คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : BE IN LOVE 1 ♥ - Chocolate pudding
#ฟิคซรบอล
BE IN LOVE 1 ♥
“จูฮยอนสองเลิกยิ้มได้ละ ฉันขอ” เสียงเนือยๆจากเพื่อนสนิทของเบจูฮยอนอย่างซอจูฮยอนไม่ทำให้คนที่ถูกเรียกว่าจูฮยอนสองเช่นเธอหุบรอยยิ้มกว้างๆนี่ได้หรอก อ่า.. ทำไมคังซึลกิในชุดนักบาสถึงได้ดูดีแบบนี้นะ
“จูฮยอนหนึ่งไม่เข้าใจจูฮยอนสองอ่ะ จูฮยอนหนึ่งต้องหัดมีความรักบ้างนะ” การใช้น้ำเสียงงอแง ท่าทางเบะปากเหมือนจะร้องไห้ของเบจูฮยอนมันอาจจะดูน่ารักในสายตาคนอื่นนะ แต่กับเพื่อนสนิทอย่างซอจูฮยอนที่เห็นเนี้ย.. จะอ้วกเอาน่ะสิ
“แกเลิกทำเสียงแบ๊วๆซักทีได้ป้ะ คิดว่าทำแล้วเด็กซึลกิของแกมันจะชอบหรอ ฉันขนลุกมากบอกตรงๆ” ซอจูฮยอนอยากจะคว่ำโต๊ะใส่เพื่อนตัวเองที่ชอบทำตัวเหมือนเด็กๆ โอ้ย ตอนนั้นเป็นเพื่อนกันได้ไง อายุนี่นั่งไทม์แมนชชีนย้อนเวลากลับไปหมดแล้วหรอ
“ทำไมอ่ะ ทำไมจูฮยอนหนึ่งต้องทำร้ายจิตใจจูฮยอนสองแบบนี้ จูฮยอนสองเสียใจมากนะ จูฮยอนสองจะโป้งแล้ว จะไม่เล่นด้วย จะไม่พาไปอ่านหนังสือตอนกลางวันด้วย ง้อเลย ง้อเดี๋ยวนี้” ถ้าซอจูฮยอนแปลงร่างเป็นก็อซซิล่าพ่นไฟได้.. เบจูฮยอนจะเป็นคนแรกที่จะโดนไฟของเธอ
ใคร ก็ ได้ เอา เบ จู ฮยอน ไป เก็บ ที!!!
“ฉันไม่คิดว่าการที่แกรักเด็กจะทำให้แกปัญญาอ่อนแบบนี้นะ..” ซอจูฮยอนแทบอยากจะจับเพื่อนตัวเองส่งโรงพยาบาล ตั้งแต่ที่เบจูฮยอนไปหลงเสน่ห์เด็กที่ชื่อคังซึลกิอะไรนั่นเข้า ชีวิตเพื่อนเธอก็เหมือนจะไม่ปกติอีกเลย ตอนเช้าก็ต้องรีบมารอแอบมองเค้า ตอนเรียนก็ต้องทำเป็นเดินโฉบห้องเค้าไปมา ตอนเย็นก็ลากเธอมาดูบาสที่เด็กนั่นเล่น โดยให้เหตุผลว่า ‘มันเป็นสูตรที่ต้องทำเวลาแอบชอบใคร จูฮยอนหนึ่งต้องรู้ไว้นะ’ ซอจูฮยอนอยากจะตบหน้าผากตัวเองดังๆถ้าไม่ติดว่ากลัวเซลล์สมองจะตาย เฮ้อ ปวดหัว!
