คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Time's up - 01:00 PM
ฉันต้องเสียใจแน่ที่จากคุณมา
คุณ.. คนที่มอบความรักที่ยิ่งใหญ่และอบอุ่นให้กับฉัน
แต่ฉันจำเป็นต้องลบคุณและความเศร้าออกไป
ที่รักของฉัน.. ลาก่อน
(Because I love you - Wendy)
ติ๊ด ติ๊ด
‘01:00 PM’
คุณเคยมีความฝันมั้ยคะ? สิ่งที่ชัดเจนอยู่ในหัวใจของคุณตั้งแต่ยังเด็ก สิ่งที่คุณคาดหวังว่าซักวันหนึ่งต้องทำมันให้สำเร็จ ถ้าวันนี้ความฝันของคุณอยู่ตรงหน้า.. คุณเลือกที่จะคว้ามันไว้อย่างไม่ลังเลหรือเลือกที่จะถอยออกมาและปิดผนึกมันไว้ในใจอย่างเดิม..
‘ส่วนฉัน.. จะไม่มีวันปล่อยให้ความฝันหลุดมือไปเด็ดขาด’
ป้ายการออดิชั่นหาเทรนนี่รุ่นใหม่ของบริษัทชั้นนำอุตสาหกรรมวงการเคป๊อปอย่าง SM Ent. ติดประกาศไปทั่วโซล นาฬิกาดิจิตอลนับถอยหลังวันหมดเขตสมัครออดิชั่นถูกฉายขึ้นจอใหญ่หน้าบริษัท ทุกสิ่งที่อยู่รอบตัวช่างดูน่าตื่นเต้นและน่าหลงใหลไปเสียหมด หัวใจของเธอเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆเมื่อก้าวเข้ามาเหยียบบริษัทแห่งนี้ ความฝันที่จะเป็นนักร้องในวัยเด็กยังย้ำเตือนเธอเสมอ รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าสวยทันทีที่กรอกใบสมัครเสร็จ เธอกวาดสายตาไปทั่วห้องโถงใหญ่ที่มีรูปภาพศิลปินภายใต้สังกัด SM ติดอยู่เต็มไปหมด ‘ซักวันเธอต้องเป็นแบบพวกเขาให้ได้..’ นี่คือสิ่งสุดท้ายที่เธอคิดก่อนจะถูกเรียกเข้าไปในห้องออดิชั่น
“3290 เบ จูฮยอน”
เหตุการณ์ในวันนั้นผ่านมา 6 เดือนแล้ว เธอผ่านการออดิชั่นและได้เป็นเทรนนี่ของเอสเอ็มเอนท์อย่างเต็มตัว ชีวิตเด็กฝึกนั้นไม่ได้สบายเท่าไหร่นัก มีหลายครั้งที่เธอต้องร้องไห้จนหลับไป การประเมินประจำเดือนแต่ละครั้งเป็นการชี้ชะตาเวลาเดบิวต์ ความกดดันหลายอย่างๆเคยทำให้เธอท้อ แต่ก็มีคนๆนึงคอยให้กำลังใจเธออยู่เสมอ คนที่มักจะสร้างรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และอยู่เคียงข้างเธอตลอดเวลา
คนๆนั้นชื่อว่า ‘คัง ซึลกิ’ ซึลกิเป็นทั้งน้อง เพื่อน และคนรัก แต่ในบางครั้งคังซึลกิคนนั้นก็ดูมีความคิดที่โตกว่าเธอซะอีก เราไม่ได้คุยกันหรือออกไปเที่ยวด้วยกันบ่อยเท่าเมื่อก่อนเพราะการฝึกที่หนักขึ้นของเธอ แต่ซึลกิก็เข้าใจเธอเสมอ ความฝันและความรักของเธอเหมือนจะไปด้วยกันได้ดีจนถึงวันที่บริษัทเรียกเธอและเทรนนี่อีก 4 คนมาประชุมว่าพวกเราคือทีมเดียวกัน
‘เรากำลังจะได้เดบิวต์..’
เบจูฮยอนไม่เคยคิดมาก่อนว่าเธอจะต้องเลือกระหว่างซึลกิกับการเป็นนักร้อง เธอสามารถผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากจนมีวันนี้ได้เพราะซึลกิ ความคิดวุ่นวายตีกันในหัวจนเธอไม่สามารถข่มตาหลับลง ชั่วขณะหนึ่งความคิดบางอย่างก็ทำให้ชีวิตของเธอเปลี่ยนไป.. ‘เธอไม่สามารถล่วงรู้อนาคตได้ว่าเธอและซึลกิจะรักกันถึงเมื่อไหร่ ถ้าวันนี้เธอเลือกซึลกิมันเท่ากับการปฏิเสธสิ่งที่แน่นอนเพื่อไปหาสิ่งที่คาดเดาไม่ได้ เธอต้องเลือกการเป็นนักร้อง มันคือความฝันและอนาคตที่เธอคาดหวังไว้’
“ซึลกิยา.. พรุ่งนี้ตอนบ่ายโมงเจอกันที่เดิมนะ”
“พี่ฝึกหนักไปรึเปล่าเนี้ย” น้ำเสียงเป็นห่วงจากอีกคนทำให้เบจูฮยอนพูดไม่ออก เธอกำลังจะทำร้ายคนที่เธอรัก คนที่ดีกับเธอที่สุดงั้นหรอ..
