คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : งานเลี้ยงรับน้องใหม่
:แม็
ผมที่เพิ่ลับาโรเรียน็ำลัเรียมัวไปานเลี้ยรับน้อที่บ้านอพวเ็สาวผมเินหาบ้านเลที่ ที่อุ่นเียนเอาไว้ ูแล้ว็ไม่ไ้ไลมานัผมเินอยู่ัพั นผมไ้เอับบ้านอพวเธอ
ผมใ ไม่ิว่าแ่พวเธอ4นะอยู่ในบ้านที่หลัให่นานี้ ู่ๆอลิน็ออมารับผมเ้าไปในบ้านอพวเธอ ในบ้านมีพวนมทานเล่นมามาย อลินให้ผมไปนั่รหัวมุมอโ๊ะ "เอาน้ำอะไรไหม" อลินถาม "ผมอแ่น้ำเปล่าพอรับ" อลินยิ้มให้พร้อมเินไปหยิบน้ำเปล่ามาให้ผม และเพื่อนๆอี3น็มา
พวเธอุยเล่นันไปมา บ้า็ถามผมว่าอบทานอะไร อบสีอะไร เลียสัว์อะไร ามำถามปิที่ทุนมัะถามัน ู่ๆเฟริสท์็พูึ้นมาว่า "2 ทุ่มแล้วเริ่มิรรมรับน้อัน"
"แม็นายมาับัน" มีนาเรียให้ผมามเธอไป เธอพาผมไปห้อสมุ ึ่ที่นี้นั้นมีหนัสือมามายน่าะเยอะว่าอโรเรียน้วย้ำและเพื่อนๆอี3น็ามมา "ันะบอิาารรับน้อนะ นายะ้อเล่นเมามที่พวเราบอและมีเวลาประมา 1ม. ถ้าถึเวลาแล้วนาย้อไปเล่นเมับนอื่นๆนรบหมทุน เมอันเป็นเมวามำ ให้อ่านหนัสือเี่ยวับสัว์แล้วมาแ่ันว่าใรำไ้เยอะว่าัน"มีนาพูบ็เอาหนัสือมาให้ผมอ่าน "มีเวลา30นาทีในารอ่าน" มีนาพูบมีนา็นั่อ่านหนัสือไป ผม็หยิบหนัสือมาอ่านเหมือนัน[หนัสืออะไรเนี้ยทำไมลายละเอียเยอะัแล้วเราะไปนะมีนาไ้ไ]
ผมนึในใแ่็อ่าน
(30นาทีผ่านไป)
"เอาละเี่ยวพวันัสินให้นะ วาหนัสือลไ้แล้วเริ่มเล่นันเลย" อลินพูพร้อมหยิบระาษำถามึ้นมา และเริ่มเล่นเม
(30นาทีผ่านไป)
ผมแพ้มีนานไ้ ทั้ที่มีนาอ่านแ่1-2เล่มเอผมอ่านเือบะ10เล่มยัไม่นะเลย แล้วเฟริสท์ ็ลาผมไปห้อๆนึที่นั้นมีพว้นไม้เ็มไปหม "เี่ยวันะสอนนายให้ปลู้นไม้ยัไให้โภายใน 1 ม." เฟริสท์อธิบาย
ผมเลยอบไปว่า "ปลู้นไม้หรอ นั้น้อเป็นวันเลยนะ 1 ม. ไม่น่าะโทันนิ" ผมถามเพราะสสัย เฟริสท์ไม่อบอะไรพร้อมยิ้มให้านั้นเฟริสท์็เริ่มลมือทำอะไรบาอย่า
เฟริสท์นำสารอะไรไม่รู้มาผสมันพอทำเสร็็เอามาให้ ผมลอหยสารใส่เมล็ที่เรียมไว้ ผมหยไป2-3หย ู่ๆ้นไม้็โึ้นมาทันที ผมใมาไม่ิว่าะโไวนานี้
"อ้าว...1ม.แล้วนิป่ะไปหาอลิน่อ"เฟริสท์พูบพร้อมพาผมไปหาอลิน อลินนั่รอผมอยู่ในห้อแ่ัวอพวเธอแน่นอนว่ามันเป็นห้อที่ให่มา หอที่ผมอยู่ยัไม่น่าะให่เท่าห้อน้ำพวเธอเลย้วย้ำ อลินเินไปหยิบเสื้อัวนึ แล้วเินมาหาผม "แม็นายลอใสุ่นีู้ไหมมันูเหมาะับนายมาเลย" ผมหันไปและใับุที่อลินะให้ผมใส่เพราะมันเป็นุเม
"มะ...ไม่ใส่ไ้ไหม" ผมปิเสธแ่
อลินไม่ยอม นผมนั้น้อทำใใสุ่เมนี้ "อลินยิ้มว้าพร้อมนำล้อมาถ่ายรูปผมที่ใสุ่เม
(1 ม.ผ่านไป)
ผมรู้สึเหนื่อยมาับารแ่ัวับอลิน ่อไปะเป็นนสุท้ายแล้วสินะ ผมเปิประูเ้าไปในห้อแ่ในห้อมันมือยู่พอสมวร
"แม็มาแล้วหรอ มาเล่นเมแ่ัน" อุ่นเอ่ยพูึ้นมา แ่ผมไม่เห็นเธอเพราะในห้อมันมื้วย อุ่นเินมาเปิไฟและวนผมไปเล่นเม
(1 ม. ผ่านไป)
แน่นอนว่าผมเเพ้อุ่นั้15าล้วเลย อนนี้น่าะประมา5ทุ่ม ะเที่ยืนแล้วผมเลยอัวลับ่อนพร้อมลาพวเธอ้วย ผมที่ำลัะเินลับบ้าน็ไ้ยินเสียเหมือนนทำอะไรัอย่าัออมาา อยเล็ๆที่ผมเินผ่านึ่แถวนั้นไม่มีนเลยพอผมมอไป็เห็นพวนแปลหน้าำลัลัพาัวเ็รั เหมือนะเอาไปาย ผมเห็นแบบนั้นเลยรีบเ้าไปห้าม นแปลหน้าใเพราะไม่ิว่าะมีนมาเห็น เ็น้อยิ้นหลุออมาไ้และวิ่หนีไป อนนี้เหลือแ่ผมับนแปลหน้าอี 2-3น แ่ผมเป็นนที่ไม่มีฝีมือในาร่อสู้ เลยลัวึ้นมา และแล้วพวนแปลหน้า็วิ่ถือมีมาะฟันผม ผมรีบหลบทันทีเเละนอื่นๆ็หยิบปืนะยิผม ปั้!! ผมหลบระสุนไ้แ่พวนั้นันยิพวเียวันนาย ปั้!! ปั้!! ปั้!! พวนั้นยิมารัวๆผม็หลบไ้ แ่็โนบ้าเี่ยวๆ
"ทำไรันว่ะ หยุยิ" เสียใรบานะโนัออมา แล้ว็มีร่าสูเินมาอยู่้าหลัผมอนนั้นผมลัวมานยับัวแทบะไม่ไ้ัวผมนั้นสั่นไปหม ู่ๆร่าสู็พูออมาว่า "ยุ่ไม่เ้าเรื่อนะมึอ่ะ" ผมหันไปมอแ่ยัไม่ทันไ้เห็นหน้าร่าสู็เอาเรื่อ๊อไฟฟ้ามา๊อร้นออผมนผมนั้นสลบไป
ความคิดเห็น