คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ▽The Challenge ☆ Chap 2 (100%)
The challenge กล้าท้าก็กล้าลอง
Mark x Bambam
-2-
“ยูคมึงตั้งสติหน่อยดิ กูหนักนะเว้ย!” ผมตะโกนด่าไอยูคเสียงดัง เมาเยี่ยงหมาเลย ลำบากกูต้องมาแบกออกไปอีก เฮ้อ กูไปเต้นมาเมื่อกี้ก็เหนื่อยมากละ ยังต้องมาดูแลมึงอีก T0T อีกมือแบกมันไป อีกมือก็กดโทรศัพท์ไปหาไอมาร์ค ดี๊ดีจริงๆเลยชีวิตกูเนี่ย
“ฮัลโหลมาร์คมารับได้แล้ว เชี่ยยูคเมาชิบหายวายวอด”
‘อืม เดี๋ยวไป’
“ไม่ต้องเดี๋ยว มึงรีบมาเลย” ว่าจบผมก็กดตัดสายเลย คือตอนนี้กูเหนื่อยมาก กว่าจะลากมันมาถึงหน้าคลับได้นี่เข่าแทบทรุด ตัวหนักกว่าหมีอีก ผมวางไอยูคให้แม่งนอนตรงฟุตบาทก่อนจะนั่งลงข้างๆมัน เห้อ นึกๆไปก็ใจหายเหมือนกันที่อยู่ดีๆแม่งก็บอกว่าจะไม่อยู่นี่แล้ว แต่ก็ยังดีที่มันตัดสินใจไปเดือนหน้า ถามว่าเดือนหน้านี่อีกนานมั้ย? ก็อาทิตย์หน้าอะ ดีออก..
ผมยกหัวไอยูคให้มานอนบนตักเพราะรู้สึกเหมือนมันกำลังจะโดนคนเหยียบเข้าให้ คนเดินผ่านไปผ่านมาเยอะสัด กูอายมากตอนนี้ ได้แต่ก้มหน้าก้มตารอไอมาร์คมารับ รีบๆมาหน่อยก็ไม่ได้ไงว่ะ
20 นาทีผ่านไป..
“แบม”
เสียงสวรรค์ชัดๆ..
ผมหันไปทางเสียงเรียกก็เจอกับไอมาร์คที่เดินมาด้วยหน้าตึงๆ ก็เข้าใจ เป็นผมก็คงจะรู้สึกขัดใจไม่น้อยเพราะนี่มันดึกมากแล้ว มันอาจจะง่วงนอน
“อ่าวมาแล้วหรอมึง”
“ให้มันนอนตักทำไม?” อ่าวไอนี่มาถึงก็ยิงคำถามแปลกๆใส่กูเลย ก็คนที่เดินไปเดินมาจะเหยียบหัวไอยูคอยู่ละ มึงจะให้กูใจร้ายปล่อยให้มันโดนเหยียบหรอครับคุณชายมาร์ค
“อะไรของมึงเนี่ย มาช่วยกูแบกมันไปขึ้นรถหน่อย” มาร์คไม่พูดอะไรเดินทำหน้าบึ้งมาช่วยผมยกตัวไอยูคไปขึ้นรถเงียบๆ ผมเข้าไปนั่งในรถตรงเบาะหลังเพราะกลัวว่าถ้าปล่อยให้ไอยูคนั่งข้างหลังคนเดียวแล้วมันอาจจะเลื้อยตัวไปมาจนไปกระแทกกับอะไรเข้า
“แบมมึงมานั่งข้างหน้า”
“ไม่เอา ยูคมันเมาอยู่เดี๋ยวหัวไปกระแทกกับอะไรเข้า” ทำไมไอมาร์คมันเรื่องมากแบบนี้ว่ะ
“กูไม่ใช่คนขับรถ มานั่งข้างหน้า มันจะเป็นอะไรก็เรื่องของมัน!!”
