คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ~each other~ [ 1.0 ]
~each other~ [ 1.0 ]
" ฮือออออออ " เสียงเด็กน้อยเเก้มป่องน่ารักไวเพียงห้าขวบกำลังนั่งร้องไห้อย่างน่าสงสารอยู่ตรงสนามเด็กเล่นในหมู่บ้าน
" นี่เป็นอะไร " เด็กน้อยอีกคนที่ดูเหมือนจะอายุเเก่กว่ากำลังนั่งยองๆจ้องหน้าของเด็กน้อยที่กำลังร้องไห้ไม่หยุด
" ฮึก...เเม่...ฮึก..เเม่จ๋าไปไหน " เด็กเเก้มป่องเช็ดน้ำตาลวกๆ เเต่ก็ยังคงนั่งสะอึ้นอยู่
" หลงกับเเม่สินะ " เด็กน้อยที่อายุมากกว่าบ่นพึมพำเเล้วจับมือเด็กน้อยน่ารักให้ลุกขึ้น
" ฮึก...จะพาเค้าไปไหน " เด็กเเก้มป่องถามออกไปทั้งที่ยังซะอึ้นไม่หยุด เเถมน้ำตายังคงไหลไม่หยุดเหมือนกัน
" จะพาไปหาเเม่ไงครับ " เด็กน้อยที่อายุมากกว่าเอื้อมมือไปปาดน้ำตาที่เเก้มใสๆของเด็กแก้มป่อง
" จิงหย๋ออออ " เด็กเเก้มป่องที่ได้ยินอย่างงั้นก็ยิ้มแป้นออกมา
" จิงสิ " เด็กน้อยที่อายุมากกว่าเกี่ยวก้อยเป็นคำมั่นสัญญา
หลังจากนั้นทั้งสองคนก็เดินจูงมือกันไปตามทางของหมู่บ้านจัดสรร เด็กน้อยที่อายุมากกว่าเดินถามทางจากผู้ใหญ่ไปเรื่อยๆ พร้อมๆกับจูงมือเด็กน้อยเเก้มป่องที่มองเค้าไม่วางตา
คนอะไรเท่จังเยย เค้าชอบจัง
ทั้งสองคนเดินจูงมือกันมาจนถึงหน้าบ้านสีฟ้าสบายตา ที่มีผู้หญิงไวกลางคนกำลังเปิดประตูออกมา
" เเม่ " เด็กน้อยเเก้มป่องตะโกนเสียงดังเเล้วรีบกระโดดเข้าอ้อมอกผู้เป็นแม่
" แบมแบมมาได้ไงคะเนี่ย " ผู้เป็นเเม่เอ่ยอย่างตกใจ
" ก็คุณเเม่ทิ้งแบมไงครับ...แบมร้องไห้ด้วย " แบมแบมทำหน้ายู่ใส่ผู้เป็นเเม่
" โอ๋ๆ...เเม่ขอโทษนะลูกแม่เเค่เวะกลับมาเอาของเอง ดีกันนะ " ผู้เป็นเเม่ยื่นนิ้วก้อยลงมาตรงหน้าลูกชาย
" ฮัมป๋ม " แบมแบมยื่นมือมาเกี่ยวก้อยกับผู้เป็นเเม่ โดยมีสายตาหนึ่งคู่ที่จ้องมองทั้งสองคนโดยไม่ละสายตา
ชั่งเป็นภาพที่น่ารักจริง
" เเล้วใครมาส่งคะเนี่ย " ผู้เป็นเเม่เอ่ยถามพรางมองไปยังเด็กผู้ชายที่น่าจะอายุมากกว่าลูกชายตัวเอง
" พี่คนนี้ฮับ " แบมแบมรีบวิ่งไปจับมือเด็กที่อายุมากกว่า
" อ๋อ...ขอบคุณนะที่มาส่งแบมแบม...เเล้วเราชื่ออะไรหล่ะ " ผู้เป็นเเม่เอ่ยขอบคุณเเล้วยิ้มกลับไป
" ชื่อเซฮุนครับ "
" เเล้วบ้านเซฮุนอยู่ไหนคะ "
" อยู่นี่ " เซฮุนยื่นมือไปที่ประตูบ้านที่ติดกับบ้านของแบมแบม
" โอ้ะอยู่ใกล้เเค่นี้เอง...งั้นแบมแบมก็มีเพื่อนเล่นเเล้วสิเนี่ย "
" ว้าววววว " แบมแบมร้องออกมา มือที่ยังจับเซฮุนอยู่กำเเน่นกว่าเดิมเหมือนกลัวว่าคนข้างๆจะหายไปไหน เซฮุนได้เเต่มองหน้าแบมแบมอย่างขำๆ
" งั้นพรุ่งนี้พี่เซฮุนมาเล่นกับน้องแบมนะครับ " แบมแบมหันมาพูดตาลุกวาว ยิ้มตาหยีเเก้มป่อง
" โอเคครับ " เซฮุนยิ้มกลับไป
" งั้นน้องแบมไปเเล้วนะครับ บ้ายบายพี่เซฮุน " แบมแบมโบกมมือให้เซนฮุนอย่างน่ารักเเล้วเดินเข้าบ้านไป
.
