คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
ตู๊ด~ตู๊ด~ตู๊ด~
ในขณะที่ฉันกำลังเดินเลือกซื้อของที่จะใช้ในการวาดรูปคาบศิลปะในสัปดาห์หน้ากับเพื่อน(ร่วมห้อง)ของฉัน ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นแบบติดต่อกันหลายรอบ
รำคาญเสียงแต่ก็ขี้เกียจรับ ปล่อยๆมันไปเหอะ-_-
อ่ะ!ตอนนี้เจนสัมผัสได้ถึงรังสีอัมหิต(ไปไทยบ่อยๆ แล้วติดคนอวดผีมากๆ) ทุกคนหันมามองฉันเหมือนว่าฉันเป็นเจ้ากรรมนายเวรมาตั้งแต่ชาติปางก่อน
“ขอ…ไปโทรศัพท์แป๊ปนึงนะ ^^;” ฉันหันไปพูดกับเพื่อนที่มาด้วยกัน(ที่จริงเธอเป็นใครก็ไม่รู้มาทักฉันตอนที่ฉันกำลังเข้ามาซื้อของ แล้วบอกว่าเราเป็นเพื่อนที่อยู่ห้องเดียวกัน โรงเรียนเดียวกัน ฉันก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรนักหนา ก็เลยให้เดินเลือกขอด้วย)
“อืม!รีบๆกลับมาล่ะฮานะ>O<” แถมรู้ชื่อฉันอีกต่างหาก-_-
“อืม” ฉันพูดกลับไปด้วยท่าทางที่เป็นมิตร
ฉันเดินไปหาทางที่ไม่ค่อยมีคนเยอะ เพื่อที่จะคุยกับตัวตนเหตุที่ทำให้ฉันกลายเป็นเป้าหมายของสายตาอัมหิตทั้งหลายแหล่นี้
“หวัดดี!!! ใคร-_-*”
[ป๋าเองจ้า~ หวัดดีจ้าลูกรัก ลูกคิดถึงป๋าหรือเปล่า กำลังนั่งจำอดึตอันงดงามของเราใช่ม่ะ ใช่ม้า~*O*]
‘อดีตอันงดงามของเรา’?
เปล่าเลย หนูกำลังคิดถึงอันเลวร้ายของป๋าอยู่ค่ะ=_=
“ถ้าป๋าไม่มีอะไร หนูจะวางแล้วนะ”
[เดี๋ยวๆป๋ามีธุระใหญ่จริงๆน้า อย่าเพิ่งกดวางเซ่ และอีกอย่างค่าโทรมันแพงนะ สงสารป๋าหน่อยจิ๊!TOT]
“ป๋ารวยอยู่แล้ว เรื่องค่าโทรศัพท์ข้ามประเทศเนี่ยไม่ทำให้คนหน้าแข้งของป๋าสะกิดหรอก เรื่องแค่นี้จิ๊บๆสำหรับป๋าอยู่แล้ว”
[เออ!มันก็จริงแหะ-o-]
“...หนูวางละนะ”
[เฮ้ย!เดี๋ยวเซ่ เดี๋ยว ยังไม่ทันเข้าเรื่องเลย รีบไปไหนเนี่ย วัยรุ่นสมัยนี้ใจร้อนกันจัง บู่~-3-]
“วางละนะ=_=”
[เดี๋ยวก่อนเซ่!อะไรนักหนาเนี่ย ล้อนิดล้อหน่อยก็ขู่ว่าจะวางสาย งอนแล้วนะ ชิส์~-3-]
“ถ้ายังไม่พูดธุระมา หนูวางจริงๆแน่=_=”
[รู้ใช่ม๊า~ว่าป๋าต้องไปทำงานต่างประเทศบ่อยๆ ป๋าคิดว่าหนูจะห่วงป๋าที่ไปทำงานต่างประเทศบ่อยๆ ก็เลย...]
ใครจะไปคิดถึง มโนมากกกก-_-;;;
[ครั้งนี้ป๋าก็เลยจะให้หนูไปด้วยไง ดีใจม๊า~>_<]
O_o!!!
บ้าไปแล้ว!!!
ความคิดเห็น