ไอมาร์คตะคอกใส่อะ T0T ฮืออ ใจร้ายว่ะ กูแค่กลัวเพื่อนกูเจ็บเอง ตะคอกใส่ขนาดนี้ก็ไม่ต้องอะไรแล้วละครับ ผมรีบลงจากรถแล้วไปนั่งข้างคนขับอย่างไวเลย เคยบอกรึเปล่าว่าไอมาร์คเนี่ย เอาแต่ใจกว่าผมเยอะเลย
มาถึงหน้าบ้านไอยูคแล้วผมก็กดกริ่งหน้าบ้านเรียกให้คนในบ้านมาเอาตัวมันไปสักที คือกูอยากกลับไปนอนเต็มแก่ละ
“อ่าว คุณแบมแบม” คุณป้าแม่บ้านเดินมาเปิดประตูให้แล้วร้องแบบตกอกตกใจ เอ่อ..ป้าครับ ช่วยเอามันเข้าบ้านที แขนผมจะหักละ
“คือมันเมามากเลยอะป้า ยังไงก็ฝากด้วยนะครับ ผมลาแล้วนะครับ” พูดจบผมก็ส่งตัวไอยูคไปให้ป้าแกทันทีเลยครับ ไม่ไหวละ คือเหนื่อยมาก เหนื่อยกับการเต้นในคลับอย่างเดียวไม่พอแม่งต้องมาเหนื่อยแบกไอยักษ์มาส่งที่บ้านอีก ตอนแรกก็คิดว่ามันคงจะเมามากแน่ๆแต่ไม่คิดว่าจะเมาแหลกขนาดนี้
เฮ้อ ในที่สุดผมก็กลับมาถึงคอนโดครับ เหมือนกลับมาจากสมรภูมิรบยังไงก็ไม่รู้ ระหว่างทางกลับไอมาร์คไม่เปิดปากพูดกับผมสักคำเดียว กริบมาก..
“มาร์ค มึงโกรธไรกูป่ะเนี่ย” และในที่สุดผมก็ทนกับความเงียบนี้ไม่ไหว คือในรถว่าเงียบแล้ว ขึ้นมาบนห้องคือเงียบกว่า เงียบจนได้ยินเสียงแอร์อะไอห่า
“….”
“มาร์คจ๋า โกรธอะไรกูอะ”
“…..”
“มาร์ค~”
“มึงให้คนอื่นนอนตัก” เดี๋ยวนะ นี่มันโกรธเรื่องที่กูให้ไอยูคนอนตักเนี่ยนะ คือกูเข้าใจว่ามึงเป็นคนหวงของ หวงรถ หวงเพื่อน หวงทุกอย่าง..แต่กูไม่คิดว่ามันจะหนักขนาดนี้เลยนะมาร์คต้วน!!
“มาร์ค! ไอยูคมันเพื่อนกูนะโว้ย”
“ไม่รู้ คราวหลังห้าม กูทำได้คนเดียว..”
“มึงหวงกูหรือไง?” แงะ หวงกูแน่ๆ คือปกติมาร์คมันก็เป็นคนหวงทุกอย่างอยู่แล้วอะครับ แต่ผมคิดว่ามันหวงผมกว่าสิ่งอื่นใดเลย นี่ไม่ได้คิดไปเองนะ แต่มันแสดงออกมาชัดเกินไปว่ามันอะหวงผม ก็คงจะเป็นธรรมดาของคนขี้หวง..มั้ง
“รู้แล้วทำทำไมล่ะ?”
“ก็นั่นมันเพื่อนกูป่ะมาร์ค มึงก็เพื่อนกู กูให้ความสำคัญเท่ากันหมดนั้นแหละ”
“กูไม่ได้อยากเป็นแค่เพื่อน..”
ห้ะ!!!!
10%
[ ต่อ ]
ผมนี่เงียบไปเลยครับ ไม่ได้อยากเป็นแค่เพื่อน..แล้วมึงอยากเป็นอะไรล่ะ? โอ้ย รู้สึกใจเต้นแปลกๆแฮะ ไอห่า พูดอย่างเดียวก็ได้ มึงจะเอาหน้าเข้ามาใกล้ๆกูทำไม กูรู้แล้วว่ามึงหล่อ กูไม่ได้อยากเห็นหน้ามึงชัดๆแบบนี้นะโว้ย เอาหน้ามึงออกไปปปป
“กูอยากเป็น..”