.
.
.
.
.
" พี่ฮุนน้องแบมนอนไม่หลับอ่า " แบมแบมอมลมในเเก้มเเล้วหันหน้ากลับมาหาเซฮุนที่นอนอยู่ข้างๆกัน
หลังจากวันนั้นเซฮุนก็มาบ้านแบมแบมทุกวัน ทั้งสองบ้านก็สนิทกันมากขึ้น เซฮุนเเละแบมแบมกลายเป็นเด็กที่ตัวติดกันไปซะเเล้ว ถ้าวันไหนแบมแบมไม่มีเซฮุนแบมแบมก็จะนอนไม่หลับ เเละถ้าวันไหนเซฮุนไม่มีแบมแบมเซฮุนก็นอนไม่หลับเช่นกัน
" พี่มีอยู่วิธีนึงทำให้หลับ…น้องแบมสนใจไหมครับ " เซฮุนว่าพรางมองหน้าเด็กน้อยที่มองเค้าตาปริบๆ
" อื้อๆ " แบมแบมพยักหน้างึงๆเหมือนตุ๊กตาดุ้กดิ้ก
" เขยิบมาใกล้ๆพี่สิ " เซฮุนกวักมือเรียกแบมแบมเข้ามาใกล้ๆ
ฟอดดดดดดดด
เซฮุนยื่นหน้ามาหอมเเก้มยุ้ยของแบมแบมดังฟอด เเล้วดึงเด็กตัวเล็กเข้ามากอดไว้เเน่น
" งืออออ~ พี่ฮุนอ่ะ " แบมแบมร้องออกมา ใบหน้าเริ่มเเดงด้วยความเขิลอาย
" ทำไมครับเขิลพี่หรอ " เซฮุนเเซว ยิ่งเเซวแบมแบมยิ่งหน้าเริ่มขึ้นสี อยากจะฟัดสักอีกทีเเต่กลัวเเก้มน้องช้ำซะก่อน
" ปะ..ป้าววว~...ไม่ได้เขิลชะหน่อย แบมนอนเล่า งื้ออออ~ " แบมแบมรีบหมุดหน้าลงไปอย่างเขิลอาย เซฮุนได้เเต่ขำออกมาเบาๆ
.
.
.
.
.
.
" ยิ้มอะไรอ่ะแบม "
เซฮุนที่โตเป็นหนุ่มหล่ออายุย่างเข้าสิบเก้าปี กำลังนั่งเล่นไอเเพดอยู่บนเตียงประจำที่มีแบมแบมเด็กน้อยน่ารักที่ตอนนี้อายุสิบเจ็ดปีนอนอมยิ้มอยู่ข้างๆเค้า
" คิดถึงตอนเราสองคนเด็กๆอ่ะ...น่ารักจาง " แบมแบมพูดออกมาเสียงยาน
" คิดถึงตอนไหนหล่ะ " เซฮุนละมือจากให้เเพดเเล้วจ้องมองแบมแบมที่กำลังทำหน้าครุ่นคิดอย่างจริงจัง
ไม่ว่าเวลาจะผ่านมากี่ปีแบมแบมก็ยังน่ารักเสมอเลย
" ทุกตอนโล้ยยย " แบมแบมชูมือสองข้างออกมาเหมือนเด็กเเล้วยิ้มออกมาจนตาหยี
" ใช่ตอนนี้รึป่าวที่แบมคิดถึง " เซฮุนวางไอเเพดลงเเล้วพุ่งตรงเข้าไปคร่อมตัวของแบมแบม เเล้วฟัดเเก้มแบมแบมไปมาเหมือนตอนเด็กๆ จนแบมแบมหอบออกมาอย่างเหนื่อยๆ
" เเฮ่กๆ พี่ฮุนพอเเล้วหน่ามันจั้กจี้นะ " แบมแบมดันหน้าเซฮุนออกไปเบาๆ
" ตอนเด็กๆไม่เห็นเคยห้ามเลยหนิ " เซฮุนมองหน้าแบมแบมอย่างงอลๆ
" ก็ได้ๆ "
แบมแบมปากยู่ เเล้วปล่อยให้เซฮุนฟัดเเก้มของตัวเองอยู่อย่างงั้น เเต่หลังจากนั้นเซฮุนก็เริ่มลากริมฝีปากลงมาขบเม้มซอกคอขาวของแบมแบม เเต่แบมแบมก็ได้เเต่ปล่อยให้เซฮุนทำต่อ ตัวเองก็ได้เเต่หัวเราะคิกคักอยู่ใต้ร่างของเซฮุน
.
.
.
.
.
น้องแบมของพี่ฮุนนี่น่ารักจังเลย
Talk
อ้ากกกกก เขิลคะเขิลมาก
ฮรือออ ไรท์กบฏเเล้วค่าฮรือออ~
@7Nabio
#ฮุนแบมกันและกัน
ความคิดเห็น