คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : แกล้ง?
เฮ้อ ~ อ ไม่อยากเจอหัวหน้าวันนี้เลยแฮะ จะทำหน้ายังไงดีนะ
ผมยืนก้มหน้านิ่งอย่างคนปลงตกสุดๆความจริงที่ได้เจอเมื่อเช้าทำเอาผมอยากจะสลายกลายเป็นหมอกมันซะตรงนี้เดี๋ยวนี้จริงๆเลย ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆว่าผมกับหัวหน้าปีศาจนั่นจะมีอะไรกันแล้ว อยากจะกรีดร้องให้ก้องโลกซะจริง...
ติ๊ง ~ ง
เสียงลิฟท์ดังขึ้นเบาๆผมตวัดตาขึ้นมองพร้อมกับก้าวเท้าเดินเข้าไปก่อจะชะงักกึก
….พูดยังไม่ทันขาดคำรีบโผล่หน้ามาเชียวนะคร้าบ ~ บ หัวหน้าฮิบาริ๊ ~ !!
ผมก้าวเท้าเดินเข้าไปหยุดยืนอยู่ข้างๆหัวหน้าอย่างเลี่ยงไม่ได้ ความแออัดในลิฟท์ทำเอาระยะห่างระหว่างผม
กับหัวหน้าห่างกันแค่คืบ..
อ๊ากกก ~ ก ใกล้เกินไปแล้วคร้าบ ~ บ TT
“ อรุณสวัดิ์ค่ะ หัวหน้า”
“ อรุณสวัดิ์...”
ผมเหลือบตามองไปตามต้นเสียงอย่างหวาดๆ โชคยังดีนะที่หัวหน้าปีศาจนั่นไม่ทันสังเกตเห็นว่าผมยืนอยู่
ตรงนี้นะ
กึก ฟู่ว ~ ว เฮือก !!
ความรู้ร้อนแปลกๆพุ่งวูบมาจากด้านซ้ายทำเอาผมสะดุ้งเฮือก ค คงจะคิดไปเอง ก็ที่นี่มันบริษัทนี่ คงไม่เป็นไร.....มั้ง?
“ซาวาดะ......”
!!!
เสียงทุ้มต่ำที่แสนจะคุ้นเคย ( เพราโดนด่าประจำ ) ดังขึ้นที่ด้านซ้ายทำเอาผมค้างไปเลย หัวหน้าฮิบาริ !!
“เดี๋ยวไปหาผมที่โต๊ะด้วยนะ....”
เอ๋ ~ อ !? ป ไปหา ไปหาทำไมคร้าบ ~ บ !!!
ผมอ้าปากค้างขณะมองตามแผ่นหลังของหัวหน้าฮิบาริที่ตอนนี้ก้าวเท้าฉับๆเดินออกจากลิฟท์ไปแล้ว
อย่างตกตะลึง
ด เดี๋ยวก่อนนะ ถ้าดูจากหลักฐานบนร่างกายด้วยละก็ เรื่องระหว่างผมกับหัวหน้าฮิบาริเมื่อคืน คงไม่ผิดแน่ แต่ว่าผมดันนึกเรื่องเมื่อคืนไม่ออกสักนิดเนี่ยสิ !?
ปิ๊บ ๆๆๆ
‘ กบโรคจิต ฟราน’
ผมกดโทรหาไอ้เพื่อนตัวแสบพลางสาวเท้าเดินตรงไปที่ห้องของหัวหน้าสายงานอย่างเร่งรีบ บางที ไม่สิ ถ้าเป็น
ฟรานจะต้องรู้อะไรบ้างแน่ๆ
‘ ไม่สามารถติดต่อได้ กรุณาฝากข้อความ...ปิ๊บ’
เสียงตอบรับอัตโนมัติทำเอาผมแทบสติแตก ไอ้ฟรานบ้า ไอ้กบโรคจิต ทำอะไรอยู่ทำไมไม่เปิดเครื๊องงงง ~ ง !!
ลองเป็นแบบนี้......คงได้แต่ทำใจ
ก๊อก ๆ แอ๊ด ~ ด
“ ขออนุญาตครับ....”
ผมเคาะประตูเบาๆ พลางบิดลูกบิดเปิดประตูเดินไปหยุดยืนอยู่หน้าโต๊ะ ก่อนจะก้มหน้านิ่ง
“เอ่อ หัวหน้าครับเรื่องเมื่อคืน....”
“รายงาน.....”
ยังไม่ทันจบประโยค เสียงทุ้มๆของหัวหน้าก็พูดตัดฉับทำเอาผมผงกหัวขึ้นมองอย่างงงๆ.......หา ?
“ เอ๊ะ ถ้ารายงาน เมื่อวานผมก็ส่งไปแล้วนี่ครับ”
“ ผมไม่ต้องการไอ้รายงานที่เหมือนบันทึกของเด็กประถมแบบนั้น ไปแก้มาใหม่ทั้งหมดเลย....”
“ อะไรกัน !? “
โหดชะมัด ไม่สินายยังมีเรื่องอื่นที่ต้องพูดกับฉันอยู่ไม่ใช่เรอะ !?
“ แล้วก็....”
ลมหายใจร้อนๆที่เป่ารดเบาๆที่แก้มทำเอาผมชะงักค้าง หุบปากฉับ ก่อนจะเบิกตากว้างอย่างตกใจ จะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ขนาดนี้ทำไมครับ หัวหน้าฮิบาริ๊ !!
“ซาวาดะ....”
“ คะ ครับ ?! “………..มาแล้ว มาแล้ววว ~ ว !!
ดวงตาสีเข้มของหัวหน้าจับจ้องมาที่ผมอย่างนิ่งเงียบทำเอาผมเผลอจ้องกลับอย่างลืมตัว อ่า ดวงตาของหัวหน้าสวยจัง ~ ง
“นาย....”
ผมเบิกตากว้างมากขึ้นเมื่อใบหน้าของหัวหน้าขยับใกล้เข้ามาอีก ริมฝีปากของหัวหน้าอยู่ห่างจากแก้มผมไม่ถึงคืบเอง ทำแบบนี้ไม่จับผมจูบไปเลยละคร้าบบบบบบ
“ ถ้าว่างพอจะมานินทาว่าร้ายคนอื่นบนถนนละก็ ช่วยไปเขียนแผนงานที่ทันเข้าท่ามาให้ผมดูก่อนเถอะ”
เอ๊ะ ทะ ทำไมถึงรู้เรื่อง...!?
“ เหม่ออะไรอยู่ละ ไม่ได้ยินหรอไง ? รีบไปเขียนรายงานมาใหม่เดี๋ยวนี้ !!”
“ค ครับ ขอโทษครับ ! ผมขอตัวก่อนนะครับ!!”
เสียงทุ้มต่ำของหัวหน้ากระแทกเข้ากลางหูอย่างแรงทำเอาผมสะดุ้งเฮือกซะจนแทบจะวิ่งออกจากห้อง หัวหน้าบ้าแบบนี้มันแกล้งกันชัดๆเลยนี่คร้าบบบบ ~ บ แอ๊ ~ อ !!
-TBC-
ในที่สุดก็จบไปอีกตอน สั้นไปรึเปล่าค่ะ?
ไรท์เตอร์ไม่ค่อยจะมีเวลาว่างมานั่งแต่งต่อเลย
ช่วงนี้งานของไรท์เตอร์เยอะมาก อาจจะไม่ได้อัพบ่อยนัก
แต่ยังไงก็จะพยายามาอัพให้ได้บ่อยๆ
ขอบคุณที่อ่านนะค่ะ^^~
ความคิดเห็น