“….”
“เพื่อนที่สำคัญที่สุดสำหรับมึง..ไม่ใช่เพื่อนที่เหมือนเพื่อนคนอื่น”
อีเล็บขบมาร์ค มึงทำให้กูคิดไปถึงกาแล็คซี่เลยนะ ไอห่า แทนที่จะพูดออกมาทีเดียวเสือก เว้นระยะทำส้นตีนอะไรล่ะ แล้วใจกูที่เต้นแรงขนาดนี้กูจะทำยัไงไง
ผมดันหน้าไอมาร์คให้ออกห่างจากหน้าตัวเอง รู้สึกหน้าร้อนขึ้นมา ไม่รู้กูเขินหรือกูโกรธ เฮ้อ แม่งเล่นแบบนี้บ่อยๆหัวใจกูวายตายแน่ๆ และมันคงจะแย่กว่านี้..ถ้ากูเป็นคนเดียวที่รู้สึกแบบนี้
อืมม ทำไมร้อนแบบนี้ว่ะ ผมตื่นขึ้นมาในตอนเช้าเพราะรู้สึกว่าร้อนชิบหาย ผ้าม่านก็ปิดอยู่ทำให้ไม่ได้มีแสงแดดส่องเข้ามามากมายอะไรนัก แต่ทำไมมันร้อนแบบนี้!!
ร้อนสัส ถอดเสื้อแม่ง!!
ถอดเสื้อเสร็จผมก็หันไปมองไอมาร์คที่นอนอยู่ข้างๆ หลับสบายเชียวนะมึง แล้วนี่ทำไมกูต้องตื่นขึ้นมาในตอนเช้าทั้งๆที่ไม่มีเรียนด้วย รู้สึกเจ็บใจนิดๆเพราะเวลาที่อยากจะตื่นเช้าๆทำไมถึงไม่ตื่น ขอความยุติธรรมให้แบมแบมคนนี้ด้วยครับ
“อืออออ เมื่อยเว้ย” ผมบิดขี้เกียจในท่าที่ถ้าใครมาเห็นต้องพูดออกมาแน่ๆว่ามันโคตรน่าเกลียดเพราะหน้ามันเสือกบิดตามแขนไปด้วย ห้ะ? ใช่หรอว่ะ ยกมือขึ้นจัดผมให้เป็นทรงสักนิด..คนอย่างผมต้องดูดีตลอดครับ กูจะไม่ยอมแพ้นางเอกละครไทยแน่นอน จะตื่นจะนอนต้องดูดีตลอด
แต่เดี๋ยวนะ..ทำไมผมกูยาว..คือก็เข้าใจว่ามันยาวขึ้นจริงๆ แต่นี่..ผมก้มลงไปมองเส้นผมที่ยาวจนถึงหน้าอก อีเหี้ย!!!! กูไม่ได้ตกใจผมนะ นมมาจากไหน อีคางคก กูมีนมตั้งแต่เมื่อไหร่!?
“อีเชี่ยยยยยย มาร์ค!! มึงตื่น!! มึงช่วยกูด้วย ฮือ กูมีนม!!” T0T
“….”
“มาร์คตื่นดิ!” ไม่พูดเปล่าผมหันไปเขย่ามันแรงๆ อีชิบหาย กูไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย!! เมื่อคืนกูไปคลับจริงๆหรอ ไม่ได้แวะเข้าไปทำนมที่โรงพยาบาลใช่มั้ย ตอบ!!!
