คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ครั้งแรก (ฉากเรท)
EP04
.
.
.
เพลพิที่ถูล่าม้อเท้าเอาไว้้าหนึ่ ัวสั่นเทา้วยวามลัวไม่หยุ ่อนที่ร่าหนาะหยัายลุึ้นเ็มวามสูแล้ว่อยๆ ปลระุมเสื้อออ าม้วยเสื้อผ้าิ้นอื่นๆ ที่ถูถอแล้ววาไว้เรียิ้นันอย่าเป็นระเบียบ นร่าหนาเปลือยเปล่า ทำเอาใบหน้าหวานเห่อร้อนึ้นมา น้อรีบหลับาแน่น...
ใบหน้าหล่อเหลา้มลระหว่าาเธออีรั้ แล้วัารใ้ลิ้นเลียยอเสรสีมพูส สลับับพรหมูบเบาๆ บนเนินอวบที่มีเพียไรนอ่อนๆ ึ้นปลุม ปลายลิ้นสัมผัสไ้ถึเยื่อบาๆ สร้าวามพอใให้มิ้าไม่น้อย...
"เพลิหรอ ผมอสไ้มั้ย? " มิ้า้อนามอนัวเล็ที่เอาแ่หลับา ัปาแน่น
"อึ.." เพลพิเพียนิ่เียบ นํ้าาเม็โไหลพราออมา เธอทำใไว้แล้วว่ายัไ็หนีผู้ายนนี้ไม่พ้น..
"เพลไม่ยอมุยับผมเลย ผมน้อยในะ" มิ้าัพ้อออมาเิหยอล้อ แล้วรัวลิ้นใส่ร่อแบแห้เผือที่เริ่มมีนํ้าหล่อลื่นไหลออมา ่อนที่ัหวะอลิ้นหนาะเร่รัวมาว่าเิมนร่าเล็บิเล็น้อย ้วยสัมผัสที่ไม่เยเป็นมา่อน..
"...." เธอพยายามลั้นเสียราเอาไว้ เนินอวบถููุ้นรุนแรึ้นเรื่อยๆ อย่าบ้าลั่ สลับับัหวะรัวลิ้นใส่ร่อแบถี่ๆ นเิเสียลามัึ้อภายในห้อสีแ..
"หวานมาเลยเพล...อื้มส์" มิ้าผละออแล้วพู้วยนํ้าเสียหลไหล พอเห็นว่านัวเล็ปลปล่อยอเหลวสีาวออมามามายในเวลาอันรวเร็ว ร่าหนา็เอี้ยวัวึ้นพาัวเอไปนอน้อนร่าเล็ นเพลพิ้อหันหลัให้ำผ้าปูแน่น
มือหนาึรูิป้าหลัลแล้วึุออาเรือนร่าอรราวเนียน าม้วยปลระอบราเียร์ ส่ผลให้เพลพิ้อหัวเ้าหาันเนื่อาวามเย็นอเรื่อปรับอาาศระทบผิวาย นนอ่อนลุันทั่วร่า
ฟอ!
"ัวเพลหอมมาเลยรู้มั้ย" มิ้าไล่ปลายนิ้วสัมผัสามสี้าอเรือนร่าเธอ แล้วลาริมฝีปาอุ่นร้อนสูมลิ่นายหอมหวานเ้าปอเฮือให่ ยิ่ไ้สัมผัสเธอลึึ้ยิ่้อารมาึ้นเท่านั้น ่อนะับมือบามาอบุมท่อนเอ็นนาให่เท่าแนเธอแล้วลูบึ้นลเบาๆ ...
"ผมอยาอยู่ับเพลแบบนี้นานๆ ั" มิ้าระิบบอเธอเสียแหบพร่า ยิ่สัมผัสามือบาอยลูบไล้ามแ่นายให่็ยิ่เพิ่มอารม์ิบเถื่อนในายหนุ่ม...
"เพลอยาอยู่ับผมมั้ย?" สายาวาบวามมอนในอ้อมออย่า้อารำอบ มูมสันุไร้ออเธอ้วยวามอออ้อน ทวาเพลพิลับไม่ไ้อบอะไร ส่ผลให้มิ้า้อฝัเี้ยวลบนลำอเธอ...
"อึ...อยา่ะ แุ่่วยปล่อยเพลไป่อนไ้มั้ย"
"ผมให้เพลไปไหนไม่ไ้แล้ว"
สวบ!
"รี๊...! " เพลพิรีร้อออมาอย่าทรมาน ร่าายถูแ่นหายให่ระแททะลุเยื่อบาเ้ามานถึรึ่ท่อน สอรีบบวมเป่อรัวามให่โเอาไว้แน่น เลือบริสุทธิ์ไหลึมออมาามเรียวา ใบหน้าหวานบิเบี้ยว้วยวามเ็บราวะาใ...
"อึ...หนูเ็บ...เอามันออไป่อนไ้ไหมะ" นํ้าาเม็โไหลทะลัอาบพวแ้มเนียน มิ้าที่ำลัั้หลัรับวามับแน่นึใ้ปาับนํ้าาให้เธออย่าแผ่วเบา ัับสะโพสอบที่ำลัระแทเ้าร่าเธอไม่ยั้
"ทนอีนิเียวนะรับนเ่เี๋ยวเราะไ้มีวามสุไปพร้อมันแล้ว"
"อื้อ...ฮึ...มะ...ไม่เอา" มือเล็พยายามันหน้าท้อแร่ออ แ่ลับถูมิ้ารวบ้อมือเอาไว้สอนิ้วเ้าประสานันเหนือหัว ใบหน้าเหยเมอนใ้ร่าที่ใบหน้าเปียุ่มไป้วยหยานํ้าา..