“เอ้า รักเด็กก็ต้องทำตัวให้กลมกลืนกับเด็กป้ะ ไม่งั้นเด็กจะกล้าเข้าหาหรอ สกิลด้านนี้ของแกนี่ติดลบมากๆเลยอ่ะ” ขอบคุณพระเจ้า ในที่สุดเบจูฮยอนก็กลับมาพูดแบบผู้คนปกติเค้าซักที เธอนี่เกือบจับหัวเพื่อนโขกกำแพงหวังจะให้สติมันกลับมาแล้วไง
“แต่ซึลกิก็ไม่ได้เด็กขนาดแบบที่แกทำมั้ย น้องเค้าห่างกับเราไม่กี่ปี ส่วนแกทำตัวเหมือนเด็กสามขวบ” เบจูฮยอนอ้าปากค้างกับคำพูดของเพื่อนรักที่สุดในโลกของตัวเอง สกิลด้านความรักติดลบแต่สกิลแซะเพื่อนของแกนี่พุ่งทะลุกราฟมากๆซอจูฮยอน!!
“คอยดูเถอะซอจูฮยอน ฉันขอให้แกตกหลุมรักเด็กสามขวบ คำสาปนี้จะคงอยู่ตลอดไปและไม่มีสิ่งใดลบล้างได้ นอกจากจูบจากของเด็กสามขวบคนนั้น!!” ขอถอนคำพูดเมื่อกี้ที่บอกว่าเบจูฮยอนกลับมาเป็นคนปกติได้มั้ย…………
“ซึลกิยิ้มอะไรอยู่ เป็นบ้าทำไมไม่บอกเพื่อนล่ะ” ชีวิตนี้คังซึลกิจะมีเพื่อนที่นิสัยปกติกับเข้าบ้างรึเปล่า.. ถ้ามองจากภายนอกกลุ่มของคังซึลกิก็ดูเป็นกลุ่มที่ป็อปอยู่พอตัวแหละ หน้าตาดี หุ่นก็เฟิร์ม เป็นนักกีฬากันอีกต่างหาก แต่ใครจะรู้ว่าความจริงทุกคนเหมือนโยนสติทิ้งไว้ที่สนามกีฬาหมด.. ดูเป็นผู้เป็นคนกันก็ตอนที่แข่งเท่านั้น ก้าวออกจากสนามเหมือนคนเสียสติ คังซึลกิอยากเอาหัวไถพื้น คังซึลกิรับไม่ได้รู้เปล่า!
“เวนดี้พูดงี้อยากโดนซึลกิเย็บปากเปล่า ซึลกิเย็บผ้าเก่งนะ เดี๋ยวทำให้เป็นรูปหัวใจเลย” ไม่กวนเหมือนกันก็คงอยู่ด้วยกันไม่ได้จริงมั้ย…….
“จริงเปล่าซึลกิ แต่เวนดี้เขินจัง ซึลกิเก็บไว้เย็บหัวใจตัวเองตอนอกหักดีกว่าเนอะ” จึ้ก.. เจอแบบนี้มันจึ้ก ถ้าซึลกิจับเวนดี้ทุ่มจะผิดมั้ย เกิดมาไม่เคยเจอใครป่วนระบบประสาทได้ขนาดนี้
“โอ้โห หนึ่งร้อยห้าสิบแต้มสำหรับเวนดี้ครับ คังซึลกิน็อคเอ้าท์ไปแล้วครับ” บอกทีว่าไม่ได้อยู่บนเวทีมวย.. เสียงพากย์อะไรของพวกแก จะเลียนแบบแฮร์รี่พอตเตอร์ก็ไม่ต้องมาน็อคเอ้าท์เหมือนรายการ THAI FIGHT ได้ป้ะ
“เงียบไปเลยแอมเบอร์” ซึลกิจะบ้าตายแล้วนะ.. ทำไมเวลาอยู่กับเพื่อนพวกนี้เธอถึงเหมือนคนไร้สติเข้าไปทุกวัน
“โหย ซึลกิสายโหดอ่ะ น่ากลัวจัง สั่นไปหมดทั้งตัวเหมือนเป็นไข้มาสามปีแล้วเนี้ย” ยัง.. ยังไม่จบ ชเวซอลลี่ ทำไมทุกคนต้องรุมแกล้งกิอ่ะ แค่กิยิ้มนี่ต้องรุมกันขนาดนี้เลยหรอ กิไปยิ้มบังหน้าใครป้ะ กิจะไม่ทนละบอกตรงๆ
“โว้ย!! อะไรของพวกแกเนี้ย ไปเรียนละ!!” เพื่อนสามคนมองตากันเลิ่กลั่ก อ้าว เป็นอะไรอ่ะ.. ปกติซึลกิก็ไม่ใช่คนหงุดหงิดง่ายแบบนี้หรอกนะ วันนี้ผีอะไรเข้าก็ไม่รู้อยู่ๆก็คว้ากระเป๋าเดินไปตึกนู้นเฉย อยากจะเรียกแต่ก็เรียกไม่ทัน..