“เชี่ยไรเนี่ย กูจะนอน”
“มึงช่วยกูก่อนมาร์ค ฮือออ”
-มาร์คคึ‘s Talk-
“มาร์คตื่นดิ!” ผมรู้สึกตัวเพราะแรงเขย่าที่ที่ตัว คือเขย่าแรงมาก..นึกว่าแผ่นดินไหว ตามมาด้วยเสียงร้องครวญครางของคนข้างๆ คือสัมผัสได้เลยว่าตอนนี้มันยังเช้ามากแน่ๆ แล้วคือคนหล่อๆอย่างผมก็อยากจะนอนนานๆหน่อยไม่ได้หรือไงครับ
“เชี่ยไรเนี่ย กูจะนอน”
“มึงช่วยกูก่อนมาร์ค ฮือออ” โอ้ยรำคาญโว้ย มันจะอะไรนักหนาเนี่ย
“มึงมีอะไร!?” ผมว่าแล้วลุกขึ้นมานั่งขัดสมาธิ คือกูง่วงมาก มึงช่วยปลุกแบบดูเวลาหน่อยได้มั้ยคือมันยังเช้าอยู่เลย
“…”
“เงียบทำมะ..เห้ยยย”
ผมร้องออกมา คือโคตรตกใจ ผู้หญิงคนนี้เป็นใครเนี่ยย? แล้วไอแบม ไอแบมอยู่ไหน ผมจำได้ว่าเมื่อคืนไปรับไอแบมแล้วก็ไปส่งเพื่อนมันที่บ้าน แล้วผมก็ไม่ได้เมา ไม่ได้เอาสาวติดมือมาด้วย แล้วนี่ใคร..
“มาร์คช่วยด้วย T0T”
“เธอเป็นใครเนี่ย ”
“มาร์คมึงจำกูไม่ได้หรอ!? มึงช่วยกูด้วย ฮือ” ทำไมกูต้องจำได้ ผมยาวๆนี่มันอะไร หรือว่าไอแบม..
“แบม นี่มึงเอาวิกมาใส่ทำไม?” คิดว่าสวยมากสินะมึง
“วิกพ่อง มึงดูนี่” ไม่ว่าเปล่ามันปัดผมที่ยาวถึงหน้าอกออกก่อนจะขย้ำหน้าอก!! เดี๋ยวนะ…หน้าอก อีเหี้ย หน้าอก!!!! นมอะนม
“หะ เห้ย แบมแบม..นม!!”
“มึง ทำไมกูถึงเป็นแบบนี้ ทำไมกูถึงมีไอก้อนกลมๆอยู่ตรงนี้!!” แบมแบมไม่ว่าเปล่ายังเอามือไปจับหน้าอกตัวเองอีก คือตอนแรกก็อยากจะตกใจอยู่หรอกนะ แต่มัคน้อยมันจะตื่นซะก่อนเนี่ยดิ!!
“บ แบม อึก อย่าจับแบบนั้น ไปเอาเสื้อมาใส่ก่อนแล้วค่อยมาคุยกัน”
“ไม่เอาอะ ฮือ ไม่มีอารมณ์ทำอะไรเลย ฮึก”
“ถ้าไม่ไปใส่เสื้อกูจะปล้ำมึงเดี๋ยวนี้เลย”
พอผมพูดแบบนั้นออกไปคือได้ผลครับ แบมแบมเดินลงจากเตียงในสภาพเปลือยท่อนบนสงสัยจะกลัวผม เดินปิดหน้าอกไปหยิบเสื้ออย่างไวเลย แล้วตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกับแบมแบม?
“มาร์ค..” ผมหันไปตามเสียงเรียกของแบมแบม ให้ตายเหอะ ใส่เสื้อยืดที่แนบไปกับตัวขนาดนั้นนี่จะยั่วกันหรือว่ายังไง? ผมเคยเห็นแบมแบมใส่เสื้อตัวนี้บ่อยมาก ซึ่งครั้งก่อนๆมันก็ปกติดี แต่ตอนนี้แบมแบมมีหน้าอก ซึ่งพอใส่แล้วมันก็พาลเห็นจุกเล็กๆสองจุกนั้นไปด้วย อยากจะกระโดดกัดซะให้เข็ด
“เห้อ ออกไปคุยข้างนอกเหอะ” คุยในห้องนอนมันดูเป็นใจจะให้ผมกระโดดฟัดแบมแบมมากเกินไปนะ คุยข้างนอกคงจะโอเคกว่า..
