาถึลำอระหอีรั้ เปลือาหลับพริ้มึมับวามหอมหวานาเรือนร่ารหน้า
"แล้วไ...ันอใไม่ไหวแล้ว" ายหนุ่มหยุารระทำนํ้าเสียแหบพร่าเอ่ยอบพร้อมับ้อนสายามอเธอ ปลายนิ้วเริ่มไล่แะบน้นาาวนวลึ้นมานถึหน้าท้อแบนราบ่อนะหยุมันไว้แบบนั้นแล้วันนัวเล็ให้เ้ามาแนบายมาว่าเิม ทั้ที่ไม่เยอยู่ไล้ใรแล้ววบุมอารม์ยานานี้ แ่สำหรับนบนัเาแทบะุมัวเอไม่อยู่อนที่มีเธออยู่ไล้ๆ...
"อ๊ะ.." เอร์รีนเผลอราออมาเบาๆ ไหปราล้าสัมผัสถึวามอุ่นร้อนเปียุ่มที่แะลผิวาย ใบหน้าหวานเผลอเิึ้นเมื่อลิ้นสาลาเลียมันอยู่แบบนั้นสลับับบเม้มเบาๆ พร้อมับเสียหายใหนัๆ ารระทำแสนยั่วยวนรหน้าส่ผลให้นํ้าในท้อน้อยที่ไหลเวียนันมาึ้นเรื่อยๆไหลึมออามสอรีบเลมนเธอเผลอแอ่นอรับสัมผัส...
"ราออมาเลยเอร์รีน ันอบฟัเสียราอเธอมาที่สุแล้ว..." แทนไทเอ่ยบอ แล้วใ้ลิ้นเลียามลำอาวนวลที่เ็มไป้วยรอยูึ้นมาถึใ้า ริมฝีปาหยัับมันเบาๆแล้วฝารอยเอาไว้ ่อนะรามมาถึพวแ้มแระเรื่อปลายมูมสันถูไถมันเบาๆ ลอบมอเอร์รีนที่ไม่ยอมสบาับัวเอัที มือหนาึัารสอเ้าระหว่าเรียวาู่สวยลูบไล้เนินอวบเบาๆ รอยยิ้มพึพอใปราบนใบหน้าเ็ี่ที่ผมเผ้ายัหมาๆอยู่...
"นาย....ำลัทำให้ันวบุมัวเอไม่ไ้" ใบหน้าหวานเบือนหลบ เธอบอามวามรู้สึที่อนนี้มันถาโถมรุนแรมาึ้นเรื่อยๆ ร่าายมัน้อารสัมผัสแบบนั้นานรหน้า ทั้ที่ไม่อยาให้วามรู้สึัวเอมันเลยเถิไปมาว่านี้แ่เธอลับปิเสธไม่ล..
"ัน็เหมือนัน...ไม่เยะวบุมัวเอไ้เลย อยู่ไล้เธอทีไรมันอยาับินลอ..." ระิบบอเธอบ็เลื่อนไปบเม้มใบหูาวสะอาเบาๆ ่อนะ่อยๆเลื่อนปลายมูมาแะ้าไว้ที่ผิวแ้มเนียนเหมือนเิม "ยิ่เวลาเธออยู่ับผู้ายนอื่น รู้มั้ยันยิ่อยาแสวามเป็นเ้าอเธอมาเท่านั้น..."
"แ่ที่ทำเมื่อืน มันใร้ายเินไปนะ.." เธอ่อยๆหันไปสบาับแทนไท ในะที่มือหนาำลัเริ่มแทรนิ้วแร่เ้าไประหว่าสอรีบแล้วลูบไล้มันเบาๆ นใบหน้าหวานหลุเหยเ่อหน้า่อาายหนุ่ม...
"ไม่มีำว่าใร้าย สำหรับเ็นิสัยไม่ี.." พูเพียเท่านั้น แทนไท็ยื่นใบหน้าไปลอเลียร์ับสอเ้าอวบปลายลิ้นแะหยอล้อยอประทุมถันรัวๆสลับ้าันไป ผ่านไปไม่ี่นาที็ผละออเปลี่ยนเป็นฝารอยูไว้บนเ้าอวบแทน..
"อ๊าา~ นายนั้นแหละ นิสัยไม่ี..." นัวเล็เถียลับ ที่เธอพูออไปแบบนั้นเพราะเาอบทำร้ายิใแล้วมาทำให้ใสั่น นเธอเผลอายเผลอใให้ทุที พอบสิ่ที่แทนไท้อารเอร์รีนรู้ีว่ายัไลับมาเป็นไ้แ่ที่ระบาย...
"เมื่อไหร่เธอะเลิเรียันแบบนี้.." แทนไทที่ัใับารพูอเธอทัท้วึ้นมาายหนุ่มผละริมฝีปาออายออเม็โอย่าอ้อยอิ่แล้วุหน้าเ้าับไหปลาร้า มืออี้าลูบไล้แผ่นหลัเนียน...
"แล้วนายะให้ันเรียแบบไหน.." พอไ้รับำถามลับ ใบหน้าหล่อเหลา็เลื่อนมาให้อยู่ระับเียวัน ปลายนิ้วเยามนึ้น สายาหลุบมอรีบปาบา่อนะลืนนํ้าลายเม็โลอ โหยหารสูบอเธออยู่ลอ..
"พี่....เรียไ้มั้ย" พูบายหนุ่ม็ยื่นใบหน้าเ้าไประหว่าออเธอรอฟัำอบ..
"พี่.."
"พี่แทน..."
"พี่..." เสียหวานเอ่ยเรียเบาๆ หัวใเธอเ้นรัวระหนํ่า น้อแอบลืนนํ้าลายลอ ริมฝีปาอุ่นร้อนยัลอเลียร์อยู่ับพวแ้ม.. "แทน..."
"อีที..." นํ้าเสียแหบพร่าระิบบอ...
"พี่...แทน"
"เ็ี.."
.
.
.
อิพี่มันร้าย! หลอล่อน้อเ่มา
Next...
"อย่าไปทำแบบนี้ับใรนะรู้มั้ย.."
ความคิดเห็น