แผนร้ายกลายเป็นรัก...พิชิตใจยัยวายร้ายเจ้าปัญหา

ลำดับตอนที่ #3 : บทนำ

บทนำ
 

"ไม่แต่ง! ยังไงเชลก็ไม่มีวันแต่งงานกับไอ้อีสเตอร์แน่ๆ" ฉันโวยลั่น พรางค้อนทุกคนที่กำลังนั่งเรียงรายและกำลังจะบังคับให้ฉันแต่งงานกับศัตรูคู่แค้น อย่างไอ้อีสเตอร์อีก
โอ้มาย!!! เรื่องนี้ฉันรับไม่ได้ แค่ไอ้การถูกจับแต่งงานฉันก็ประสาทจะกินอยู่แล้ว แต่นี้! ต้องมาแต่งกับไอ้หมอนั่น อ้ากกก! ฉันขอตายเลยได้ไหมอ่ะ TT.TT

"ยังไงแกก็ต้องแต่งนี่เป็นคำสั่ง!!!" พ่อเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
โอ้โห! อะไรๆ ก็คำสั่งๆ ชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ เดี๋ยวปั๊ดหนีออกนอกประเทศเลยดีไหมเนี่ย!!!

"เออน่าๆ ราเชล! แกก็แต่งๆไปเถอะ...ดีกว่าต้องขึ้นคานนะเว้ย!" เสียงกวนประสาทของไอ้พี่รัสติน พี่ชายตัวแสบของฉัน เสียงที่ดังขึ้นอยู่ไม่ไกลนัก ทำให้ฉันรีบหันไปมองค้อนพรางแยกเคี้ยวใส่ แต่หมอนั่นกับนั่งอมยิ้มอย่างกวนประสาท
โอ้! มีพี่ชายแบบนี้ ปวดตับเลยแฮะ -_-^

"ไม่เอาไม่แต่ง! แม่จ้า...แม่พูดกับพ่อให้เชลหน่อยสิ! เชลยังไม่อยากแต่งงานอ่ะ" ฉันอ้อนเหมือนเด็ก (ปัญญาอ่อน)

"ฉันก็อยากช่วยแกนะ! แต่พ่อของแกคงไม่ยอมแน่ๆ" แม่พูดพรางถอดหายใจเฮือกใหญ่
โอ้ยยย...จะไม่มีใครช่วยฉันไดสักคนเลยใช่มั้ยเนี่ย!!! ฉันยังไม่อยากแต่งงานเว้ย เข้าใจกันบางสิฟ่ะ ไม่อยากแต่งอ่ะ...ไม่อยากแต่ง T_T

"TT.TT เชลไม่แต่งอ่ะ! ยังไงก็ไม่แต่ง"
ยังไงซะ! ฉันจะไม่แต่งงานกับใครจนกว่าจะฉันทำตามความฝันของฉันสำเร็จ ความฝันตั้งแต่เด็กๆ ของฉัน ฉันจะไม่ยอมให้ใครมาทำลายง่ายๆ แน่ โดยเฉพาะไอ้บ้าอีสเตอร์...ไอ้บ้าที่แย่งตำแหน่งทุกสิ่งทุกอย่างไปจากฉัน ทั้งตำแหน่งเกรียตินิยมของมหาลัย ทั้งตำแหน่งตัวแทนนักศึกษาเพื่อไปแข่งขันความรู้เกี่ยวกับวิทยาศาสตร์ และอีกมากมายที่หมอนี่แย่งจากฉันไป อ้ากกก! ยิ่งพูดยิ่งแค้นเว้ย!!!
ดีนะ! ที่หมอนี่ไม่แย่งตำแหน่งนักกีฬาของมหาลัยจากฉันไปอีก ถ้าหมอนั่นแย่งตำแหน่งนั่นไป ความฝันของฉันคงพังทะลายลงในพริบตาเดียว ใช่แล้วล่ะ! ความฝันของฉันก็คือ...เป็นนักคาราเต้ที่เก่งที่สุดในโลก มันอาจจะเป็นความฝันที่ดูเวอร์ไปหน่อยก็เถอะ แต่ฉันจะเดินทางไปรอบโลกเพื่อแข่งขันคาราเต้จนกว่าฉันจะเป็นที่หนึ่งของโลก!!!

"ถามหน่อยเถอะ! ทำไมถึงไม่อยากแต่งงานห๊ะ!" พี่รัสตินที่เงียบอยู่นาน อยู่ก็เอ่ยถามฉัน

"ไอ้พี่เวร! แกหุบปากเน่าๆ ของแกไปเลย ก่อนที่ฉันจะอดใจไม่ไหวแล้วฆ่าตายแกต่อหน้าพ่อกับแม่!!! คนมันไม่อยากแต่งนี่!!!" ฉันชี้หน้าด่าอย่างหมดความอดทน

"T_T ใจร้าย"
-_-; หนักใจจริงๆ ที่มีพี่ชายปัญญาอ่อนแบบนี้

"แกสองคนเลิกทะเลาะกันเป็นเด็กๆ สักที..." แม่เอ่ยห้าม "ราเชล! แกก็หัดเคารพพี่ชายของแกหน่อย นั้นมันพี่ของแกนะ"

"นิสัยแบบนั้น เชลไม่นับมันเป็นพี่หรอก เชอะ :(" ฉันสถบเบาๆ กับตัวเอง...ดูเหมือนว่าแม่จะได้ยินคำพูดของฉัน แต่ก็ไม่พูดอะไรนอกจากส่ายหัวอย่างหนักใจ

"พ่อ! เชลไม่แต่งงานนะ ยังไงก็ไม่แต่งอ่ะ พ่อเข้าใจเชลบ้างสิ...เชลยังไม่อยากแต่งอ่ะ"ฉันหันไปพูดกับพ่ออย่างหงุดหงิด

"ราเชล! แกอย่ามาทำตัวน่ารำคาญนะ ฉันบอกให้แกแต่งแกก็ต้องแต่ง..." พ่อยื่นคำขาดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด "อีกสองอาทิตย์! ฉันจะจัดงานหมั้นขึ้นที่นี้ เรียนจบเมื่อไหร่ ฉันจัดงานแต่งงานให้แกทันที..."

เรียนจบ! เรียนจบงั้นหรอ? 0[]0
ไอ้ที่บอกว่าให้ฉันเรียนจบเนี่ย...มันแค่สามเดือนไม่ใช่หรอ? อ้ากกก!!! ม่ายน้า~ TT.TT
...ใครก็ได้ช่วยบอกฉันที ว่าเรื่องที่ฉันได้ยินเมื่อกี้ มันเป็นแค่ความฝันใช่มั้ย!!!!
T^T มันไม่จริงใช่มายยยย...


จบแล้วๆ บทนำกว่าจบได้ ฮ่ะๆๆ นานชิบ...
ยังไง! ก็ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะจ๊ะ
และฝากไลค์เยอะๆ ด้วยนะคราฟฟฟฟฟ...