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่แบมแบม”
“กูไม่รู้อะมาร์ค ตื่นมาก็เป็นแบบนี้แล้ว”
“พูดอย่างเดียวเหอะ อย่าเอามือไปจับนมแบบนั้น” T0T กูอยากตาย
“เดี๋ยวนะ..เมื่อวาน เหี้ย!! ต้องใช่แน่ๆ!!!!”
-End มาร์คคึ’s Talk-
“เดี๋ยวนะ..เมื่อวาน เหี้ย!! ต้องใช่แน่ๆ!!!!” ผมตะโกนออกมาเสียงดัง มันต้องเกี่ยวกับต้นไม้เมื่อวานแน่ๆ เป็นไปได้
“อะไรของมึง”
“คืออย่างนี้เว้ยมาร์ค…” แล้วผมก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานให้มาร์คฟัง คือมันเป็นเรื่องที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นเลยจริงๆ ผมไม่เชื่อเรื่องแบบนี้และคิดว่ายังไงก็คงไม่มีทางงมงายเชื่อเรื่องแบบนี้เด็ดขาด
แต่เห็นแบบนี้แล้ว..
กูควรเปลี่ยนความคิด
“เป็นไงล่ะ ชอบจริงๆเลยไอการลบหลู่ความเชื่อคนอื่น แล้วยังบ้าจี้ไปทำตามมันอีก” ไอมาร์คว่า ก็จริงของมัน แต่ใครจะไปคิดว่าเรื่องแบบนี้มันมีจริงๆ คือนี่มันสมัยไหนแล้วล่ะ? มันไม่ใช่โลกที่จะมีแม่มดมาบินขี่ไม้กวาดบนท้องฟ้าซะหน่อย
“ใครจะไปรู้ว่ะ แล้วนี่กูต้องทำยังไง?”
“เอ่อ กูไม่ได้อะไรนะ จู๋มึงยังอยู่มั้ย?”
ผมเลิกคิ้ว เออ..จู๋กูยังอยู่มั้ยอะ แล้วผมก็ก้มลงไปปลดซิปกางเกงตัวเองก่อนจะล่วงมือเข้าไปจับ แต่สิ่งที่เจอคือ จิ๋ม!!!!!! ไม่นะ ไม่!! แค่มีนมกูก็รู้สึกแย่จะตายแล้ว ฮือ จู๋ที่พ่อให้มาหายไปแบบนี้ไม่ได้นะ นี่มันบ้าอะไรของกูเนี่ย ฮือ แบมแบมอยากตาย T_T
“จู๋กูหายไปแล้ว ฮือ มาร์ค ฮืออ”
“แบมกูว่ามึงใจเย็นเหอะ”
“พ่อกูให้มานะ มึงจะให้เย็นได้ยังไง?!”
“โวยวายแล้วได้กลับมารึเปล่าล่ะ?” อืม กูถึงกับไปไม่เป็นเลยครับ กูต้องทำใจร่มๆแล้วยอมรับความจริงหรือไง เป็นผู้ชายมา 21 ปี จู่ๆกลายมาเป็นแบบนี้จะให้ทำยังไงเล่า!! นี่ควรเรียกแทนตัวเองว่า ฉัน อะไรแบบนี้ป่ะ ฮึก เจ็บปวด
“กูว่ามึงไปอาบน้ำแล้วไปซื้อบราใส่เหอะ คือขยับทีมันก็สะเทือนหมดเลย..”
