ตอนที่ 1 : ตอนที่ 1 จุดเริ่มต้น
ตอนที่ 1
จุดเริ่มต้น
ณ กิลด์จอมเวทแฟรี่เทล
ในตอนนี้นั้นในกิลด์แฟรี่เทลนั้นทุกคนกำลังสนุกอยู่กับการสู้กันในกิลด์
โดยที่นัตสึนั้นเป็นคนเปิดการต่อสู้นั้นขึ้นมา
นัตสึนั้นเริ่มที่จะใช่พลังเวทของตนเองเพื่อสู้กับเกรย์
เกรย์จึงเตรียมที่จะใช่พลังเวทของตนเองนั้นตั้งรับนัตสึ
แต่ไม่นานนักประตูของบานใหญ่ของกิลด์ที่เป็นทางเข้าและทางออกของกิลด์นั้นก็เปิดออก
พร้อมกับชายของชายแก่ตัวเล็กที่เดินเข้ามาในกิลด์
“ไง ทุกคนสบายดีกันไหม”
มาคาลอฟผู้ที่เป็นหัวหน้ากิลด์จอมเวทของแฟรี่เทลเอ่ยปากทักท้ายทุกคนในกิลด์ด้วยรอยยิ้ม
ทำให้ทุกคนที่กำลังสู้กันอยู่นั้นหยุดใช่เวทของตนเอง
“มาตเตอร์ประชุมสภาคาวนี้เป็นยังไงบ้างคะ”
นั้นคือเสียงของมิร่าเจนที่ยืนอยู่หลังบาร์เอ่ยปากถามมาคาลอฟด้วยรอยยิ้มปกติของเธอ
มาคาลอฟยิ้มออกมาก่อนจะตอบมิร่าเจนนั้นไปว่า
“ก็ปกติของเจ้าพวกสภามันนั้นละ”
มาคาลอฟพูดจบก็หันหน้าไปทางด้านนอกของประตูกิลด์
“จะไม่เข้ามาหน่อยรึไง”
มาคาลอฟพูดออกมาพร้อมยิ้มกว้างออกมา
ทุกคนในกิลด์ที่เห็นแบบนั้นก็ต่างพากันมองออกไปที่ด้านนอกประตูกิลด์ด้วยความสงสัย
ก่อนที่ทุกคนนั้นจะเห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งนั้นเดินออกมาจากข้างประตูที่ตนเองนั้นหรบอยู่
เด็กผู้หญิงคนนั้นไม่พูดอะไรก่อนจะเดินเข้ามาในกิลด์ด้วยใบหน้าที่ไร้อารมณ์
เด็กผู้หญิงคนนั้นมีเรือนสีขาวและสีผิวที่ขาวซีดอย่างเห็นได้ชัด
ดวงตานั้นข้างขวานั้นโดนปิดด้วยที่ปิดตา
ส่วนดวงตาอีกข้างนั้นเป็นสีฟ้า
เด็กผู้หญิงคนนั้นเดินมาหรบอยู่ข้างหลังของมาคาลอฟ
“เด็กคนนั้นเป็นใครงั้นหรอคะ? มาตเตอร์”
มิร่าเจนนั้นเอ่ยปากถามคำถามที่ทุกคนนั้นต้องการจะรู้มากที่สุดจึงทำให้ทุกคนนนั้นต่างมองมาที่เด็กผู้หญฺงคนนั้น
มาคาลอฟนั้นไม่ตอบก่อนจะเดินนำเด็กผู้หญิงคนนั้นไปตรงที่บาร์ที่มิร่าเจนนั้นยืนอยู่
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปเด็กคนนี้จะเป็นคนในครอบครัวของพวกเรา”
มาคาลอฟพูดจบก็กระโดดไปนั่งที่บาร์ที่ๆตนเองนั้นนั่งประจำ
ทุกคนที่เห็นแบบนั้นก็ยิ้มออกมาก่อนจะโห่ร้องออกมาด้วยความดีใจ
“อย่างนี้ต้องฉลองสักน่อยแล้วสิ”
มาคาโอพูดขึ้นมาพร้อมกับหยิบแก้วเหล้าของตนเองขึ้นมาชูอยู่เหนือหัวของตนเอง
ทำให้ทุกคนนั้นต่างพากันหัวเราะออกมาก่อนจะชูแก้วของตนเองขึ้นมา
“นายก็ฉลองทุกวันอยู่แล้วไม่ใช่รึไงกัน เจ้ามาคาโอ”
วาคาบะพูดจบก็เอาแก้วนั้นมาชนกับแก้วของมาคาโอ
พอชนแก้วเสร็จทั้งสองคนก็ยิ้มออกมาก่อนจะดื่นเหล้าในแก้ว
เด็กผู้หญิงที่เห็นแบบนั้นก็หันหน้ามาทางมิร่าเจน
“เป็นกิลด์ที่ดูสนุกสนานดีนะ…”
มิร่าเจนที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมาก่อนจะเอามือยื่นออกไปลูบหัวของเด็กผู้หญิงคนนั้น
พอมิร่าเจนเอามือไปสัมผัสที่หัวของเด็กผู้หญิงคนนั้นก็ต้องชักมือของตนเองนั้นกับทันที
“อ่ะ!!”