กิ.. แกเดินไปผิดตึกอ่ะ
“จูฮยอนหนึ่งเห็นเหมือนที่จูฮยอนสองเห็นมั้ย เป้าหมายกำลังเดินมาทางนี้” ซอจูฮยอนหันมองเพื่อนข้างตัว ถ้าไม่ติดว่าเป็นเพื่อนกันมานานก็จะคิดว่าเบจูฮยอนเป็นบ้าแล้วล่ะ.. เด็กคังซึลกิทำของใส่เพื่อนฉันหรอ!!
“แกท่องไว้นะ แกต้องทำตัวเป็นรุ่นพี่ที่ดูเชื่อถือได้เมื่ออยู่ต่อหน้าน้องเค้า แต่ก็ต้องมีมุมอิ๊อ๊ะมุ้งมิ้ง แกทำได้ฉันมั่นใจ ฉันขอให้แกสู้” ซอจูฮยอนตบบ่าเพื่อนสนิทสองสามที เบจูฮยอนพยักหน้ารับพร้อมรอยยิ้ม นัยน์ตาเพื่อนตัวเล็กเป็นประกายเหมือนมีใครมาใส่กราฟฟิคไว้ อะไรมันจะบรรลุทางธรรมขนาดนั้น..
“เห็นเงียบๆนึกว่าหาวิธีตีหัวฉันแล้วพาไปส่งโรงบาลอยู่ซะอีก” ก็ถูกบางส่วน.. เบจูฮยอนในความคิดซอจูฮยอนมีทั้งอยากพ่นไฟใส่ อยากจับหัวโขกกำแพง เอ๊ะหรือว่าเบจูฮยอนจะมีตาทิพย์....
“เออน่า แกสนใจเด็กแกเหอะ ทำหน้าเหมือนหมีหลงป่าอยู่ตรงนู้นอ่ะ” ซอฮยอนมองไปที่เด็กตาขีดเดียวที่ดูงงๆกับชีวิตอยู่หน้าตึก หน้าตาก็ดูธรรมดา ตาก็ตี่ มีดีตรงเรียนเก่งกับเป็นนักกีฬา จูฮยอนสองไปหลงจากจุดไหนล่ะเนี้ย
“ขอโทษนะคะ พอจะรู้มั้ยว่าวิชานี้เรียนที่ตึกนี้รึเปล่า” เบจูฮยอนสะดุ้งจนแทบอยากมุดเข้าใต้โต๊ะ คังซึลกิเดินมาคุยกับเธอ!! หันไปคุยกับจูฮยอนหนึ่งแป้ปเดียวจู่ๆคนในฝันก็มายืนตรงหน้า ให้ตายสิ.. เบจูฮยอนรู้สึกเหมือนหัวใจจะเต้นออกมาข้างนอกอยู่แล้วนะ
“ไหนคะ.. อ่า น้องมาผิดตึกแล้วล่ะ ต้องไปฝั่งนู้นนะ” กลายเป็นซอจูฮยอนที่ตอบคำถามให้เด็กขี้สงสัย ขืนปล่อยให้ซึลกิรอคำตอบจากเบจูฮยอน วันนี้น้องเค้าไม่ต้องเข้าเรียนแล้วล่ะมั้ง
“ขอบคุณนะคะพี่..?” มุขถามชื่อเก่ามากอ่ะ.. เบจูฮยอนคิดในใจ ถ้าไม่ใช่ซึลกิเล่นนี่ไล่กลับบ้านไปแล้ว แต่นี่ซึลกิไง พี่สาวคนนี้ให้อภัยก็ได้ ถ้ากลับไปอัพสกิลมาอีกหน่อยก็คงดีเนอะ<3
