คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Playboy {0.5} #yugbam 100%
Playboy {0.5} #yugbam
" ไอมาร์คมึงว่าไอยูคมันจะชอบแบมจริงป่ะวะ " แจ็คสันที่กำลังชงเครื่องเดิมถามออกมา มือก็ยงผสมเครื่องดื่มให้ลูกค้าอยู่
" กูว่าชอบหว่ะ " มาร์คยิ้มมุมปาก
" มึงแม่งมั่นใจชิบหาย...ไม่หวงแบมอ่อ " แจ็คสันเหล่ไปมองมาร์ค
" หวงไมอ่ะ...ถ้ามันจะชอบกันก็ปล่อยมันไปดิ " มาร์ค
" เอ้านี่มึงกับแบมแบมไม่ได้มีซัมติงกันหรอ " แจ็คสันยื่นเครื่องดื่มให้ลูกค้าแล้วเท้าคางมองมาร์คอย่าพินิจพิจรณา
ที่จริงเค้าก็แอบชอบมาร์คมานานแล้วนะ
แต่ทุกคนคงดูไม่ออกหรอก เพราะเค้าเฟรนลี่พอเข้าหามาร์ค กอดบ้าง โอบบ้าง หอมบ้าง ก็เลยดูเหมือนจะเป็นเรื่องปกติของเค้ายกเว้นก็แต่...
" แบมแบมอ่าไม่มีซัมติงหรอก...แต่พวกมึงสองคนหน่ะมีสัมติงกัน " ยองแจที่โผล่มาจากด้านหลังทั้งสองคนพูดแซว
" สัส " มาร์ค/แจ็คสัน
" ขอบคุณสำหรับคำชมครับ " ยองแจโค้งแล้วเดินออกไป แจ็คสันกับมาร์คมองหน้ากันด้วยความงง..งวย
ยอกแจแม่งเป็นคนประหลาด
" อะไรของมัน " มาร์คขมวดคิ้วเป็นปม
" ไม่รู้แม่ง...เออๆแล้วสรุปมึงกับแบมนี่ยังไง " แจ็คสันถามคำถามที่ตัวเองอยากรู้ต่อ
" แหมกูนึกว่ามึงจะไม่ถามต่อ...ก็ไม่มีอะไรกูกับแบมแบมเป็นแค่พี่น้องกัน..." มาร์ค
" งั้นกูก็มีสิทธิแล้วสินะ " แจ็คสันมองหน้ามาร์ค
" หื้อ...ว่าไงนะ " มาร์คตาโตขึ้นเมื่อสิ่งที่เเจ็คสันพูดมันทำให้หัวใจของเค้าเริ่มเต้นผิดจังหวะ
อะไรวะเนี่ย..ใจเย็นนะ มาร์คต้วน
" ก็หมายความอย่างงั้นแหละ " แจ็คสันยิ้มมุมปาก
" มึงพูดอะไรอย่ามาล้อเล่น " มาร์คยังคงคุมสีหน้าให้นิ่งไว้
" คนอย่างกูไม่เคยล้อเล่นกับคนที่ชอบหรอก " แจ็คสันพูดด้วยใบหน้าจริงจัง
" อะ...เอ่อ..งั้นหรอๆ " มาร์คตอบไปอย่างตะกุกตะกัน
โอ้ยกูจะบ้า
" เตรียมตัวเป็นของพี่ได้เลยน้อง " แจ็คสันทำหน้าเจ้าเล่ห์
" ขะ...ของพี่บ้าไรมึง " มาร์คเริ่มหน้าขึ้นสี
" มึงนี่น่ารักจัง " แจ็คสันว่าพรางเอื้อมมือไปดึกแก้มขาวๆของมาร์ค
" ไม่คุยกับมึงเล่า " มาร์ครีบชงเครื่องดื่มให้ลูกค้าแล้วเดินไปหลังร้าน
ขืนอยู่ตรงนี้มีหวังได้ระเบิดตัวเองตายแน่ๆ
แจ็คสันมองร่างขาวๆของมาร์คหายไปหลังร้าน จัดการทำส่วนที่เหลือที่เจ้าตัวทิ้งไว้ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์พุดขึ้นบนใบหน้าของแจ็คสัน
