คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 - อินโทรไม่มี
ตอนที่ 1 อินโทรไม่มี
“พี่น้องครับ!”
“เฮ่!”
เสียงประกาศตามสายของหมู่บ้านฮอร์กระดกดังขึ้นทันทีที่ผมก้าวขาลงจากรถคันหรู .. แม่งเอ๊ย!! ใครแม่งมาชุมนุมอะไรกันแต่เช้าวะเนี่ย
“อย่ายอมแพ้ครับ!”
“เฮ่!”
“พวกเราทุกคน!” ..ม็อบอะไรอีกวะ
“เฮ่ 1 2 3 4”
“5 6 7 8”
………………………แม่งเต้นแอโรบิก
เข้าใจดังนั้นแล้วว่าเสียงที่ได้ยินนั้นไม่ใช่เสียงม็อบที่ไหน แต่เป็นม็อบของคนรักสุขภาพ อืม แม่งพากันออกกำลังกายตั้งแต่7โมงเช้า รีบสัส.....
ขายาวของผมก็เดินฉับไปตามเสียงตามสายที่ว่านั่นทันที กะว่าจะมาเดินสำรวจหมู่บ้านนี้ก่อนจะเข้าบ้านพักซักหน่อย
สวัสดีครับ ผมเซฮุน โอเซฮุนอายุ20ปี รับบทพระเอกของเรื่องนี้ ผมเป็นคนหน้าตาดี หนีรักมาพักร้อนจากกรุงโซลมายังยโสธร เฮิร์ทครับ อกหักครับ เจ็บครับ ทนดูอะไรที่มันปวดใจในกรุงโซลไม่ได้ เลยหยบพะอ๊บรากเหง้ามายโสธรแม่งเลย คือเรื่องมันเป็นอย่างนี้..
ผมชื่อเซฮุน (อืมกูบอกไปแล้ว)
อายุ 20ปี (อันนี้กูก็บอกไปแล้วเหมือนกัน)
เป็นนักศึกษาคณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏกรุงโซล
ปัจจุบันโสด
แต่ก่อนหน้านี้ไม่โสด
แง
พูดละเจ็บ
เดี๋ยวนะ
แล้วกูจะเว้นบรรทัดเพื่อ
ก่อนหน้านี้ความรักของผมก็ชื่นมื่นมากพอสมควรเลยแหละ เรียกได้ว่าเป็นคู่รักที่น่าอิจฉาสุดๆของมหาลัยก็ว่าได้ ใครๆก็รู้จัก เทา กับเซฮุน ก็ อืม.. เทา..
แฟนเก่าผมเอง พูดถึงละปวดหัวใจแปลกๆ แต่ก็ไม่แปลกถ้าจะปวด เพราะที่เทาทำกับผมนั้นมันเป็นอะไรที่จุกมาก!!! (ไม่ใช่เพราะแดกเยอะนะครับแหม)
เทาเป็นคนจีน ย้ายมาอยู่ที่โซลเมื่อสองปีที่แล้ว เรารู้จักกันตั้งแต่ตอนปีหนึ่ง ผมเรียนคณะนิเทศฯ ส่วนเทาเรียนวิศวฯ เรารู้จักกันได้ยังไงผมก็ลืมไปละ จำได้แค่ว่าพอรู้จักกันได้5เดือน เทาก็ขอผมคบเป็นแฟน ส่วนตัวผมเองก็รู้สึกดีต่อเทาอยู่ไม่น้อย เลยตกลงคบไป ตลอดเวลาที่คบกันเทาดูแลผมดีมาก ขนาดเราเรียนกันคนละตึก คนละคณะ เทาก็ยังมาคอยรับคอยส่งผมอยู่เสมอ เราคบกันได้ปีกว่า เขาไม่เคยทำให้ผมเสียใจหรือสงสัยอะไรในตัวเขาเลยซักครั้ง จนวันนึง วันที่เรื่องราวของผมและเขาต้องมาถึงจุดจบ..
วันนั้นเป็นวันพฤหัสตอนบ่าย อากาศไม่ร้อนมากนัก ลมพัดเอื่อยๆ..(นี่กูบอกทำไม)
อะนั่นแหละครับวันนั้นก็เป็นวันปกติแหละ ผมมีเรียนถ่ายภาพอยู่บนตึก ปกติคลาสนี้ผมจะเลิกเรียน4โมงเย็น ผมบอกเทาว่าวันนี้ผมเลิกปกติ เทาก็บอกให้ผมรออยู่ใต้ตึก เดี๋ยวจะมารับ แต่วันนั้นอาจารย์ดันปล่อยก่อนเวลาตั้งครึ่งชั่วโมง ผมก็เลยเดินลงมาใต้ตึกเพื่อมานั่งรอเทา ระหว่างทางผมรู้สึกเหมือนมีขี้ตาติดตา เลยกะจะไปล้างหน้าให้สดชื่นซักหน่อย เข้าไปห้องน้ำก็ได้ยินเสียงบางอย่างดังมาจากห้องน้ำห้องริมสุด..