“พี่ซอจูฮยอนค่ะ ส่วนคนนี้เบจูฮยอน” ซอจูฮยอนไม่ทันได้เอะใจกับการโดนถามชื่ออะไรหรอก น้องเค้าถามเธอก็แค่ตอบ จะคิดให้ซับซ้อนเปลืองสมองทำไม ไม่ได้ว่างมากมายขนาดนั้นซักหน่อย
“อ่า.. ขอบคุณอีกครั้งนะคะพี่แฝดฮยอน” แฝดฮยอนนี่คล้ายๆแฝดสยามมั้ย..... เจอกันครั้งแรกเด็กคังซึลกิกล้าตั้งชื่อให้คนอื่นแล้วหรอ ซอจูฮยอนนับถือความกล้าของน้องคนนี้จริงๆ
“อย่าเรียกว่าแฝดเลยน้อง พี่ออกจะตัวสูงและหุ่นดี ไม่เหมือนนี่หรอก ไซส์เด็กประถมชัดๆ” ซอจูฮยอนสะบัดผมสวยๆหนึ่งทีใส่เพื่อนตัวเล็กข้างๆ ก็อยากจะคอนเฟิร์มให้น้องตาขีดเดียวรู้อ่ะนะว่าจูฮยอนคนไหนมาเหนือกว่ากัน ถถถถถถถถถถถถถถถถถถ
“ย๊า!! เค้าเรียกว่าผู้หญิงตัวเล็กหรอก!” หลุด.. หลุดแล้ว.. อุตส่าห์นั่งเงียบเรียบร้อยมาตั้งนาน เรื่องประเด็นอ่อนไหวสำหรับเบจูฮยอนก็คือเรื่องความสูงอันน้อยนิดเนี้ยแหละ ตอนแรกเบจูฮยอนเคยวาดฝันไว้ว่าอยากเป็นนางแบบวิคตอเรียซีเคร็ท แต่พอเห็นความสูงตัวเองแล้วก็ขอเป็นแค่คนดูก็ได้.. ตัวเล็กผิดตรงไหน!
“พี่สองคนตลกดีจัง อ่า.. สายแล้ว ขอตัวก่อนนะคะ” คังซึลกิยิ้มจนแทบมองไม่เห็นตาตี่ๆนั่นและหันหลังเดินออกไป.. ทิ้งไว้เพียงรอยยิ้มที่แสนน่ารักกับเบจูฮยอนที่สติหลุดไปเรียบร้อยแล้ว..
‘แม่คะ.. เบจูฮยอนอยากเลี้ยงเด็ก’
“ชอบน้องเค้ามากขนาดนี้ทำไมไม่บอกไปเลยอ่ะ” ซอจูฮยอนนั่งเท้าคางมองเพื่อนสาวข้างๆก่อนจะถอนหายใจเมื่อคนตัวเล็กส่ายหัวปฏิเสธไปมา
“แอบชอบแบบนี้มันรู้สึกดีมากกว่านี่นา” ถ้าบอกไปแล้วโดนหักอกเบจูฮยอนคงเสียใจจนไม่อยากกินพุดดิ้งช็อคโกแลต(ของโปรดของคังซึลกิ)อีกแล้วล่ะ คนที่ชอบซึลกิมีมากมายไปหมดเบจูฮยอนเองก็เป็นหนึ่งไหน เพราะงั้น.. ถึงซึลกิจะไม่รู้ว่ามีพี่สาวที่ชื่อจูฮยอนคนนี้แอบชอบก็ไม่เห็นเป็นไร.. คิดเรื่องนี้ทีไรหัวใจเบจูฮยอนเจ็บทุกทีเลย..
