คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : The Vow..7
“ลูก2คนเป็นคู่หมั้นกันนะจ๊ะ..”
อี้ชิงที่แอบฟังอยู่ถึงกับยกมือขึ้นมาปิดปากของตัวเองอย่างตกใจ ขาเรียวเผลอก้าวถอยหลังไปเหยียบขั้นบันไดจนเสียหลักหงายหลังล้มลงกับพื้น เซฮุนรีบผละออกจากอ้อมกอดของคุณน้าสาวตรงเข้ามาดูด้วยความตกใจกลัวว่าเสียงนั้นจะมาจากคนตัวเล็กๆที่ป่วยอยู่แต่กลับเป็นร่างเล็กไม่แพ้กันที่ล้มอยู่กับพื้น
มือหนาค่อยๆประคองร่างบางให้ลุกขึ้นมายืน “นายกับลู่ฮาน...เป็นคู่หมั้นกัน...” เซฮุนถอนหายใจยาวพรืดออกมาครั้นจะปฏิเสธก็คงเป็นเรื่องที่โง่มาก เขาจึงได้แต่พยักหน้ารับอย่างจำยอมก่อนจะประคองร่างของอี้ชิงมานั่งตรงโซฟาข้างๆคุณนายเสี่ยวเพื่อตรวจดูว่าการล้มเมื่อกี๊ไม่ได้ส่งผลอะไรกับร่างกาย
“แล้วทำไมลู่ฮานถึงทำเหมือนไม่รู้จักกับเซฮุนเลยล่ะครับ..มันเกิดอะไรขึ้น?” อี้ชิงถามร่างสูงที่กำลังคลำข้อเท้าของเขาอยู่ ซึ่งคนถูกถามก็เงยหน้าขึ้นมาแสดงสีหน้ารำบากใจอยู่ไม่น้อย
“คือ..”
ครั้นเมื่อร่างสูงเปิดปากพูดกลับถูกมือเรียวของคุณนายเสี่ยวยกขึ้นห้ามเอาไว้ เธอหันมายิ้มให้เพื่อนร่วมงานของลูกชาย “เดี๋ยวแม่จะอธิบายให้เลย์ฟังเองนะจ๊ะ..เซฮุนถ้าลูกไม่อยากฟังลูกออกไปก่อนก็ได้นะจ๊ะ” ดวงหน้าเรียบเฉยของเซฮุนแสดงสีหน้าเจ็บปวดออกมาอย่างเด่นชัดก่อนจะส่ายหน้าบอกปัดไป
“อาลู่กับเซฮุนถูกทางครอบครัวหมั้นหมายกันมาตั้งแต่ยังเล็กแล้วน่ะจ่ะ ทั้ง2ก็รู้ดีแล้วก็ยอมรับด้วยจนเมื่อ6 ปีที่แล้วอาลู่ประสบอุบัติเหตุ ได้รับบาดเจ็บสาหัดแล้วพอฟื้นขึ้นมาความทรงจำก็หายไปหมดไม่เหลืออะไรเลย ตอนนั้นเซฮุนเขาไปเรียนอยู่ที่อังกฤษพอดี ต้องใช้เวลาประมาณปีหนึ่งอาลู่ถึงจะกลับมาจำได้และใช้ชีวิตตามปกติได้แต่ถึงอย่างนั้นกลับจำเรื่องของเซฮุนไม่ได้เลยแม้ว่าแม่จะพยายามบอกเขาแล้วก็ตามที..”
อี้ชิงเข้าใจอย่างถ่องแท้แล้วทุกๆอย่างมันมีเหตุผลของกันและกันอยู่.. สิ่งที่เขารู้สึกได้เมื่อตอนอยู่ในห้องนั้นมันถูกต้องแล้ว ตอนนี้เขารู้สึกเหมือนมีก้อนอะไรบางอย่างมาจุกอยู่ที่ลำคอ.. ”ทำไมนายไม่บอกลู่ฮานไปล่ะเซฮุน..”
“ถ้าทำได้ฉันก็อยากจะทำไปแล้ว..แต่แค่เขาเห็นหน้าฉันเมื่อคืนก่อนเขายังเป็นถึงขนาดนั้นเลย ถ้าฉันบอกความจริงไปตอนนี้ฉันคิดว่าคงมีแต่ทำร้ายลู่ฮานแน่ๆ” ทำไมลู่ฮานถึงลืมคนที่น่าสงสารคนนี้ได้ลงคอนะ..
“แค่ดูสายตาฉันก็รู้แล้วว่านายเจ็บปวดขนาดไหน..นายเป็นคู่หมั้นกันนะ”
“อะไรนะ...”
