คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 แคนไอเซอร์ไวฟ์
ตอนที่ 2 แคนไอเซอร์ไวฟ์
“ฮัลโหลครับย่า ถึงแล้วครับ ครับ เฉินใช่มั้ยครับ ครับ ครับ ได้ครับ ครับ”
...นะครับ ถ้าไม่บอกว่าเมื่อก่อนย่าผมเป็นชาวไร่ก็คงคิดว่าย่าเป็นแรปเปอร์เก่าแหงมๆ อิลสลิคแอนด์เซาท์ไซด์อะไรเงี้ย เว้นช่วงให้หายใจแค่พูดคำว่า ครับ -_-
หลังจากเดินสำรวจรอบๆหมู่บ้านแล้ว......เมื่อย เลยตัดสินใจขับรถมาที่บ้านพักที่ย่าจัดไว้ให้ทันที อย่างที่คุยโทรศัพท์กับย่าไปเมื่อกี้ ย่าบอกว่าจะมีคนมาคอยดูแลบ้านให้ทุกเช้า รู้สึกว่าชื่ออะไรน้าเฉินหลงหรืออะไรซักอย่างเนี่ยแหละ เขาจะมาทุกวันตอน 10 โมง
ขณะนี้เวลา 09.59 (50วิกว่าๆ) 5.. 4.. 3.. 2..
แต่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หันไปตามเสียงมอไซค์ที่ลุคไลค์เศษเหล็กก็เจอคนขี่มันอยู่ ใคร? เฉินหลงหรอ? ผมว่าเขาเหมือนพระเลยอะ เห็นหน้าแล้วอยากทำบุญจริงๆ
“สวั๊สดี๋คร้าบ” เฉินหลงลงจากมอไซค์แล้วทักทายผมอย่างร่าเริง
“สวัสดีครับ คุณ..”
“เฉินจ้า นี่คุณเซฮุนแม่นบ่”
“แม่น เอ้ย ใช่ครับ”
“เอ่าซาวๆ ตามมาเด้อ เดี๋ยวจะพาไป๋แนะนำโลเค้ชึ่น”
ผมขานรับแล้วเดินตามไป กระเป๋า...เอาไว้ทีหลัง
..แกร๊ก.. (เสียงเปิดประตูนะครับแหม)
“นี่ หม่องนอนสู”
พยักหน้ารับ
“นี่ห่องครัว”
“นู่นหม่องอาบน่ำ”
“แล้วก็นิ่ คงบ่ต้องบอกดอกเนาะว่าอิหยัง เห็นๆกั๋นยุ”
“คร้าบบบบบบบบบบบบบบ” ตอบกลับไปอย่างจริงใจ หลังจากนั้นเฉินหลงก็เม้ามอยเรื่องหมู่บ้านนี้ให้ฟังว่าเขามีประเพณีหรืออะไรกันยังไง บอกตรงๆผมฟังเฉินหลงพูดไม่ค่อยรู้เรื่อง เขาพูดอิหยังน้อนิ!!!
สำรวจบ้านเซอร์เวย์อะไรเสร็จก็เตรียมตัวจะออกไปตลาดว่าจะไปหาซื้อไรกิน ในขณะที่กำลังปิดบ้าน
ปึ๊นนนนนนนน ปึ๊นนนนนนนนนนนนนนนน
ใครว้า ผมหันไปมอง
“เห้ย! แกเป็นใคร เข้ามาทำอะไรในบ้านยายตุ๊!” ทันทีที่ผมหันหน้าไปมันก็วิ่งลงจากโตโยต้าวีโก้ไม่มีแคปคันเก่าๆของมันทันที เห๊ย เดี๋ยวนะ ตุ๊นี่ชื่อย่ากูเอง ไปเป็นยายมึงตั้งแต่เมื่อไหร่
“อะไร ฉันโอ” ยังพูดไม่ทันจบ ไอ้หมอนั่นก็รีบวิ่งเข้ามาล็อกตัวผมแน่นจากด้านหลัง แล้วเอามือปิดปาก
“อยู่นิ่งๆ คิดว่าฉันไม่รู้หรอว่าแกมาขโมยของน่ะ ตำรวจล้อมแกไว้หมดแล้ว” ...ไหนวะตำรวจมึง
ผมดิ้นขลุกขักในอ้อมแขนมัน ไอ้นี่แม่งเป็นใครวะเนี่ย เข้ามาบ้านย่ากูแล้วยังมาหาว่ากูเป็นขโมยอีก
