คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : เคยเตือนแล้ว (ฉากเรท)
EP14
.
.
.
"อ๊ะ!?" เสียอใรบานสอแทรเ้ามาในโนประสาท ทำให้อายแร์หันลับไปมอ็พบว่าเ้าอเสียนั้นไม่ใ่นที่เธอำลันึ ทั้สอสบาันเพียรู่่อนที่ผู้ายนนั้นะเอ่ยอโทษ
"อโทษรับ นึว่าเพื่อนที่นัไว้"
"เอ่อ…ไม่เป็นไร่ะ"
"อาย ทานี้" ในวินาที่อมา้นน้ำ็เินมายัหลัร้านพอี นัวเล็ึเินไปหาเพื่อนสนิทท่ามลาสายาอีไวน์ที่ยืนมออยู่ั้นบนสุอสถานบันเทิ
"รถออยู่ไหน"
"้าหน้าร้าน"
"รีบไปเถอะ" เธอบอเพื่อนสาว้วยท่าทีร้อนรน ท้าวรีบ้าวเินออมายัหน้าร้าน่อนะึ้นรถพร้อมับถอนหายใออมาอย่าโล่อ
"เือบวยแล้วไหมล่ะมึ"
"ีที่ผู้ายนนั้นออไปาห้อ่อน ไม่ั้นีวิูบ"
"สรุปนนี้รอไหม"
"ำลัไ้ แ่มีเรื่อมาัะ่อน" อายแร์อบแล้วเสยผมึ้นในะเียวัน้นน้ำ็เริ่มสาร์ทรถเลื่อนัวออาบริเวนั้น
"ยัไมึ็้อหา้อแ้ัวไว้่อน ีามมาถึที่นานี้เารู้แน่นอนว่ามึอยู่ที่นี้"
"เออ ็ิไว้แล้ว" เธออบไม่ใส่ในัแล้วเอื้อมมือเปิรถหยิบยาลบลอยออมาแล้วแะลบนรอยูสีแเ้ม หาปล่อยไว้ให้มัน้าบนอแบบนี้ละ็ไม่ใ่เรื่อีเอาสัเท่าไหร่
"ไปส่อยู่บ้านเลยนะ ูไม่อยาทะเลาะ"
"โอเ"
ผ่านไปเือบหนึ่ั่วโมรถสปอร์ันหรู็เลี้ยวเ้ามาอในบ้านอีไวน์ที่อนนี้มีเพียวามมืรอบลุมไปทั่วบริเวบ้าน เธอถอเ็มันิรภัยออแล้ว้าวท้าวเินลารถ
มือบาำสายระเป๋าสะพายไว้แน่น มูเิรั้นสูหายใเ้าปอเรียำลัใให้นเอ เธอะไม่ให้ีไวน์รู้เรื่อนี้เ็านว่าทุอย่าะสำเร็ พอเินเ้ามาถึหน้าห้อนเอมือ็เปิประูเ้าไป้าใน…
แร๊!
"?" เรียวิ้วู่สวยมวยุ่ สายาเพ่มอไปที่ร่าหนาที่ำลันั่สูบบุหรี่อยู่ปลายเีย มือหนามีเปลวไฟาไฟแ็สว่า้าึ้นเป็นระยะ
"เ้ามาสิ…"
"ีไวน์…ือ"
"ันไม่ไ้ถาม"
"…" เสียนิ่พูับทึ้นมาทำเอานที่ำลัเิอาารหวาหวั่นลอบลืนนํ้าลายลอแล้วทำใเินเ้าไปในห้อ
"ัวสั่นนะ" เาถามึ้นมาอีรั้ในอนที่อายแร์ำลัวาระเป๋าสะพายเอาไว้บนโ๊ะเธอพยายามลบเลื่อนนเอให้มาที่สุ "ลัวอะไร?"
