คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : สับสน
‘มันอะไรกันน่ะ ไอ้ความรู้สึกนี้ หรือว่ามันจะเป็น.....ความรัก?!’
……………..!!!!
ผมเบิกตากว้างจนแทบจะเรียกว่าตาเหลือก ช็อคไปเลยจริงๆกับวลีแปลกๆที่ดังก้องเด้งไปเด้งมาอยู่ภายในหัว
เฮ้ย ! เดี๋ยวก่อนสิ เรากำลังอาจจะแค่สับสนเพราะมีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นก็ได้
พรึ่บ อึก
พูดถึงเรื่องแบบนั้น......
ภายในหัวปรากฏภาพใบหน้าของหัวหน้าเลื่อนลงมาใกล้ริมฝีปากหนาอมชมพูของหัวหน้าแย้มยิ้มบางๆพลางกระซิบเบาๆที่ข้างหู
“ซาวาดะ....”
“อ๊ะ หัวหน้า...”
ผมที่หน้าขึ้นสีจางๆเอ่ยเรียกหัวหน้าเสียงแผ่ว ก่อนจะหลับตาลงคล้ายกับรออะไรบางอย่าง.....อึก!!!
พั่บๆๆๆ
ว้าก ~ ก พอๆ พอเลย ที่ผมกำลังคิดอะไรอยู่เนี่ย ~ ย!!
ผมยกมือปัดๆด้านบนคล้ายกับจะลบภาพจิ้นแปลกๆเมื่อกี้ไปให้หมด รู้สึกร่างกายหมดแรงไปซะเฉยๆ ให้ตายสิหัวหน้านี่น่ากลัวจริงๆ
ผมเดินลากขาออกมาจากหน้าห้องน้ำช้าๆปากก็บ่นคร่ำครวญกับความคิดเพี้ยนๆของตัวเองไม่หยุด ท่าทางว่าผมจะไม่สบายขนาดหนักซะแล้วถึงกับจินตนาการเรื่องสุดเพี้ยนแบบนั้นขึ้นมาได้
“หัวหน้าฮิบาริ ขอโทษน่ะคะที่รบกวนตอนกำลังยุ่ง...”
หือ ?
ผมชะงักขาไปนิดกับเสียงที่ได้ยิน ก่อนจะผงกหัวขึ้นมองไปทางต้นเสียงอย่างรวดเร็ว นั่นมันหัวหน้ากับมิอุระซังที่อยู่แผนกบัญชีนี่!!
ผมเบียดตัวหลบอย่างไม่ได้ตั้งใจ แขนทั้ง 2 ข้างยกขึ้นกอดเอกสารรายงานเมื่อกี้ไว้แน่น ก่อนจะเหลือบตามองไปที่ชาย – หญิง 2 คน ที่ยืนหันหน้าเข้าหากันอยู่อีกด้าน
“คือฉันมีเรื่องอยากจะถามหัวหน้าให้ได้นะค่ะ....”
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก อึก
“เอ่อ ไม่ทราบว่าหัวหน้ามีคนที่กำลังคบด้วยอยู่รึเปล่าค่ะ ? ฉันชอบหัวหน้าฮิบาริมานานแล้วนะค่ะ ถ้าเกิดว่า...ยังไม่มีคนที่ตกลงปลงใจละก็ช่วยคบกับฉัน.....”
โกหกก็เมื่อไม่นานมานี้....
“ผู้ชายนี่ยังไงก็ต้องเงินก่อนละ โฮะๆๆๆๆ “
ยังพูดแบบนั้นอยู่เลยนี่ ผมเบ้ปากอย่างหมั่นไส้นิดๆ ผู้หญิงคนนี้นี่......จริงๆเลย ( ละไว้ในฐานะที่เข้าใจ จะเติมวลีไหนก็ตามสะดวกเลยนะค่ะ : ไรท์เตอร์ )
“ถ้าคนรักละก็มีแล้วล่ะ....”
ผมที่กำลังเบ้ปากก่นด่าคู่สนทนาของอีกฝ่ายอย่างเมามันส์ชะงักกึกไปทันทีกับประโยคที่คาดว่าจะเป็นคำตอบของหัวหน้า เสียงของหัวใจที่เต้นตึกตักอย่างรวดเร็วเมื่อกี้ค่อยๆลดลงช้าๆอย่างไม่รู้ตัว
ตึก.....ตัก
เอ๊ะ ?
“เพราะงั้น...ถึงจะรู้สึกดีใจกับความรู้สึกที่มีให้ แต่ก็คงจะคบด้วยไม่ได้หรอก...”
หัวหน้าฮิบาริมีคนรักแล้ว....?
“คิดแล้วเชียว...นั่นสินะค่ะ”
“โทษทีนะ...”
“ไม่หรอกค่ะ ยังไงหัวหน้าก็อย่าไปคิดมากเลยนะค่ะ”
ผมเม้มปากแน่นจนแทบห่อเลือด น้ำเสียงทุ้มต่ำของหัวหน้าดังก้องในโสตประสาท รู้สึกเจ็บหนึบที่อกด้านซ้ายอย่างไม่รู้สาเหตุ
อ่า ไม่ไหวอยู่ๆก็รู้สึกอยากจะร้องไห้ขึ้นมาซะงั้น....
ผมพลิกตัวขวับก้าวเท้าฉับๆเดินออกมาอย่างรวดเร็ว ทั้งโมโห ทั้งเจ็บใจ อะไรกัน ที่แท้ก็มีคนรักอยู่แล้ว......
-TBC-
จบไปอีกตอน....อย่างอึนๆ??
ตอนนี้ไรท์เตอร์นั่งแต่งก่อนจะนอน
อาจจะดูงงๆไปบ้าง เพราะตอนนั้นกำลังอึนเลย
ยังไงก็ขอบคุณที่อ่านนะครับ : )
ความคิดเห็น