คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro...
��������������������������������������������������������������� “โอ เซฮุน ลูกเห็นเด็กคนนั้นไหมจ๊ะ?”
��� น้ำเสียงอันอ่อนโยนของผู้เป็นมารดาดังขึ้นก่อนจะย่อตัวลงนั่งยองๆข้างๆร่างเล็กของลูกชายวัย6ขวบที่กำลังยืนอยู่หน้ากระจกบานใหญ่
��� “แม่ครับ เขาไม่เจ็บหรอ? ที่ตัวเขามีแต่สายอะไรไม่รู้เต็มไปหมดเลย”ลูกชายตัวน้อยของเธอถามกลับพร้อมกับหันมามองด้วยความสงสัยทำให้เธอละสายตาไปมองร่างเล็กๆอีกร่างที่นอนอยู่บนเตียงที่รายล้อมไปด้วยเหล่าแพทย์และพยาบาล แต่ถึงกระนั้นร่างเล็กๆนั้นยังคงมีรอยยิ้มไม่จาง
“เจ็บสิครับ”
�
��� คำตอบด้วยน้ำเสียงที่แสนอ่อนโยนของมารดาทำให้เซฮุนน้อยละจากใบหน้ามารดาหันกลับไปมองดูร่างที่อยู่บนเตียงด้วยความรู้สึกหลายๆอย่างปนเปกันไป ทำไมกันนะถึงรู้สึกทึ้งในความเข้มแข็งของคนตรงหน้าจัง...
“เซฮุนจ๊ะ...เด็กคนนั้นชื่อ ลู่ฮาน..เป็นพี่ของเซฮุนปีนึ่งนะ”
ลู่ฮาน...
�� “พี่ลู่ฮานเขาสุขภาพไม่ดี..เซฮุนต้องคอยดูแลพี่เขานะจ๊ะรู้ไหม?” ดวงตากลมโตของเซฮุนน้อยจ้องมองแม่ของตนก่อนจะหันกลับไปมองลู่ฮานอีกครั้งอย่างสนใจ
�� ราวกับว่าลู่ฮานที่อยู่อีกฝากหนึ่งของห้องจะรับรู้ได้ถึงสายตาของใครบางคนจึงมองกลับมายังกระจกและได้เห็นคุณน้าที่มักจะชอบมาเยี่ยมบ่อยๆกับพ่อและแม่ของเขา ก่อนจะละสายตาไปมองร่างที่ยืนอยู่ข้างๆที่กำลังมองมา ริมฝีปากบางจึงคลี่ยิ้มบางๆออกด้วยความดีใจที่ได้เห็นเด็กอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน หลังจากที่ไม่ได้เห็นมานานกว่าครึ่งปีแล้วตั้งแต่เข้าโรงพยาบาลมา
ราวกับว่าเวลาได้หยุดหมุนไป....
เซฮุนตัวน้อยแทบลืมลมหายใจเมื่อได้เห็นรอยยิ้มที่แสนอ่อนโยนจากคนที่แค่จะขยับตัวยังทำไม่ได้เลย..
ในวินาทีนั้น เขาได้สาบาญกับตัวเองเอาไว้แล้ว..
เขาจะดูแลและปกป้องลู่ฮานไปตลอดชีวิตนับจากนี้เป็นต้นไป...
/////////
เรื่องนี้ได้รับแรงบันดานใจมากจากหลายๆอย่าง
เป็นแนวที่อยากลองแต่งมานานมากแล้วเหมือนกันค่ะ555
ยังไงขอเสียงขอกำลังใจกันหน่อยนะค่ะ>w
�
ความคิดเห็น