มาร์คนายนี่น่ารักดีจัง แจ็คสันขอแล้วกันนะครับ
40%
หลังจากที่เลิกงานได้ไม่นาน นี่ก็เป็นเวลาตีหนึ่งแล้วมาร์คเดินขึ้นมาถึงห้องที่เค้านอนกับแบมแบมบ่อยๆ แต่ตอนนี้ไม่มีแบมแบมแล้ว แอบเหงาเหมือนกันนะที่ไม่มีเสียงเจี๊วยจ้าวของน้องสุดที่รักแล้ว
คิดถึงไอตัวแสบจัง ตอนนี้คงกำราบยูคยอมอยู่มั้ง
ยืนคิดถึงน้องชายอยู่นาน ไม่นานมาร์คก็ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงเพื่อจะไขห้อง แต่มันกลับว่างป่าว
" ชิบหายแล้ว " มาร์คสบถออกมา พรางคิดว่าตัวเองไปลืมไว้ที่ไหน คิดไปคิดมาก็นึกขึ้นได้ว่าลืมไว้ที่คลับ
ตายละคลับก็ปิดแล้วด้วย จะไปนอนที่ไหนเนี่ย TT
" โอ้ะ...โทรหาแบมแบมเพื่อมันมีกุญแจ " เมื่อคิดได้ดังนั้นมาร์คก็กดไปที่เบอร์ของแบมแบม ไม่นานแบมแบมก็รับสาย
[ อัลโหลแบม ] มาร์ค
[ ว่าไง...พี่มาร์ค..อ้ะ!! ] แบมแบมครางออกมาเบาๆ
[ เสียงไรอ่ะ ] มาร์คที่ได้ยินถึงกับตาโต
[ คือ...ว่าอ้ะ...ยูคยอมอย่าพึ่งได้ป้ะคุยกับพี่มาร์คก่อน ] แบมแบมโวยวาย
[ อะ...เอ่อพี่มาขัดจังหวะอะไรรึเปล่า ] มาร์คถามปลายสาย
นี่พวกมึงเล่นอารายกานนนน~
[ ไม่ๆ...พี่มีอะไร..ว่ามาเลย ] แบมแบมเริ่มพูดเสียงปกติ
[ คือพี่ลืมกุญแจไว้ที่คลับ...นายพอจะมีประตูห้องเราติดไว้บ้างไหม ] มาร์ครีบพูดรัวๆ
[ แปปนะพี่...ยูคยอมอยู่นิ่งๆได้ป้ะอย่าให้โมโห..(ยูคยอม : คะ...คร้าบ ) ] บทสนทนาของทั้งสองที่รอดออกมาทำให้เค้ายิ้ม
สงสัยจะติดแบมงอมแงมเลยสิท่า
[ ไม่มีอะพี่...แต่ ] แบมแบม
[ แต่อะไร ] มาร์คกรอกเสียงลงไปอย่างมีความหวัง
[ พี่แจ็คสันมีอีกดอก...เพราะพี่เค้าชอบมาเล่นห้องเราบ่อยๆผมเลยให้เค้าปั้มไป..พี่ลองไปขอเค้าดู ] แบมแบม
[ อะ..โอเค ] มาร์คที่ได้ยินชื่อคนที่เค้าพึ่งจะบอกลากันไม่นานก็ถึงกับใจเต้นรัว
นี่เค้าจะต้องไปจริงๆใช่ไหม
[ ไปดีๆนะพี่...ยูคยอม...พออ้ะแล้ว..อย่ามันไม่นะ ] แบมแบมเริ่มร้องออกมาเสียงดัง
[ เห้ย!! ] มาร์คที่ไดิยินก็ตกใจ
ชิบหายน้องกูจะเสร็จไหมเนี่ย
[ โหลพี่มาร์คแคนี้นะ...คืนนี้ขอจัดหนักน้องพี่หน่อย ] ยูคยอมพูดจบก็ตัดสายไปปล่อยทิ้งให้มาร์คยืนอึ้งไปหลายนาที
อีเด็กพวกนี่มันโอ้ยปวดเฮด -..-
ออดดดดดดดดด!!
