[ Yugbam ] เจ้าชู้ Playboy Ft. Got7

ลำดับตอนที่ #4 : Playboy {0.3} #Yugbam

Playboy {0.3}

" หึ่ยยย " ยูคยอมบ่นพึมพำออกมาพรางหันหน้ามองคนที่นอนหลับอย่างสบายใจอยู่ข้างๆเค้าอย่างไม่รู้ไม่ชี้

            แบมแบมที่นอนหลับปุ้ยเเก้มป่องๆที่เหมือนเด็กน้อย ยามนี้ช่างดูน่ารักเหลือเกินจนยูคยอมอดไม่ได้ที่จะยื่นมือไปดึงเเก้มป่องๆของแบมแบม

" อือออออ~ " แบมแบมครางออกมาเมื่อรู้สึกถึงบางสิ่งที่มารบกวนการนอนของเค้า

นายนี่ก็น่ารักดีนะแบมแบม

" น่าเสียดายนะ...ถ้าตอนเเรกฉันไม่ทำเเรงกับนายแบบนั้น...นายคงไม่ดุแบบนี้...เเต่ดีเเล้วเเหละอันที่จริงฉันก็รอคนมาเเก้ไอนิสัยเเย่ๆของฉันอยู่เหมือนกัน " พูดจบยูคยอมก็เดินลงจากเตียงไป

" เป็นคนยังไงกันเเน่นะ " แบมแบมที่ยังไม่หลับลืมตาขึ้นมา เค้าฟังที่ยูคยอมพูดออกมาเมื่อกี้ทั้งหมดก็ขมวดคิ้วเป็นปม

นี่คือนายไม่ได้ตั้งใจ เเต่มันไปเองงั้นหรอ

            แบมแบมได้เเต่คิดในใจเค้าสงสัยว่า ยูคยอมต้องมีโรคประจำตัว เเต่เอ้ะโรคอะไร โรคเจ้าชู้หรอ บ้ามีด้วยหรอได้เเต่คิดเองเออเองก็ปวดหัวไว้ถามเจ้าตัวพรุ่งนี้ก็เเล้วกัน

             ตอนนี้เค้าต้องการนอนเอาเเรงไว้ต่อสู้กับภาระกิจพรุ่งนี้ ไม่รู้ว่าจะต้องเจออะไรบ้าง เเต่ก็ขอนอนให้เต็มที่ก่อนละกัน

               ตอนนี้ยูคยอมนั่งเล่นอยู่ที่ระเบียง เค้ามองซองบุหรี่ที่เมื่อกี้วางทิ้งไว้ ยูคยอมจ้องมองมันอยู่สักพักอย่างลังเลเเล้วปามันทิ้งใส่ถังขยะไปอย่างไม่สนใจใยดีมันอีกเลย

มาดูกันซิว่านายจะเปลี่ยนฉันไปได้มากขนาดไหน

 

หลังจากที่นั่งเล่นคิดทบทวนเรื่องตัวเองเสร็จ ยูคยอมก็เดินกลับมาสอดตัวลงนอนกับผ้าห่มข้างๆแบมแบม ลมหายใจที่สม่ำเสมอบ่งบอกว่าคนที่นอนอยู่หลับเเล้ว นอนมองหน้าแบมแบมสักพักก็หลับไป

.

.

.

.

.

.

" อืมนิ่มจัง " ยูคยอมรู้สึกเหมือนมีบางสิ่งบางอย่างคดอยู่ใกล้ๆตัวเค้า เมื่อความอยากรู้อยากเห็นตาก็ยังไม่ลืม มือหนาเอื้อมมือเลื่อนลงไปตรงเอวของสิ่งนั้น

อื้อหือเอวบางมากผู้หญิงชัว

" อื้ออออ " ร้องได้ด้วยเเฮะ นี่มันอะไรกันฝันหรอ

" อืมหอม " ก้มลงไปสูดดมกลิ่นหอมของกลุ่มผมนุ่มนิ่ม

เเต่เดี๋ยวนะทำไมผมสั้น

" เห้ยยยยย!! " ร้องออกมาเสียงดังเขยิบตัวตกลงจากเตียง เมื่อลืมตาขึ้นมามันเป็นภาพแบมแบมนอนอยู่ข้างๆเค้า เเล้วที่เด้งตัวออกมาเพราะเมื่อกี้ใบหน้าทั้งสองห่างกันเเค่คืบเดียว

" อื้อนายเป็นอะไร...เอ้าเเล้วลงไปนั่งทำไมตรงนั้นอ่ะ " แบมแบมลุกขึ้นมาเพราะเสียงดังของยูคยอม

ร่างบางนั่งขยี้ตาตัวเองพรางอ้าปากหาววอดออกมาเหมือนเด็กน้อยพึ่งตื่น หัวฟูๆเเต่ก็ยังน่ารักอยู่ยูคยอมลอบมองไหล่ๆขาวของแบมแบม ที่ตอนนี้เเขนเสื้อตัวใหญ่ๆมันล่นลงมากองอยู่เเถวๆเกือบข้อศอก มองลงไปอีกนิดจะเห็นเนินอกขาวๆกับอะไรสีชมพูที่จะโผล่ออกมาอยู่เเล้ว

