คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : The Vow..3
“ครับ..ผมลู่ฮาน”
“สวัสดีครับผมเลย์”
“เลย์วันนี้ข้างนอกได้ข่าวว่าฝนกำลังตกอยู่นะครับ”
“จริงหรอ? ผมไม่รู้เลยนะเนี้ย ยังไงก็ขอให้ทุกคนขับรถกันด้วยความระมัดระวังกันนะครับ”
“สำหรับในวันนี้พวกผม2คนจะอยู่เป็นเพื่อนท่านผู้ฟังไปจนถึง3ทุ่มนะครับผมจะขอเข้าเพลงแรกของวันนี้เลยนะครับ..”
เสียงเล็กๆทั้ง 2 เสียงที่กำลังพูดออกอากาศสดอยู่นั้นทำเอาคนฟังอดไม่ได้ที่จะเคลิ้มไปกับเสียงที่ฟังดูช่วยผ่อนคลายได้มาก ไม่วายแม้แต่กับคนที่จิตใจบอกช้ำมาโดยตลอดอย่างผู้ชายที่ชื่อ โอ เซฮุนคนนี้ ที่กำลังนั่งฟังอยู่เงียบๆในห้องตรวจโรคส่วนตัว รอคนไข้ที่เขารอมาทั้งวันแล้วในวันนี้ ในตอนแรกก็ว่าจะให้บอดี้การ์ดตามไปดูถึงที่ แต่ไปๆมาๆกลับกลัวว่าจะเป็นเรื่องใหญ่เข้าไปอีก
เซฮุนได้แต่ถอนหายใจก่อนจะเอนหลังลงกับผนักเก้าอี้ มือหนาหยิบรูปใบเล็กๆที่สอดอยู่ในกระเป๋าสตางค์ออกมาดู รูปใบเล็กๆเพียง2-3รูปที่คุณน้าส่งมาให้ระหว่างที่เรียนอยู่ที่อเมริกาคล้ายเป็นเครื่องเตือนใจว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทำลงไปนั้น เขาทำเพื่อใคร..แล้วทำไมเขาถึงต้องอดทนอยู่อย่างนี้...
“เสี่ยวลู่...” เพียงแค่เรียกชื่อเบาๆ ภาพความทรงจำตั้งแต่สมัยยังเยาว์ก็ไหลย้อนกลับเข้ามาในหัว..
ทำไมถึงต้องเกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้น...
ทำไมเขาถึงต้องเป็นคนเดียวที่หายไปจากความทรงจำของ เสี่ยว ลู่ฮาน...
หยาดน้ำตาที่ราวกับว่าจะไหลออกมาจากขอบตาที่ร้อนผ่าวมันกลับไม่ไหลออกมาแม้แต่หยดเดียว...เป็นเพราะว่าเขาชินชาไปแล้ว หรือว่าเขาไม่มีน้ำตาจะให้ไหลออกมาอีกแล้วกันแน่...
“ขอโทษนะครับวันนี้มาซะดึกเลย” ลู่ฮานกล่าวกับนางพยาบาลเวรที่นั่งอยู่ตรงเคาท์เตอร์ ดูเธอจะตกใจเมื่อเห็นว่าคนที่พูดคือนักร้องที่กำลังมาแรงสุดๆในเกาหลีตอนนี้ “อ๊ะ..ไม่เป็นไรค่ะ..ดิฉันรู้ว่างานคุณลู่ฮานเยอะ”เธอรีบตอบทันที
“อ่อ..ยังมีคุณหมออยู่ไหมครับ?” สายตาคู่กลมสอดส่องเข้าไปในห้องตรวจหมายเลข1ที่มีเพียงไฟสลัวๆปิดอยู่เท่านั้น เขารู้สึกผิดขึ้นมาทันใดเมื่อตัวเองเป็นคนโทรมาเลื่อนนัดเป็นเวลาสามทุ่มครึ่งแทนก็แล้วแต่เขากลับมาถึงเกือบๆ 5ทุ่มแบบนี้ แค่ไม่โดนนางพยาบาลเวรโวยก็เป็นบุญมากแล้ว
“อ๋อ คุณหมอยังรออยู่ค่ะ แต่ไม่ต้องมองไปที่ห้อง1 หรอกค่ะ หมอเขาอยู่ห้องตรวจ9 นู้นค่ะ” นางพยาบาลสาวพูดด้วยรอยยิ้มก่อนจะกดโทรศัพท์โทรเช็คว่าคุณหมออยู่ที่ห้องและว่างที่จะให้การตรวจกับคนไข้ได้ ลู่ฮานอดสงสัยไม่ได้ เวลาขนาดนี้แล้วแถมเขายังมาสายกว่าเวลาที่โทรมานัดอีกตั้งนาน ยังมีหมอรอตรวจเขาอยู่อีกหรอ
“เชิญด้านในเลยค่ะ คุณหมอรออยู่ค่ะ” นางพยาบาลสาวโผล่ออกมาจากห้องตรวจพร้อมรอยยิ้มหวานก่อนที่ร่างบางๆจะเดินเข้าไปในห้องตรวจที่ยังสว่างอยู่ “ขอโทษนะครับที่มา...สาย”
ผลันคำพูดของเขากลับถูกกลืนหายไปในลำคอแทบทั้งหมดยามเมื่อสบตากับคนที่นั่งอยู่ ดวงตาคู่คมที่น้ำตาลที่กำลังมองมาอยู่นั้นทำให่ลู่ฮานอดรู้สึกแปลกๆไม่ได้..
ตึกตัก...ตึกตัก...
ร่างทั้งร่างสั่นสะท้านอย่างเกินการควบคุม มือขาวซีดยกขึ้นขย้ำเสื้อนอกของตัวเองบริเวณหัวในที่กำลังเต้นถี่รัวอยู่จนแน่น ร่างสูงที่เห็นท่าไม่ดีจึงรีบยันตัวเองลุกจากเก้าอี้ออกมาประคองร่างบางๆที่อยู่ดีๆก็มีอาการประหลาดแบบนี้เกิดขึ้น
มันเกิดอะไรขึ้น...
ร่างกายของเขา..มันเป็นอะไรไปแล้ว....
////////////////////////////////////////////////////
เสี่ยวลู่เป็นอะไรอ่ะ?!!!!!!!!!
แล้วเซฮุนจะทำยังไงต่อไป???
มาอัพเต็ม100แล้วนะค่ะ เลยเวลานัดมาตั้งนานขอโทษจริงๆค่ะ พอดีมีหลายๆอย่างทำให้ไม่สะดวก
ช่วงนี้มีสอบแล้วก็ต้องทำผลงานยื่นเข้าโคต้าของมหาลัยด้วยน่ะค่ะ ต้องขอโทษจริงๆ><
ต้องขอบคุณรีดเดอร์ทุกคนที่คอมเม้นให้กันนะค่ะ
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นค่ะ หวังว่าความงงของหลายๆคนคงจะจางหายกันไปสักนิดก็ยังดีนะค่ะ ^^"
ขอเม้นให้กำลังใจและติชมกันด้วยนะค่ะ
ความคิดเห็น