"เปล่า…ันแ่อยาบอนายว่าเรื่อืนนี้ที่ันออไปเที่ยวับ้นน้ำไม่ไ้ทำอะไรมาไปว่านั้น"
"ใรอนุา"
"ันเบื่อ นาย็รู้ว่าารไปเรียนแล้วลับมาบ้านเยๆมันน่าเบื่อแ่ไหน"
"ยันหาเรื่อ…" ีไวน์พูัึ้นมาสายาหลุบมอ้นบุหรี่ระหว่านิ้วแร่อย่าพิาราแล้ว้อนสายาไร้วามรู้สึมอใบหน้าเธอ
"…ันไปหาเรื่ออะไร"
"…" ายหนุ่มไม่ไ้อบอะไรลับไปเาเ้นยิ้มเย้นหยันอายแร์ที่แสร้ทำเป็นไสือไม่รู้เรื่อ ทำไมเาะไม่รู้ันละว่าอายแร์ำลัิ้นรนอะไรบาอย่าอยู่เพื่อไปาเา
เิวามเียบระหว่าทั้เสียพัหนึ่ทำให้อายแร์รู้สึถึวามเียบอันเป็นที่มาอหายนะ เธอเป็นฝ่ายเินเลี่ยไปหยิบผ้าเ็ัวแล้วหายเ้าไปในห้อน้ำ ใ้เวลาในารทำธุระส่วนัวให้นานที่สุเพื่อให้ีไวน์ออาห้อไป
เพราะเธอเอไม่สามารถาเาไ้เลยว่าีไวน์ำลัิอะไรอยู่…
นผ่านมานานร่าเล็ที่บนัวมีเพียผ้านหนูพันรอบอเอาไว้็เินออมาาห้อน้ำทั้ที่ภายในห้อยัมือยู่มอเห็นเพียเาเลือนราอแสาพระันทร์สอเ้ามาเล็น้อย
วาู่สวยที่่อนไป้วยอาารหวาลัวเหลือบมอหาร่าอใรบาน ในัหวะนั้น็ปราร่าีไวน์เินออมาานอระเบียสภาพอนรหน้าไม่่าาเธอเอาสัเท่าไหร่
เาเินย่ารายเ้ามาหาเธอแล้วูอะไรบาอย่าึ้นในมือเป็นนามบัรอีเลนที่เยหย่อนเอาไว้ให้ มือหนาบีบยํ้ามันแล้วปาใส่ใบหน้านวลนอายแร์้อหลับาหอหนี
ปึ!
"…"
"ะ ีไวน์"
"โหเ่ี"
"ันอธิบายไ้…"
"มันันมาเลยสิ"
"มันไม่ใ่แบบนั้น"
"หุปปา" ำพูร้ายาหลุออมาาปาหนา ีไวน์ว้านัวเล็ทุ่มลเีย้วยวามรุนแรมือหนาระาผ้านหนูออร่าายวัึ้นร่อมนบนเียแล้วาม้วยสิ่ปปิามร่าายอายแร์
"อึ!" ร่าเธอระุเมื่อแรามือแร่ับเ้าที่อแล้วออแรบีบนเธอแทบาอาาศหายใ เรียวาู่สวยวัไปมาอย่านหมทาสู้ สายามอนบนร่า้วยอาารื่นระหน
และหวาลัวมาึ้นว่าเิม ีไวน์ทำร้ายนอื่นไ้โยที่ไม่รู้สึอะไรใบหน้ามายนิ่อย่านไร้หัวใ เามอวามทรมานอเธอ้วยแววาว่าเปล่าไม่มีวามสสารหรือเห็นใ
"อื้อ!" อายแร์พยายามิ้นัืน แรามือหนาทำให้เริ่มหายใไม่ออนเธอใล้ะหมวามอทนอยู่รอมร่อเา็ผละมือออนัวเล็ึรีบหอบหายใเ้าปอใบหน้าแ่ำ "ทำไมนายไม่่าันายไปเลยล่ะ…"
ปึ! ปึ!
"หึ" ีไวน์เ้นหัวเราะออมาแล้วระแทแ่นายให่เ้าระหว่าสอลีบแห้เหือ ใบหน้าอนไร้เรี่ยวแรึเบ้้วยวามเ็บ "่ายเินไป"
สิ้นเสียำพูเอวหนา็เริ่มอัระแทวามแ็เ้าร่อนุ่มเป็นัหวะหนัหน่ว มือเรียวแนเล็เ้าับเียนอนทำเอาอายแร์เร็ไปทั่วร่าาย มีเพียวามเ็บแสบาารร่วมรัที่ไม่ไ้มีารเล้าโลมใๆ
"ะ…เ็บ" เธอออแรบีบมือให่แน่นหน้าอแอ่นึ้นิ้นพล่าน ใบหน้าเหยเอย่าทรมานเอวบาพยายามยับหนีสัมผัสป่าเถื่อน ทำให้นัวโที่ำลัออัสัมผัสหยาบโลนไม่พอใ
มือว้าหยิบเ็มัอนเอที่เลื่อนามเียนอนึ้นมา ่อนะเปลี่ยนท่าเป็นึร่าออายแร์ลุึ้นแนบไปับผนัห้อเอวหนายับออแล้วระแทลไปใหม่พร้อมับยาเรียวเหยียบบนหัวเียเพื่อเปิทา
ปึ! ปึ! ปึ! ปึ!
ปึ! ปึ! ปึ!
