คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : คิดถึง (มีคำเตือน)
EP08
.
.
.
ในเนื้อหา้า้นมีา บัับืนใ,SM ึ่รุนแร
หาิว่าไม่เหมาะให้้ามอนนี้ไปไ้นะับ??“?
อายแร์ไม่ไ้อบอะไรลับไปเธอัเม้มริมฝีปาัวเอแน่นระบายวามอึอัในลาายสาว สายาเรียบนิ่หลุบมอระหว่าุเื่อม่อนที่เอวสอบะถอแ่นายออ้วยใบหน้าเหยเ ท่อนแนำยำวัอุ้มร่าเล็ลาเียเหล็เาพาเธอมานอนราบับพื้นพรหมในห้อแล้วับ้อมืิอบาึับโ่ึ่ิอยู่ับผนั
แร๊!
ีไวน์ัารล็อเอาไว้แล้วับเรียวาาวแหวออเผยให้เห็นเนื้อเปียแะน่าลิ้มลอ ปาหนาึ้มลรนั้นวัลิ้นเ้าแทรึมระหว่าสอลีบ ลิ้นร้อนลาวั้ายวา้วยท่าทีหื่นระหายทำให้เิเสียล้ายน้ำัระม
อายแร์ที่ถูรุรานพื้นที่ส่วนัวร่าายบิเร้าใบหน้าเ็บปวยิ่ิ้นเท่าไหร่แรเสียสีาโ่็รูเ้าับเนื้อบานแ เธอส่ายหน้าปิเสธสายาหลุบมอารระทำอีไวน์ที่ำลัละเลลิ้นลบนส่วนเปราะบา
"อึ!" หิสาวลํ้่าลืนเสียสะอื้นลอเธอวาสายามอาเส้นผมอนเอ้วยวามรู้สึโรธแ้นมือิเ้าัน เนื้อัวเร็ับสัมผัสวาบวามพร้อมับระุเร้าเมื่อลิ้นร้อนวัโนุระสัน
ร่าหนาที่ำลัร่อมอยู่บน่วล่าออายแร์ลาลิ้นเลียาม้นาเนียนสลับับเลื่อนลมาวัสอลีบให้นัวเล็ระุเล่น ฟันมัเ้าที่เม็เสรหอมหวานทำให้นที่นอนหมสภาพราวับนหมสิ้นหวัร้อราออมา้วยวามเ็บ
"ะ…เ็บ"
"หึ…" มีเสียเ้นหัวเราะเย้ยหยันอบลับมา ีไวน์ไม่ไ้สนใอาารอนใ้ร่า ยิ่เห็นอายแร์แสอาารปวร้าวมาเท่าไหร่ มัน็อยํ้าให้เาอยาะเพิ่มวามเ็บปวให้เธอมาว่าเิม
แ่นี้มันยัไม่ไ้รึ่อวามทรมานอเาเอ้วย้ำ ายหนุ่ม้อทนทุ์ทรมานับวามเหาและิถึเธอแทบาใในแ่ละวันมันยา่อารใ้ีวิเหลือเิน ใน่วที่มีอายแร์อยู่ในสายาไ้ส่อไปให้เธอแทนวามิถึมัน็ีอยู่แ่พอไม่มีเธอให้อยมอให้อยู่สายามันลับเหมือนนที่ไร้วิา รออยวันที่เธอลับมา
"ีไวน์ หยุ…" เสียสั่นเรือบอ้วยวามยะแยในอนที่สายายัับ้อที่ารระทำอีไวน์อยู่ อายแร์ไม่อยาสัมผัสหรือใล้ผู้ายนนี้ ลับันเธอรัเียมาว่า
"ทำไม" ปาหนาผละออาสอลีบเลมแล้ว้อนสายามอนใ้ร่า็สบเ้าับสายาเลียัอหิสาว มือหนาที่ับอยู่เอวอึิเล็บลสะัอารม์พลุ่พล่านอนเอ "รัเีย?"