“เก็บเงียบไว้แบบนี้ถ้าน้องเค้ามีแฟนไม่เสียใจแย่หรอ” ดูก็รู้ว่าลึกๆเพื่อนที่เคยเต็มไปด้วยความมั่นใจของซอจูฮยอนกำลังคิดมาก แต่เธอเองก็จนปัญญาไม่รู้จะช่วยยังไงเหมือนกัน
“ไม่รู้..” เสียใจแน่ๆ ซอจูฮยอนได้ยินคำตอบแบบนั้นอย่างชัดเจนในคำว่าไม่รู้จากเบจูฮยอนเลยแหละ
“เฮ้อ อยู่ๆบรรยากาศดราม่าอ่ะ ไปกันเหอะจูฮยอนสอง เดี๋ยวจูฮยอนหนึ่งเลี้ยงหนม” เห็นเพื่อนที่เคยพูดมากซึมไป เพื่อนที่แสนสวยและหน้าตาดีอย่างซอจูฮยอนก็ต้องปลอบใจหน่อยสิ จริงมั้ย?
“จริงหรอ จูฮยอนหนึ่งจะเลี้ยงหนมหรอ ไปๆ” จูฮยอนหนึ่งอย่างเธอได้แต่กระพริบตาปริบๆ เดี๋ยวนะ.. ท่าทางดีใจเหมือนเด็กได้ของเล่นนี่มันอะไรกัน คนที่นั่งซึมเมื่อกี้มันหายไปไหนแล้วล่ะ……….
“พุดดิ้งนมสดกับพุดดิ้งช็อคโกแลตอย่างละที่นะคะ” เบจูฮยอนยิ้มให้กับพนักงานที่ทวนออร์เดอร์เป็นครั้งสุดท้าย เดากันได้ใช่มั้ยว่าพุดดิ้งช็อคโกแลตน่ะของใคร?
“กินอีกและ มากี่รอบก็กินแต่ไอ้พุดดิ้งช็อคโกแลตเนี้ย ถามจริงเหอะแกไม่เบื่อหรอ” จูฮยอนหนึ่งไม่เข้าใจจริงๆนะ จูฮยอนสองได้ค่านายหน้าหรือแอบเป็นพรีเซนเตอร์พุดดิ้งสีน้ำตาลนี่โดยไม่บอกเธอหรือเปล่า
“ก็ซึลกิชอบ” เหตุผลสวยๆจากคนโลกสีชมพูทำให้ซอจูฮยอนอยากเอาช้อนบี้พุดดิ้งตรงหน้า ทำไมรู้สึกหมั่นไส้ขนาดนี้
“โห ทุ่มทุนเนอะ แต่เปลี่ยนบ้างก็ได้ เห็นบ่อยๆละเลี่ยนแทนอ่ะบอกเลย” ซอจูฮยอนตักพุดดิ้งนมสดเข้าปาก ของเธอดูมีประโยชน์กว่าเบจูฮยอนเยอะ ถ้าสั่งพุดดิ้งเต้าหู้ได้ก็จะทำแล้วล่ะ
เสียงตบโต๊ะรัวๆของเพื่อนสนิททำให้ซอจูฮยอนเลิกคิ้วถาม มีอะไร? แกจะตบโต๊ะเพื่อ? จานพุดดิ้งฉันสั่นจนคิดว่าแผ่นดินไหวแล้วเนี้ย แต่พอมองออกไปข้างนอกจูฮยอนเบอร์หนึ่งอย่างเธอถึงกับเข้าใจ.. คังซึลกิกำลังเดินมาทางนี้พร้อมกลุ่มเพื่อนของเค้า โอ้โห ก็นึกว่าอะไร เบจูฮยอนตบโต๊ะรัวซะเธอแทบอยากส่งไปเป็นมือกลองงานกีฬาสี
“แหม ใส่ชุดบาสมาซื้อพุดดิ้งคิดว่ามุ้งมิ้งมากงั้นสิ” จูฮยอนหนึ่งหันมาพูดกับจูฮยอนสองที่ดูเหมือนสติกำลังจะหลุดไปอีกรอบ เบจูฮยอนรีบหยิบชีทเรียนยับๆข้างตัวมาวางบนโต๊ะและทำเป็นก้มหน้าลงไปอ่าน แต่ทุกคนคงมีเซ้นส์ใช่มั้ยล่ะ? เซ้นส์ที่รู้สึกได้ว่ามีใครมองเราอยู่น่ะ