มิร่าเจนร้องออกมาด้วยความตกใจก่อนจะเอามืออีกข้างนั้นกุมมือข้างที่ไปสัมผัสที่หัวของเด็กผู้หญิงคนนั้น
ทำให้ทุกคนที่อยู่ในกิลด์นั้นหันหน้ามามองที่มิร่าเจน
“เป็นอะไรงั้นหรอ คุณมิร่า”
ลุซี่นั้นเอ่ยปากถามเมื่อเห็นมิร่าเจนนั้นกุมมืออีกข้างของตนเองด้วยใบหน้าที่ตกใจ
“ทำไมตัวของเด็กคนนี้ถึงได้เย็นจัง เย็นเหมือนกับ…น้ำแข็งที่ไม่มีวันละลาย…”
มิร่าเจนนั้นพูดออกมาพร้อมกับหันหน้ามาทางเด็กผู้หญิงคนนั้น
ทุกคนที่ได้ยินแบบนั้นก็ต่างมองมาทางเด็กผู้หญิงคนนั้นด้วยเช่นกัน
แต่อยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งดังมาจากชั้นสองของกิลด์
“จะไม่ให้ตัวเย็นได้ยังไงละก็ยัยเด็กนั้นมันโดนแช่อยู่ในน้ำแข็งมาหลายปีแล้วนี้”
เสียงนั้นก็คือเสียงของลัคซัสนั้นเอง
“หมายความว่ายังไงกันละเนี้ย ฉันงงไปหมดแล้วเนี้ย!!!”
นัตสึนั้นพูดออกมาพร้อมกับพ่นไฟออกมาจากปากของตนเอง
ทำให้เกรย์นั้นต้องใช่พลังของตนเองนั้นสร้างโล่น้ำแข็งขึ้นมาเพื่อกันไฟของนัตสึ
“อย่าพ่นไฟสิฟระ ไอตาขวาง!!!”
เกรย์พูดออกมาแบบนั้นทำให้นัตสึนั้นหันหน้ามา
ทะเลาะวิวาทกับเกรย์
“จะเอารึไง ไอตาตก!!!”
เกรย์ที่ได้ยินคำท้าแบบนั้นก็ยิ้มออกมาก่อนจะตั้งท่าเตรียมที่จะใช่พลังของตนเอง
“ก็มาสิไอตาขวาง!!!”
เด็กผู้หญิงที่เห็นแบบนั้นก็ไม่ได้สนใจอะไรก่อนจะหันหน้าไปหาลัคซัส
“นายเป็นใคร”
เด็กผู้หญิงคนนั้นพูดออกมาด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย
ทำให้ลัคซัสนั้นยกยิ้มที่มุมปากของตนเอง
ก่อนจะเดินลงมาจากชั้นบน
“ฉันเป็นใครงั้นหรอ? ก็คนที่เฝ้ามองเธอที่อยู่ในน้ำอข็งที่ไม่มีวันละลายมาตลอด 5ปียังไงละ”
ลัคซัสเดินลงมาถึงชั้นล่างก็เดินตรงไปหาเด็กผู้หญิงคนนั้นทันที
เด็กผู้หญิงคนนั้นที่ได้ยินคำพูดของลัคซัสก็หันหน้าไปมองทางอื่น
“ใครมันจะไปสนกันละ”
เด็กผู้หญิงคนนั้นพูดออกมาแบบหักหน้าของลัคซัสเต็มๆ
ทำให้ลัคซัสนั้นเริ่มที่จะสนใจในตัวของเด็กผู้หญิงคนนี้เป็นอย่างมาก
“น่าสนใจดีนี้”
ลัตซัสพูดจบก็เดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าของเด้กผู้หญิงคนนั้น
“มาร่วมทีมกับฉันไหมละ”
นี้เป็นครั้งแรกที่ลัคซัสนั้นเอ่ยปากชวนคนอื่นเข้าร่วมทีมของตนเอง
ทำให้ทุกคนนั้นต่างพากันอึ่งไปตามๆกัน
แต่เด็กผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ได้หันหน้ามามองที่ลัคซัสเลยแม้แต่นิด
“ขอปฏิเสธ”
คำพูดของเด็กผู้หญิงคนนั้นทำให้ลัคซัสนั้นโมโหเป็นอย่างมาก
“นี้ฉันอุสาพูดดีๆด้วยแล้วนะ ยัยเด็กนี้!!!”
ลัคซัสที่ทนไม่ไว้ก็ใช่พลังสายฟ้าของตนเองนั้นเตรียมที่จะจัดการกับเด็กผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า
เด็กผู้หญิงที่เห็นแบบนั้นก็ไม่ได้ออกอาการอะไรแถมยังมองลัคซัสด้วยหางตา
“หน๋อย!!! ยัยเด็กนี้!!! งั้นก็ตายไปเลยดีไหม!!!”
ลัคซัสนั้นใช่พลังที่ชื่อว่าสายฟ้าสีแดง
(ไรต์ไม่รู้ว่าสกิวของตัวละครแต่ละตัวมีอะไรบ้างนะฉะนั้นจะมั่วเอานะ)
พุ่งตรงไปที่เด็กผู้หญิงคนนั้น
ตอนที่1
กว่าจะหาเวลามาแต่งได้นี้โครตจะนานเลยละคะ
ขอบคุณสำหรับคนที่ติดตามและคอมเม้นและกดหัวใจให้นะคะ
^^
เจอกันตอนหน้านะคร้าาาา
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ไรต์ดีใจมากเลยละคะ^^