อายแร์ที่แสออทุอย่าัเนเบือนสายามอไปทาอื่น เธอระบายวามอึอั้วยารปลปล่อยหยานํ้าแห่วามเสียใให้ไหลลิ้ลมาามพวแ้ม
"ใ่ ันแสออมาลอว่ารัเียนาย" ำอบออายแร์ทำให้นฟัเิวามไม่พอใ ีไวน์ลุึ้นาัวเล็ร่าเปลือยเปล่าเินไปเปิู้แล้วหยิบเทียนไออมา ายหนุ่มัารุไฟแ็ลบนยอเทียนแล้วเินลับมานั่ล้าายเธอ
้านนที่ำลันอนร้อไห้เหลือบมอเทียนไในมือหนาร่าาย็ยับหนีอัโนมัินโ่ึทำให้เธอยับร่าหนีอีไม่ไ้ นัวเล็ไ้แ่ลอบลืนนํ้าลายลอวาสั่นระริ
"นายะทำอะไร ีไวน์…ันถามว่าะทำอะไร?" ีไวน์ยยิ้มมุมปาสายา่อนรอยยิ้มที่ับ้ออยู่ับนํ้าาเทียนละมอใบหน้านวลแล้วหย่อนนํ้าาเทียนลบนหน้าท้อแบนราบเหนือรอยสัึ้นมา พลันวามร้อนหยลบนเนื้อัวอายแร์็รีร้อออมา้วยวามทรมาน
"รี๊!" ร่าายิ้นพล่านาวามร้อนอนํ้าาเทียน ท่าทาทุ์ทรมานออายแร์ทำให้นมออที่ะพยัหน้าพอใับผลานอนเอไม่ไ้ แบบนี้แหละทรมานมาๆะไ้ไม่ล้าไปาเาอีในเมื่อีบแล้วโนผลัไสราวับหมูับหมา็้อใ้วิธีนี้
ีไวน์อบเธอมาเินว่าะปล่อยให้เธอไปเป็นอนอื่น
ยเว้นเาเอ…
"พะ…พอแล้ว อยาให้ันาย่อนรึไ" อายแร์หายใรวยรินไร้เรี่ยวแร ารโ้อบอเธอเป็นารเร่ปิิริยาให้ีไวน์เลื่อนเทียนในมือสูึ้นอีนถึเนินออวบ สายาับ้อรออยเวลาให้มันย้อยลมาไ้ที่ไ้แล้วหยบนเ้าาว
"อื้อออ!" ใบหน้าปวร้าวหันแนบับพื้นพรหมปาบาะเียะายับเ้าแล้วัระบายวามแสบที่ำลัวิ่พล่านามเนื้อัว แผลาวามร้อนเริ่มึ้นสีแระเรื่อแ็ัวาวามเย็นอเรื่อปรับอาาศปลายนิ้วแร่ึสะิออ
"แ่นี้ไม่าย"
"…"
"ันไม่ให้เธอาย้วย" พอหยเทียนลบนร่าอนัวเล็นพอใเา็ัารเป่าไฟให้ับแล้วึ้นวบเอวบา มือหนาับแ่นายสอเ้าระหว่าวามเปียแะแล้วันเ้าไปนสุวามยาว ีไวน์แ่ปรับวามับแน่นไว้อยู่แบบนั้นแล้ว้มหน้าูบนใ้ร่า
แ่นใ้ร่าลับหลบเลี่ยสัมผัส้วยารเบือนหน้าหนี มือหนาึับใบหน้าหวานหันมาสบาพร้อมับระแทเ้าร่อสุแรทำให้อายแร์เผลอรีร้อออมา้วยวามุ เาใ้โอาสนั้นบีบาเล็ให้อ้าลอแล้วสอลิ้นเ้าไป
ลิ้นสาวัวาทั่วโพรปาหอมหวานนานนับสอปีที่เาไม่ไ้สัมผัส ายหนุ่มึัววามหวานาอุ้ปาเล็อย่าป่าเถื่อน ีไวน์ไล่้อนเรียวลิ้นบาพร้อมับบูบใ้ฟันัแทะามลีบปาบานเิรอยแผล
อายแร์หลับามือบาบีบเ้าหาันแน่นสัมผัสานบนร่าุเือทำให้เธอแทบรับไม่ไหว้อยอมอ้าปาอบรับสัมผัส ใบหน้าที่แนบิันทำให้ปลายมูมฝัลที่แ้มเนียนศีรษะโเอียไปมาปรับอศาละเลลิ้นไปทั่วทุอู
"อื้อ!" ีไวน์ทิ้นํ้าหนััวทาบทับร่าออายแร์แล้วเลื่อนมือึ้นไปสอับนิ้วเรียวทั้สอ้า ปาที่ทำหน้าทีู่บอย่า่อเนื่อทำให้นํ้าลายไหลเลอะามมุมปาออมา
เอวหนาเริ่มยับวบยีุ้เสียวเป็นวลมทำให้อายแร์เผลอบีบมือหนาแน่น เธอเผลอูบอบอย่าไม่รู้ัวส่ผลให้วามิบเถื่อนในายายนะุ้นะอารม์อยาร่าหนาเริ่มระแทใส่ร่อแบเร่ัหวะหนัึ้น
ปึ! ปึ! ปึ! ปึ!
ปึ! ปึ! ปึ!