โอ้ยกูจะบ้าตายยยยย~

" ปะ..ป่าวอ่ะ " ยูคยอมเกาเเก้มเเก้เก้อ

" อยากสูบบุหรี่หรอ " แบมแบมพูดมือก็ยังขยี้ตาอยู่

" ห้ะ " ยูคยอมตาโต

" ก็นั่นอ่ะ " แบมแบมชี้ไปทางมือด้านขวาของยูคยอมที่ทับซองบุหรี่อยู่ข้างๆตัวเอง

ตายห่าละลืมไปมีหลายซอง

" มะ....อุ้บ " ยังไม่ทันที่ยูคยอมจะได้ปฏิเสธอะไรออกมา แบมแบมก็ยื่นหน้าลงมาประกบริมฝีปากหนาของคนที่กำลังจะปฏิเสธด้วยท่าเเมว (?)

เอ็กสาสสสสสสสสส~

แบมแบมค่อยเลียมริมฝีปากหนาเล่นอย่างสนุก จนยูคยอมเคลิบเคลิ้มไปหมด ยูคยอมที่เริ่มจะทนไหวลุกขึ้นดันตัวแบมแบให้นอนราบไปกับเตียง แล้วเข้าไปอยู่ระหว่างขาสองข้างของแบมแบม

เเล้วจัดการบดเบียดรีมฝีปากเล็กๆ อย่างไม่ยอมกัน แลกจูบกันอยู่นานก่อนที่ทั้งสองจะผละออกจากกัน ยูคยอมได้เเต่มองหน้าแบมแบมที่ขึ้นสีแดงระเรื่อ เค้ายังคร่อมอยู่อย่างนั้นไม่ยอมลุกไปไหน ทำไมเค้าเกิดรู้สึกเริ่มชอบใบหน้าของคนใต้ร่างขึ้นมาเฉยๆก็ไม่รู้

เค้าไม่เคยเป็นแบบนี้กับใครมาก่อน

" ทีหลังอยากสูบบุหรี่ก็บอกกันสิ...ไม่ต้องเกรงใจหรอก" แบมแบมพูดออกมาด้วยเสียงหอบๆ ตัวเองก็ยังนอนอยู่ใต้ร้างของยูคยอม

" ป่าวฉันไม่ได้อยากสะ...สูบ...ก็เเค่ตกใจหน้านาย " ยูคยอมพูดออกมาเขินๆ เเล้วดูเหมือนสรรพนามที่เเทนตัวเองก็เริ่มเปลี่ยนไปโดยอัตโนมัติ

" อ๋อเป็นอย่างงั้นเองสินะ...งั้นเอาเป็นว่าอันนี้เป็น มอนิ่งคิสเเล้วกันโน้ะ...จุ้บ " พูดจบแบมแบมก็ยันตัวเองลุกขึ้นจุ้บปากหนาหนึ่งทีเเล้วลุกเดินออกจากห้องไป

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก

เสียงหัวใจคนที่นั่งอยู่บนเตียงดังโครมครามเหมือนจะหลุดออกมา นี่เป็นครั้งเเรกที่เค้าใจเต้นขนาดนี้ที่ผ่านมาไม่ว่าผู้หญิงหรือชายที่เค้าไปม่อเอาไว้ก็เคยทำอะไรแบบนี้ เเต่ไม่ใช่กับคนนี้ ได้เเต่ละเมอใจลอยเดินไปอาบน้ำอย่างงงงวย สัมผัสของแบมแบมทำให้เค้าใจเต้นไปหมด

ความรู้สึกนี้มันคืออะไรกันเเน่

" หอม " กลิ่นอาหารลอยมาเตะจมูกเค้าาทันทีหลังจากที่เข้าอาบน้ำเสร็จ ยูคยอมเดินสาวเท้าไปตามกลิ่นหอมของอาหาร ก็เจอร่างบางๆของแบมแบมกำลังวางอาหารที่พึ่งทำเสร็จ

อื้อหือเเม่บ้านเเม่เรือนซะด้วย

" ยูคยอมนายมากินข้าวก่อนฉันทำไว้ให้เเล้ว " แบมแบมกวักมือเรียก

" อือ " ตอบรับแบบเขินๆเเล้วเดินไปนั่งที่โต้ะ แบมแบมเดินอ้อมหลังยูคยอมไปทำอะไรสักอย่าง

ยูคยอมไม่ได้สนใจนั่งกินกับข้าวฝีมือของแบมแบม อย่างเอร็ดอร่อยพรางมองทีวีไปด้วยระหว่างกินข้าว

" นี่นายไม่กินข้าวหรอ..บะ...แบมแบม "

เกร้งงงงงงง!! อีเชี่ยยย!!