พั่บ! พั่บ! พั่บ! พั่บ!
"เพลอย่าเร็...อ๊าา" นํ้าเสียเ็ี่ราออมาเบาๆ รอยยิ้มปราบนใบหน้าลอารระแท สีหน้าบ่บอว่าเาอบนใ้ร่ามานาไหน ้านเพลพิที่ถูระแทไม่ปล่อยให้เว้นระยะหายใหลับาเม้มปาเป็นเส้นรแน่น..
"หนูเ็บ...อะ...เอามันออไปไ้มั้ย" เธอเปิเปลือาึ้น มออร้อนบนร่า รนั้นเหมือนีามาึ้นเรื่อยๆ พยายามอ้าารับเท่าไหร่็รับนาที่่าันมาไม่ไหว
"ไม่เอาสิรับ อย่าอแนะ" มิ้าพูปลอบในัวเล็ที่เอาแ่ห้ามปรามให้เาหยุ้วยนํ้าเสียอู้อี้ ่อนที่มือหนาะยื่นไปปัปอยผมที่ระเ้มาิหน้าผามนออ แล้วับเรียวแนู่สวยมาล้ออ
"อื้อ...ฮึ...ะ...เ็บ...อ๊าย!" เสียสะอื้นปนเสียราัเล็ลอออมาเรื่อยๆ ระหว่าุเื่อมที่ถูระแทเ้าเป็นัหวะเน้นๆ เิารระเ็นอเลือไหลเลอะที่นอน เสียเนื้อระทบเนื้อัึ้อไปทั่วบริเวห้อสร้าอารม์ให้ับนัวโมายิ่ึ้นเรื่อยๆ ...
"อ๊าา...." มิ้าราออมาอย่าเหลืออ ่อนะสอลิ้นเ้าไปหยอล้อันลิ้นบาใ้ร่า ที่เผยอริมฝีปารวราออมาไม่หยุ ยิ่สายาเธอบ่บอถึวามวาบวามมานาไหน มิ้ายิ่หลใหลนใ้ร่ามาึ้นว่าเิม
"อื้อ...อ๊าา!" ร่าเล็สั่นลอนอย่าบ้าลั่ เมื่อสะโพสอบออัแ่นายแ็ั่ท่อนเหล็ไม่มีท่าทีว่าะหยุ าวามเ็บแสบอนนี้เริ่มแปลเปลี่ยนเป็นเสียว่านแทบาใ วามุเ้าเล่นานไม่หยุ ร่าายเริ่มปรับสภาพไ้ เพลพิเผลอูบอบมิ้าอย่าลืมัวฤทธิ์แอลอฮอล์ทำให้เธอเลิบเลิ้มนลืมไปว่า่อนหน้านี้ มิ้าแสท่าทาให้เธอหวาลัวนาไหน...
"ผมอบัเวลาเพลทำหน้าแบบนี้..."
"อื้อ!! บะ...เบา่ะหนูุ" เพลพิบอายหนุ่ม้วยใบหน้าเหยเ เมื่อแอบสอบรัวใส่ร่อแบไม่หยุราวับะแล้เธอ มูมสันยื่นไปลอเลียับพวแ้มแระเรื่อ แล้วบเม้นใบหูเธอเบาๆ ่อนะระิบออมา..
"ราื่อผมหน่อยไ้มั้ยเพล...อ๊า~"
"อื้อ...พะ...พี่...มิ"
ฟอ!
"แฟนใรไม่รู้น่ารัที่สุ" มิ้าฝัมูลบนพวแ้มเธอ ลมหายใหนัๆ เล็ลอออมาไม่หยุ ่อนะผละใบหน้ามาลอเลียับมูเิรั้นห่าันไม่ถึืบรอยยิ้มอ่อนๆ ปราบนใบหน้า นเพลพิ้อหลุบามอรนั้นเธอรู้สึแปลๆ ับสายาอมู้า...
พั่บ! พั่บ! พั่บ! พั่บ! ๆๆๆๆๆ
พั่บ!! พั่บ!!
"อ๊ะ....รี๊!! " ร่าเล็ปลปล่อยนํ้าามออมาเป็นำนวนมา ร่าายแะอบสวรร์หน้าท้อแบนราบเร็ระุเร้าๆ เธออลำอให่เอาไว้แน่น่อนะ่อยๆ ลายเรียวแนออแล้วหอบหายใเ้าปอเฮือให่ ไม่นานร่าเล็็ถู้อนให้นั่ร่อมบนั...
"ผมีในะที่ไ้เป็นนแรอเพล" มิ้าเอ่ยบอเสียแหบหร่าแล้วยื่นมือไปับเหื่อบนรอบหน้ามน มือหนาับปลายนิ้วี้ลมมาับเล่นเบาๆ แล้ว้อนามอ "และะเป็นผู้ายนสุท้ายในีวิเพล้วย..”
.....
หื้มมมมม ไม่เบา5555555555555555555555555
ไหนอเสียนอยาอ่าน่อหน่อยยยย
Next…
“อย่าร้อไห้สิรับนเ่…อ๊า~"
ความคิดเห็น