คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บุคคลยกเว้น และการแบ่งหอ
“ โหววว~ว ซุบซิบๆๆๆๆ”
ถ้าเป็นไปได้ผมจะเหวี่ยงไอ้ MC บ้านี่กลับดาวบ้านเกิดไปเลย แกจะเอาไงกับฉันฟระ คำก็สวย สองคำก็น่ารัก
อ๊ากกก อยากจะพ่นไฟ!!
“ คิกๆๆ อ่ะ ขอโทษครับ อ่ะแฮ่ม คิกๆ”
ปึ้ด! เว้ย ดู ดูเสียงหัวเราะของมันสิ ผู้ชายบ้าอะไรหัวเราะ “คิกๆ” อ่ะ ใครมันเป็นคนเลี้ยงฟระ( ป๋าเบียไงครับ ฮะๆๆ ) อยากจะเห็นหน้าซะจริง โว้ยยย เย็ดแม่!!
“ ฮะๆๆ ไม่เป็นไรครับ (ชิ้งๆ)”
ผมกัดฟันตอบกลับไปอย่าเจ็บใจ รู้งี้ดื่มนมเยอะๆอย่างที่คุณพี่ชายจ๊อตโต้บอกก็ดีหรอก ชีช้ำจริงกับความสูงเนี่ย จะตามหลอกหลอนกันไปถึงไหนฟร้า~
“เอาละครับ คุยกันมาก้พอสมควรแล้ว ตอนนี้ก็ได้เวลาที่เราจะเปิดโอกาสให้ถามคำถามกับ “เพื่อน” ใหม่ของเราได้คนละไม่เกิน 1 คำถามครับ~~บ”
....งี่เง่า จะถามอะไรอีกฟระ แค่นี้ยังไม่พอรึไง.....
“คร้าบ~บ ผมมีคำถามคร้าบบบบ ฟึ่บๆๆๆ”
ผมตวัดสายตามองไปที่ต้นเสียงอย่างรำคาญนิดๆ ขี้เกียจตอบอ่ะ ไม่ตอบได้มะ
“ครับ ว่ามาเลยครับ~~~~บ”
“ คร้าบบบ~บ สึนะจังทานอะไรทำไมสูงจังคร้าบบบบ~~บ”
ฉึกๆๆๆๆ แทงตรงทะลุเข้ากลางใจ ถามแบบนี้มาจิกหัวกันเลยดีกว่าม้ายยยยยยย ~ ย
“ คิกๆๆๆ อุปส์ ~~”
ผมจิกตามอง MC หน้าเป็นนั่นนิดๆ ก่อนจะถลึงตามองเจ้าของคำถามที่ทำหน้าแป้นแล้นยิ้มกว้างจนตาหยีมาให้
“ก็ทานเหมือนคน “ปกติ” ทั่วไปนะแหละครับ”.......ไม่เหมือนพวกนายหรอก พวกไม่ปกติ =..=!!
“คิกๆๆๆ เชิญคนต่อไปได้เลยครับ ~ บ”
“ คร้าบๆ ทางนี้คร้าบบ สึนะจัง บลาๆๆๆๆ”
โว้ยยยยย ก็แล้วทำไมถึงได้ถามแต่ผมเล่า แล้วไอ้สึนะจังเนี่ยใครอนุญาตฟระ ฉันเป็นผู้ชายนะโว้ยยยยย
“คร้าบบบบบ ที่บอกว่าสึนะจังเป็นภรรยาของคุณฮิบาริเป็นความจริงหรอคร้าบบบบ~ บ ฮิ้วววว~ ว”
=[ ]=!! ตึง ตรูมีสามีตั้งแต่เมื่อไหร่ฟระ เอ้ย ไม่ใช่ตรูไปเป็นภรรยา (ไอ้) คุณฮิบาริตั้งแต่ตอนไหนฟระ แล้วไอ้ “ฮิ้วววว” นี่มันอารายยยยย TOT
ผมอ้าปากค้างอย่างลืมตัว รู้สึกช็อคสุดๆกับคำถามแหกโค้งเมื่อกี้ ใครมันเป็นคนพูดฟระ ว่าผมเป็นภรรยาของ Carisma No.1 นั่น ฮึ่ยๆๆๆๆๆ โมโหๆๆๆ
“คิกๆๆๆ อุปส์ ฮ่าๆๆๆๆ >O<~~~”
เสียงหัวเราะน่าหมั่นไส้ดังแว่วเข้ามาในโสตประสาท ผมตวัดตามองไปที่ต้นเสียงพลางถลึงตามองอย่างเอาเรื่อง MC บ้านั่นมันหัวเราะเบาะผมอ่ะ ชีช้ำ แทงใจไปหลายฉึกเลย TT
[ Mukuro Talk ]
มาคุยกับผมดีกว่านะครับ เพราะตอนนี้สึนะเพื่อนรักคงมาเล่าต่อไม่ได้แล้วละ ดูเหมือนจะช็อคกับคำถามเมื่อกี้มากๆเลย คุฟุๆๆๆ
แต่เรื่องนั้นช่างมันก่อนเถอะ สึนะอาจจะไม่ได้สังเกต แต่ผมกับเพื่อนอีก 2 คน สังเกตเห็นว่าที่ระเบียงชั้นลอยของหอประชุมนี่มีคนกลุ่ม 1 ยืนอยู่ และถ้าให้ทายคงจะเป็น Carisma ของโรงเรียนนี้
“นี่มันจะแกล้งคุณสึนะอีกนานมั้ยฟระ เดี๋ยวพ่อบี้มทิ้งซะหรอก ชิ!”