เสียงช้อนซ้อมที่กระทบตกลงกันจานเสียงดัง ยูคยอมได้เเต่อ้าปากค้างมองไปด้านหลังที่ ตอนนี้แบมแบมเอามือเท้าค้างคุยโทรศัพท์กับใครบางคน

            เเต่ไอที่ทำให้เค้าตกใจคืออีท่านั่งคุยของแบมแบมมันทำให้เค้าใจเต้นอีกเเล้ว ท่านั่งชันเข่าตัวเเอ่นไปข้างหน้าทำให้เห็นรูปร่างบางชัดเจนไหนจะไอท่าเท้าค้างยู่ปากนั้นอีก

ใจเค้าสั่นไปหมดเเล้ว

" มีไรหรอ " แบมแบมวางโทรศัทพ์เเล้วเดินมานั่งตรงข้ามกับยูคยอมเอียงคอสงสัยอย่างน่ารัก

" ป้าววววววว " ยูคยมไม่สบตาแบมแบมเเล้วก้มลงไปกินข้าวเหมือนตายอดตายอยาก

เป็นอะไรของเค้า / แบมแบมได้เเต่มองหน้ายูคยอมงงๆ เเต่ก็ไม่ได้สงสัยอะไรเเล้วก็ลงมือกินข้าวตรงหน้าจนหมด

หลังจากกินข้าวล้างจานแบมแบมไปอาบน้ำจนเสร็จทั้งสองคนก็มานั่งดูทีวีที่โซฟา ยูคยอมไม่ค่อยอยากจะสบตาแบมแบมเท่าไหร่ ได้เเต่เหลือบมองเป็นระยะๆ พรางหยิบป้อกกี้รสสตอร์เบอรี่ขึ้นมากินเล่น

" อยากกินอ่ะ " จู่ๆแบมแบมก็พูดขึ้นมา ตาโตๆมองเจ้าป้อกกี้สีชมพูตรงปากยูคยอมอย่างเเพรวพราว

" ก็กินดิใคนห้ามนาย " ยูคยอมพูดเเล้วหยิบอีกชิ้นมาคาบไว้ที่ปาก

" อื้อ "

" เห้ย " ยูคยอมร้องออกมา เมื่อแบมแบมไม่ได้หยิบป้อกกี้ในถุงเเต่กลับจับหน้าเค้าหันไปทางแบมแบม เเล้วจัดการกัดป้อกกี้สีชมพูจนปากสองคนชนกันเเล้วก็ผละออก

" อร่อยจัง...ง่ำๆ " เคี้ยงงุ่มง่ำในปากอย่างไม่รู้ไม่ชี้พรางมองหน้ายูคยอมที่เหมือนหน้าจะเเดงลามไปถึงหูเเล้ว

โอ่ยยยยยย ไม่ไหวเเล้วเว้ย

ยูคยอมเอามือปิดปากตัวเองพรางมองแบมแบมที่กินป้อกกี้เสร็จเเล้วเดินหายลับไปในห้องนอน ยูคยอมชะเง้อมองแบมแบมอยู่สักพัก ไม่นานเค้ารีบหยิบกระเป๋าตังค์กุญเเจรถเเล้วออกจากห้องไปเงียบๆ

.

.

.

.

" โอ้ะ!! " แบมแบมที่เดินออกมาจากห้องไม่เห็นยูคยอมแบมแบมเดินหารอบห้องเเต่ก็ไม่มีวี่แววคนที่ตามหา

หรือว่านายนั่นจะ...

ยืนหยุดนิ่งสักพักจากใบหน้ายิ้มเเย้มก็กลายเป็นไปหน้าเรียบเฉยสองเท้าเล็กก้าวเดินตรงไปที่โทรศัพท์เครื่องหรู กดเบอร์โทรหาคนที่หายไป

ติ้ด ติ้ด ติ้ด

แบมแบมเดินตามเสียงโทรศัพท์ของคนที่หายไป พบว่ามันอยู่ในห้องนอนยูคยอมไม่ได้เอามันไปด้วยแบมแบมกดวางโทรศัพท์ของตัวเอง เเล้วปามันลงบนเตียงอย่างเเรง

" มาวันเเรกนายก็ทำผิดกฎซะเเล้วนะ " แบมแบมพึมพำออกมา ร้อยยิ้มร้ายๆเผยออกมาบนใบหน้าน่ารักๆ จนดูน่ากลัว

.

.

.

.

.

.

.

กลับมานายตายเเน่คิมยูคยอม

___________________________________________________________________________

Talk

อ้ากกก ลงได้เเล้วดีจาย

สาบานเลยว่าเรื่องนี้แบมไม่ได้อ่อย

เอาเป็นว่า เราจะสูบบุหรี่กันทุกตอนเลยดีไหม

เอาให้เป็นมะเร็งกันไปข้างนึงโลย ฮ่าๆ

จุ้บๆ

@7Nabio

11/4/2015 16.30

#ยบจช