ไอมาร์คว่าแล้วชี้มาที่หน้าอกผม เออก็จริงของมันอีกอะ ขืนอยู่แบบนี้ตลอดเวลาไอมาร์คมันอาจจะลุกขึ้นมาปล้ำผมก็ได้ ดูหน้ามันเวลามองผมดิ หู้ย ไอโรคจิต กูเพื่อนมึงนะโว้ยยยยยย ผมพยักหน้าแล้วเดินไปอาบน้ำแต่งตัว
เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสีหน้าโคตรสดชื่นครับ..ตอนอาบน้ำเมื่อกี้เห็นหุ่นตัวเองแล้วอยากฆ่าตัวตายมาก ทุกส่วนของผมไม่มีส่วนไหนหลงเหลือความเป็นผู้ชายเลย T.T แล้วนี่ก็ลำบากต้องหาเสื้อใส่อีก เฮ้อ จะบ้าตาย ไม่มีเสื้อสไตล์ผู้หญิงเลย ไม่เป็นไร ใส่เสื้อแมนๆก็ได้ว่ะ
“มาร์คไปอาบน้ำดิ” พอแต่งตัวเสร็จผมก็เดินออกไปหามาร์คที่นั่งดูโทรทัศน์อยู่ มันหันมามองผมแล้วมองไปที่หน้าอก มองหน้าอกอีกแล้ว ทำไมมึงเป็นคนแบบนี้อะมาร์ค T0T กูอายนะ
“ทำไมไม่เอาแจ็คเก็ตมาใส่?”
“หื้อ?”
“มันเห็นจุกนะแบมแบม มึงจะออกไปแบบนั้นหรืองไง?”
“อะ เออ รู้แล้วเว้ย มึงก็เลิกจ้องแล้วไปอาบน้ำซะทีดิ!”
จ้องอยู่นั้นแหละ สายตาไอมาร์คมันแบบ..บอกตรงๆยิ่งกว่าคังจุนมองกูอีก นี่ก็ผู้หญิง(?) คนนึงป่ะ? มีผู้ชายมาจ้องหน้าอกแบบนี้ไม่อายก็บ้าแล้วโว้ย เฮ้อ ว่าแต่ นี่กูต้องยอมรับและทำใจให้ได้ใช่มั้ย? ที่ตัวเองกลายเป็นผู้หญิง เต็มตัวไปแล้วเนี่ย
ไอมาร์คใช้เวลาในการอาบน้ำแต่งตัวนานมาก..คือมึงเข้าไปอาบน้ำหรือเข้าไปนอนกันแน่? กว่าจะออกมาได้นี่กูรอจนรากจะงอกละ
“มาร์ค ผูกผมให้หน่อย ผูกไม่เป็น” ผมเดินนั่งบนเก้าอี้หน้ากระจกแล้วยื่นยางผูกผมให้มาร์ค ซึ่งมันก็รับไปโดยไม่ได้พูดอะไร คือไอมาร์คทำอะไรแบบนี้เป็นอยู่แล้วครับ เพราะมันมีหลานผู้หญิงครับ เห็นว่าผูกผม แต่งตัวให้หลานบ่อย หึหึ อังเคิลมาร์ค
“เสร็จละ”
“อือ รีบไปกันเหอะ” ผมว่าแล้วเดินตรงไปยังประตูห้อง กำลังจะก้าวออกไปแต่จู่ๆไอมาร์คก็เรียกให้ผมหันไปมอง แล้วมันก็เอาแต่จ้องหน้าผม ไม่ยอมพูดสักที ชักช้าอยู่ได้ เฮ้อ
“แบม”
“อะไร?”
“สวยวะ”
ปัง!!!