อยู่ๆมันก็ใช้มือข้างที่ปิดปากผมไวเปล่อยออกแล้วหยิบวิทยุสื่อสารขึ้นมา
“วอสามเรียกวอแปด วอสามเรียกวอแปด ติดต่อ 191 ให้ที บ้านยายตุ๊มีขโมยเข้าบ้าน!” ใคร?? ไหนขโมย?? ไหน? ใคร??? กูหรอ?? ไอ้ซาร์จกูเซฮุนว้อย หลานเจ้าของบ้านมึงเนี่ย
รวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายหมายจะดิ้นให้หลุดจากอ้อมแขนมัน แต่ก็ไม่เป็นผล มันแกร่งมากจริงๆ
ไม่นานนักก็มีรถตำรวจที่ดูยังไงก็เหมือนลูกเสือชาวบ้านขับเข้ามาจอดหน้าบ้าน คุณเฉินหลงกับมอไซค์คู่ใจก็มาด้วย.. -_-
“ยุใส โจรยุใส” คุณเฉินหลงรีบวิ่งมาด้วยท่าทางรีบร้อน
“นี่เด่ะ” ไอ้คนที่จับผมอยู่พูดพลางดันตัวผมไปทางคุณเฉินหลง
“เห้ย! บ่แม่น นี่บ่แม่นคนร่าย”
“หึ๊ อิหยังจะบ่แม่น ก็ข่อย เอ้ย ฉันเห็นมันด้อมๆมองๆอยู่ที่ประตูบ้าน”
“บ่แม่นดอก นี่คุณเซฮุน หลายซ่ายยายตุ๊” คุณเฉินหลงพูดจบก็หันไปทำท่าบอกให้เหล่าลูกเสือชาวบ้านว่าไม่มีอะไร กลับไปได้แล้ว แล้วก็หันมาส่งสายตาเป็นเชิงบอกให้คนที่จับผมไว้ว่า มึงก็ปล่อยกูได้ละ
ทันทีที่มันปล่อยผมหันไปก็เห็นมันทำสีหน้าเลิ่กลั่ก หูกางๆของมันตลกชะมัด นี่ถ้ามันหันหน้าแรงๆซักทีมีหวังผมโดนหูมันฟาดแน่ๆอะ นี่หูหรือฝารองชักโครก 5555555555555555555555
“เอ้าคุณเซฮุน นี่ชานยอล เป็นผู้ใหญ่บ้านนะครับ รู้จักกันไว้สิ จะเรียกว่าผู้ใหญ่ยอล หรือผู้ใหญ่ชานก็ได้นะครับ” ทันทีที่เรื่องวุ่นๆเสร็จสิ้น คุณเฉินหลงก็แนะนำไอ้คนที่มันหาว่าผมเป็นโจรเมื่อกี้ให้ผมรู้จัก จริงๆแล้วคุณเฉินหลงแกจะพูดภาษาปกติก็ได้ ทำไมไม่พูดตั้งแต่แรกอะ ให้ฟังแบบงงๆตั้งนาน
“เอ่อ หวัดดี เราเซฮุน ยินดีที่ได้รู้จัก” ใช้สรรพนามแบบนั้นเพราะดูเหมือนว่าผมกับคนตรงหน้าอายุไม่ต่างกันเท่าไหร่ แต่ทำไมเขาได้เป็นผู้ใหญ่บ้านไวจัง
แล้วที่แทนตัวเองกับคุณเฉินหลงด้วยสรรพนามเป็นทางการเพราะถ้าผมไปแทนตัวเองว่าเรามันจะดูบาปๆ อย่างที่บอกไปอะครับเห็นหน้าคุณเฉินแล้วอยากทำบุญ 555555555555555555
*บันทึกลับน้องโอซซซซ* “จริงๆผมว่าผู้ใหญ่ชานนี่ก็หล่อนะ แต่ดูเอ๋อๆยังไงไม่รู้ ถึงแม้ว่าการเจอกันครั้งแรกของเราจะไม่ได้ดีมากนัก แต่ว่าตอนนี้ เราก็รู้จักกันแล้วนะ”
------------------------------------------------
อืดดีเนาะ จบตอนสองไปแบบรู้เรื่อง 555555
ความคิดเห็น