เสียงบ่นงึมงำเบาๆแว่วมาจากเพื่อตัวเล็กแต่แรงไม่เล็ก ทำเอาผมอมยิ้มมากขึ้น ท่าทางจะหงุดหงิดไม่น้อยเลยนะที่ทำอะไรไม่ได้ในเวลาแบบนี้นะ แต่ทำไงได้ล่ะ สึนะดันบอกไว้ว่า เวลาอยู่ที่นี่อย่าใช้กำลังถ้าไม่จำเป็นนะ
“เอาละครับ เล่นกันมาก็เยอะแล้ว ตอนนี้ก็ได้เวลาประกาศแล้วว่าเพื่อนใหม่ของเราจะอยู่ที่หอไหน ปกติแล้วในการแบ่งหอราจะทำการเสี่ยงทายโดยใช้ไพ่ แต่ในครั้งนี้เป็นกรณีพิเศษ~~”
กรณีพิเศษหรอ ผมไม่ชอบวลีนี้เลย สิ่งที่ขึ้นชื่อว่าพิเศษมักจะตามติดมาด้วยเรื่องซวยๆเสมอ หวังว่าครั้งนี้จะเป็นแค่การคาดเดาที่ไม่ถูกต้องของผม.....
“ปกติแล้ว ห้อง 1 ห้องจะอยู่ได้ 2 คน เว้นแต่กลุ่มคนที่เป็น Carisma 10 คน ซึ่งถือว่าเป็นบุคคลยกเว้น~”
......อ่า...ทำไมผมถึงรู้สึกว่าเห็นเงาความหายนะลางๆ ลอยมาหยุดอยู่ตรงหน้ากันนะ....
“ คิกๆๆ ขอแสดงความยินดีกับเพื่อนใหม่กลุ่มนี้ของเราด้วยนะครับ ที่ได้รับสิทธิพิเศษได้อยู่ห้องเดียวกันกับกลุ่มบุคคลยกเว้นของเรา~~~”
“ หึๆๆๆๆ”
เสียงหัวเราะจิตๆดังแว่วเข้าโสตประสาท ผมตวัดตามองไปยังคนที่ตอนนี้เริ่มจะตั้งสติได้ และดูเหมือนจะหลุดออกจากภาวะช็อคสุดๆมาเป็นโรคจิตสุดๆแทน
คุฟุๆๆๆ ลางหายนะมาหยุดยืนส่งยิ้มอยู่ตรงหน้ามากขนาดนี้ยังจะมีอารมณ์มาหัวเราะอีกนะครับ
ซาวาดะ สึนะโยชิ แบบนี้สินะที่เขาเรียกว่า “ซื่อซะจน บื้อ” นะ.....
-TBC-
แบบว่าสั้นไปมั้ย?? พยายามแต่งไม่ให้ยืดเยื้อมากๆเลย = =;; ไม่รู้ว่าจะสนุกมั้ย แต่ก็พยายามทำให้ดีที่สุดแล้ว
ตอนต่อไป อาจจนานหน่อย แต่จะพยายามอัพให้เร็วที่สุดค่ะ ขอบคุณที่อ่านนะค่ะ ^^~~
ความคิดเห็น