ผมเดินออกมาแล้วปิดประตูเสียงดังใส่ไอมาร์ค ไอเหี้ย !! ให้สั่งใครสอนให้มึงพูดแบบนี้!! กูเขินนะโว้ยไอเชี่ยมาร์ค!!! เกิดมาก็มีคนชมว่าสวยบ่อยนะครับถึงจะเป็นผู้ชายปกติก็โกรธด้วยซ้ำ แต่ทำไมพอมาร์คชมกูถึงได้เขินแบบนี้ ฮืออ ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนะโว้ยยย
ไอมาร์คขับรถพาผมมาถึงห้างใกล้ๆคอนโด เราสองคนตัดสินใจเดินหาอะไรกินกันก่อนไปซื้อของ ไม่อยากจะพูด...ครั้งนี้ก็เหมือนทุกครั้ง ไอมาร์คเลี้ยงเหมือนเดิม ฮุฮุ กินเสร็จไอมาร์คก็พาผมไปตรงโซนสุภาพสตรี เดินมาถึงนี่ถึงกับมึน และพอเข้าไปในร้านขายชุดชั้นในนี่มึนกวา หันไปทางซ้ายก็กางเกงใน หันไปทางขาวก็เสื้อใน กูจะบ้าตายครับ
“มาร์คกูซื้อไมเป็นนะเว้ย” ผมหันไปกระซิบบอกไอมาร์ค
“กูก็ไม่เป็น” ดีออกกกกก ซื้อไม่เป็นทั้งคู่ แล้วมึงจะให้กูเดินไปถามเค้าว่า ขอโทษนะค่ะ พอดีซื้อเสื้อในไม่เป็นคะ เกิดมาไม่เคยใส่เสื้อชุดชั้นในเลย ช่วยหน่อยได้มั้ยค่ะ? แบบนี้หรออีมาร์คต้วน!
และเหมือนว่าผมกับมันจะยืนเกาะแกะกันนาน พนักงานอาจจะคิดว่านี่มันกระเทยกับอีลุงที่ไหน จะมาขโมยชุดชั้นในผู้หญิงรึเปล่า แน่ๆ
“เอ่อ..ขอโทษนะค่ะ มีอะไรให้ช่วยมั้ย?”
“คือว่า..” ชิบหายแล้วไงไอมาร์ค เพราะมึงเลยเนี่ยย
“แฟนผมเพิ่งไปทำนมมาครับ ไม่เคยใส่ชุดชั้นใน” ห้ะ !! เชี่ยมาร์คมึงพูดอะไรออกไป มึงไม่อายเลยใช่มั้ย?! มึงไม่อายแต่กูอายโว้ย แม่ง ผมหันไปมองหน้าไอมาร์คแบบเคืองๆก่อนจะหันไปยิ่มแห้งๆให้พนักงาน เธอตอบมาว่าไม่มีปัญหาเดี๋ยวจะวัดขนาดแล้วเลือกชั้นในให้
ถามว่าหลังจากที่ใส่แล้วสภาพผมเป็นยังไง?
อึดอัดโว้ย ฮือ อึดอัดมาก ไม่ใส่ได้มั้ย ไม่อยากใส่เลยอะ มันไม่ชินเลยอะ แค่มีก้อนกลมๆสองก้อนมาให้แบกเล่นก็ลำบากมากละ นี่ต้องใส่บราใส่อะไรแบบนี้อีกอะ ทรมารสัดๆ
“อืม ใส่แล้วดูโอเคขึ้นเยอะเลย” ไอมาร์คพูดขึ้นพอผมออกมาจากห้องลองเสื้อ..มาร์ค มึงมาเป็นกูมั้ย? โอเคเชี่ยอะไรล่ะ? เกิดมา 21 ปีไม่เคยต้องมาใส่อะไรแบบนี้ แล้วทำไมจู่ๆกูต้องมาใส่มันด้วย กูเกิดมาเป็นผู้ชายนะ !
“งั้นเอา 10 ตัวเลยครับ ขอเป็นเซ็ตพร้อมกางเกงชั้นในเลยนะครับ”มาร์คหันไปพูดกับพนักงาน
มึงหน้าด้านมาก คำพูดแบบนั้นผู้ชายในร่างผู้หญิงอย่างกูควรจะพูดดิ มึงบ้าไปแล้วแน่ๆไอมาร์ค แม่งน่าไม่อายสุดๆ..
TBC.
#กล้าท้าก็กล้าลอง
เรื่อยเปื่อยมาก..เดี๋ยวตอนหน้าอาจจะดูมีอะไรขึ้นมานิดนึง..
นิดนึงจริงๆนะ555555555555
คำผิดมีมั้ยอะ คือลงเลย ไม่ได้เช็คอะไรเลย - -
ความคิดเห็น