อายแร์เปิเปลือาึ้น้วยอาารใเมื่อร่่าายเริ่มสั่นลอนาแรโยหนัหน่ว ีไวน์ที่ผละใบหน้าออพร้อมับพ่นลมหายใระเ้าหลุบามอใบหน้าเหยเอนใ้ร่า
อนมอปิว่ายิ่สวยแล้ว พออนนอนราใ้ร่า็ยิ่เ็ี่เ้าไปให่
"ีไวน์…ไอ้บ้า อ๊า!" เสียหวานสบถออมาวามให่ที่ำลัระแทเ้าร่าถี่ยิบส่ผลให้อายแร์แทบหายใไม่ทัน หน้าอระเพื่อมามัหวะนปวไปหม นบนร่าย่มเธอเหมือนอายมาหลายสิบปี
"…" ปาหนาที่ำลัอ้าราเป็นลมหายใเป่ารลำอเนียน ร่าายระแทเ้าร่อแบที่ำลัอรัอย่าเอาเป็นเอาายไม่หยุ ายหนุ่มัารูเนื้อเนียนเสียัเือปนับัหวะเนื้อระแทเนื้อ
"อ๊า…ุ เบาหน่อย อ๊า…อ๊ะ!" ีไวน์ที่ำลัโยย้ายบนนัวเล็้านวามวาบวามไม่ไหวายหนุ่มเยหน้าึ้นมาูปาเธอนเสียโวยวายออายแร์หายไปในลำอ เท้าเล็ีพื้นพรหมเร่เร้าให้นบนร่าเบาแรเพราะวามุแน่นำลัเล่นานเธอแทบาใ
"อ๊า~" ใบหน้าหล่อผละูบออแล้วเอี้ยวัวึ้นเปลี่ยนเป็นนั่โยบนัวอายแร์แทน เาเิหน้าึ้นใบหน้าเหยเมือบีบย้ำเ้าอวบเอาไว้อี้าับเอวอไว้แน่น นัวโยร่าึ้นแล้วระแทลไปสุแรสอสามรั้
ั่บ! ั่บ! ั่บ!…
"อ๊ะ…อ๊า…โอ๊ย!" เหมือนร่าายถูเหล็แ็เสียบเ้าอย่ารุนแร อายแร์ร้อราออมา้วยวามเ็บและุแน่นร่าายแทบีาเธอสะบัหน้าแล้วรีร้อออมาสุเสียไม่สนใว่าเสียนั้นะมีใรไ้ยิน หาแ่สัมผัสที่ไ้รับมันร้อนแรและุเือยัที่ไม่เยไ้รับมา่อน
สายาพึพอใไล่มอร่าายที่ระเพื่อมใ้ร่าแล้วสอมือเ้าใ้บั้นท้ายพร้อมับยึ้น ระหว่าุเื่อม่านาเปียแะไป้วยอเหลวสีาวที่ผลิออมาโลมแ่นายให่ให้มันวาวยับับเลื่อนเ้าออ้วยวามวาบวามที่เพิ่มทวีูึ้น
"ะ…ีไวน์…รี๊!" ร่าเล็าวผ่อแ่านึ้นมาอย่าห้ามไม่ไ้ามเนื้อัวเิเหื่อผุโลมามร่าายรวมถึไรผมให้เปียแะไม่่าานร่าที่วเอว้ายทีวาทีที่ใบหน้ามีเหื่อผุึ้น ปาหนาพ่นลมหายใเหนื่อยหอบบ้า็บรามแน่นเป็นระยะ
มือหนาฟาเ้าที่้นเนียนให้อายแร์ถ่าาออเมื่อร่าายำลัับเลื่อนไปสู่ปลายทาอยู่เรื่อยๆ ้านนใ้ร่าที่ถูวามับแน่นยายเ็ม่อท้อบีบรัเนื้อแ็เร่เรา เอวบาระึ้นามแรที่ถูฟาลมานาม้า้นเิรอยแ
ั่บ! ั่บ! ั่บ! ั่บ!
ั่บ! ั่บ! ั่บ!
พรว!
"อ๊ะ…รี๊!"
"อ๊า!" อายแร์ปลปล่อยวามอัแน่นที่ััใน่อท้อให้วนอึอัออมาสอลีบบีบรัแ่นายให่แน่นนทนวามเสียว่านไม่ไหวึเร็ระุปลปล่อยามันมาิๆ
อายแร์ที่ำลันอนหายใเหนื่อยหอบหลุบมอระหว่าุเื่อมที่ยัสอประสานันอยู่พลันสายา็ปราเห็นเลือไหลึมออมา ทำให้เธออที่ะถอนหายใออมาอีไม่ไ้
โนนานี้หลวมหม ะใ้านับใรไ้อีัน
"พะ…พอใแล้ว็เอาออไป"
"ยั…อีนาน" เสียนิ่เอ่ยอบแล้วเลื่อนมือไปลายโ่ ายหนุ่มัารับร่าอ่อนปวเปียออายแร์นอนวํ่าับพื้นแล้วึ้นร่อม "ิถึยัไม่หาย..."
วิธีบอิถึบับนายีไวน์????
รุนแรน้อุมใ
ความคิดเห็น