“อะ..อื๊อ เทา”
“อ๊า เทา เร็วอีก”
“เทา..ตรงนั้น”
ยอมรับว่าวินาทีแรกที่ได้ยินก็เข่าอ่อน หัวใจตกไปอยู่ตาตุ่ม คิดในแง่ดีไว้ว่าคงไม่ใช่คนเดียวกันหรอกมั้ง แต่ก็ยังยืนอยู่ที่อ่างล้างมือรอคนในห้องน้ำนั้นเปิดประตูออกมา ไม่นานสองคนนั้นก็เปิดประตูออกมา...
ใช่..
ใช่จริงๆด้วย..
……
(ซาวด์เพลงสองรักของวงซีลลอยมา)
.....
......
“เซฮุน!” ทันทีที่เทาเปิดประตูออกมาก็ถึงกับผงะ สีหน้าตกใจไม่หยอกเมื่อเปิดประตูมาเจอผม
“...” ผมยืนจ้องนิ่งไม่พูดอะไร ใครมันจะมีแรงพูดกัน แค่กลั้นน้ำตาที่เตรียมจะไหลอย่างหนักหน่วงไว้ยังยาก
“นี่ เซฮุนนา..เทาอธิบายได้นะ” เทารีบพุ่งเข้ามาจับข้อมือผมเอาไว้และหันไปพยักพเยิดหน้าบอกให้คนที่ออกมาจากห้องน้ำด้วยกันให้ไปไกลๆ
“ไม่ต้องหรอกเทา ไม่ต้องอธิบาย เราว่าเราเข้าใจ”
“เซฮุน..เทาขอโท..”
“ต่อไปนี้ต่างคนต่างอยู่ อย่ามายุ่งกันอีกเลยนะเทา” ผมรีบพูดแทรกขึ้นมาทันที พร้อมกับใช้มืออีกข้างปาดน้ำตาอย่างลวกๆก่อนจะแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำทันที
.... ความรัก ต้องพังลงไป อนาคต ที่สุดก็ผ่านพ้นไป เหลือเพียงหัวใจที่ยับเยิน
..............
......ภาวนาให้ใจเจ็บจงเข้มแข็ง แม้มันจะไร้เรี่ยวแรง จะฝืนลุกยืนให้ไหว
คนคนเดียวมันไม่มีสิทธิ์ขนาดนั้น ไม่ทำให้ช้ำถึงตาย ยังไงต้องรับให้ได้.....
ชีวิตแค่โดนทำร้ายยยยย.....แต่ที่สุดมันต้องไม่โดนทำลายยยยยยยยยยยยยย
.
.
.
.............................รู้สึกเหมือนมีพี่ตูนมายืนร้องเพลงอยู่ข้างๆ..................................
หลังจากวันนั้น ผมก็ไม่ได้เจอเทาอีกเลย มหาลัยก็ไม่ได้ไป ใครจะสน ผมตามสอบครบทุกตัวแล้ว งานก็ส่งครบแล้ว แล้วก็ใกล้จะปิดเทอมแล้ว ชิลครับงานนี้
หมกตัวอยู่แต่ในคอนโด กรีดแขน.......... ไม่ช่วยอะไร (พี่ตูนบอดี้เขาว่ามางี้) เฟส ไลน์ ทวิต อินชะตากรรมก็ไม่เล่น พร้อมกับการบล็อกเทาทุกช่องทาง โทรศัพท์ก็ไม่ใช้มันละ แต่เทาก็ยังมารอผมอยู่หน้าห้องแทบจะทุกวัน เป็นแบบนั้นได้สองอาทิตย์คุณย่าผมเองก็ทราบเรื่องนี้ ท่านทนไม่ไหวเลยยื่นข้อเสนอว่าให้ผมไปพักที่บ้านตากอากาศของท่านที่ต่างจังหวัก ตอนแรกๆก็ลังเล แต่พอคิดได้ว่าที่นี่มีแต่ความวุ่นวายก็เลยตกลง แต่ย่ามีข้อแม้ว่าต้องช่วยดูแลบ้านและสวนตะขบให้ย่าด้วยเช่นกัน
ที่ตัดสินใจทำแบบนี้ไม่ใช่ว่าทำใจไม่ได้หรืออะไร พี่พิชวงออกัสเขาบอกว่ารักไม่ใช่ทุกอย่าง ผมรู้ แต่ผมแค่อยากหนีความวุ่นวาย หนีอะไรเดิมๆ ว้อย ไม่รู้สิ มันไม่อยากจะรับรู้อะไรทั้งนั้นอะ ทุกวันนี้แค่หันซ้ายไป เจอเสาไฟฟ้าสีเทาก็ยังต้องหันหน้าหนี ไม่อยากเห็นเลย ฮือออออๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
______________________________
จ่ะอันนี้ตอนที่หนึ่ง ฟิคนี้ไม่มีอินโทร อุอิมุมิงงกันไป
เรื่องนี้เซฮุนไม่ได้ตุ้งติ้งนะจ๊ะหล่อน55555
ความคิดเห็น