เสียระแทันัึ้อไปทั่วห้อหน้าท้อแร่ระทบับแผ่นหลัเนียน้วยัหวะหนัแน่น เอวทำหน้าที่เร่ัหวะถี่ยิบส่ผลให้เสียรวราไม่เป็นศัพท์อนัวเล็ัออมาไม่หยุเป็นระรอ
"ีไวน์…อ๊ะ…บะ…เบาหน่อย…อ๊าา!" ีไวน์ไม่ฟัำอร้ออหิสาวแม้แ่น้อย มือเอื้อมสอไป้านหน้าแล้วบีบเล้นเ้าอวบที่ำลัสั่นระเพื่อมามัหวะพร้อมับไล่ปาูามเนื้อัวาวเนียน
ภายในห้ออบอวลไป้วยเสียลาม อายแร์อลั้นวามุแน่นเอาไว้นแทบทนไม่ไหว ีไวน์ไม่มีท่าทีว่าะพอใเาับร่าเธอพลิไปมาามวาม้อารรั้แล้วรั้เล่านในที่สุ็วัร่าไร้เรี่ยวแรนั่ลบนพื้นระหว่าา
อายแร์ฟุบหน้าลับอบเียเธอหายใเหนื่อยหอบ ามรอบหน้ามีเหื่อผุเธอหลุบามอรนั้นอนเอ็พบว่ารน้ั้นมีเลือไหลึมออมาเือปนอเหลวสีาวุ่น ีไวน์รุนแรับเธอมาลอเวลาเือบหนึ่ั่วโม ทำให้รนั้นฝืนรับวามหนัหน่วไม่ไหวีาออเิวามรู้สึแสบและทรมาน
"ันสั่ให้หยุแล้วหรอ"
"นายยัไม่พอใอีรึไ…อึ!"
"ยั" มือหนาระาผมึ้นนใบหน้าเหนื่อยล้าเิึ้นามแรใสอนที่ร่าายำลันั่พับอยู่ สายามริบ้อมอใบหน้าเธอแล้วบีบปาเล็พร้อมับหัวเ้ารนั้นอนเอที่ำลัผาึ้นอยู่
"อื้อ!!" อายแร์ร้อประท้วในลำอ เธอหลับาแน่นปาพยายามยับออ้วยวามรู้สึยะแย
"อ้าปา"
"…" เสียนิ่สั่พลันวามรู้สึาวัถุอะไรบาอย่า็แะลแผ่นหลับา อายแร์สะุ้ใแล้วเหลือบมอ้วยหาา็พบว่ามันือเ็มัหนัสีำมันวาว
"ันสั่" ใบหน้าหวานเบ้มาึ้นเธอแ็้อไม่ยอมทำามในสิ่ที่เา้อารนทำเอาายหนุ่มหมวามอทนออแรฟาเ็มัลบนแผ่นหลัเนียนเ้า
เพี๊ยะ!!!
"อื้ออ!!!" เธอไ้แ่ร้อออมา้วยวามเ็บปวร่าายสะุ้วามเ็บเริ่มแผ่่านามรอยยาวอเ็มั ร่าายสั่นเทา่อนะถูฟาลอีรั้เมื่ออายแร์ยัแน่นิ่
เพี๊ยะ!!! ีไวน์ฟาลที่รอยเิมอย่าไร้วามปรานี ทำให้เธอินิ้วเ้าับหน้าาแร่แล้วเริ่มยับปาอบสนอ อบาร้อนผ่าวึ้นมาอย่าห้ามไม่ไ้าวามแสบาแผลที่เหมือนะมีอเหลวอะไรบาอย่าไหลึมออมา
"ทนไม่ไหว ็ทนไป" สินเสียพูลิ้นเรียว็ำใวาเลียิมรอบหัวหยัพร้อมับหยาน้ำาที่หยแหมะลมาามพวแ้มใส เธอปรนเปรอวาม้อารอีไวน์ไม่ลละ หาไม่ไ้ั่ใเ็มัหนั็ถูฟาลบนแผ่นหลัอีมัน่าทรมานนะาใ...
ผ่านไปราวยี่สิบนาทีอเหลวมามาย็พุ่ทะยานเ้าอุ้ปาเล็ทะลัออมาามลีบปาแระเรื่อ อายแร์ทรุัวนอนแผ่หล่าบนพื้นเธอัวเ้าหานเออย่าน่าสมเพโยมีสายาอีไวน์้อมออยู่
หาอายแร์ยอมฟัที่เาเือนั้แ่แรไม่เป็นแบบนี้
แ่เธอ็เลือที่ะโหแถมยัิหาวิธีะไปาเาอีแบบนี้่วยอะไรไม่ไ้…
"เลือเอนะ" ปาหนาเอ่ยบอแล้วหยัายลุึ้นเ็มวามสูเินเ้าไปหยุ้าใบหน้าอายแร์
"…"
"เยเือนแล้ว…"
เาินานี้ อายอย่าื้อเลยนะ55555555555555555555
Next...
"มาเป็นเ็ัน…"
ความคิดเห็น