ซึลกิเดินมาแล้ว.. ซึลกิกำลังเดินมาทางโต๊ะของเธอแล้ว.. เบจูฮยอนหยิบไฮไลท์ในกระเป๋าดินสอมาขีดส่วนต่างๆของชีท ทำท่าทางราวกับว่าตั้งใจอ่านข้อความนั้นจนคิ้วขมวด เธอแอบเห็นว่าคังซึลกิยิ้มด้วยล่ะ.. ทำยังไงดีนะ หรือเธอควรจะเงยหน้ามาคุยกับเค้าดี
“สวัสดีค่ะพี่แฝดฮยอน” ได้ยินเสียงคนที่แอบชอบระยะประชิดแบบนี้เบจูฮยอนก็เขินเหมือนกันนะ.. เธอเงยหน้ามาสบตากับเค้าพอดีเลย อ่า.. ใบหน้าของซึลกิชื้นเหงื่อแต่ก็ยังดูดีในสายตาของเบจูฮยอนอยู่ดีแหละ
“สะ.. สวัสดีค่ะ” เบจูฮยอนกำลังประหม่ามากที่สุดในรอบสองปี ทั้งๆที่คังซึลกิเด็กกว่าเธอแท้ๆ แต่ทำไมเบจูฮยอนกลับรู้สึกเหมือนกำลังยืนรายงานหน้าชั้นเรียนครั้งแรกตอนประถมเลย พี่สาวคนนี้ทำตัวไม่ถูกแล้วรู้มั้ย..
“ว้าว พี่ชอบกินพุดดิ้งช็อคโกแลตหรอคะ” ซึลกิอมยิ้มกับท่าทีขี้อายของพี่สาวตรงหน้า ถ้าจำไม่ผิดพี่เค้าชื่อ.. เบจูฮยอนใช่มั้ยนะ? เธอก็แค่อยากให้พี่เค้ารู้สึกสบายๆเป็นกันเอง ดูพี่เค้าตอนนี้สิ.. คิดว่าเธอเป็นพวกทวงหนี้เถื่อนรึไง เอาแต่หลบหน้ากันอยู่ได้
“คะ?.. อ่ะ อ๋อ ใช่ค่ะ” ความจริงก็พึ่งจะเริ่มกินหลังจากที่ชอบน้องเนี้ยแหละค่ะ..
“ฉันชอบเหมือนกันค่ะ ชอบมากเลยด้วย” ซึลกิยิ้มกว้าง เค้าชอบเวลาเจอคนที่ชอบอะไรเหมือนๆกันมากเลยล่ะ
เบจูฮยอนมองรอยยิ้มของเด็กที่ยืนคุยกับเธออยู่.. เธอตกหลุมรักคังซึลกิซ้ำๆอีกแล้วหรอ.. เด็กบ้าอะไรทำไมถึงได้ดูดีแบบนี้นะ.. ไหนจะน้ำเสียงและท่าทางที่สดใสแบบนั้นอีก..
“ค่ะ พี่ก็ชอบมากเหมือนกัน ชอบมาตั้งนานแล้วล่ะ”
หมายถึงน้องนะคะ.. ไม่ใช่พุดดิ้งช็อคโกแลต ♥
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
แท็กในทวิตเตอร์ #ฟิคซรบอล นะคะ<3
เรื่องนี้จะสดใสมุ้งมิ้งไปเรื่อยค่ะ มาดูความน่ารักของเด็กซื่อบื้อกัน :3
ขอดูกระแสก่อนนะคะว่าจะเป็นฟิคสั้นหรือฟิคยาวดี ถถถถถถถถถถถถถถถถถ
ปล.ช่วยกันโปรโมตฟิคด้วยค่ะที่รักทุกคน 55555555555555555555555555555555◊ SQWEEZ
ความคิดเห็น