คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : The Vow..1
“คุณหมอ..ผมเจ็บ..”
.....เพียงคำพูดประโยคสั้นๆที่ลอดออกมาจากปากของร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงก็แทบทำให้เขาถูกกระฉากเอาลมหายใจของเขาไปทั้งเป็น.....
“โอ เซฮุน นายกลับมาโซลตั้งแต่เมื่อไหร่??”ร่างสูงโปร่งที่อยู่ในเสื้อกราว์คุณหมอ ชายที่มีเส้นผมสีน้ำตาลทองที่ขับให้ดวงหน้าที่ขาวอยู่แล้วยิ่งขาวไปอีกเดินเข้ามาใกล้อีกร่างที่ยืนอ่านอะไรบางอย่างอยู่ที่เคาท์เตอร์ประชาสัมพันธ์
“เมื่อกี๊นี้ แล้วก็เลยมาที่นี้เลย”เซฮุนเพียงตอบกลับสั้นๆพลางไล่สายตาดูข้อมูลในแฟ้มอย่างละเอียดตั้งใจ จนคนทักอดไม่ได้ที่จะเอียงคอลงไปมองหน้าปกแฟ้มที่เขียนชื่อเอาไว้ว่า
“เสี่ยว ลู่ฮาน”
“ลู่ฮานเป็นไงบ้าง มีความผิดปกติอะไรเกิดขึ้นรึป่าว?ชานยอล”คนถูกถามผงะออกเล็กน้อยอย่างตกใจ ทีเรื่องอื่นน่ะทำนิ่งได้แต่พอเป็นเรื่องของลู่ฮานทีไรกลับไม่เคยนิ่งเลยสักครั้งเดียว “ทุกอย่างปกติดี ลู่ฮานมาตรวจร่างกายตามหมอนัดประจำไม่เคยขาด”ชานยอลรายงานก่อนจะถือวิสาสะหยิบแฟ้มคนไข้ที่ค่อนข้างหนาและเก่าออกจากมือร่างสูงที่กำลังถืออยู่ เซฮุนใช้สายตาคู่คมตวัดมองคนที่ดึงออกไปทันทีซึ่งชานยอลก็ได้แต่ยิ้ม
“ปกติดีตรงไหน น้ำหนักลดไปกิโลหนึ่งจากก่อนหน้านี้”
“คุณชายโอ เซฮุนครับ..ลู่ฮานเขาเป็นถึงนักร้องชื่อดังของเกาหลีนะครับ ต้องมีบ้างที่น้ำหนักลดเพราะงานมันหักโหม แต่เทียบกับเกณฑ์เฉลี่ยทุกอย่างก็ยังปกติดีอยู่นะครับคุณชาย”ชานยอลอดแขวะไม่ได้จริงๆ อดนึกเปรียบเทียบกับตัวเองไม่ได้ว่าขนาดตัวเองเรียนหมอมาด้วยกันแท้เป็นเพื่อนสนิทกันแท้ๆน้ำหนักลดไปเกือบๆห้ากิโลหมอนี้ยังไม่เห็นว่าอะไรสักคำ
“เฮ้อ....เอาแฟ้มมาฉันจะดูต่อ”เซฮุนถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างอ่อนใจก่อนจะแบมือขอแฟ้มคืนจากร่างสูงข้างๆตัว
“ข้อมูลส่วนตัวของคนไข้ หมอประจำตัวอย่างฉันคงให้นายดูไม่ได้หรอกนะครับ”
“ฉันมีสิทธิ์ในตัวลู่ฮาน เอามาเดี๋ยวนี้ ปาร์ค ชานยอล!”น้ำเสียงทุ้มนุ่มที่กดให้ต่ำนั้นฟังดูน่าขนลุกแต่มีหรอที่นายอ๋ออย่างเขาจะกลัว “ฉันไม่รู้หรอกนะ ฉันถือว่าจรรยาบรรณแพทย์เป็นใหญ่ ความลับของคนไข้ถือว่าเป็นความลับสูงสุด”ดูเหมือนเขาจะสนุกมากกับการดูสีหน้าและปฏิกิริยาของร่างสูงตรงหน้าที่ตอนนี้เม้นปากสีชมพูๆนั้นเอาไว้แน่น
“ถ้าอยากรู้ก็มาเป็นหมอประจำตัวให้เจ้าตัวเล็กเลยสิครับเพื่อน..นายน่าจะรู้ประวัติการรักษาดีนิ ดีไม่ดีอาจจะรู้มากกว่าฉันที่เป็นหมอประจำด้วยซ้ำ..”ชานยอลหลี่นัยน์ตาลงมองคนตรงหน้าที่อยู่ๆก็เปลี่ยนสีหน้าไปอย่างรวดเร็ว
“แน่นอนอยู่แล้ว ขอเอาคืนล่ะกัน”ผมจบเซฮุนก็เหยียดยิ้มบางๆก่อนจะฉวยโอกาสที่ร่างสูงอีกร่างกำลังอึ้งคว้าเอาแฟ้มคนไข้ไปอย่างซึ่งๆหน้า
“ของที่ฉันฝากไว้เมื่อ6ปีก่อน ฉันขอเอาคืนล่ะนะ ปาร์ค ชานยอล”
////////////////////////////////////////////////
มาอัพต่อแล้วค่ะ555 ทิ้งช่วงไปเพราะติดสอบอยู่วันนี้สอบเสร็จแล้วเลยมาลงต่อค่ะ : )
ต้องขอขอบคุณแอดมินแฟนเพจ EXO THAILANDมากนะค่ะที่ช่วยแชร์โปรโมตฟิคเรื่องนี้><
ทั้งนี้ทั้งนั้นอัพเมนคู่หลักของเรื่องแล้วนะค่ะ ฟินป๊ากับม๊าเกินเหตุจริงๆค่ะ555
ต้องขออภัยจริงๆสำหรับรีดเดอร์ที่ขอคริสเทามา แต่ไรเตอร์ฟินคริสเลย์มากกว่า แต่ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นค่ะ
เรื่องหน้าอาจมีคริสเทาก็ได้นะค่ะ ^^"
ขอบคุณทุกคนทั้งหน้าใหม่หน้าเก่าที่เข้ามาอ่านค่ะ
ขอบคุณทุกคอมเม้นนะค่ะ กำลังหาแหล่งโปรโมตเรื่องนี้ต่ออยู่ค่ะ .///.
ความคิดเห็น