เสียงเล็กๆดังขึ้นทำให้คนทั้ง3ที่กำลังคุยกันถึงกับสะดุ้งสุดตัว แต่คนที่ดูท่าทางจะสะดุ้งที่สุดคงหนีไม่พ้นร่างสูงที่ถึงกับผุดลุกขึ้นยืนตัวแข็งเป็นรูปปั้นอยู่ตรงหน้าอี้ชิง
“ผม..กับคุณหมอ เป็นคู่หมั้นกัน..?” ลู่ฮานพูดทวนอีกครั้งช้าๆพลางมองหน้าผู้เป็นมารดาอย่างหาคำตอบก่อนจะมองไปที่คุณหมอร่างสูงที่ยืนมองเขาอยู่ด้วยสายตาที่สื่อความหมายบางอย่างอยู่ “ใช่แล้วจ่ะ...หนู2คนเป็นคู่หมั้นกัน..แต่อาลู่จำไม่ได้” คุณนายเสี่ยวพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาจนแทบจะไม่ได้ยิน
“อะไรกันอาลู่หนูไม่สบายอยู่ไม่ใช่หรอไม่ไปนอนพักล่ะลูก”
เสียงทุ้มใหญ่ดังขึ้นด้านหลังร่างเล็กทำลายความเงียบของบ้านทั้งหลังอีกครั้ง ลู่ฮานรีบหันกลับไปมองต้นเสียงทันทีก่อนจะวิ่งเข้าไปกอดแน่น “คุณพ่อ..แม่เขาบอกว่าอาลู่มีคู่หมั้น..” คุณท่านใหญ่ประจำตระกูลเสี่ยวมองหน้าลูกชายตัวเล็กที่ดูท่าทางจะสับสนอยู่ไม่น้อยก่อนจะพาเดินเข้ามาในห้องรับแขกจึงเข้าใจถึงสาเหตุของสีหน้าของลูกชายทันทีเมื่อเห็นร่างสูงที่เขารู้จักดีและคิดถึงมานานยืนอยู่ข้างๆภรรยาของตน
“อ้าว เซฮุน..ลูกกลับมาเมื่อไหร่เนี้ย?”
“ก็เมื่อวันก่อนนี้เองครับคุณน้า..”
“คุณพ่อก็รู้จักคุณหมอหรอ?..” ลู่ฮานเงยหน้าขึ้นถามคนเป็นพ่อทำให้ได้รับอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นเข้าให้ทีนึ่ง “โอ เซฮุน คือคู่หมั้นของหนูนะลู่ฮาน..หนูจำไม่ได้ใช่ไหมแต่เขาคอยดูแลหนูมาตลอดเลยนะรู้รึป่าว?”
อะไรกัน???
อยู่ดีๆก็มาบอกว่าผู้ชายคนนี้ ที่เป็นหมอประจำตัวคนใหม่ของเขาเป็นคู่หมั้น..
“พ่อกับแม่อำอาลู่ใช่ไหม? ไม่เชื่อหรอก...เนอะอี้ชิง” เมื่อไม่มีพวกคนตัวเล็กจึงหันไปหาเพื่อนสนิทที่นั่งอยู่ แต่กลับได้รับความเงียบเป็นคำตอบกลับมา “เอางี๊นะจ่ะ..อาลู่ วันเสาร์นี้แม่จะเชิญคุณแม่ของเซฮุนเขามาคุยอีกทีนะจ่ะแม่โทรหาผู้จัดการส่วนตัวของหนูแล้วเขาบอกว่าวันเสาร์หนูมีงานถึงสองทุ่ม ตกลงตามนี้นะจ่ะ” คุณนายเสี่ยวกล่าวก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหาลูกชายตัวเล็กแล้วกอดเบาๆ
นี้มันเรื่องอะไรกัน...
////////////////////////////////////////////////////////////////
ไม่ได้เข้ามาอัพตั้งนานอันเนื่องมาจากนอกใจไปอ่านฟิคสุดดังอยู่ค่ะXD
ทำเอาไรเตอร์หดหู่ไป2วันเต็มค่ะเรืองนั้น หวังว่าคงรู้ว่าไรเตอร์พูดถึงเรื่องอะไร555
อาลู่รู้แล้วล่ะว่าเป็นคู่หมั้นกันแล้วจะเป็นไงต่อล่ะเนี้ย
เน่ฮุนจะทำอย่างไรต่อไป??
ส่วนอี้ชิงของเรานั้นก็ดูเหมือนจะซุ่มซ่ามได้ถูกที่ถูกเวลาเสียจริงๆเลยเข้ามามีส่วนเอี้ยวกับเรื่องนี้เฉยเลย555
ยังไงก็อยากจะให้ติดตามกันต่อไปเรื่อยๆนะค่ะ
สวัสดีรีดเดอร์หน้าใหม่ที่หลงเข้ามาอ่านเรื่องนี้กันนะค่ะ
ทั้งหมดนี้ต้องขอกำลังใจ คอมเม้นติชมกันด้วยนะค่ะเพื่อนฟิคที่ดีๆขึ้นไปค่ะ : )
แล้วเจอกันตอนหน้าเร็วๆนี้ค่ะ^^
ความคิดเห็น