“นิดหน่อยค่ะ.. พี่ขอนอนตักหน่อยสิ” รอยยิ้มสดใสปรากฏขึ้นบนใบหน้าของคังซึลกิ เธอหลับตาลงเพื่อทบทวนสิ่งต่างๆที่อยู่ในใจ เด็กที่ยอมให้นอนบนตักนั้นคอยลูบผมให้เธอไม่ห่าง ความอ่อนโยนของคังซึลกิกำลังทำให้เธอเกลียดตัวเอง..
“ฉันคิดถึงพี่มากนะ..” ซึลกิพูดด้วยเสียงแผ่วเบาเมื่อเห็นคนเป็นพี่หลับไป เด็กตัวสูงก้มลงจูบหน้าผากคนที่ตัวเองคิดว่าหลับอยู่ก่อนจะผละออกมา
“อยากอยู่ด้วยกันแบบนี้นานๆจัง..” ซึลกิมองจูฮยอนด้วยรอยยิ้มเศร้าๆ เขาไม่เคยแสดงอาการแบบนี้ให้อีกฝ่ายเห็น เขารู้ว่าจูฮยอนมีเรื่องหนักใจและเหนื่อยมากพอแล้ว เขามักจะยิ้มให้จูฮยอนอย่างสดใส และบอกว่าไม่เป็นไรทุกครั้งที่จูฮยอนไม่สามารถมาหากันได้เพราะติดซ้อม เขาเข้าใจสาวรุ่นพี่คนนี้เสมอ.. แต่เขาก็แค่คิดถึงช่วงเวลาเมื่อก่อนเท่านั้นเอง..
“ซึลกิ..” เบจูฮยอนค่อยๆลืมตาขึ้นมองใบหน้าของคังซึลกิ เธอเม้มปากเพื่อกลั้นอารมณ์ที่ว้าวุ่นข้างใน
“ว่าไงคะ” เขาส่งยิ้มให้เธออีกครั้งพลางเลิกคิ้วถาม
“ความฝันของซึลกิคืออะไรหรอ” เธอลุกขึ้นนั่งข้างๆซึลกิ คนตัวเล็กทอดสายตามองไปยังท้องฟ้าข้างหน้า แสงสีส้มอ่อนสาดกระทบกับใบไม้ ความเงียบเข้าปกคลุมเราชั่วครู่
“อืม.. คือการที่ได้อยู่ข้างๆพี่แบบนี้ต่อไปเรื่อยๆมั้ง” ซึลกิระบายยิ้มอ่อน เขามองเบจูฮยอนก่อนจะเอื้อมไปกุมมือเล็กของคนข้างตัวไว้ จูฮยอนไม่ได้ปฏิเสธอะไรแต่สายตานั้นยังคงจับจ้องไปข้างหน้าเหมือนเดิม
“แต่ความฝันของพี่คือการเป็นนักร้อง” จูฮยอนก้มหน้าลงพยายามกลั้นเสียงให้สั่นน้อยที่สุด
“……”
“ความฝันของพี่มีซึลกิไม่ได้..” มือเล็กของจูฮยอนบีบมือซึลกิแน่น คนเป็นพี่เริ่มสะอื้นออกมา.. เบจูฮยอนไม่กล้าแม้กระทั่งเงยหน้ามาเผชิญกับสายตาของซึลกิ
“เรา.. เลิกกันเถอะนะคะ”
ความต้องการเป็นที่หนึ่งทำให้เธอกลายเป็นคนเห็นแก่ตัว..
‘รางวัล Rookie of the year ได้แก่ Red Velvet!!!’
สิ้นเสียงประกาศของพิธีกรบนเวที เสียงเชียร์และเสียงปรบมือก็ดังขึ้นอย่างไม่ขาดสาย เกิร์ลกรุ๊ปที่มาแรงที่สุดจากค่าย SM Ent. อย่างเรดเวลเวทได้รับรางวัลรุกกี้ประจำปีไปอย่างไร้ข้อกังขา พวกเราทั้ง 5 คนเดินขึ้นไปรับรางวัลด้วยรอยยิ้ม เหล่าเมมเบอร์ต่างกล่าวขอบคุณคนที่เคยช่วยเหลือพวกเธอจนถึงคิวของลีดเดอร์ของวง หญิงสาวที่มีผิวขาว ใบหน้าที่ถูกจัดว่าสวยราวกับเป็นอิมเมจของวง รูปร่างสมส่วนและจมูกโด่งรับกับใบหน้า ความสวยและความสามารถของเธอทำให้เป็นที่จับตามองเป็นอย่างมาก
“ฉันลีดเดอร์ของเรดเวลเวทไอรีนค่ะ ฉันจะทำงานให้หนักและจะเป็นเรดเวลเวทที่ดียิ่งขึ้นไปอีก” เธอกวาดสายตาซึมซับบรรยากาศบนเวทีอันยิ่งใหญ่นี้ ความฝันของเธอมาไกลและเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วจนในบางครั้งก็เผลอคิดไปว่าเธอกำลังฝันอยู่รึเปล่า ท่ามกลางผู้คนมากมายที่ร่วมแสดงความยินดี เธอกลับคิดถึงใครคนหนึ่ง คนที่เธอทำร้ายความรักของเขาอย่างใจร้าย..
“ซึลกิยา.. ขอบคุณนะคะ”
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
ห่างหายการเขียนฟิคไป 3 ปี ภาษาแปลกไปก็อย่าว่ากันนะคะ 5555555555555555555555555
สองตอนจบค่ะ สเปไม่รู้จะมีมั้ย ถถถถถถถถถถถถถถถ อันนี้ในมุมของไอรีน พาร์ทต่อไปเป็นมุมของซึลกิค่ะ
สั้นๆกันไป สนองนี๊ดตัวเองเฉยๆ บ๊ายบาย \0/
ความคิดเห็น