เสียงออดหน้าประตูห้อง ทำให้แจ็คสันที่กำลังเช็ดผมของตัวเองอยู่ ต้องรีบเดินมาเปิดประตู แต่ที่อึ้งคือพอเมื่อเปิดประตูเค้ากลับเจอคนที่พึ่งบอกว่าชอบไปมายืนอยู่หน้าห้อง
นี่มันวันอะไรกันโชคดีชะมัด
" เห้ยมึงมาได้ไง " แจ็คสันพยายามควบคุมให้เสียงไม่สั่น
" กูมาเอากุญแจอ่ะ..คือกูลืมไว้ที่คลับกูโทรหาแบมแล้วมันบอกว่ามึงมี " มาร์ค
" เข้ามาก่อนเดี๋ยวกูต้องรื้อห้องกูก่อน " แจ็คสันพูดพรางเดินเข้าไปในห้องด้วยรอยยิ้มมุมปาก
" อือหือห้องมึงหรือรังหนู " มาร์คที่เดินเข้ามาร้องออกมากับกองขยะสูงดั่งยอดเขาเอฟเวอร์เรด
" ก็นะอยู่คนเดียว...สนใจมาอยู่ด้วยกันไหมหล่ะ " แจ็คสันขยิบตา
" ไม่เว้ย...มึงมันอันตราย " มาร์คพูดพรางหน้าเริ่มขึ้นสี
" มึงอันตรายกว่ากูอีก " แจ็คสันค่อยๆเดินมาใกล้มาร์คจนแผ่นหลังของมาร์คติดกับประตู
" อะ...อันตรายยังไง " มาร์คเริ่มหายใจไม่ทั่วท้องเมื่อมือหนาของแจ็คสันเริ่มมาโอบรอบเอวของเค้า
" ก็อันตรายต่อหัวใจกูไง " กระซิบข้างหูคนตรงหน้าพรางขบเบาๆที่หูขาวๆ
" อ้ะ...ไม่เอานะแจ็คสันอา " มาร์คเรียกชื่อคนตรงหน้าเบาๆ
" หื้อมึงไม่ได้เรียกกูแบบนี้นานแล้วนะมาร์ค " แจ็คสันซุกลงไปที่คอของมาร์ค
มาร์คจะชอบเรียกชื่อเค้าเวลาจะบอกให้ห้ามอะไรสักอย่าง
แต่โทดทีนะตอนนี้คงห้ามไม่ได้
" งื้อ...แจ็คสันอาไม่เอานะ " มาร์คโวยวายเมื่อแจ็คสันยังไม่หยุดขบกัดตรงคอของเค้า
" นายก็อย่าเรียกชื่อฉันแบบนั้นสิ " แจ็คสันมองหน้ามาร์คที่ขึ้นสีแดงระเรื่อ
" กะ...ก็มัน " มาร์คช้อนตาขึ้นมามองแจ็คสัน
อดทนไว้ๆ ใจเย็นไอหวัง
" นี่นายไม่ได้ยั่วฉันใช่ไหม " แจ็คสันยื่นจมูกไปชิดกับจมูกมาร์ค
" ป่ะ...ป่าว...อื้อ " คำพูดทั้งหมดของมาร์คถูกกลืนลงไปในลำคอ เมื่อปากหน้าบดเบียดเข้ามาจนคนโดนจู่โจมโอยอ่อนไปหมด
" ฉันว่านายนอนนี่แหละ...จุ้บ " แจ็คสันผละออกแล้วจูบเข้าไปที่ปากหวานๆของมาร์ค
" อะ...เอ่อ " มาร์คเริ่มลังเล คือเค้ากลัว..กลัวคนข้างหน้าจะทนไม่ไหวแล้ว..
โอ้ยยยย~ จะบ้า
" ฉันไม่ทำอะไรนายหรอก " แจ็คสันพูดด้วยใบหน้าจริงจัง
" จริงนะ " มาร์คก้มหน้าพูดอุบอิบ
" จริงสิ...แค่ขอยืมมาเป็นหมอนข้างคืนนึงก็พอ...ฟอดดดด!! " พูคจบก็ฝังจมูกลงกับแก้มนิ่มของมาร์ค
.
.
.
.
.
.
.
คิดถูกหรือคิดผิดเนี่ยที่มาหาไอบ้านี้ แต่ก็ดีกว่าไม่มีที่นอนหล่ะนะ อย่างน้อยมันก็คงไม่ทำอะไรเค้าหรอก...มั้ง
100%
…………………………………………………………………………………………………
Talk
มาครบแล้ว
ง่วงมากกก
แต่งไปจะหลับไปฮ่าๆ
ยังไงก็อย่านอนดึกกันนะทุกคน
รักษาสุขภาพกันด้วยนะจ้ะ ><
@7Nabio
19/04/2015 21.40
ความคิดเห็น